লাচিত বৰফুকন
ছয়শ বছৰীয়া ইতিসাহৰ,
বিজাৰিত পৰাক্ৰমী জাতি আহোমৰ।
লুখুৰা-খান ফৈদৰ লান ফিমা বংশৰ,
অপৰাজেয়, সাহসীয়, পৰক্ৰমী, অসমীয়া জাতিৰ স্বাভিমান, আৱেগ, সূপুত্ৰ লাচিত বৰফুকন।
১৬২২ চনৰ ২৪ নৱেম্বৰ তাৰিখে গড়গাৱৰ নিচেই কাষত,
মোমাই তামুলীৰ ঔৰসত জন্ম হয় লাচিতৰ।
ৰাজনৈতিক জীৱন আৰম্ভ কৰে,
"হাচতিধৰা তামুলীৰ" পদত অধিষ্ঠিত হৈ।
পৰৱৰ্তী কালত চক্ৰধ্বজ সিংহই তেওঁৰ বীৰত্বক উমান পায়,
সেনাপতিৰ পদত অধিষ্ঠিত কৰাই।
সেনাপতি পদত অধিষ্ঠিত হৈ,
গুৱাহাটীক উদ্ধাৰৰ কামত ব্যস্ত হৈ,
মীৰজুমলাক বন্দী কৰে, গুৱাহাটী নিজৰ অধিকাৰত আনে,
অৱশেষত অসংখ্য শক্তিৰ অধিকাৰী, মোগল সেনাই,
ক্ষোপ্ত হৈ আহোমৰ প্ৰতি,
লিপ্ত হৈ আলাবৈ যুদ্ধত,
একে ৰাতিত প্ৰাণ হেৰাই বহু হাজাৰ সৈন্যৰ।
মোগলে গায় বিজয়ৰ গান।
শৰাইঘাট ৰণৰ ঘোহণা হয়,
নৰিয়াত আক্ৰান্ত লাচিতে,
গড় বান্ধিবলৈ মোমায়েকক দায়িত্ব দিলে।
গড় বন্ধা কামত অৱহেলা কৰে,
"দেশত কৈ মোমাই ডাঙৰ নহয় "
শ্লগানেৰে দুইখণ্ড কৰে।
একে ৰাতি গড় বান্ধি মোগলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজদি অৱশেষত,
বিজয়ৰ ছাতি মূৰত বান্ধে।
শৰাইঘাটৰ ৰণৰ অন্তত পানী লগা জ্বৰত আক্ৰান্ত হৈ ইহলীলা সম্ভুৱিত কৰে।
"জয় আই অসম"
✍️আহচানাল মাৰীফ
No comments:
Post a Comment