আকাশৰ অপূৰ্ব ৰূপ:
আকাশখন ইমান ধুনীয়া!
যেন চালে চকুৰুৱা...
ক'লা ডাৱৰে আঁৱৰিলে
মোৰ হৃদয়ৰ আকাশত
মন হৈ পৰে নিঠৰুৱা...
টোপ-টোপ কৈ ধৰণীত পৰিল
অযুত বৰষুণৰ ধল,
হেঁপাহৰ বৰষুণ আহিলে
শৰীৰত আহি যায় বল।
আকাশ, তুমি হোৱা মোৰ
সেউজীয়া ধৰাখনিত আনন্দৰ সূৰ্য্য,
আৰু দিয়া তুমি মোক
ক'লা ডাৱৰ আতৰাই ঐশ্বৰ্য্য।
✍️ সমূজ্জ্বল ডেকা, ৰঙিয়া
নিজ বড়িগোগ
No comments:
Post a Comment