ৰৌদ্ৰকামনা
✍️ ৰাজ ৰাহুল
কবিতা এটাৰ বাবেও লাগে
কিছু সুখ দুখৰ অনুভৱ ।
সুখৰ সঁজাটোত সুখবোৰ সজাই থাকোঁতেই
তোমাক লগ পোৱাৰ এক
বিনন্দীয়া হেঁপাহে মোক লৈ যায়
সাগৰৰ সিপাৰে অচিন দেশখনলৈ।
ভাবোঁ তাতে তোমাৰ বাবে
সাজিম এক যাউতিযুগীয়া প্ৰেমৰ সেতু।
য'ত উলমি ৰ'ব আমাৰ আপুৰুগীয়া স্বৰ্নিল সপোন ।
বুকুৱে বুজিব পৰা এক নিৰিবিলি বাাটত
আমি লগ হম।
সুগন্ধি গধূলি গোপালৰ স্মিত এন্ধাৰ পোহৰৰ ভাসমান বিন্দুত লগ হম জোনাকী পৰুৱা হৈ।
কিন্ত কি কৰিবা
তোমাৰ ভাল নালাগিল মোৰ স্বপ্নৰ বাটচৰাত ,
মৰুভূমি খন মোৰ চকুলৈ মাতিলা
চকুৰ পৰা ভাব সাগৰলৈ
কেবল উদাসীনতা মায়াজাল আঁকিলা।
এতিয়া হৃদয় পথাৰখন ৰুৰুৱাই জ্বলিছে
মৰুদ্যান বিচাৰি ।
মোৰ হাতত তোমাৰ দুখৰ হাতখন থ'বলৈ
মই যে নিজেই এক হৈ জ্বলি যোৱা স্বপ্ন ভষ্ম ।
ৰুক্ষ দুহাতত মোৰ নিৰ্জীৱ বাসনা
এক মৰণশীল ৰৌদ্ৰককামনা।
No comments:
Post a Comment