অনুগল্প শিতান
🟡অনুগল্প :
সুখ :
ধনেৰে প্ৰেম জোখা তৃষাই সুবাসৰ দৰে এটা সহজ- সৰল, অমায়িক লʼৰা এটাৰ প্ৰেমক প্ৰশ্ৰয় দি , নিৰ্বাণ নামে ধনী ব্যৱসায়ী বৰুৱা পৰিয়ালৰ বোৱাৰী হৈ আভিজাত্যৰ টেগ মাৰ্কটো লগাই ওঠৰ বাধ্যতামূলক হাহিঁটো ওলোমাই যেতিয়া বিলাসী গাড়ীত উঠি সুবাসৰ ঘৰৰ সন্মুখেদি মাকৰ ঘৰলৈ যায়, তেতিয়া তাই নজনা কৈয়ে বুকুৰ দুখবোৰ চকুলো হৈ ওলাই আহে। টকাৰে সুখ কিনাৰ বাসনাই অনবৰতে খেদি ফুৰিছিল, যাৰ বাবে আজি তাইৰ অজস্ৰ টকা থাকিও , বিলাসীতাৰ সকলো বস্তু থাকিও যেন কিঞ্চিৎ সুখৰ বাবে, নিৰ্বাণৰ পৰা অলপ মৰমৰ বাবে হাহাকাৰ কৰি থাকিব লগা হৈছে। বৰ্তমানৰ এই জীৱন তাই নিজেও বিচৰা নাছিল। সেই কাৰণে তাইৰ মন অনুসূচনাত দগ্ধ হৈ পৰে। তাই সংকুচিত হৈ পৰে। মনত এটা অভাৱ অনবৰতে প্ৰকট হৈ উঠে। ঘিৰ্ণনীত হৈ পৰে নিজৰ লোভনীয় মনটোক লৈ । কিয়নো তাই যিদিনা গম পাইছিল নিৰ্বাণে তাইক তাইৰ দেহৰ সুন্দৰতাৰ বাবে, অৰ্থাৎ ৰূপৰ বাবেহে বিবাহ কৰাইছিল বুলি। কিন্তু এতিয়া তাইৰ দেহৰ সেই ৰূপ - লাৱণ্যৰ মৰহা ফুলৰ দৰে মৰহি গʼল অত্যাধিক মেকাপৰ বাবে গালৰ আগৰ প্ৰাকৃতিক আৱৰণ আঁতৰি মুখখন কʼলা কʼলা দাগেৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ তাইৰ মুখৰ সুন্দৰতা আঁতৰি গʼল । নিৰ্বানৰ বাবে তাই এতিয়া গুৰুত্বহীন হৈ পৰিল । নিজৰ সহকৰ্মীৰ লগত চিনাকি কৰাই দিবলৈ, তাইক লগত লৈ ফুৰিবলৈ যাবলৈও যেন লাজ কৰা হʼল । নিৰ্বাণৰ পৰা সুখ বিচাৰি তাই পালে কেৱল অৱহেলা ।
অতীতত তাই সূৰ্য্যৰ পোহৰ বিচাৰিছিল। কিন্তু তাই বিচৰা নাছিল। সেয়া নিৰ্বাণৰ ক্ষন্তেকীয়া অস্তমিত ৰবি হওঁক।
কিন্তু তাই যি সুবাসৰ চাকৰি নথকাৰ বাবে, তাৰ দৰিদ্ৰতাৰ বাবে তাৰ ভালপোৱাক প্ৰত্যাখ্যান কৰি নিৰ্বাণৰ দৰে এজন ধনাধ্য ব্যক্তিৰ পাণি গ্ৰহণ কৰিলে, সেই সুবাসৰ পুত্ৰ - পত্নীসহ সুখৰ সংসাৰখন দেখি তাইৰ বুকুৰ কোনোবা নিজান কোণত যেন উমি উমি একুৰা জুই জ্বলি উঠিল । সুবাসৰ সঁচা প্ৰেমত জিকমিকাই থকা শেৱালিয়ে যেতিয়া সুবাসৰ দিনহাজিৰা কৰা পইচাৰে দুবেলা দুমুঠি ভালকৈ যোগাৰ কৰি তাইৰ স্বামী আৰু পুত্ৰ বকুলক সন্তোষেৰে খোৱাই তুলিব পাৰে তাইৰ সুখেৰে ভৰা মুখখন যেন পূৰ্ণিমাৰ জোনটিত কৈও উজ্বল হৈ জিলিকি উঠে।
গতিকে তৃষাই আজি অনুভৱ কৰিছে দুখৰ সাগৰ সাতুৰিলেহে সুযোগৰ সুখৰ পাৰ পোৱা যায়। সুবাসৰ সংসাৰখন প্ৰকৃত সুখৰ সংসাৰ। যʼত কোনো লাভালাভৰ প্ৰশ্ন নাই । দুখন সঁচা অন্তৰ একাত্মক হৈ, শেৱালিৰ সুবাসেৰে সুবাসিত হৈ , তাতে আকৌ বকুলৰ আগমনত সুবাসৰ জীৱনত ৰঙৰ পাহাৰ গঢ়ি উঠিছে।
উপলব্ধিয়ে এতিয়া তৃষাৰ জীৱনৰ পথৃকৃৎ। ক্ষন্তেকীয়া উন্মাদনাই প্ৰশস্ত কৰি তোলা তাইৰ নীৰৱ সত্বা ক্ৰমে হৈ উঠে মনুষ্যত্বৰ অনুভূতি ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰা একো একোটা জকা । সময়ৰ অৱবাহিকাত প্ৰেমৰ সুৰটিও সুদীৰ্ঘ সময়ৰ স্মৃতি হৈ গ'ল। কোটি কোটি টকাৰ বিনিময়টো এতিয়া তাই সুবাসক লাভ কৰিব নোৱাৰে । তাই পুনৰ উভতি যাব লাগিব জীৱনৰ বাকী কালছোৱা পাৰ কৰিবলৈ নিৰ্মলৰ সেই স্বাধীনতাহীন বন্ধ সদৃশ খোটালিলৈ । গভীৰ প্ৰত্যয় আৰু দৃঢ়তাৰে সুবাসৰ ভালপোৱাৰ স্মৃতি বুকুত গোপন কৰি , শূন্যতাক আকোঁৱালি তাই বাচি থাকিব।
নাম: শ্ৰী পৰিস্মৃতা দত্ত
জিলা: শিৱসাগৰ
--------------------------------------------------------------------
🟣অনুগল্প
বিবাহ
হেল্ল,ৰূপম মাজনী ফোনটো ৰিচিভ কৰা নাই যে কিবা কৰি আছে চাগৈ....বেয়া নোপোৱা যদি তুমি মাতি দিব পাৰিবা নেকি?
মাজনী বিয়া হৈ যোৱা এসপ্তাহ হৈছে,প্ৰত্যেক দিনাই পুৱাই মাকলৈ এটা কল কৰিবলৈ এদিনো পাহৰা নাই, কিন্তু আজি...,আজি আক্ কি হ'ল তাই ! ৰাতিপুৱাও ফোন এটাও কৰা নাই এতিয়া সন্ধিয়াই হ'ল হি দেখোন,মইয়ো কেইবাবাৰো কৰিছোঁ, কিন্তু একো উত্তৰ দিয়া নাই।
চিন্তাটো লাগিবই, নতুন মানুহ ,নতুন পৰিবেশ,কি বা কৰিছে তাই,কেনেকৈ বা আছে তাই ,ঘৰত সকলো সময়তে মা আমুকটো মা তামুকটো,মই নহ'লে একোকে কৰিব নোৱাৰে-এনধৰণৰ নানা চিন্তা মনলৈ অহাত বিবোধিত পৰি আকৌ এবাৰ মাজনীলৈ ফোন লগালে।নাই এইবাৰো একো একো উত্তৰ নাই ফোনটো বাজি বাজি কাট খাই গৈছে।
মাজনী বিয়া ঠিক হোৱা দিনাই হ'ব লগীয়া জোঁৱাইয়েকৰ নাম্বাটো মʼবাইলত ছেভ কৰা আছিল অৱশেষত সেই নাম্বাৰটোতে ফোন লগালে।প্ৰথম বাৰত ৰিচিভ নকৰিলে যদিও দুবাৰত সিফালৰ পৰা হেল্ল বুলি ৰূপমৰ মাত ভাহি আহিল যদিও ৰূপম এতিয়াও ঘৰৰ বাহিৰতে আছে,ঘৰত গৈ ফোন কৰিম বুলি ফোনটো কাটি দিলে।
মা দেউতাৰ সন্মান ৰাখিবলৈকে মই এই বিয়াত বহিম বুলি মাজনীয়ে স্বীকাৰ কৰিছিল যদিও তাই এইবিয়াত মনৰ পৰা মত নাছিল।
দুদিনৰ পাছত ৰূপমৰ মাক দেউতাকো গাঁৱৰ ঘৰলৈ উভতি যোৱাত ৰূপমে মাজনীক শাৰীৰিক আৰু মানসিক অত্যাচাৰ কৰিবলৈ ল'লে।
পুৱাই পুলিচে আহি খবৰ দিলে যে যোৱানিশা মাজনীক তেওঁলোকৰ বেড ৰুমতে এখন কাগজৰ সৈতে তাইৰ নিথৰ দেহ উদ্ধাৰ কৰা হৈছে।
✍️ৰিম্পী বড়া, চৰাইদেউ।
Sapekhati College
--------------------------------------------------------------------
🟣অণুগল্প
মাতৃৰ মমতা
ই ৰিক্সাখনত মানুহ গৰাকী ভালকৈ বহি ললে । কাষৰ গৰাকীলৈ চাই এমোকোৰা হাঁহি মাৰি ক'লে হেৰি শুনিছে নে আজি ল'ৰাহঁতৰ দেউতাকে পুৱাই জালত এটা ডাঙৰ চিতল মাছ পালে । কাটি-কুটি দুচকল বাপেকলৈ ৰান্ধি থৈ ওলাই আহোঁতে দেৰিয়ে হ'ল । ল'ৰা দুটা ইয়াতে কালি মন্দিৰৰ ওচৰতে থাকে সিহঁতলৈয়ো দুচকল মান আনিছোঁ । চিনি পায় নে দিপক আৰু মনোজ । সেই যে ওৱেলডিংৰ কাম কৰে । এহ .. সকলোৱে চিনি পাই ........সিহঁতক । আনন্দ মনেৰে মানুহ গৰাকীয়ে কথা খিনি কৈ গ'ল ।
বেচেৰীজনী বুলি কাষৰ গৰাকীয়ে মনতে ভাবিলে এই ব্যস্ত চহৰত কোনে কাক চিনি পায় !
মেঘালী বৰা
গুৱাহাটী, হেঙেৰাবাৰী ।
----------------------------------------------------------------
⚫অণুগল্প--
মেঘালী বৰা ।
গুৱাহাটী, হেঙেৰাবাৰী ।
সিদ্ধান্ত
বিখ্যাত ব্যৱসায়ী অমৰৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ অবিনাশৰ পৰহিলৈ বিয়া । একমাত্ৰ ল'ৰাৰ বিয়া বুলি মিটিৰ কুটুম্ব বন্ধু- বান্ধৱী, গাঁৱৰ সকলোকে নিমন্ত্ৰণ কৰিছে কোনো বাদ পৰা নাই । জোৰোণৰ দিনা সকলো বস্তু আ- অলংকাৰ ,কাপোৰ -কানি নিয়ম অনুসৰি মাকে পুতেকৰ হাতেৰে চুই দিবলৈ কোৱাত বিনাপ্ৰতিবাদে স্পৰ্শ কৰি অবিনাশে মাকক ক'লে " মা মই ৰতনৰ জীয়েককে বিয়া কৰাম " -- মাকে কিন্তু ........... ইয়াত কোনো কিন্তু নাই মা । এয়া মই উচিত সিদ্ধান্তই লৈছোঁ । মা, যি জনী ছোৱালী তোমাৰ নিজ স্বামীৰ কামনাৰ বলি হৈ ধৰ্ষিতা হ'ল তাইৰ জীৱনৰ কথাও চিন্তা কৰিবা । ধনী মানুহৰ দৰে দুখীয়া মানুহৰো জীৱনৰ মায়া- মোহ আছে ।
--------------------------------------------------------------------
🟣অণুগল্প
ছেলিমা বেগম।
মাতৃত্বৰ স্নেহ
একমাত্ৰ পুত্ৰ ৰাহুলক বিয়া কৰাই মা জেতুকী কিমান যেন আনন্দ। বোৱাৰীক লৈ বহুতো সপোন দেখিছিল, কিন্তু এই সপোন এদিন জেতুকীয়ে পুত্ৰ বোৱাৰীয়ে চূৰমাৰ কৰি দিলে। ৰাহুলক নানা কথাৰ অজুহাত দেখুৱাই মা জেতুকী অসতী বুলি কোৱাত, পুতেকে ঘৈণীয়েকৰ কথা বিশ্বাস কৰি নিজৰ মাকক ঘৰৰ পৰা ওলাই হাবি এখনলৈ গৈ থৈ গুচি অহাৰ সময়ত, হাবিৰ মাজৰ পৰা বাঘ এটা ওলাই আহি পুতেকক আক্ৰমণ কৰিবলৈ লোৱাত মাকে দৌৰি আহি বাঘৰ সমুহত পৰি হাত জোৰ কৰি কলে মোৰ পুত্ৰক এৰি দে মোকে খাই দে। মাকৰ স্নেহ দেখি পুত্ৰ তাতেই অবাক হৈ চাই থাকিল।
--------------------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment