তুমি চিৰপূজ্য
আজি দিঠকবো
ৰো চোন
সপোন সপোন লাগিছে,
মোৰ হৃদয়ত বলা, মলয়া যাকো
চোন আজি, নীৰৱ, স্থবিৰ,
দিঠকত তুমি যে কেতিয়াও নাহা, ময় জানো,
সপোনতেই আহিবা চোন, ছায়া হৈ......
নিবিচাৰিলেও সঁচা,
তুমি যে মোৰ কেতিয়াও নোহোৱা।
কব খোজা কত কথা যে মনত,
কব খোজা কত ভাষা যে বুকুত,
কওঁ কওঁ বুলি ভাবো, কিন্তু, উঠে ৰাখে সামৰি,
ৰৈ যায় পুনৰ আধৰুৱা হৈ,
মই দিঠকতাত অলীক সপোন বিচাৰো,
সেয়ে, ভাগি ৰয় প্ৰতিবাৰ......
তুমি মোৰ হোৱা নে নাই ময়, নাজানো,
কিন্তু, মোৰ মনৰ যেন তুমিয়েই দেৱী,
মোৰ প্ৰেমৰ ৰাণী,
তোমাক পূজো সদায়,
তুমি চিৰপূজ্য মোৰ,
তুমি চিৰপূজ্য।
কিছুমান, সৌন্দৰ্য দূৰৰ পৰায়ে ভাল লাগে,
কাষত ৰলে নহয়,
যেনেকৈ,
জোনাক দূৰণিৰ পৰায়েই ভাল লাগে,
কাষত জানো পায় কোনোবাই,
তৰালী আকাশ ধৰাৰ পৰায়ে শুৱনি,
কাষত পালে,
সেই,
সৌন্দৰ্য্যতাৰ মাদকতা নাথাকে।
কিছুমান, বস্তুৰ নিচা, মাদকতা,
দূৰত ৰলে হে পোৱা যায়,
কাষত নহয়।
সেই মাদকতা এটি অতভূত, মাদকতা আছে,
যি মাদকতা, দূৰৈত জীয়ায়।
নাম: অবিনাশ নাথ
উচ্চতৰ মাধ্যমিক দ্বিতীয় বৰ্ষৰ ছাত্ৰ
No comments:
Post a Comment