অণুগল্প
🔸ভোগালীৰ আনন্দ আমাৰ নাই
ছেলিমা বেগম।
ভোগালীৰ উৰুকাৰ দিনা পুৱা উঠি জেউতিৰ মনটো একেবাৰে ভাঙি পৰিল। মনমাৰি বাটৰ কাষতে বহি থাকিল। ধণকাই সেই সময়ত বাটেৰে গৈ আছে, জেউতিক দেখি মাত লগালে হেৰৌ মাইনাজনী অকলে অকলে বহি কি কথা ভাবি আছ। জেউতি উপচি উচপি কান্দি কলে, আমি এবেলি মাঘৰ বিহু কেনেকৈ পাতিম। চৰকাৰে যে আমাৰ ঘৰ বাৰী ভাঙি চূৰমাৰ কৰি দিছে উচ্ছেদৰ নামত। পুহমহীয়া ঠাণ্ডাৰ মাজত আমাৰ যে কিমান কষ্টেৰে দিনবোৰ পাৰ কৰি আছোঁ। খাবলৈ নাপাই শুব নোৱাৰি বেমাৰে আক্ৰান্ত হোৱা পৰিয়ালটো কেনেকৈ ভোগালীৰ ভোগ উপভোগ কৰিম। এইবাৰ বিহুত চিৰা, পিঠা, লাৰু উৰুকাৰ নিশা বাতি ভৰাই চিৰা খাবলৈ যে নাপাম। জেউতিৰ কথা শুনি ধণকাই চকুৰ পানী ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিলে। হায়! এই নিস্পাপ শিশুটি কি ভুল কৰিছে আজি তাইৰ মনত দুখ চেপি ধৰি ৰাখিব লগা হৈছে। উঠি অহা নৱপ্ৰজন্মৰ ভবিষ্যত ক'ত। সিহঁতৰ মনৰ আনন্দ ক'ত এই বুলি কৈ ধণকাই ওঁঠ দুটিত কামুৰি ধৰি ইয়াৰ পৰা গুচি যায়।
No comments:
Post a Comment