🔴দ্বিতীয় বর্ষ⚫️জানুৱাৰী মাহ🔵তৃতীয় সংখ্যা
সম্পাদকীয়,
সাহিত্য মানুহৰ সুকুমাৰ অনুভৱৰ অনুপম সৃষ্টি। চৰ্যাপদৰ সৃষ্টিৰ পৰা বৰ্তমান সময়লৈকে সৃষ্ট সাহিত্যই মানৱ সমাজক প্ৰদান কৰি আহিছে এক অনাবিল সুখানুভূতি। যুগ যুগ ধৰি সাহিত্যই মানুহৰ জীৱনত এক ছাঁৰ দৰে বিৰাজমান কৰি আহিছে।
সাহিত্যৰ বিশাল ক্ষেত্রখনত অসমীয়া সাহিত্যৰ অৱদানো অনুপম। ক্ষুদ্ৰ ভাৰত হিচাপে খ্যাত অসমত নানা জাতি -জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণেৰে বৈচিত্ৰ্যৰ মাজতো ঐক্যতাৰে বসবাস কৰি অহাৰ লগতে অসমীয়া সাহিত্যত তেনে এক বৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰতিফলন ঘটিছে। নানান জাতি -জনগোষ্ঠীৰ সামাজিক -সাংস্কৃতিক মেটমৰা বৈশিষ্ট্যৰ পূৰ্ণ অসমীয়া সাহিত্যক বিশ্বৰ দৰবাৰলৈ ডিজিটেল মাধ্যমৰ যোগেদি নিয়াৰ এক প্ৰয়াসত জন্ম হৈছিল জোনাকী সাপ্তাহিক ই আলোচনী।ডিজিটেল মাধ্যমৰ যোগেদি প্ৰকাশিত মুষ্টিমেয় আলোচনীবোৰৰ মাজত 'জোনাকী সাপ্তাহিক ই আলোচনী' এক নৱতম সংযোজন। ২০২২ বৰ্ষৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহৰ ২২ তাৰিখে প্ৰকাশ হোৱা 'জোনাকী সাপ্তাহিক ই আলোচনী ' প্ৰথম অসমীয়া সাপ্তাহিক ই-আলোচনী। গতিকে সাপ্তাহিক এখনি ই- আলোচনী প্ৰকাশ কৰাটো অসম্ভৱ যেন লাগিলেও ইতিমধ্যে সফলতাৰে আলোচনীখনে পাঁচটা মাহ অতিক্ৰম কৰিছে আৰু গল্প- উপন্যাস -কবিতা-প্ৰৱন্ধকে আদি কৰি বিভিন্ন শিতানেৰে ৫০ৰো অধিক লেখকৰ মুঠ ৫০০লেখা প্ৰকাশ পাইছে। গতিকে এনে এক অভিনৱ প্ৰয়াসেৰে সাহিত্য অনুৰাগীৰ মাজত অতি কম সময়তে সমাদৰ বুটলিবলৈ সক্ষম হোৱা সাপ্তাহিক ই-আলোচনীখনৰ অন্তৰালত থকা সকলোলৈকে আমাৰ তৰফৰ পৰা অভিনন্দন আৰু শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিলো। অসমীয়া সাহিত্যক বিশ্বৰ দৰবাৰলৈ নিয়াৰ লগতে সাহিত্যৰ ভেঁটি টনকিয়াল কৰাৰ যি মহৎ উদ্দেশ্য আগত ৰাখি সাপ্তাহিক ই- আলোচনীখন প্ৰকাশ কৰা লগতে সম্পাদনাৰ দায়িত্বৰে এই যাত্ৰাৰ সমভাগী হ'বলৈ সুযোগ দিয়াৰ বাবে আলোচনীখনৰ অন্তৰালত থকা সকলোলৈ আমাৰ অশেষ কৃতজ্ঞতা নিবেদিলো আৰু অনাগত দিনত সকলোৰে সহায় -সহযোগিতা কামনা কৰিলোঁ।
শেষত জোনাকী (অসমীয়া সাপ্তাহিক ৱেব আলোচনী)
যি যাত্ৰা সেইয়া সফল আৰু অবিৰত হওক।
_________________________________________________
🔵কবিতা শিতান:
🔸 ভোগালী বিহু
🔹ভোগালী বিহু
🔹উৰুকা
🔸আদৰৰ ভন্টীজনী
🔹ভোগালী
🔸প্ৰিয়জনলৈ....
_______________________________________________
(৮)
_____________________________________________
🔸অন্তহীন প্ৰেম
_____________________________________________
🔸মই সুখী হ'ম কেনেকৈ মা
_____________________________________________
🔹চিলনীৰ জীয়েক
🔸সহজ নহয়
🔹ঐশ্বৰ্য্য
নিজৰ বুলিবলৈ আছিল মাথোঁ
পাহাৰ- প্ৰকৃতি, কৃষ্ণচূড়া
আৰু সূৰ্য উঠা দেশ ,
নিৰ্বাসিত এই পথত
নাপাওঁ যদি একো
তথাপি, এই নিৰিবিলি, লীলাকেন্দ্ৰত
অহোৰাত্ৰি আহ্বান জনায়
সৌন্দৰ্য্যৰ মনোৰম মেলাত ।
মই সেই অৰণ্য মানৱৰ
প্ৰাচীন ৰজন
যাৰ চকু মুখত ঢৌৱাই
বন বিৰিখৰ কেঁচা গোন্ধ ,
দেহৰ প্ৰতিটো ভাঁজে ভাঁজে থাকে
শেলুৱৈৰঙী আন্ধাৰ ।
চকু মেলি চোৱাচোন ,
মাটিৰ ধৰনীৰ প্ৰাচীন ৰজা মই
যাৰ নিজৰ বুলিবলৈ সাঁচি ৰাখিছে
কত পৰিত্যাক্ত মৰম -ভালপোৱা,
জোন - জ্যোৎস্নাৰে ভৰা
আঁউসী জোনাক
আৰু,
অতুল ঐশ্বৰ্য্যশালী কত বিভূতি....
কোটি কোটি চকু পানী !!
- মাৰ্জিনা বেগম (বৰপেটা)
•••••••••••••••●••••••••••••••●••••••••••••••••••••••••
(১৪)
🔸অভিনন্দন মিছ হৃষিতা পৰাশৰ
হৃষিতা তোমাৰ চকুজুৰি লৈ চালে মোৰ অনুভৱ হয় যে তুমি মোক ভাল পোৱা।
তুমি নাজানো বুলি ভাবিছা নেকি
তোমাৰ প্ৰেমৰ সংজ্ঞা।
তুমি যেতিয়া মোলৈ থৰ লাগি চাই থকা তেতিয়াই
পঢ়িছিলোঁ মই তোমাৰ মনৰ কথা।
মই তোমাৰ ওচৰত থাকিলে ।
তোমাৰ সেমেকা মুখখন
উজ্বল হৈ উঠা মই দেখিছোঁ।
তোমাৰ বুকুৰ স্পন্দনত
মোলৈ থকা মৰমৰ
এটা নিমাত চিঞৰ
শুনিবলৈ পাইছোঁ।
অভিনন্দন তোমাক
তুমি মোৰ প্ৰেমত পৰিছা ।
অপেক্ষা মাথোঁ বিয়ালৈ।
কুশলে থাকিবা ।
✍️ হৃদয় বৈশ্য
***************--------------********************
(১৫)
🔹তুঁহ জুইৰ উম
উমি উমি জ্বলা
তুঁহ জুই একুৰা
শিখা নেমেলা
সেই উমৰ পৰা
উপকৃত হয় শীতৰ ধৰা--!
আইতাৰ চোতালত
জাৰৰ জুহালত
জতু গৃহৰ একোণত
তুঁহ জুইৰ ধূনি
প্ৰসুতিৰ দেহৰ
সুগন্ধি উমৰ উমনি-
পৱিত্ৰতাৰ অৰ্ঘ্য আনি
বিতাড়িত খেচৰ ডাইনী
অবিশ্বাসী কাহিনী হলেও
অদ্যপি পুতি আছে খোপনি--!
তুঁহ জুইৰ জ্বলন
চহাৰ মন পথাৰত
বানে কাঢ়িলে ছান
বোকাৰ ছাউনিত ধান
আৰ্ত্তৰ উদৰৰ গহ্বৰত
অন্নৰ অভাৱ এমুঠি
ক্ষোভৰ বিস্ফোৰণ
স্খলিত আবেগ অনুভূতি
জাতি যদি হয় মেৰুকৰণ--!
প্ৰজাৰ মনত তুঁহ জুই
ৰজাই থাকিলে শুই
উমৰ উমনিতে শিখা
বিদ্ৰোহে আনে বৰষা ।
স্তুপিকৃত মূল সূঁতি
অতীতৰ সংস্কৃতি
আজি মাথোঁ স্মৃতি
তুঁহ জুইৰ ঈষৎ উমে
নাশক যত চব দূৰ্গতি --!
_________________________________
✍️আমিৰ হুছেইন আহমেদ ।
_____________________________________________
(১৬)
✍🏻 ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী , নগাওঁ (অসম)
যায় যায় মন যায়
সব সহ্য কৰিব ,
নাথাকো যেন
মায়াময় পৃথিৱীত ।
এদিন শীতল হৈ পৰিব ,
সমস্ত শৰীৰ .....।
সিদিনা হ'ব জানো
মোৰ খোজ .....?
তথাপি কিনো হাহাকাৰ
আছো আজি কিদৰে
মনৰ বেদনায় নুবোজে ,
জ্বলে আজি
মোৰ বুকু .....।
আজি কিনো মৰণ ,
বিচাৰিছিলো জীৱন ।
আজি কিনো দুখ ,
বিচাৰিছিলো সুখ ।
আজি কিনো ভয় ,
বিচাৰিছিলো সাহস ।
আজি কিনো পিছপৰি ,
বিচাৰিছিলো আগবঢ়া ।
আজি কিনো এন্ধাৰ ,
বিচাৰিছিলো পোহৰ ।
মেলিব'নে কেতিয়াবা ,
হাঁহিৰ সঁফুৰা .....?
হ'ল আজি হাৰ
জিকিব নোৱাৰিলো ,
সুখৰ কৰিব এই
জটিল জীৱন ।
যায় যায় মন যায়
সব সহ্য কৰিব ,
নাথাকো যেন
মায়াময় পৃথিৱীত ।
হিয়াৰ কোঁহে কোঁহে
বান্ধিছিলো যাক ,
এৰি গুচি গ'ল মোক ।
নুশুনো নুশুনো
কিনো হ'ব শুনি .....?
নাথাকো নাথাকো
কিনো হ'ব থাকি .....?
তথাপি ,
ৰচিম নে কাহানী ।
সাথঁৰ বনাম নে ,
মোৰ এই জীৱন ।
সাঁচিম নে সপোন. ....?
বিচাৰিছিলোঁ গঢ়া দাপোন ,
ভাবো আজি নেদেখা
সকলো আপোন ।
মৰিলেও নাযাওঁ পাহৰি ,
মনতে থাকিব উভতি !
আজিও দেখা পাওঁ ,
সপোনৰ সাগৰত
মন মেলি সাঁতুৰি থকা
সি জন ।
আহিবনে কেতিয়াবা
মোৰ এই কাষত ।
যায় যায় মন যায়
সব সহ্য কৰিব ,
নাথাকো যেন !
মায়াময় পৃথিৱীত ।।
_________________________________________
(১৭)
🔹ভোগালীৰ প্ৰাচুর্য্য
ভোগৰ মহিমাৰে মহিমামণ্ডিত
উখল মাখল মাঘৰ বতৰ,
সুস্বাদু খাদ্য-সংস্কৃতিৰে গৰ্বিত
চহা জীৱনৰ আখল-ঘৰ---!
শাওণৰ সপোন
নাচি বাগি ধৰে ঠন
আঘোণত ৰূপ--সোণোৱালী ধান,
শইচ সোণগুটিৰে
প্ৰাচুর্য্যৰ ভঁৰাল ভৰে
ভোগালীৰ জলপান-অতিথি আপ্যায়ন ।
বাপতি-সাহোন হেপাঁহৰ ভোগালী
আগমন যাৰ কুৱঁলী ফালি
চহাৰ চোঁতালত শেতেলি পাৰে,
মুখৰিত হয় উৰুকাৰ গধুলি
ভোগৰে মোহিত প্ৰতি পদুলী
প্ৰভাতত ঐতিহ্যৰ মেজি পোৰে ।
সোণগুটিৰ বুকুত পিঠাগুড়ি ৰয়
ঢেঁকীৰ আঘাতত স্বৰূপ সলায়
জীয়ৰী-বোৱাৰীৰ হাতত প্ৰাণ পায়
পিঠাতে কলাকাৰৰ দিয়ে পৰিচয় ।
ভোগালীয়ে ভোগৰ সুবাস ছটিয়ায়
আকাশে বতাহেও তাৰ ভাগ লয়
বাৰ্ষিক প্ৰাচুর্য্যৰ কীৰ্তিৰ স্মৃতি
এক বিৰল ঐতিহ্যৰ- চহকী সমন্বয় ।
মেজিৰ প্ৰজ্বলিত জুয়ে
অশুভ নাশৰ বাৰ্তা দিয়ে,
গাৱেঁ-ভূঞে বয়-উমাল বতাহ,
স্বজাতিৰ স্বাভিমান
বিশ্বৰ বিৰল সন্মান
ঠাণ্ডাতো- ইয়াৰ পাৰভঙা উচাহ ।
কিন্তু আজিৰ ভোগালী
ধন-ব্যয়ত নাই কৃপণালী
ভেলাঘৰ ৰূপী-ৰংঘৰ কাৰেংঘৰ
কুতুব মিনাৰ আইফেল টাৱাৰ
গঁড় হাতি হেলিকপ্টাৰ আদি সাজি,
প্ৰদৰ্শন কৰিছোঁ কাৰিকৰী নিদৰ্শন
যদিও হৈছে গাঁঠিৰ ধন উছন
ৰঙালী-ভোগালী হয় একাকাৰ
জাতীয় ভুল নে প্ৰাচুর্য্যৰ চমৎকাৰ?
নে কাৰোবাৰ প্ৰচাৰ মুখী কাৰচাজি?
আমিৰ হুছেইন আহমেদ
_____________________________________________
(১৮)
🔹অনুভৱ
হাঁহিবোৰে আৱৰি ৰাখিব পৰাকৈ
হয়তো আমি সকলো সুখী।
কিন্তু এই জীৱন নামৰ যুঁজখনত
জিকিব পৰাকৈ আমি সুখী হয় জানো...?
অভাবে জুৰুলা কৰা এটা পৰিয়াল।
যত কেতিয়াবা হাঁহিবোৰৰ বাবেও
দিব লাগে বুকুৰ এটুপাল তেজ।
যত পেট ভৰে আইৰ চকুলোৰে।
আৰু সপোন দেখিবলৈ শিকা হয়
দেউতাই কৰা কষ্টৰে।
নিজৰ দুখবোৰ লুকুৱাব লাগে
ভন্টি ভাইটিক মানুহ কৰাৰ বাবে।
তথাপিও কেতিয়াবা হাঁহিব লাগে
মা দেউতাৰ মুখত হাঁহি দেখিবৰ বাবে।।
কুকী
_____________________________________________
(১৯)
🔸উৰুকাৰ বজাৰলৈ
_1610455331469_1610455346541.jpg)
উৰণীয়া মন আকাশৰ
প্ৰৱাহিত উত্তাল তৰঙ্গৰ সৈতে
উদ্বাউল হোৱা প্ৰতিটো ক্ষণ,
হেঁপাহৰ ভোগালী যে কাষতে.....
পিছে, উৰুকাৰ বজাৰলৈ বুলি
আপোনাৰ পাচলিৰ বাগিচাৰ,
প্ৰাণচঞ্চলা পুখুৰী বা
লহপহীয়া গড়ালৰ পৰা
কি আগবঢ়াই দিব ?
নে কেৱল ভাৱিছে
বজাৰলৈ গৈ চালানী বস্তুৰে
মেটমৰা পাহোৱাল হৈ আহিব !
আঘোণৰ সোণালী ভঁৰালৰ
শুভ্ৰ মুকুতাৰ পৰা
এঠা এঠা লগা চেনেহবোৰ
দৈ, মিঠৈৰে জুতি ল'ব পৰাকৈ
উন্মত্ত হৈ পৰিছে.....
আপোনাৰ কৃষিৰ পৰা
শোণিতসাৰুৱা মৰমখিনি
বুকুৰ জোলোঙাত ভৰিবলৈ ৰৈছে ।
✍🏻 কৌশিক কুমাৰ শৰ্মা,
ৰঙিয়া, কামৰূপ
_________________________________________________
(২০)
🔸ভোগৰ ভোগালী
ভোগৰ ভোগালী উদুলি মুদুলি
মেজিতে জ্বলালে জুই,
শীতৰ সেমেকা নিয়ৰৰ টোপোলা
বেদনা পেলালে ধুই ।
আঘোণৰ পথাৰত সোণ জিলিকে
আইৰ বুকুত আজি,
সৰগ সোণোৱালী ৰাঙলী বেলিটি
লুইতৰ বালিতে বহি ।
দীপাংকৰ দাস
__________________________________________
(২১)
🔸জীৱনৰ ৰঙ
জীৱনৰ ৰঙবোৰ বিচাৰি
নাখাওঁ কাহানিও হাবাথুৰি
ভাগৰি পৰিলেও
এৰি নিদিওঁ কাহানিও ।
হাতৰ লাখুটি ।
যিয়ে দিব মোৰ
লক্ষ্যৰ দেখুৱাই দুৱাৰ ।
পিছলিব খুজিলেওঁ
লাখুটিত ভৰ দি
কাইটিয়া বাটত আগুৱাওঁ ।
✍️ অৰুপ হালৈ
_________________________________________________
(২২)
🔹জীৱন বোধ
✍️ ৰাজ ৰাহুল
সন্ধিয়া নামিল
জীৱন দিন-পঞ্জীৰ
শেষ হ'ল অন্য এটি দিন--,
আগবাঢ়িছোঁ লাহে লাহে
সেই অন্তিম দিনটোলৈ।
তুমি হতাশ নহ'বা
সকলো দি যাম
যোৱাৰ আগতে--!
কি আছে নাজানো
যি আছে তাৰেই সজাম
থকা দিনকেইটা।
তুমি হাঁহিবা
মই কথা ক'ম
মই হাঁহিম
তুমি কথা ক'বা
জীৱনৰ ৰঙবোৰ
ভগাই যাবা--!
অন্তহীন প্ৰয়োজন
জীৱন জীবলে,
জীৱননো কি--
জীয়াই থকালৈকেহে--!
আমি নকওঁ
নোপোৱাৰ কথা,
যি পালোঁ
তাৰেই লিখি যাম--__
জীৱন মালিতা
আৰু অন্তিম দিনত
সামৰিম জীৱন গাথা...।
__:______::______________________________
No comments:
Post a Comment