"লাচিতৰ দেশৰ লৰা মই"
মোৰ হৃদয়ৰ আৱেষ্টনীত
গঢ় লৈ উঠিছে কিছু মহানুভৱতা,
ইকাণ-সিকাণ কৰি
দশোদিশ উভৈনদী,
বিয়পি পৰিব ধৰিত্ৰীৰ
চুকে কোণে ।
উদং হৃদয়ৰ
প্ৰতিটো কোঠালিত
অবিচ্ছিন্ন ভাৱে
পৰিত্যক্ত হৈ
পৰি আছে
দেশ ভক্তিৰ টুকুৰাবোৰ
অজ্ঞানিতে....
প্ৰতিটো প্ৰভাতকেই
নতুনত্ব ৰূপ দি
সম্ভাষণ জনাম
নিৰ্জীৱতাৰ ঐশ্বৰিক শকতিক,
শান্তি দানৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে
মোৰ দেশ ভক্তিক
কালধুমুহাই
নি:ছিন্ন কৰিব নোৱাৰে।
প্ৰাপ্তি অপ্ৰাপ্তিৰ চেষ্টাত
বিয়োগাত্মক চিন্তাৰে
স্তব্ধ কৰিব খোজে মোৰ হৃদয়,
বিষাক্ত বা-মাৰলীয়ে ভাঙিব নোৱাৰি
আঘাত কৰে মোৰ চিন্তাধাৰাক
প্ৰতেক দিনে,
শত্ৰুয়ে পথ কণ্টকময় কৰি
আঁচোৰি ফালিব বিচাৰে
মোৰ কোমল কলিজাটো।
নিঃস্বাৰ্থ! নিৰ্বলী অবলা নহয় মই
শত্ৰুৰ জয় জয়কাৰে
স্তব্ধ কৰিব নোৱাৰে
মোৰ এই অবিৰত যাত্ৰা।
মৃত্যু এতিয়া সহজ
হুতাশন আন্ধাৰতো
খেদি ফুৰিছোঁ
এজাক পথভ্ৰষ্ট,লক্ষবিহীন
উতনুৱা চেঙেলীয়া যুৱকক,
লাচিতৰ দেশৰ ডেকা লৰা মই
মোৰ স্বপ্ন স্বাধীনতাৰ ভোগজৰা
অপৰাজেয় দূৰন্ত যোদ্ধা মই।
ৰাহুল চেতিয়া
নিলখপুৰ, চিলাপথাৰ
No comments:
Post a Comment