🔹দ্বিতীয় বর্ষ🔸জানুৱাৰী মাহ🔹তৃতীয় সংখ্যা
(ভাগ ২)
🔸আজি দিনটোৰ বিশেষত্ব:
১৭ জানুৱাৰী (ইংৰাজী: 17 January) দিনটো গ্ৰেগৰিয়ান বৰ্ষপঞ্জী অনুসাৰে বছৰৰ ১৭ তম দিন। বছৰটো শেষ হ’বলৈ এই দিনৰ পৰা মুঠ ৩৪৮টা দিন (অধিবৰ্ষত ৩৪৯টা দিন) বাকী থাকে। এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা -
⭕১৯১৭ খৃঃ - এম জি ৰামাচন্দ্ৰন, দাক্ষিণাত্যৰ প্ৰসিদ্ধ অভিনেতা আৰু ৰাজনীতিবিদ।
⭕১৯৪৫ খৃঃ - জাৱেদ আখতাৰ, বলিউডৰ প্ৰসিদ্ধ গীতিকাৰ।
⭕১৯৫১ খৃঃ - জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা, বিখ্যাত অসমীয়া সাহিত্যিক, গীতিকাৰ, নাট্যকাৰ, প্ৰথম অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক।
⭕২০১০ খৃঃ - জ্যোতি বসু, আগশাৰী কমিউনিষ্ট নেতা তথা পশ্চিম বংগৰ প্ৰাক্তন মুখ্যমন্ত্ৰী।
⭕আজি শিল্পী দিৱস।
🔸কৰ্মৰ সন্ধানত অসমবাসীয়ে বহিৰাজ্যলৈ গতি, এতিয়াও কিয় ?
ভাৰতৰ ভিতৰত প্ৰাকৃতিক সম্পদত চহকী যি কেইখন ৰাজ্য আছে তাৰ ভিতৰত অসম অন্যতম। আচলতে প্ৰাকৃতিক সম্পদ বুলি কলে বিভিন্ন ধৰনৰ বনজাত, খনিজাত, জলজাত আৰু মাটিৰ উৰ্বৰতা হেতু কৃষিজাত বস্তু বোৰেই হল প্ৰাকৃতিক সম্পদ। কিন্তু অসমত ইমানবোৰ প্ৰকৃতি সম্পদ থকা সত্ত্বেও অসম শিল্প বাণিজ্যত তেণেই পিছপৰা। যি দুটা এটা উদ্যোগ বা শিল্প অনুষ্ঠান গঢ়ি উঠিছে, তাৰোগৰাকি সাধাৰণতে বহিৰাগত। ইয়াতে কথা এটা উল্লেখ কৰো যে আমাৰ অসম অৰ্থনৈতিক দিশত ইমান মজবুত নহয়। সেয়েহে ইয়াত সচৰাচৰ অৰ্থনৈতিক দিশত সবল ব্যক্তিসকলৰ বহু অভাৱ। গতিকে আমাৰ ইয়াৰ অনুষ্ঠান,প্ৰতিষ্ঠান সমূহৰ গৰাকী বহিৰাগত ৰাজ্যৰ হাততে আছে। কিন্তু মোৰ মতে এইটো ইমান এটা চিন্তনীয় বিষয় নহয়। আচলতে সেই অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠানৰ গৰাকী সমূহে সাধাৰণ কৰ্মচাৰী সমূহক নিজ ঠাইৰ পৰা আনি আমাৰ ইয়াত চাকৰিত নিযুক্তি দিয়া দেখা যায়। এইটো দিশতহে অসম চৰকাৰৰ আৰু অসমীয়া জনগন সজাগ হ'বৰ হ'ল। চাওঁক ইয়াতে জাপানী সকলৰ দৰে সৰু এটি উদাহৰণ আপোনালোকৰ আগত অবগত কৰাও। আচলতে জাপানী সকলে বিশ্বৰ ডাঙৰ, ডাঙৰ আগশাৰীৰ অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠানৰ শাখাসমূহৰ নিজ দেশত স্থাপন কৰিবলৈ দিয়ে কিন্তু তাৰে সৰ্বোচ্চ কৰ্মচাৰী সমূহ নিজ দেশ জাপানৰে নিযুক্তি দিব লাগিব বুলি চুক্তিবদ্ধ কৰে আৰু এনেকৈয়ে লাহে লহে বহিৰাগত দেশসমূহৰ অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠানৰ সকলোখিনি দিশৰ জ্ঞান আয়ত্ত কৰি লৈ নিজ দেশতে ঠিক একেধৰণৰ নিজৰ অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠান গঢ় দিবলৈ সক্ষম হয়। মুঠতে কথা হ'ল এতিয়া আমাৰ অসমখনক বিকশিত কৰিবলৈ হলে নিজে নোৱাৰিলেও প্ৰথমে আনৰ হতুৱাই হ'লেও নিজৰ উন্নতিৰ দিশ নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব। কৰ্মৰ সন্ধানত অসমবাসীয়ে বহিৰাজ্যলৈ গতি কৰা দেখি সচাকৈ মনত আঘাত হানে। তেন্তে অসমত বসবাস কৰা নিবনুৱা সকলক কৰ্ম সংস্থাপন কৰি দিয়াটো অসম চৰকাৰ আৰু প্ৰতি অসমবাসীৰে দায়িত্ব নহয়নে ?? আনহাতে দিল্লী, মুম্বাই, বেংগালুৰুৰ দৰে ডাঙৰ ডাঙৰ অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠান সমুহক অসমত প্ৰতিষ্ঠা বা স্থাপন কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিয়াটো আমাৰ দায়িত্ব নহয়নে ?? চাওঁক নিজ ৰাজ্যৰ, নিজ ৰাজ্যৰ জনসাধাৰণৰ প্ৰগতিৰ পথত যদি এতিয়াওঁ আমি সচেতন নহওঁ তেন্তে এসময়ত গৈ একেবাৰে লজ্জাজনক আৰু নিন্দনীয় অৱস্থাৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হ'ব পাৰে।
চন্দ্ৰ শেখৰ পৰাজুলী
বিশ্বনাথ চাৰিআলি,অসম
দূৰভাষ:-৮৬৩৮০৯৮৯২২
চন্দ্ৰ শেখৰ পৰাজুলী
বিশ্বনাথ চাৰিআলি,অসম
দূৰভাষ:-৮৬৩৮০৯৮৯২২
_________________________________________________
🔹ভোগালীৰ আনন্দ আমাৰ নাই
অণুগল্প
ছেলিমা বেগম।
ভোগালীৰ উৰুকাৰ দিনা পুৱা উঠি জেউতিৰ মনটো একেবাৰে ভাঙি পৰিল। মনমাৰি বাটৰ কাষতে বহি থাকিল। ধণকাই সেই সময়ত বাটেৰে গৈ আছে, জেউতিক দেখি মাত লগালে হেৰৌ মাইনাজনী অকলে অকলে বহি কি কথা ভাবি আছ। জেউতি উপচি উচপি কান্দি কলে, আমি এবেলি মাঘৰ বিহু কেনেকৈ পাতিম। চৰকাৰে যে আমাৰ ঘৰ বাৰী ভাঙি চূৰমাৰ কৰি দিছে উচ্ছেদৰ নামত। পুহমহীয়া ঠাণ্ডাৰ মাজত আমাৰ যে কিমান কষ্টেৰে দিনবোৰ পাৰ কৰি আছোঁ। খাবলৈ নাপাই শুব নোৱাৰি বেমাৰে আক্ৰান্ত হোৱা পৰিয়ালটো কেনেকৈ ভোগালীৰ ভোগ উপভোগ কৰিম। এইবাৰ বিহুত চিৰা, পিঠা, লাৰু উৰুকাৰ নিশা বাতি ভৰাই চিৰা খাবলৈ যে নাপাম। জেউতিৰ কথা শুনি ধণকাই চকুৰ পানী ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিলে। হায়! এই নিস্পাপ শিশুটি কি ভুল কৰিছে আজি তাইৰ মনত দুখ চেপি ধৰি ৰাখিব লগা হৈছে। উঠি অহা নৱপ্ৰজন্মৰ ভবিষ্যত ক'ত। সিহঁতৰ মনৰ আনন্দ ক'ত এই বুলি কৈ ধণকাই ওঁঠ দুটিত কামুৰি ধৰি ইয়াৰ পৰা গুচি যায়।
_________________________________________________
🔹আমাৰ মাজত সজাগতাৰ অতি প্ৰয়োজন:-
অলপদিন আগতে লোকসভাৰ অধিবেশনত ইমতিয়াজ জলিল নামৰ লোকসভাৰ সদস্য এজনে কেইদিনমান আগতে হৈ যোৱা বিশ্বকাপ ফুটবল খেলৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰি ভাৰতৰ ক্ৰীড়া ক্ষেত্ৰত থকা লজ্জাজনক পৰিস্থিতিৰ কথা উল্লেখ কৰিছিল। হয়তো আমি বহুতেই তেওঁৰ ভাষণ শুনি আপ্লুত হৈছোঁ আৰু এই বিষয়ে আমি সকলোৱে মিলি বহলাই চিন্তা=চৰ্চা কৰাও অতিকৈ আবশ্যক । চাওক ভাৰতবৰ্ষ উন্নত দেশৰ তালিকাত আহিবলৈ হ'লে কেৱল এটি দিশতে মনোনিবেশ কৰিলে নহ'ব। আৰু আমি আজিও নিজৰ নূন্যতম প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীৰ যোগান ধৰিবলৈ ব্যৰ্থ আছোঁ। হয়তো আমাৰ নূন্যতম প্ৰয়োজনীয় সমূহ পূৰ্ণ কৰিবলৈ কিছুমান পুঁজিপতি মানুহ লগতে চৰকাৰৰ ফালৰ পৰা সম্পুৰ্ণ সহযোগীতা পোৱাগৈ নাই। অৰ্থাৎ বিনামূলীয়া ঘৰ, চাউল,শৌচালয়ৰ আদিয়ে পোৱাৰে যোগ্য নেকি বৰ্তমান সময়ৰ আমি সকলো ভাৰতীয়। প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে আমাৰ পৰা আমি জনা,নজনাকৈ আমাৰ আয়ৰ কৰ পৰিশোধ কৰি থাকিব লগিয়া হৈছে চৰকাৰক। অৰ্থাৎ কষ্ট কৰি আমি উপাৰ্জন কৰা টকাবোৰৰ পৰা বেলেগে বিনা কাৰণতেই খায় বৰ সোৱাদ ল'বলৈ সক্ষম হৈছে।
এতিয়া আহো প্ৰকৃত কথালৈ। অৰ্থাৎ এসময়ত গোটেই বিশ্বতে বিশেষকৈ শিক্ষাকে বৰ বেছিকৈ প্ৰাধান্য দিয়া হৈছিল। আৰু ইয়াৰ লগতে খেল=ধেমালি, নানান কলাত্মক দিশসমূহৰ কেৱল মাত্ৰ কিছুমান ঠাইবোৰতে সীমাবদ্ধ আছিল। কিন্তু আজিৰ সময়ত এজন প্ৰকৃত মানুহ হ'বলৈ মানুহৰ সৰ্বাংগীন বিকাশ হোৱাটো অতি আবশ্যক।তাৰ উপৰিও বৰ্তমান সময়ত শিক্ষা=দিক্ষাৰ লগতে নানান ক্ৰীড়া আৰু নানান কলাত্মক দিশসমূহৰ পৰা নিজে স্বাভলম্ভি হোৱাৰ লগতে নিজ ৰাজ্য আৰু দেশৰ হৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই লৈ আনিব পাৰি। চাওক আজি এটা শিশুয়ে হয়তো নিজ দেশৰ বিশিষ্ট সাহিত্যিক বা বৈজ্ঞানিক এজন নাম কব নোৱাৰিবও পাৰে । কিন্তু এজন বিশ্ববিখ্যাত ক্ৰিকেটাৰ বা ফুটবলাৰ কোন বুলি কলে তেওঁ তৎক্ষণাৎ উত্তৰ দি দিব।
গতিকে আমি কেৱল এটা দিশতে মনোনিবেশ কৰি বহি থাকিলে নহ'ব। সময়ৰ সৈতে নিজক আৰু নিজ দেশক আগুৱাই লৈ যাবলৈ আমি সম্পূৰ্ণ চেষ্টা আৰু চিন্তা=চৰ্চা কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। কেৱল নিজ দেশৰ কেতবোৰ পুঁজিপতিৰ কাঠৰ পুতলা আৰু চৰকাৰৰ ভোট বেংক হৈ কিমানদিন বহি থাকিম। আমাৰ মাজত সজাগতা আমি প্ৰতিজনে মিলি আনিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব। নহলে এসময়ত মানুহবোৰ অন্যান্য গ্ৰহলৈ স্থানান্তৰ হৈ যাবগৈ । আৰু আমাৰ বাবে এইখন সংসাৰতে তিষ্টি থাকিবলৈ ঠাই নাইকিয়া হ'ব।
চন্দ্ৰ শেখৰ পৰাজুলী
বিশ্বনাথ চাৰিআলি,অসম
দূৰভাষ:-৮৬৩৮০৯৮৯২২
_________________________________________________
🔹ভ্ৰাতৃ-স্নেহ
( অণুগল্প )
✍️ ৰাজ ৰাহুল
"ভাইটি, মোক লৈ যাহি। মই ইয়াত আৰু থাকিব নোৱাৰোঁ---"____বায়েকৰ কান্দোন-মিহলি মাতটো শুনি কমলে লৰা-লৰিকৈ ফোনটো জেপত সোমোৱাই বায়েক ৰত্নাৰ ঘৰত ওলালগৈ।
বয়-বস্তুবোৰ সামৰি থাকোঁতে সি আঁৰ চকুৰে বায়েকৰ ক'লা পৰি থকা হাত-মুখলৈ চালে।বুকুখন বিষাই গৈছিল তাৰ।ধনীৰ ঘৰত বোৱাৰী হৈ থাকক বুলি বিয়া দিয়া বায়েকৰ দেহত ৰাতি ৰাতি মদাহী ভিনিয়েকে কৰা অত্যাচাৰৰ চিন জিলিকি আছে স্পষ্টকৈ। সি মনতে ভাবিলে---য'ত এখন সঁচা হৃদয় নাই,তাত এসোপা টকাই মানুহক সুখী কৰিব নোৱাৰে। এজন অযোগ্য ব্যক্তিৰ ওচৰত বায়েকৰ জীৱনটো আৰু নষ্ট হ'বলৈ নিদিওঁ বুলি ভাবিয়েই সি বায়েকক ঘৰলৈ ঘূৰাই অনাৰ সিদ্ধান্ত ল'লে। কাৰণ, মাক-দেউতাকক সৰুতে হেৰুৱাই সিহঁত দুটাই জানে অভাৱৰ লগত আৰু পৰিস্থিতিৰ লগত কেনেদৰে যুঁজ দিব লাগে।
অ'টোখনত বহি চকুপানী টুকি থকা বায়েকৰ চকুপানীখিনি মচি দি সি চালকক ক'লে--"পাঞ্জাবাৰী,২নং গলি।"
_________________________________________________
🔹অসমত নাৰী ধৰ্ষণ বন্ধ কৰক
✍️ শিল্পী দাস
ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী, নগাওঁ
আমি আজিও অসমক উন্নতি কৰিব পৰা নাই, তাৰে অন্যতম কাৰণ 'নাৰী ধৰ্ষণ'।যাৰ ফলত এজন নাৰীৰ লগতে তেওঁৰ পৰিয়াল ধ্বংসৰ ফালে আগুৱাই যায় আৰু সমাজৰ কাষত বেয়া বুলি প্ৰমাণিত হয়। 'নাৰী ধৰ্ষণ' একধৰণৰ যৌন আক্ৰমণ। কিছুমান কাপুৰুষে এনেকুৱা, নাৰীৰ জীৱন ধ্বংস কৰে। অনুমতি প্ৰদানত অক্ষম যেনে-কোনো অজ্ঞাত,বিকলাঙ্গ, মানসিক প্ৰতিবন্ধী তথা অপ্ৰাপ্তবয়স্ক নাৰীক ধৰ্ষণ কৰিবলৈও লজ্জাবোধ নকৰে। তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্যে মই ক'ব বিচাৰোঁ, এনেকুৱা যৌন নিৰ্যাতন যদি তেওঁলোকৰ মাতৃ, ভগ্নী, পত্নীৰ লগত হয় তেনেহলে বুজিব অপৰাধবোধ। তেতিয়াও যদি নুবুজে তেনেহলে তেওঁলোকৰ যেন অতি সোনকালেই মৃত্যু হয় তাৰে কামনা প্ৰাপ্তি।যাৰ ফলত আজিও বহু নাৰী উচ্চশিক্ষা,উচ্চসম্মান, ৰাতিৰ যাতায়াত ইত্যাদিত সমাজ তথা পৰিয়াল বাধাস্বৰূপ । ইয়াৰ মুখ্য কাৰণ কিছুমান কাপুৰুষ।
নাৰী ধৰ্ষণ ঘটনাটো পূৰ্বৰ পৰাই চলিত। এনে ঘটনাই ৰাজ্য,সমাজ আৰু জাতিৰ কাৰণে অত্যন্ত লজ্জাজনক তথা কলংকজনক কথা।এখন ৰাজ্যৰ চৰকাৰ আৰু প্ৰশাসনৰ দায়িত্বই হৈছে শক্তিশালী আইন প্ৰণয়ন কৰি তাৰ যথাযথ প্ৰয়োগ কৰাৰ মাধ্যমত এনে অপৰাধ বন্ধ কৰা।
নাৰী ধৰ্ষণকলৈ ১৯৮৩ চনত আৰু পিছত ২০১৩ চনত ভাৰতীয় দণ্ডবিধি আইন প্ৰণয়ন কৰিছিল। এনেকুৱা আৰুও বহু আইন প্ৰণয়ন কৰিছে আৰু কৰিব, কিন্তু নাৰী ধৰ্ষণ বন্ধ হ'ব নে?মন কৰিব, এজনী নাৰী মা, ভগ্নী,পত্নী, দেৱতা ইত্যাদি। নাৰীৰ মাহাত্ম্য অসীম। নাৰীৰ অবিহনে পুৰুষৰ অস্তিত্ব শূণ্য। নাৰীৰ জৰিয়তেই সকলোৱে পৃথিৱীৰ ৰূপমাধুৰ্য্য উপভোগ কৰিব পাৰোঁ। ইয়াৰ উপৰিও সকলোৱে দেৱতাক পূজা কৰে,আকৌ ইফালে নাৰী ধৰ্ষণ কৰোঁতে দ্বিধাবোধ নকৰে।য'ত প্ৰশাসন, আৰক্ষী, সংবিধান উন্নত নহয় তাতে এনেকুৱা ঘটনা স্বাভাবিক। প্ৰতিদিনতেই এনেকুৱা ঘটনাই বৰ্তমান ভয়ংকৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে । মই অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী তথা আৰক্ষীৰ উদ্দেশ্যে ক'ব বিচাৰোঁ, কঠোৰ আইন প্ৰণয়ন তথা যথাযথ শিক্ষাৰ জৰিয়তে সজাগ হৈ অসমত নাৰী ধৰ্ষণ বন্ধ কৰাৰ ব্যবস্থা কৰে যেন। আৰু যদি নোৱাৰে তেন্তে আমি মা দূৰ্গাৰ দৰে দহভূজা নহয় হেজাৰভূজাৰে অসুৰসকলক উচিত শিক্ষাৰে দমন কৰিম। এনেকুৱা কুব্যৱহাৰ নকৰি নাৰী, পুৰুষ সকলোৱে সজাগ হৈ মধুৰ সম্পৰ্ক গঢ়ি জীৱন অতিবাহিত কৰিব বুলি আশা কৰিছোঁ । আৰু অতি সোনকালে অসমত নাৰী ধৰ্ষণ বন্ধ হ'ব বুলি বিশ্বাস ৰাখিছোঁ।
_________________________________________________
🔹ভোগালীৰ উৎসৱ মাঘ বিহু:
✍️পৰাগ জ্যোতি দাস
অসম বিভিন্ন জাতি-জনজাতিৰ মিলনভূমি।বিহু হৈছে অসমীয়াৰ জাতীয় উত্সৱ। অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণ ,দাপোণ,আয়ুস ৰেখা,অনুভূতি ইত্যাদি বিহু ।এই বিহুৰ লগত অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণ এনেদৰে বান্ধোন খাই আছে যে এই প্ৰাণৰ বিহু টিক এৰি অসমীয়া জাতিৰ সভ্যতা,কৃষ্টি-সংস্কৃতিক গঢ়ি তুলিব নোৱাৰি । বিহুৰ লগত জাতীয় জীৱনৰ সকলো আশা-আকাংক্ষা, আনন্দ,অনুভূতি,আৱেগ ইত্যাদি ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত ।
অসমীয়াৰ জাতীয় উত্সৱ বিহু তিনিটা- বহাগ বিহু,কাতি বিহু আৰু মাঘ বিহু ।বহাগ বিহুক ৰঙালী বিহু,কাতি বিহুক কঙালী বিহু আৰু মাঘ বিহুক ভোগালী বিহু বোলা হয় ।
ভোগালী বা মাঘ বিহু হৈছে শীতকালীন কৃষিভিত্তিক উত্সৱ ।অসমীয়া জাতিয়ে পুহৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা ভোগালী বিহু বা মাঘ বিহু উদযাপন কৰে। এই বিহু তিনিদিন পালন কৰা হয় ।পুহ মাহত কৃষিজীৱী লোকসকলে ধান,তিল,মাহ আদি শস্য চপাই ভঁৰাল পূৰ কৰে ।এই সময়ত সকলোৰে ঘৰত দুমুঠি ধান-চাউল ,মাহ ইত্যাদি খাবলৈ থাকে ।এই বিহুত খোৱা-বোৱাৰ গুৰুত্ব অধিক কিয়নো এই সময়ত ভঁৰাল সকলোৰে উভৈনদী হৈ থাকে ।সেয়েহে এই বিহুক 'ভোগালী বিহু' বোলা হয় ।
মাঘ বিহুৰ মুখ্য আকৰ্ষণ হৈছে মেজি পোৰা ।
মাঘ বিহু অতীতৰ পৰা বৰ অসমত গুৰুত্বপূৰ্ণভাৱে পালন কৰি আহিছে । আদিতে মাঘ বিহু বড়ো সকলৰ প্ৰধান উত্সৱ আছিল ।মাঘ বিহুৰ দুটা প্ৰধান অংশ হ'ল উৰুকা আৰু মেজি ।বিহুৰ দিনা অসমৰ সবাৰে পৰিচিত শিৱসাগৰৰ ৰূপহী পথাৰৰ ৰংঘৰৰ বাকৰিত বিভিন্ন ধৰণৰ খেল-ধেমালিৰ আয়োজন কৰা হৈছিল ।আহোম স্বৰ্গদেউসকলে ৰংঘৰৰ বাকৰিত বিহুত ম'হ যুঁজ,মাল যুঁজ, কণী যুঁজ, বুলবুলি চৰাইৰ যুঁজ,হাতী যুঁজ,কুকৰা যুঁজ, কড়ি যুঁজ ইত্যাদি অনুষ্ঠিত কৰি জনসাধাৰণক খেলৰ প্ৰতি আগ্ৰহী কৰি তুলি আমোদ-প্ৰমোদৰ সোৱাদ লৈছিল ।
মাঘ বিহুৰ আগত গাঁৱৰ ডেকাসকলে পুহ মাহতে নৰা কাটি ভেলাঘৰ প্ৰস্তুত কৰে ।উৰুকাৰ দিনা ল'ৰাবোৰে নিজৰ গাঁৱতে মানুহৰ বাৰীৰ জেওৰা,শাক-পাচলি, ইত্যাদি চুৰ কৰে।কিছুমানে ঘৰে ঘৰে গৈ পিঠা খায় ।আৰু কিছুমান খাবলৈ যোৱাৰ চলেৰে কুকৰা,হাঁহ,পাৰ আদি চুৰি কৰি আনে ।ভেলাঘৰত গাঁৱৰ লোকসকলে ভোজষভাত ৰান্ধে আৰু সকলোৱে লাগি ভাগি ভোজ ভাত খাই ৰং-ৰইচ কৰে । এই বিহুৰ দিনা বস্তু চুৰ হ'ব বুলি জানি মানুহে ওৰে ৰাতি ঘৰৰ চৌহদৰ চকু ৰাখে । কিছুমান ঠাইত মাঘ বিহুক চোৰ বিহুও বোলা হয় ।
উৰুকাৰ পিছদিনা চাৰিজোপা কলগছৰ গাত সমান্তৰালকৈ কাঠ,বাঁহ জাপি দি নিৰ্মাণ কৰা মেজিত ৰাতিপুৱাৰ লগে লগে গা ধুই মেজিত জুই লগাই দিয়ে। জুই জ্বলোৱাৰ পিছত অগ্নিক সেৱা কৰে আৰু তলৰ মন্ত্ৰ ফাঁকি গোৱা হয়-
অগ্নি প্ৰজ্বলিতং বন্দে চতুৰ্বণ হুতাশন।
সুবৰ্ণবৰ্ণ মমলং
জ্যোতিৰূপায়তে নমঃ।।
মেজি পোৰাৰ পিছত সেই জুইৰ ছাঁইৰে ফোঁট লয়।ইয়াৰ পিছত ওচৰ-চুবুৰীয়া বা ভকতক ঘৰলৈ মাতি আনি ন ধানৰ ন মুঠি জা-জলপান,ভোজ-ভাত খুৱাই আৰ্শীবাদ লোৱা হয়।
এই বিহুত অসমীয়া ৰাইজে বিভিন্ন ধৰণৰ জা-জলপান,পিঠা যেনে-তিল পিঠা,সুতুলী পিঠা,ঘিলা পিঠা,টেকেলী পিঠা,ইত্যাদি তৈয়াৰ কৰা হয় ।তাৰোপৰি হুৰুম,কোমল চাউল,চিৰা,সান্দহ ,দৈ ইত্যাদিৰে অতিথিক আপ্য়ায়ন কৰা হয় ।
এনেদৰে বৰ অসমে অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণৰ উত্সৱ বিহু পালন কৰি আহিছে ।
_________________________________________________
🔹মাঘ বিহু
নাছৰিন চুলতানা
বিহুৰ দিনা পুৱা সকলোয়ে গা-পা ধুই উৰুকাৰ দিনা সজা ভেলাঘৰ মেজিত জুই লগাই সমাজৰ অমংগল দূৰ কৰিবৰ বাবে প্ৰৰ্থনা জনায়।মেজিৰ জুইত মাতি মাহ, মগু, পিঠা, চাউল, ঘিঁউ আদি দি অগ্নিক সেৱা কৰে। মেজি পুৰি শেষ হলে সেই ছাঁইৰে সকলোৱে ফোঁট লয়। অৱশ্যে নৰাৰ সুবিধা নথকা ঠাইত কাঠ-বাঁহ আদিৰেই মেজি বনায়। এই বিহুৰ মেজি পোৰা অগ্নি পূজাৰেই নামান্তৰ বুলিব পাৰি। মেজি ঘৰ দাহনৰ পিছত আধাপোৰা বাঁহচালি লাগনী গছত ওলোমাই দি উদ্ভিদৰ বৃদ্ধিৰ কামনা কৰা হয়।
বিহুৰ খাদ্য
মাঘ বিহুক ভোগালী অৰ্থাৎ ভোগৰ উৎসৱ বুলি কোৱা হয়।এই বিহুত সকলো অসমীয়াই ঘৰে ঘৰে বিভিন্ন ধৰণৰ জলপান, পিঠা-পনা তথা লাডু আদি প্ৰস্তুত কৰে। এই উৎসৱৰ বিশেষ পিঠা হৈছে চুঙা পিঠা আৰু তিল পিঠা। তদুপৰি মাঘ বিহুত পানী পিঠা, টেকেলী পিঠা, পানী পিঠা, চুঙা পিঠা, ঘিলা পিঠা, সুতুলী পিঠা, তেল পিঠা, হেঁচা পিঠা, ডেকা পিঠা, মালপোৱা, কল পিঠা, ভুৰভুৰী পিঠা আদিও বনোৱা হয়। ভজা চাউল, হুৰুম, কোমল চাউল, চিৰা, সান্দহ, মুড়ী, আখৈ, চুঙা চাউল ইত্যাদি জলপানো বিহু বিশেষ। বিভিন্ন দৈ যেনে টেঙা দৈ, চুঙা দৈ, এঠা দৈ, মাখনৰে আলহী অতিথিক আপ্যায়ন কৰা হয়।
বিহু উপলক্ষে অনুষ্ঠিত খেল ধেমালি
চৰাইৰ যুঁজ-
হাজোত অৱস্থিত হয়গ্ৰীৱ মাধৱ দেৱালয়ৰ বুলবুলি চৰাইৰ যুঁজে এক সুকীয়া ঐতিহ্য বহন কৰি আহিছে।জনমত অনুসৰি মাঘ মাহৰ প্ৰথম দিনা এগৰাকী নৃপতিয়ে হয়গ্ৰীৱ মাধৱ মন্দিৰ দৰ্শন কৰিবলৈ আহি তাত দুটা বুলবুলি চৰাইৰ মাজত এখন যুঁজ দেখি মুগ্ধ হৈ পৰে আৰু তেতিয়াৰে পৰাই তাত বছৰি মাঘ বিহুত এই যুঁজ অনুষ্ঠিত হৈ আহিছে।ৰাজ্যৰ আন আন ঠাইতো চৰাই যুঁজ হয়।
মহ যুঁজ-
মাঘ বিহুৰ সময়ত ম'হ যুঁজৰ আয়োজনৰ সম্পৰ্কে ভিন্ন জনৰ ভিন্ন মত পোৱা যায়। এই খেল আহোম ৰজাৰ দিনত ৰংপুৰৰ ৰূপহী পথাৰত অনুষ্ঠিত হৈছিল বুলি জনা যায়। আহোম স্বৰ্গদেউসকলে ৰংঘৰৰ ওপৰৰ পৰা এই খেল উপভোগ কৰিছিল।
কণী যুঁজ-
কণী যুঁজ অসমৰ এটি প্ৰিয় খেল।এই যুঁজ সাধাৰণতে পাতি হাঁহৰ কণীৰে কৰোৱা হয়। খেলুৱৈ সকলে বিভিন্ন ঠাইৰপৰা টান কণী বিচাৰি আনি যুঁজলৈ সাজু হয়।কোনো কোনো ঠাইত ৰঙালী বিহুৰ সময়তো কণী যুঁজ হয়।
ইফালে, বিহু উপলক্ষে অসমৰ ভিন্ন ঠাইত পৰম্পৰা অনুসৰি নাও খেল, কড়ি খেল আদিও অনুষ্ঠিত হয়।
_________________________________________________
🔹ৰস-ৰচনা
কুকুৰাৰ পাখিৰ চমৎকাৰ
দিনটো আছিল ২০২০ চনৰ ২৮ ডিচেম্বৰ। মই তেতিয়া হায়াৰ ছেকেণ্ডাৰী প্ৰথম বৰ্ষৰ। এদিন মোক আমাৰ অসমীয়া বিভাগৰ বাইদেউ এগৰাকীয়ে ক'লে, "তোমালোকে এখন হাতেলিখা আলোচনী উলিয়াব লাগে। ৩১ ডিচেম্বৰৰ আগত।"
মোৰ লগৰ সহপাঠী কেইগৰাকীৰ লগত সন্মতি জনাই ক'লো," ঠিক আছে বাইদেউ।" কথা মতেই কাম। আলোচনীৰ কাম আৰম্ভ হ'ল। প্ৰৱন্ধ, কবিতা যি পাৰি ল'ৰা-ছোৱালীৰ পৰা লৈ আমি লিখাৰ কাম আৰম্ভ কৰিলোঁ। এফালে আলোচনীৰ কাম আমি প্ৰথম কৰিছোঁ। আগে-পিছে অভিজ্ঞতা নাই। মোৰ লগত আলোচনীৰ কামত সহায় কৰা বান্ধৱী তিনি জনীৰো একেই অৱস্থা। A-4 চাইজ কাগজত লিখা উকা লিখনি বোৰ বাইদেউক দেখুৱালোঁ।" আলোচনী খন বৰ উকা লাগিছে। তোমালোকে লিখনিৰ লগত মিলা ছবি আঁকি দিয়া।" এতিয়াহে লাগিল লেঠাটো। আলোচনীৰ কাম কৰা এজনীৰো ছবিত দখল নাই।ইমানেই আমি ছবিত ভাল যে আমটোও আম হৈ নাথাকে। ক্লাছত কোনো ছবি অঁকা মানুহ নাই। দিনবোৰো গৈ থাকিল।ছবি তেনেকৈয়ে থাকিল। এদিন লগৰ কেইজনীক ক'লো, "আৰু দুদিন আছে। মোৰ অলপ লিখিবলৈও আছে। ছবি যি হয় হ'ব আমাৰ ঘৰলৈ কে আহিবি।আলোচনীৰো কাম কৰিম, ছবিও আঁকিম। যি হয় দেখা যাব।"
সিহঁতেও প্ৰস্তাৱটো মানি আমাৰ ঘৰলৈকে আহিল। লিমাৰিক, কৌতুক এইবোৰ ভৰাওঁ তেই ৰাতি দহ টা বাজিল।ছবি আছেই। এজনীয়ে যেনে-তেনে বেটুপাত খন আঁকিলে। দেখিবলৈ বিশেষ এটাও ভাল হোৱা নাছিল। কিন্তু ইয়াৰ বাদে উপায়ো নাছিল আমাৰ। কাৰ নো বুদ্ধি উলাল। বোলে কুকুৰাৰ পাখি ছিঙি আনি ৰঙত ডুবিয়াই কাগজৰ ওপৰত থৈ দিওঁ, ছবি হৈ যাব। পাখিৰ ছবি। আমিও ভাবিলোঁ কামটো বেয়া নহয়। যি হওঁক পাখি খিলাৰ ছবি টোতো বহিব। নহ'লে আমি পাখিও আঁকিব পাৰিম নেকি? ঘৰৰ মানুহ নটাতেই শুলে। লগৰ দুজনীৰ লগত কোনেও গম নোপোৱাকৈ নিজৰ ঘৰৰ কুকুৰাৰ গৰাঁলত টৰ্চ এটা লৈ সোমালোঁ। মিচন কুকুৰাৰ পাখি চিঙা। কুকুৰা চোৰ কৰা নহয় দেই ৰাইজ। এফালে ৰাতি। গৰাল গোটেই আন্ধাৰ। টৰ্চ লৈ কুকুৰা এজনী ধৰিলোঁ। কুকুৰা জনীয়ে চিঞৰিবলৈ ল'লে। মা সাৰ পোৱাৰ আগতে গৰাঁলৰ পৰা পাখি ছিঙি আমি পলাব লাগে মুঠতে। কিমান পাখি চিঙিলো মনত নাই পিছে। কুকুৰাৰ চিঞৰত মা সাৰ পাই গ'ল। আমাৰ মা পিছে কম নহয়।নিউ ইয়েৰ পাইছে হি। ক'ৰ কুকুৰা চোৰ সোমাল বুলি একেবাৰে লাঠী এডাল লৈহে গৰাঁলত সোমাল। আন্ধাৰ ইমান। ক'ৰ টৰ্চ কত পৰিল। আঐ যি মাৰ পৰিল নহয় মোৰ গাত, কেকাই-জেকাই দুই কোবৰ পিছত "মা" "মা" চিঞৰ মাৰোতেহে মায়ে গম পাইছে, "আচলতে কুকুৰা চোৰ নহয়, তেখেতৰ মৰমৰ ছোৱালী জনীহে।" বেচেৰী মাৰত ৰঙা-চিঙা পৰি গ'ল। পাখি চিঙাৰ আইডিয়া কোনে দিছিল মনত নাই। কিন্তু ফচিলোঁ মই হে। সিহঁত এজনীৰো গাত মাৰ নপৰিল। চমুকৈ ক'বলৈ গ'লে কুকুৰাৰ পাখি চিঙিবলৈ অহা, মাৰ ভাষাত চোৰ কৰিবলৈ অহা তেখেতৰ ছোৱালী জনীয়ে আলোচনীখনৰ কাৰণে বৰঙণি এটা দিলে আৰু।
✍️ অস্মিতা লাহন
স্নাতক দ্বিতীয় ষান্মাসিক
গোলাঘাট জিলা
_________________________________________________
