জোনাকী অসমীয়া সাপ্তাহিক ই আলোচনী
দ্বিতীয় বছৰ■মে মাহ■চতুৰ্থ সংখ্যা
 |
| দ্বিতীয় বছৰ■মে মাহ■চতুৰ্থ সংখ্যা(জোনাকী অসমীয়া সাপ্তাহিক ই আলোচনী) |
◼️মই বিহীন:ৰাহুল চেতিয়া
🔴প্ৰেমিক চৰাই মই (ছিৰিজ ২০৯)
◼️ভাগৰি নপৰিবা বন্ধু
কাল অমানিশা অন্ধকাৰৰ
জোনাকী ও হব মৃত্ৰ
আগুৱাই যোৱা বন্ধু ।
নাচাবা ৰৈ
থাকিবা গৈ
তেহে পাবা ন মৈ,
এটি দুটি জীৱনৰ বাট
তাতে থাকে আঘাতৰ হাত
তথাপিও ভাগৰি নপৰিবা বন্ধু ।।
অন্ধকাৰৰ ৰাতি
অন্ধকাৰ ভেদি
হয় জোনাক ৰাতি
তেন্তে বন্ধু
তুমি কিয় নোৱাৰিবা উজ্জ্বলিব ।
এদিন দুদিন কৰি
দুখবোৰ সুখত হব পৰিণতি,
সুখ - দুখ জীৱন লগৰি
যি হয় ভালৰ বাবেই হয়
সেই ভাবি
তুমি যোৱা আগবাঢ়ি ।।ভাগৰি নপৰিবা বন্ধু
কাল অমানিশা অন্ধকাৰৰ
জোনাকী ও হব মৃত্ৰ
আগুৱাই যোৱা বন্ধু ।
নাচাবা ৰৈ
থাকিবা গৈ
তেহে পাবা ন ম
এটি দুটি জীৱনৰ বাট
তাতে থাকে আঘাতৰ হাত
তথাপিও ভাগৰি নপৰিবা বন্ধু ।।
অন্ধকাৰৰ ৰাতি
অন্ধকাৰ ভেদি
হয় জোনাক ৰাতি
তেন্তে বন্ধু
তুমি কিয় নোৱাৰিবা উজ্জ্বলিব ।
এদিন দুদিন কৰি
দুখবোৰ সুখত হব পৰিণতি,
সুখ - দুখ জীৱন লগৰি
যি হয় ভালৰ বাবেই হয়
সেই ভাবি
তুমি যোৱা আগবাঢ়ি ।।
⚫️তুমি আৰু মই
সুৰজ বৰগোহাঁই, ধেমাজি, মৰিঢল
⚫ৰিমজিম বৰষুণ! ৰিমজিম বৰষুণ!!
⬛️ মাজনিশাৰ চকুলো
নিঃসঙ্গতাৰ নিস্তব্দ নিশাবোৰ
চকুপানীৰে পাৰ হয়,
এচটা শিলে বুকুত খুন্দিয়াই
দুধাৰি চকুলো
দুগালেৰে বৈ যাই।
সময়ৰ বালিচৰত
সপোন বোৰ পোত খায়,
নিগৰি পৰা জোনাকৰ শুভ্ৰতা
এটুকুৰা ডাৱৰত
এন্ধাৰ হৈ যায়।।
শুকান কলিজাৰ স্মৃতি বোৰে
আজি বৰকৈ আমনি কৰিছে,
হৃদয়ৰ বিষাদ ভাষাবোৰ
জঠৰ হৈ পৰিছে,
ভাবনাবোৰো আজি
বিলুপ্তি ঘটিছে,
তুমি বিহীন জীৱনত
বৰ্ষা ঋতুয়ে বৰকৈ
আমনি কৰিছে ।।
✍️ এহিয়া আহমেদ।
বৰথল কছাৰী গাওঁ, মৈৰাবাৰী, মৰিগাঁও
ফোন নং- ৮৮৭৬১২৩১২৪
--------------------•••-------------------------
◼️ক'ত আজি ?
✍🏻ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী
ৰাণীপুখুৰী , হোজাই
ক'ত আজি
তোমাৰ ভালপোৱাৰ ছলনা ,
হেৰাই গ'ল নে ...
মুক্ত আকাশৰ নিবিৰতাত ?
এদিন এন্ধাৰৰ বাট উজলাই
আগুৱাই আহিছিলা ,
আৰু মোৰ কাষলৈ আহি
মোক সুখৰ সন্ধানৰ
হেঁপাহ জগাইছিলা ।
মোৰ ৰ্নিজীৱ প্ৰাণত
শান্তিৰ পৰশ ,
দুচকুত আঁকি দিছিলা ।
আজি সকলো আবেগ
বিবেকৰ কাষত হাৰ মানিও
মই তোমাক পাহৰা নাই ,
হৃদয়ত অতি সম্মানেৰে
সজীব ৰাখিছোঁ ।
--------------------•••----------------------------
🔴সীমাহীন বিষাদ
মোৰ উকা আকাশখনৰ তুমি এটুকুৰা ডাৱৰীয়া মেঘ আছিলা।।
তোমাৰ নামৰেই উশাহ ল'ব আৰম্ভ কৰিছিলোঁ,
ক্ৰমে উশাহ বোৰ কমি আহিব ধৰিলে
তুমি সুখী হোৱাৰ জোখাৰে কিছু মৰম দিছিলো,
তুমিচোন তাতেই সন্তুষ্ট নহয়।।
তোমাৰ জোনাকী দিনবোৰ আজুৰি আনি
নিজৰ কৰি ল'ব খুজিছিলো;
সৌ যে অসীম বিস্তৃত মোৰ উকা আকাশখন নিবিড়!
মোৰ কোমল কলিজাৰ কোণত
তুমি তুমি হৈ ৰ'লা,জ্বলি যোৱা মৰিচিকা।।
তোমাৰ চহৰৰ নীলা নীলা বেৰৰ সিপাৰে
মোৰ কাজলা বৰণীয়া বিষাদে ডোঙা বান্ধিব ল'লে।।
স্মৃতিৰ বন্যাত তুমি ধুৱঁলী-কুৱঁলী,
এটি সপোন হৈ ৰ'লা।।
সামৰি থ'লো তোমাক
মোৰ হিয়াৰ ডায়েৰীৰ পৃষ্ঠাত।।
হিয়াশ্ৰী শিৱম
জিলা:দৰং
--------------------•••--------------------------
⭕️নাভাবিবা অসহায় বুলি
তেজৰঙা হৃদয়খন
ঢাকি ৰাখিব নোৱাৰোঁ
তুমি নেদেখাকৈ ।
আৱেগৰ বৰষুণজাক
সঘনাই পৰে--!
তুমি আকৌ নক'বা
মোক দুৰ্বল বুলি
নাভাবিবাও মই অসহায় বুলি।
উ----ম
বাধা দিব নোৱাৰোঁ
অনুভৱৰ গতিক,
গভীৰতা আছে বাবেই
মন সাগৰৰ উত্তাল তৰঙ্গইও
ডুবাব নোৱাৰে মোৰ স্থিতিক।
জানা,
সিক্ত দুচকুত
স্বপ্নৰ অগা-দেৱা
অনাকাঙ্খিত আঘাতত
হৃদয়খন ৰক্তাক্ত হৈ পৰাৰ কথা
তুমি নুসুধিলেও দেখিছা।
ঢাকিও ৰাখিব নোৱাৰি
মনৰ সেউজীয়া বাসনা।
তথাপি
দুৰ্বল বুলি নাভাবিবা
প্ৰচণ্ড জোৱাৰতো
উটি যাব নোৱাৰাকৈ
মই স্থিতপ্ৰজ্ঞ।
সেয়ে মই অসহায় বুলি
কেতিয়াও নাভাবিবা...।
আয়নাল হক চৌধুৰী
ধুবুৰী , আগমণি
--------------------•••----------------------------
⚫️এজাৰ ফুলীয়া হাঁহিটি
সততাৰ বোজা বৈও
তাই হেৰুৱা নাছিল
তাইৰ এজাৰ ফুলীয়া হাঁহিটি।
সামাজিক দায়বদ্ধতাক স্বীকাৰ কৰি
শান্তি ৰক্ষাৰ কৱচ পিন্ধা ছোৱালীজনীয়ে
সাহসেৰে আহিছিল আগবাঢ়ি।
তাইৰ নিৰ্ভীক আচৰণে
সিহঁতৰ আন্ধাৰ জগতখনত
তুলিছিল উচ্ছৃঙ্খল খলকনি।
তাইৰ স্বাভিমানক ভৰিৰে মোহাৰিবলৈ
সিহঁতে কৰিলে কু-অভিসন্ধি।
নিশাৰ আঁৰত কৰা অত্যাচাৰবোৰ সহি সহি
হাৰি গ'ল সেই হাঁহিমুখীয়া ছোৱালীজনী।
তাই সিদিনা চিৰ নিদ্ৰাক ল'লে সাৱটি
বৰ্ষণমুখৰ নিশাটিয়ে টুকিছিল চকুপানী...।
আয়নাল হক চৌধুৰী
ধুবুৰী , আগমণি
--------------------•••-------------------------------
🔴_____সলনি__
নিশাবোৰ চোন একেই আছে
হয়টো সলনি তুমি হলা
এতিয়াও আকাশত তৰা ওলায়
কিন্তু তৰা বোৰে এতিয়া
তোমাৰ কথা নকয়।
নিশা হলে হুমনিয়াহবোৰ আজিও সৰে
কিন্তু তোমাৰ নামত নহয়,
হয়টো তোমাৰ সলনিয়ে
মোকো সলনি হবলৈ বাধ্য কৰালে।
নাই, তোমাক বেয়া নাপাও
কিন্তু ভাল পাবও যে নোৱাৰোঁ,
কিয় বুলি নুসুধিবা
মোৰ হাতত উত্তৰ নাই।
হয়টো মইও সলনি হলো
কিন্তু কাৰো বাবে নহয়,
কোনেও মোক সলনি কৰা নাই
পৰিস্থিতিয়ে বাধ্য কৰালে।
এতিয়া মই আগৰজনী নহয়
অকলশৰে থাকি ভাল লাগে
হয়টো নিজৰ মাজতে সুখ পাওঁ
নীৰৱতা প্ৰিয় এতিয়া মোৰ।
✍️ অভিমানী ছোৱালী অনুস্কা
একাদশ শ্ৰেণী
চামতা, নলবাৰী
--------------------•••-----------------------------
◼️আকাশৰ জোনাকী
তুলিকা খাটনীয়াৰ,, সৰ্থেবাৰী
মাজ নিশা সাৰ পায়
তেনেই লাগে চোন উৰুঙা
চকুটো নাহে টোপনি
তোমাক কাষত বিচাৰি ,
হাবাথুৰি খায় অবুজন মনটোৱে।
উৰণীয়া পক্ষীৰ দৰে
দুখন দেউকা থকা হেঁতেন
গলো হেঁতেন উৰি উৰি-------
তোমাৰ কাষলৈ বুলি।
হোৱা হলে সুবাসী বতাহ এছাটি,
ধৰিলো হেঁতেন
তোমাক মেৰিয়াই,,
তোমাৰ ছবিটিকে
আকোঁৱালি লওঁ
বুকুত সাৱটি।
কাৰ জানো অভিশাপত
দুয়ো ৰ'লো দুটা দিশত ,
তুমি যে হৈ গলা
ঠিকনা বিহীন
বিচাৰিওঁ নেপাও কাষত।
ক'ৰ পৰা আহিলে জানো
কলীয়া ডাৱৰ এচপৰা
কৰি লৈ গ'ল তোমাক
মোৰ পৰা নিশ্চিহ্ন।
হয়তো এয়াই নিয়তিৰ
বিচাৰ,,
হয়তো এয়াই নিয়তি
যিয়ে নেকি সকলোকে
চকু পানী মচিব শিকালে।
হয়তো পৰ জনমত
অপূৰ্ণ বাসনা
পূৰ্ণ কৰিবলৈ প্ৰেমৰ মদিৰা
নিয়তি লৈ যাব তোমাৰ কাষত।
◻️সময় সমাগত
✍️ইন্দিৰা কোঁৱৰ
মানৱীয় প্ৰমূল্যবোধৰ অৱক্ষয় !
দয়া,ক্ষমা,সংযমহীনতাই
মানুহবোৰক অমানুহ কৰিছে
লাহে লাহে পশু আৰু মানুহৰ
পাৰ্থক্য নাইকিয়া হৈ আহিছে।
যৌন ব্যাধিয়ে যেনেকৈ
সমাজত গা -কৰি উঠিছে
গা-কৰি উঠিছে সম্পত্তিৰ লিপ্সাই,
অপৰাধ প্ৰবনতাই আকাশ ছানিছে।
মৃত্যু এতিয়া তেনেই সহজলভ্য !
এইবোৰ উচ্ছৃঙ্খল মানসিকতা নে
জৈৱ-ৰাসায়নিক বৈচিত্ৰতা ?
দোমোজাত পৰোঁ কেতিয়াবা।
মানুহৰ নৈতিক স্খলনে
কিহৰ ইঙ্গিত বহন কৰিছে ?
বিচাৰ্য বিষয় !
চাব নোৱাৰা হৈছোঁ নিউজবোৰ
উচ্চ ৰক্তচাপে দেখোন
আমনিহে কৰা হৈছে।
বিশ্বাস কোনে কাক কৰিব ?
তথাপি
অমানুহবোৰক উচিত শিক্ষা দিয়াৰ
সময় সমাগত---!
প্ৰয়োজন আজি--
অশ্লীলতা নিয়ন্ত্ৰণ কৰি
যৌন-ব্যাধি নিৰ্মূল কৰাতো,
ক'লা-ধনৰ বেপাৰ বন্ধ কৰি
সম্পত্তিৰ লিপ্সা নিয়ন্ত্ৰণ কৰাতো,
অপৰাধীক দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি দিয়াতো...।
🔴 সাপ আৰু নেউলৰ সাধু
নাছিৰ আহমেদ শিমলাবাৰী গোৱালপাৰা।
এদিন পূৰ্ণিমাৰ জোনাকৰ ঢল নামিছিল
প্ৰতি অসমীয়াৰ বহল চোতালত।
ৰিব্ ৰিব্ পছোৱা মলয়াজাক প্ৰবাহিত হৈছিল,
কাষেদি ধীৰ গতিত বৈ গৈছিল ৰূপোৱালী নৈখন,
গছৰ ডালত কুলিয়ে মধুৰ সুৰে গীত জুৰিছিল।
জোনাকৰ স্নিগ্ধ পোহৰত আইতাকে শুনাইছিল--
সাধুকথাৰ কুকি ,বুঢ়ী আইৰ সাধু, ঈছপৰ সাধু !
পোণাকণহতঁৰ বিস্ফাৰিত নেত্ৰত সীমাহীন জিজ্ঞাসা !
এতিয়া অসমীয়াৰ চোতালখন ঠেক হ'ল ;
তাত নামি নাহে জোনাকৰ শুভ্ৰতা,
নৈখন মৰি এটি মৰা সুঁতি হ'ল,
আইতাকৰ দুচকুতো এতিয়া ডাঙৰ চামনি !
পুৰণি সাধুবোৰৰ বুকুত ভৰ দি নামি আহিল
নতুন নতুন সাধু, সাপ আৰু নেউলৰ সাধু ;
সমাজৰ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে ক্ৰূৰ সাপৰ অবাধ বিচৰণ --
এই বিষাক্ত সাপবোৰৰ তীব্ৰ দংশনত
নীৰিহ জনতাৰ সৰ্ব্ব শৰীৰত এক দুৰ্বিসহ যন্ত্ৰণা,
সুযোগ পালেই সিহঁতে অবলা নাৰীক কৰে ভক্ষণ,
অবোধ শিশুৰ ওপৰত চলায় অবৰ্ণনীয় নিৰ্যাতন !
এতিয়া নেউলো সলনি কৰিছে দেহৰ ৰং-ৰূপ ;
সলাইছে বাগৰ , সলাইছে স্বভাৱজাত ধৰ্ম -নীতি ;
সাপ আৰু নেউল পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ পৰম মিত্ৰ !
এদিন পূৰ্ণিমাৰ জোনাকৰ ঢল নামিছিল
প্ৰতি অসমীয়াৰ বহল চোতালত ;
এতিয়া অসমীয়াৰ চোতালখন ঠেক হ'ল ;
তাত নামি নাহে জোনাকৰ শুভ্ৰতা ;
এতিয়া মাথোঁ সাপ আৰু নেউলৰ ক্ৰূৰ গতিশীলতা!
◼️বৰ্জিত হৃদয়ৰ ক্ৰন্দন
অনন্ত কুমাৰ ভূঞা
ক্ৰন্দসী মই বৰ্জিত হৃদয় এখন লৈ
চেকা লগা দুৰ্বিসহ সময়
পাৰ ভঙা দুখৰ ঢৌৱে ঠেকেচিছে মন
মোহভংগ স্বপ্নৰ জ্বালামুখী যন্ত্ৰণাই
দেইপুৰি নিছে প্ৰতিক্ষণ
উজাগৰী নিশাৰ নিৰ্যাতিত সময়ত
উচুপি থাকো
কোনেও খৱৰ নলয়
শান্তনা দিবলৈ কাকো প্ৰশ্ৰয় দিয়া নাই
বিষন্নতাৰ ভড়ালত অস্থিৰ মন
বাৰে বাৰে বেয়া চিন্তাই খুঁচি থাকে মোক
দুৰ্বলতাই খামুচি ধৰিছে মন
ভীষণ কষ্ট
কৃষ্ণচূড়া ফুলাৰ বতৰ
সন্ধিয়াৰ বিমল সময় ভয় লগা হ'ল
কাৰণ স্বপ্ন ভংগ পত্ৰত
এই সময়তে চহী কৰিছিলোঁ
অপমানত
প্ৰচণ্ড ক্ষোভত
ঘৃণাৰে এৰি আহিছিলোঁ ভাল লগা সময়
বিতৃষ্ণা ভাৱৰ জ্বৰে কঁপাইছিল শৰীৰ
কেঁচা তেজ বৈ আহিছিল বুকুত
উত্তৰ দিবলৈ
উত্তৰ পাবলৈ কোনো নাছিল
আপোন জন আঁতৰি গৈছিল বহু দূৰলৈ
গাড়ী খনৰ ষ্টিয়েৰিংত হাত থৈ।
=====================
⛔️গীতিকবিতা
অ' সোনাৰুৰে হালধীয়া ফুল
তই হিয়াত সানিলি বোল
তোৰ প্ৰেমতে বুৰ যাওঁ যদি
কৰা হ'ব নেকি ভুল
হালধীয়া ফুল ।
পলাশ শিমলু ৰ ৰঙা ৰঙা ফুলে
হাত বাউলী মাতে
পিছে দেখুঁতাক আহত হিয়াৰ
ৰঙা তেজ যেন লাগে ।
গোলাপ গোলাপ এজাৰ জোপাই
ভাঙিব খোজে ভুল
হালধীয়া ফুল ।
অশ্ৰুশিক্ত মেঘহে দেখিলোঁ
আকাশলে চাই
মোৰ বুকুৰ মৰম সোন
দিবলে যে তুমি কাষতে নাই
অ' চেনাই মনত পৰিছেনে নাই
দেখি সোণাৰুৰে ফুল।
ৰাতুল চেতিয়া ফুকন
চৰাইদেউ।
⭕️ইয়াতেই আছিল এখনি আশ্ৰম
এছ, ইছলাম শিক্ষক
পঃ মইনবৰী,বৰপেটা
ইয়াতেই আছিল এখনি আশ্ৰম
আছিল এখনি আদৰ্শ গাওঁ
ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ প্ৰৱল গৰাখহনীয়াৰ
কৱলত পৰা দেখিবলৈ পাওঁ।
ইয়াতেই আছিল এখনি আশ্ৰম
হিন্দু-মুছলমানৰ একতাৰ বন্ধন
বিভিন্ন জাতিৰ মিলন ভূমি
য'ত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিলোঁ আমি।
আশ্ৰমৰ অধিপতি ঋষিজন
আছিল বুদ্ধিমতি আছিল মহান
শ্ৰী শ্ৰী আচাৰ্য গজেন্দ্ৰ নাথ
ৰথ যাত্ৰা পাতিছিল তাত।
ৰথৰ চূড়াত বহি
শুভ্ৰ পোছাক পৰিধান কৰিছিল সি
হিন্দু-মুছলমান যুৱকৰ দলে
ৰথৰ ৰচী ধৰি টানিছিল সবলে।
অপাৰ আনন্দ উপভোগ কৰিছিলোঁ আমি
যেন শ্ৰীকৃষ্ণৰ দ্বাৰকা ভূমি
নাছিল কোনো ভেদ-ভাৱ
নাছিল আমাৰ একো অভাৱ।
◼️কবিতা কেনেকৈ লিখে নাজানোঁ :-
কবিতা কেনেকৈ লিখে নাজানোঁ
স্বাভিমানৰো আহুতি দিব নোৱাৰো
উকমুকাই থকা কথাবোৰ, ভাৱবোৰ
ৰʼদঘাই পথাৰৰ বকিয়ালৈ ..
সজাই পৰাই উলিয়াই আনো ।
কবিতায়ো নাজানে
কিমান উদঙাব পাৰিলে তাৰ শৰীৰ ভৰে
অলংকাৰৰ প্ৰাচুৰ্যই কবিতাৰ
নিলোৰ্ভ ভাস্কৰ্য ঢাকিব নোৱাৰে;
কলহৰ পানীত জানো সাগৰৰ বিশালতা থাকে?
চকুৰ মণিত তৰা নেদেখা হৃদয়ে জানো
অনুৰাগৰ ছবি আকিব পাৰে?
কবিতা কেনেকৈ লিখে মই জনা নাই
সেয়ে চাগে আজিলৈকে
মোৰ শব্দৰ ছন্দ মিলা নাই
কবিতা কেনেকৈ লিখে?
কেনেকৈ কবিতাত নিপুণ শব্দশৈলীৰ
অমৃত জলৰ সৃষ্টি কৰে...
তেজাল অনুভৱৰ শক্তিশালী প্ৰকাশ
নোৱাৰোঁ কৰিব মই
প্ৰেমানুভূতিৰ হৃদয়স্পৰ্শী উপস্থাপন কৰিবলৈ
কʼত বিচাৰো মই শব্দ শয়ন !
কাৰণ মই যে নহওঁ
কাব্যিক জগতৰ এজন সবল খেতিয়ক...!
নাই মোৰ কবিতাত ...
উৎকৃষ্টতম শব্দপুঞ্জৰ মায়াজাল...
মোৰ ব্যৰ্থতাৰ শুকান মৰুত
কেনেকৈ সৃষ্টি হʼব কবিতাৰ ...
কাৰণ মই যে নহওঁ কবি..
কাব্যিক জগতৰ এজন অভিঞ্জ মুনি ।।
শ্ৰী পৰিস্মৃতা দত্ত, শিৱসাগৰ
--------------------------------------------
🔴শিৱসাগৰ কলেজত এভুমুকি :-
নীৰৱতাই ছানি ধৰা নিৰিবিলি পৰিৱেশ
নাই মানুহৰ কোলাহল , গাড়ীৰ হৰ্ণ
আছে মাথোঁ শান্তিৰ সমদল ,
সন্মুখত বিশাল জয়সাগৰ পুখুৰী
ধীৰ- স্থিৰ শান্ত তাৰ গতি ;
ৰাজহাঁহ , শৰালিৰ আনন্দৰ খলকনি
উৎপলো আছে আনন্দতে কিৰিলি পাৰি ,
পাৰে পাৰে কৃষ্ণচূড়া, শিমলু ফুলৰ আনন্দৰ হাঁহি
ৰঙা, গোলপীয়া এই ফুলবোৰে যেন
আঁতৰৰ পৰাই জনাই 'স্বাগতম.. অতিথি '।।
কেনে মনোৰম চিত্তাকৰ্ষক এই ঠাইখনি
যেন ইন্দ্ৰৰ স্বৰ্গপুৰী....
মোৰ মন প্ৰাণ সকলো নিয়ে হৰি
যেন এই ঠাইৰ পৰা কেতিয়াও নাযামেই ঘূৰি।
তাতে আকৌ আবেলিৰ
ৰঙা বেলিটিৰ কিৰণ পানীত পৰি
সোণতে সোৱগা চৰাইহি ,
আঁতৰৰ নগা পাহাৰো দেখি ৰিণি ৰিণি
যেন সপোন সপোন লগা এখনি যাদুকৰী ছবি।।
ইয়াতকৈও সৌন্দৰ্যৰে মোহিত কৰা
কলেজ কেম্পাচৰ ভিতৰ চ'ৰা
নাই কোনো ৰেগিঙৰ বিভীষিকা ,
জয়াৰ তীৰ্থ স্বৰূপ শিৱসাগৰ কলেজ
বিভিন্ন জাতি, ধৰ্ম , সম্প্ৰদায়ৰ মিলনৰ ক্ষেত্ৰ ,
হোষ্টেল নিবাসী বিদ্যাৰ্থী সকলে
গঢ়ি তোলে সাম্যৰ সৰগ ,
সকলোৱে ৰচে জীৱনৰ নন্দন বন
মধুৰ স্বপ্নালীৰ আৱেশেৰে ভৰপূৰ বৈচিত্ৰ্যময়
ৰামধেনুৰ বিচিত্ৰতাৰে বৰ্ণালিময় ;
মুক্ত আকাশৰ তলত,মুক্ত মন,মুক্ত চিন্তা লৈ
অধ্যয়নত আৱেষ্ট বিদ্যাৰ্থী সকল ,
কঠোৰ শাসনৰ বাঘজৰী নাথাকিলেও যেন
স্কুলীয়া ভয়ৰ পৰশ বিজৰিত ,
ৰূপে - ৰসে , গন্ধে - স্পৰ্শে
সৌৰভ বিয়পি পৰে মানৱ সাগৰত ।
কলেজ সপ্তাহ , সোণালী জয়ন্তী ,
মহাৰজৎ জয়ন্তী আদি বাৰেৰহণীয়া অনুষ্ঠানে
কলেজখনক দিছে নতুন প্ৰাণৰ ন চকুযুৰিত
দীপিতি ঢালি দিয়াৰ মহান ক্ষেত্ৰ ,
তাতে পুনৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্বীকৃতিয়ে
সকলোলৈ দিয়ে অনাবিল আনন্দ ।
এনে আনন্দৰ চিৰলগৰী হʼবলৈ ময়ো গৈছিলো
কলেজৰ মহাৰজৎ জয়ন্তীৰ দিনা,
আনন্দৰ নাথাকিছিল সীমা
কল্পনাৰ সপোনৰ ৰাজ্যত
বিচৰণ কৰিছিল মোৰ মন
কেতিয়ানো ইয়াৰ বিদ্যাৰ্থী হʼম !!
সপোনৰ মায়াজাল বুকুত বান্ধি
অচিন বেদনা মনলৈ আহিছিল নামি
ঘৰমুৱা হোৱাৰ কৰুণ, আৱেগময়
অশ্ৰুময় মুহূৰ্ত্তটি ।
কল্পনাৰ সোণৰ প্ৰতিমা গঢ়ি
ময়ো হʼম ইয়াৰ সু - বিদ্যাৰ্থী
আজি দিলো প্ৰতিশ্ৰুতি।।
শ্ৰী পৰিস্মৃতা দত্ত , শিৱসাগৰ।
--------------------•••----------------------------------
🟪অনুগল্প শিতান
🔹সেন্দূৰ অণুগল্প
কল্পনাই পিয়ালিতে বহি নবজীৱনৰ পাতনি মেলাৰ দিনাৰ পৰা কথাবোৰ ভাবিছে। বিজুলি বেগেৰে পাৰ হৈ গৈছে মিনিট, ঘণ্টা, দিন, মাহ, বছৰ। ভাৱবোৰ থমকি ৰৈছেগৈ ধাৰাসাৰে বৈ অহা চকুপানীৰ দুধাৰিত।
তাই ভাবিছে বিয়া হোৱা পিছৰ পৰা আজিলৈকে মানুহটোৱে তাইক অকল সন্দেহ কৰিয়ে থাকিলে। ঘৰৰ মতা মানুহ কেইজনৰ বাহিৰে বেলেগ কোনো মতা মানুহৰ লগত কথা পাতিব নোৱাৰে তাই। ঘৰৰ পৰা কৰবালে ওলাই গলেও মানুজনে কল্পনাক ঘৰৰ ভিতৰত ৰাখি বাহিৰৰ পৰা দূৱাৰ বন্ধ কৰি গৈছিল।
আজি কল্পনা মানুহজন পূৱাতে blood pressure হৈ মৃত্যু হয়। চিকিৎসালয়লৈ নিছিল যদিও বহু পলম হৈ গ'ল। মেডিকেলৰ পৰা শটো অহা পিছত মৃত মানুহজনক সাবতি তাই চিঞৰি চিঞৰি কান্দি কৈছে "দুজনী ছোৱালী আৰু দুটা ল'ৰাক লৈ মই কেনেকৈ জীৱনটো পাৰ কৰিম। ল'ৰা ছোৱালীকেইটা পঢ়াবলৈ আছে, ডাঙৰ হ'লে দুজনীকৈ ছোৱালী বিয়া দিব আছে মই কি কৰিম এতিয়া।মোক একো এটা কাম কৰিব নিদিলি, অকল সন্দেহ কৰি কৰিয়ে থাকিলি। ক'ৰবালে গলেও তই দূৱাৰখন তলা মাৰি মোক ভিতৰত ভৰাই থৈ যাৱ, এতিয়া কি কৰিবি ?""।
কল্পনাই মানুহজনৰ ভৰি দুটাত সেৱা এটি কৰি কান্দি কান্দি কলে ! "মোক আৰু সন্দেহ কৰি নাথাকিবি, তই ভালকৈ থাকিবি যা, তই মৰমৰ হাতেৰে দিয়া "সেন্দূৰ"কন এতিয়া ভৰিৰে মোহাৰি থৈ যা, মোৰ সেন্দূৰীয়া কপালখন উকা কৰি থৈ যা।"
কল্পনাই দুহাতেৰে মানুহ জনৰ ভৰিতো ডাঙিলে অাৰু তলুকাখনত কপালখন লগাই চিঞৰি চিঞৰি কান্দি কান্দি আউলি বাউলি হৈ সেন্দূৰখিনি মোহাৰি পেলালে। সেই দৃশ্য চাই থকা প্ৰতিজন মানুহৰ চকুলো বাগৰি আহিল।
অসীম গগৈ
ফুটাহোলা ন গাওঁ
জিলা: ডিব্ৰুগড় অসম
পিন: ৭৮৬০১০
ফোন: ৯৫৭৭০৯৩৫২৯
