⬛️দ্বিতীয় বছৰ,এপ্ৰিল মাহ, প্ৰথম সংখ্যা,
কবিতাৰ শিতান
_____________________________________________
🟣"সুখে এদিন দুখক প্ৰশ্ন কৰাৰ সময়ত" (অনুভৱ)
সুখঃ তোমাৰ জীৱনত মোক প্ৰয়োজন অনুভৱ নকৰা নেকি?
দুখঃ নকৰোঁ। কাৰণ দুখ হৈ মই জীয়াই থাকিম আৰু তুমি সুখ হৈ জীয়াই থাকিব লাগিব।
সুখঃ তুমি মানুহৰ জীৱনৰ পৰা আঁতৰি যোৱা আৰু তেতিয়া মানৱে কেৱল মোক পাই সন্তোষ পাব।
দুখঃ দুখৰ সাগৰ সাতুৰিলেহে সুযোগৰ সুখৰ পাৰ পোৱা যায়। কাৰণ নিশাৰ পিছত প্ৰভাত আৰু দুখৰ পিছত সুখ নিশ্চিত।
লেখকঃ সমুজ্জ্বল ডেকা, ৰঙিয়া
___________________________________________________
◼️ অস্তিত্ব সংকট
ভাষাৰ গৰিমা লোপ পাই
জন্ম - জন্মান্তৰৰ অস্তিত্ব সংকটত ,
বিভেদকামী জনতাৰ ভাগ্য নিৰূপণত
ৰণভূমি হেন অসমৰ যন্ত্ৰণা।
মৃদু উত্তালত বেবেৰিবাং সমাজত
গৌণ ভূমিকা পাবত গজা মহান হোতাৰ
বিচ্ছিন্ন শিপা পুলি পোঘাৰ উত্থানত
শূণ্য অৱদান অজস্ৰ প্ৰশ্ন থান বান।
ভাষাৰ সৰলতাই য’ত বঞ্চনা পায়
সেই আই অসমীৰ বিষাদ গধূৰ হৃদয়
পাশ্চাত্য অনুৰাগৰ পাৰভগা উচ্ছাসত
হেৰাই গৈছে মহিমা গৰিমা মাতৃভাষাৰ
জাতি সংকটত ,
ৰাজপথৰ পৰিকল্পনা বিহীন যেন নিৰ্দেশনা
মনোযোগ আকৰ্ষণৰ দিশত মাতৃভাষাৰ জঠৰতা।
- শতাব্দী শৰ্মা
নগাঁও
______________________________________________
◻️মঠাঝাৰ শিৱ মন্দিৰ
মঠাঝাৰ গাওঁৰ মাজমজিয়াত থিয় হৈ আছে
মুকলি হাতেৰে ইংগিত দিয়া এটা মন্দিৰ
যাক ভগৱান শিৱৰ বাসস্থান বুলি কয়…!!
য'ত ভক্তসকলে প্ৰণাম আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ আহে ।
দেৱালবোৰ জটিল শিল্পৰে সজাই তোলা হৈছে
ধূপৰ গোন্ধে বতাহ ভৰাই তোলে
ঘণ্টা আৰু গুণানুকীৰ্তনৰ শব্দ একত্ৰিত
সমন্বয় আৰু বিশুদ্ধ আনন্দত
মন্দিৰৰ হলঘৰৰ মাজেৰে প্ৰতিধ্বনিত
সকলোৰে বাবে এক পবিত্ৰ আহ্বান ।
ভগৱান শিৱৰ মূৰ্তি, ইমান নিশ্চিন্ত
কৃপা, শক্তি আৰু পৰম প্ৰতীক
আমাৰ সকলোৰে ফালে চাই থকা তেওঁৰ তৃতীয় চকুটোৱে
যেনেকৈ আমি তেওঁৰ চিৰন্তন আহ্বানৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পণ কৰোঁ
প্ৰেম আৰু পোহৰৰ এই মন্দিৰত
আমি আমাৰ দুৰ্দশাৰ পৰা আশ্ৰয় বিচাৰো
কিয়নো তেওঁৰ কৃপাত আমি সান্ত্বনা আৰু শান্তি পাওঁ
আৰু আমাৰ বিপদৰ পৰা মুক্তি পাওঁ
গতিকে সময় পালে আপোনালোকো এদিন আহিব
এই পবিত্ৰ ভূমিলৈ………
সকলোৱে ভগৱান শিৱৰ তীৰ্থত আমাৰ হৃদয় অৰ্পণ কৰোঁ
কাৰণ তেওঁৰ প্ৰেমত যাতে আমি সদায় জিলিকি থাকোঁ।।
✍🏼 বুলেন নাথ
গৰুখুটি, ছিপাঝাৰ, দৰং
দূৰভাষ : ৯৩৭০৫৫২৯২১
_______________________________________________
◼️দেখিছানে তুমি ?
দেখিছানে তুমি
মানুহৰ পৃথিৱীত
বিনষ্ট আজি মানৱতা,
চৌদিশে হিংসা, হত্যা
জীৱনৰ নিধন যজ্ঞ ।
ক'ত তোমাৰ ঘৰ
কিয় তুমি ওলাই নাহা?
কি তোমাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ সুৰ
নাজানো মই,
বৰ দুঃখ লাগে–
মানুহ হৈ মানুহৰ এই বিকৃত
মানসিকতাক চাই !
চিঞৰি ক'বলৈ মন যায়
এই পৃথিৱীত চবেই তো আছে
মাথোঁ
মানুহেই যেন নাই !
পাপু মজুমদাৰ
নগাঁও, অসম
ফোনঃ ৯৮৬৪২০১৭৭৯
_______________________________________________
◻️হেৰো বোপাইহঁত
হেৰো বোপাইহঁত...
কি কৰি আছ তহঁত...?
শুনিবলৈ পাইছোঁ...
মাটি গৈছে...
জাতি যাওঁ যাওঁ...
ভাষাও হেৰাই যাব ধৰিছে...
বাচি আছিল...
মাত্ৰ গামোচাখন...
তাটো চকু পৰিল আনৰ...
হেৰো বোপাইহঁত...
কি কৰি আছ তহঁত...?
মানসজ্যোতি ৰায়...
জিলা:- চিৰাং...
_______________________________________________
⭕️পৰিবৰ্তন
মই একেৰাহে ১৮ ঘণ্টা কাম কৰি চাইছো
আকৌ দিনত ১২ ঘণ্টা টোপনি মাৰিও চাইছো।
পৰীক্ষাত অনুত্তীৰ্ণ হৈও চাইছো কি হয়
শ্ৰেণীত প্ৰথম হৈও মন বেয়া হোৱা চাইছো।
মই ৰোমাঞ্চকৰ প্ৰেমৰ ছন্দ দেখিছো
শিপাৰ কি যে টান সেয়াও প্ৰত্যক্ষ কৰিছো
তিক্ত বিচ্ছেদ, নয়নৰ পানীও পেলাইছো।
অট্য হাঁহিত কত সময় পাৰ কৰিছো।
উকা পকেটত গোটেই দেশ ঘূৰি ফুৰিছো
আকৌ সেই দেশতেই হাজাৰ টকাৰ নোট উৰুৱাইছো।
মই দহজনৰ উপকাৰ কৰি নিন্দিত হৈছো
আকৌ হাজাৰ জনক মাৰি প্ৰশংসিত হৈছো।
মই বন্ধুত্বৰ পৰাও হতাশ হোৱা দেখিছো
কিন্তু শত্ৰুৰ হাতত প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিছো।
পৰিবৰ্তন নাই মোৰ জীৱন নদীৰ পাৰত
মাথো ভিন ভিন অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছো।
নাম আব্দুৰ ৰহমান প্ৰামাণিক
জিলা কোকৰাঝাৰ
ফোন 6000854593
_______________________________________________
⚪️বʼহাগী
কুলিৰ মাতত বʼহাগী পালেহি
পদূলিৰ মূৰত
লঠঙা গছজোপাও সেউজীয়া হৈ উঠিছে।
চোতালৰ গছজোপাত ফুলিছে কপৌফুল পাহি
বʼহাগীৰ অহা খৱৰ শুনি হাতত
বুলালো জেতুকাৰ ৰং
বʼহাগীক আদৰোঁ বুলি।
কিন্তু
অকলশৰীয়াকৈ কেনেকৈ আদৰোঁ বʼহাগীক ?
আপোন বʼহাগীক এৰি ।
তথাপিও বʼহাগীক আদৰিবলৈ
বহু হেঁপাহেৰে আছোঁহি বাট চাই
পদূলি মূৰত ৰৈ ।।
মিন্টু গোৱলা, লখিমপুৰ, কদম
_______________________________________________
⚪গামোচা আমাৰ স্বাভিমান
অসমৰ খাই, অসমতে থাকি
নকৰিব গামোচাক অপমান;
গামোচা আমাৰ জাতীয়
স্বাভিমান।
সাতামপুৰুষীয়া ঐক্যৰ বাৰ্তা
অসমীয়াই সদায় বিলাইছে;
আমাৰ কৃষ্টি, কলা আৰু সংস্কৃতি
আজি বিশ্বত সগৌৰৱে জিলিকিছে।
ভেজাল সানি আমাৰ সংস্কৃতিক
বিকৃত নকৰিব;
সহজ-সৰল অসমীয়াৰ
খং নুতুলিব।
অসম আমাৰ জন্মভূমি
ভিন্ন জাতিৰ মিলনভূমি
ভেল্কিবাজী নকৰিব লাচিতৰ দেশত;
হাতত হেংদাং লৈ
তেজাল ডেকা বোৰ
ৰৈ আছে লুইতৰ পাৰত।
গামোচা আমাৰ স্বাভিমান
নকৰিব অপমান
এই কথা সকীয়াই দিলোঁ,
বাৰেপতি নকৰোঁ সহ্য
বহিৰাগতৰ ষড়যন্ত্ৰ
আজি আমি কৈ থলোঁ।।
✍️ এহিয়া আহমেদ
বৰথল কছাৰী গাওঁ, মৈৰাবাৰী
ফোন নং- ৮৮৭৬১২৩১২৪
_______________________________________________
⭕️শীতৰ নিজানত
✍️ শিল্পী দাস
ভালুকমাৰী,নগাঁও (অসম)
বাণিজ্য শাখাৰ চতুৰ্থ ষান্মাসিক
তাৰিখ-১২-১২-২০২৩
নিজানত বহিছোঁ
বহু কথা ভাবিছোঁ,
শীতৰ সেমেকা ৰাতিত
একান্তৰে এক মনেৰে।
অতীতৰ ভাবনাই অবুজ কৰে
বিষাদ যন্ত্ৰণা অসীম,
কাক ক'ম কোনে বুজিব
মোৰ তিক্ত হৃদয়ৰ বেদনা।
তুমি অবিহনে ও জান
আধৰুৱা সপোনৰ এই জীৱন।
মোৰ আৰম্ভ আৰু শেষ ভালপোৱাৰ
আন এটা নাম 'তুমি',
প্ৰতিটো স্পন্দনে আছা সংগোপনে
স্বযতনে স্মৃতিবোৰ ৰাখিছোঁ যে বান্ধি।
হৃদয়ৰ সিপাৰেও তুমি
তোমাকেই ভাবি ভাবি
কটাও দিন-ৰাতি,
অভাগা জীৱন মোৰ
তোমাক হেৰুৱালোঁ।
শীতৰ সেমেকা ৰাতি
মোক ধৰিছে যে আগুৰি,
তোমাৰ নামেৰে এতিয়া
শয়নে-সপোনেও কান্দিছে উজাৰি।
মৰমৰ চিয়াঁহীৰে এতিয়া
হৃদয়ত লিখি দিলোঁ,
তোমাকে ভালপোৱাৰ কথা।
পাৰ কৰা প্ৰতিটো ক্ষণেই যেন
অতীতৰ দৰে তোমাকে বিচাৰিছে,
এতিয়া ক'ত তোমাৰ ঠিকনা
এবাৰ মোক কোৱা না।
বহু মৰমত এমুঠি আবেগেৰে
এদিনাখন হিয়া মোৰ ৰঙালী কৰি দিছিলা,
আজিৰ কঙালী হিয়া মোৰ
কিয় ৰঙেৰে ভৰি নিদিয়া?
তোমাকে ভাবি মোৰ হৃদয়ৰ স্পন্দনৰ বেদনা
আছে যেন বাঢ়ি,
অচিনাকি কৰিলোঁ নিজকে আজি
এয়া তুমি কি কৰিলা
কিয় বাৰু গুচি গ'লা?
এবাৰ মাথোঁ আহা না,
আজিও আছোঁ অপেক্ষাত তোমাৰ
শীতৰ নিজানত বহি।
_______________________________________________
🔴মই আৰু বৰষুণজাক
বৰষুণজাক প্রিয় হোৱা মোৰ বহুত দিনেই হ'ল,
বিশেষকৈ নিশাৰ এই বৰষুণজাক।
প্রিয় নহবনো কিয়...
বুকুত শিপাই থকা ঘাঁ দুখৰৰ বিষত
কোনেও নুশুনাকৈ যে চিঞৰি কান্দিব পাৰো
এই বৰষুণজাকৰ জহতে।
পুৱা তিতা গাৰুটো চুই আইয়ে সুধিলে
সহজেই কৈ দিব পাৰো----
"মোৰ শোৱা কোঠালিৰ চালখন উৱঁলি গৈছে
সেইখনে বৰষুণৰ ভৰ সহিব নোৱাৰি
মোৰ শেতেলীখন তিয়াই পেলাই আই"
উৰে নিশা কান্দি কান্দি উখহি যোৱা
মোৰ চকুকেইটা চাই পিতায়ে সোধোতে
নভবাকৈ কৈ দিব পাৰো-
"তিতা কেঠাখন লৈ উৰে নিশা উজাজৰে
কটালোঁ যে সেইবাবেই হয়তো চকু উখহি পৰিছে।
জানো জীৱনটো ইমান সহজ নহয়,
অথবা চকুপানীৰে শুকুৱাব নোৱাৰো বুকুৰ ঘাঁ দুখৰো।
তথাপিও ভাগৰুৱা ৰাতিবোৰ পাৰ কৰি
নিজক সবল কৰাৰ বাবেই বৰষুণৰ সৈতে
উটাই দিওঁ মোৰ চকুলোবোৰ।
সকলোৱে কয় বেয়া দিনৰ পিছত বোলে ভাল দিন আহে
যদি সঁচাই তেনেকুৱাই হয় তেনেহলে
মোৰ জীৱনৰ পৰাও বেয়াবোৰ আতঁৰিব
ভাল দিন আহিব মোৰ বাবেও।
এই বৰষুণজাক আঁতৰি যোৱাৰ পিছত
যেনেকৈ আকাশত ৰদ হেঙুলীয়া ৰহণ সানে
ঠিক তেনেকৈয়ে মোৰ চকুলোবোৰো
এদিন হাঁহিলৈ পৰিৱৰ্তন হ'ব
এতিয়া অপেক্ষা সেই ভাল দিনলৈ।।
কুকী মহন্ত
_______________________________________________
🔵পৃথিৱীখনত তুমি
✍🏻ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী, হোজাই
নগণ্যমান পৃথিৱীখনত ,
তুমি মোৰ কাষত গণ্যমান ।
ব্যস্ততাৰে ভৰা এই পৃথিৱীখনত ...
মই তোমাক লৈ ব্যস্ত হ'ব বিচাৰোঁ ।
ইমান আদৰ তোমাৰ বাবে
যতনে ৰখা মই নিশাচৰি ,
নিবিড়তাত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰোঁ ।
মুখৰ আঁৰত ভাহি আহে ...
তোমাকেই যেন বহু ভালপাওঁ।
নিঝুম জোনাকীৰ দৰে ,
তোমাক পোহৰাই ৰাখিব বিচাৰোঁ ।
মই যিমানলৈকে মৰম দিম তোমাক ,
সিমানলৈকে তুমি মোক নিদিলেও হ'ব ।
মই স্বাৰ্থবিহীন ভালপাবলৈহে ,
মই তোমাক অশেষ ভালপাওঁ ।
এদিন তোমাক নোপোৱাৰ বাবেহে ,
মই একেৰাৰে মৃত হৈ পৰিলোঁহেঁতেন ।
কিন্ত আজিও ভয়ংকৰ হৃদয়খনৰ ,
মৃত আত্মাক লৈ জীয়াই আছোঁ ।
অনুমানহে কৰিব পাৰিবা
সেই তোমাৰ দূৰৰ ঘৰৰ পৰা ,
কিন্তু হৃদয়ৰ খবৰ নাজানিবা ।
তিক্ততা যেন হৈ পৰিল ,
মোৰ দেহ , মন , হৃদয়ৰ প্ৰতিটো কোণ ।
ওখ অট্টালিকাৰ পৰা দেখিলে
যিমান তলৰ ফালে শূন্য ,
সিমানেই মই নিজেই নিজক চালে ...
অদৃশ্য শূন্য দেখা পাওঁ ।
কিজানি ভাগ্যত কি লিখনি ...?
তুমি তোমাৰ স্বাৰ্থতাৰ পৰা সাৰ পালে ...
পুণৰাই মোৰ কাষত উভতি আহিবা নে ...?
মই আমনিদায়ক নহয় জানো ,
মইতো নিঃসন্দেহে কেৱল তোমাক ...
ভালপাব খোঁজো ।।
_______________________________________________
🔵বেদনা
✍🏻ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী
ৰাণীপুখুৰী,হোজাই
হেজাৰ ভিৰৰ মাজতো
শান্তি বিচাৰি নাপাওঁ ,
হেৰাই গ'ল ক'ত জানো ...
হেৰাই গ'ল মানসিকতা ?
সুখৰ ঠাই সন্ধানহীন ।
মনৰ প্ৰৱণতাই ,
গভীৰ চিন্তাৰ ৰূপ দিয়ে ।
ভাবিও নাপাওঁ ,
এখোজ আশাৰ সন্ধানত
বেদনাবোৰ প্ৰকাশ নহয় যেন ...
হৃদয়তেই থাকি যায় ।
হেৰাই যায় কিছুমান সুখ ,
ধৰিব বিচাৰিলেও
নাগালত নাপাওঁ ।
কিহৰ গভীৰ বেদনা ...
নিজেই বুজি নাপাওঁ ,
হাৰি যাম হাৰি যাম বুলি ...
তথাপি হেৰাই নাযাওঁ ।
আগবাঢ়িবলৈ চেষ্টাত চলিত থাকি ,
কিবা যেন বহলাই আনো ।।
_______________________________________________
🔵আজিও অপেক্ষাকৃত মই
✍🏻ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী
ৰাণীপুখুৰী , হোজাই
ঘূৰণীয়া পৃথিৱীখনত
আজিও জীয়াই আছোঁ বুলি ,
মই আজিও তোমাৰ লগত
কথা-বতৰা পাতিবলৈ ...
বহু অপেক্ষা কৰোঁ ।
তোমাৰ ছবি পৰ্যবেক্ষণ কৰি ...
মই ক'ব বিচাৰোঁ ,
তুমি কেনেকুৱা আছা ...?
তোমাৰ মন বজাৰৰ ধাৰণা
সংক্ষেপে লিখিব ধৰিলোঁ ।
মোৰ জীৱনৰ তালিকাত ,
তোমাক স্বযতনে সন্নিবিষ্ট কৰিছিলোঁ ।
তোমাৰ বিষয়ে সহস্ৰাধিক জনাৰ
আগ্ৰহী প্ৰিয়সী মই ,
আজি মোৰ দুচকুত
এজন হৰিণা তুমি ।
ব্ৰহ্মপুত্ৰ নৈৰ পাৰত
সত্য বসবাস কৰা ,
মোৰ প্ৰিয় তুমি ।
কেতিয়াবা তোমাক
সচাঁকৈ ধৰিব পাৰিলে ,
মোৰ মৰমীয়াল মোনাত
ভৰাই লৈ আহিম ।
মোক খেদি নিদিবাচোন ...
বহু আশাৰে যাম বুলি ,
শিকাৰু ভাবি নামাৰিবা ;
হৃদয়ত বহু দুখৰ বসবাস হ'ব ।
কেৱল মই তোমাৰ হৃদয়ত থাকোঁ যেন ,
এয়াই কামনা কৰোঁ ।
কল্পনাবোৰ ভীতু ,
দৌৰিব নোৱাৰিছে ...
এটা নিভাঁজ কোণত বহি আছে ।
কিন্তু তথাপি মৰমৰ ভিক্ষা খুজি ,
তোমাক আগৰ দৰে আমনি কৰাৰ
আজিকালি মন নাযায় ।
দূৰৰ পৰাই ভালপোৱাই ভাল ,
গভীৰ সতেজ থাকিব যেন লাগে ।।
_______________________________________________
🔴 হতাশাময়
✍🏻ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী , হোজাই
মোৰ মাতৃহাৰা ভগ্ন হৃদয়খন ,
তুমি এদিন সুখৰ সন্ধানত তুলি দিছিলা ।
কিন্তু হঠাত আকৌ তুমি ,
গভীৰ ভগ্নৰে ভগ্ন কৰি
এৰি গুচি গ'লা ।
মই আজিও অপেক্ষাকৃত হৈ
নিৰবে জীয়াই আছোঁ ,
বিষাদময় জীৱনখন লৈ ।
তুমি যদি উভতি আহা ,
মই দুহাত মেলি ...
অতি ভালপোৱাৰে
আকোঁৱালি ল'ম ;
নাজানো আজি তুমি
কাৰ আগমনত সুখী ।
তথাপিও জানিবৰ মন যায় ...?
তেওঁনো ইমান মৰম দিলে ,
যে মোৰ মৰমে ...
তোমাৰ ওচৰত হাৰ মানিলে ।
মাথোঁ তুমি মোৰ হোৱা ,
মই তোমাৰ বাবে ...
চিৰকাল সুখৰ কাৰণ হৈ ৰ'ম ।।
_______________________________________________
⚪️মন যায় লিখিবলৈ
✍🏻 ৰুম্পী দাস
ভালুকমাৰী
ৰাণীপুখুৰী , হোজাই
মোৰ মন যায় লিখিবলৈ ,
বহু সাল-সলনিৰ প্ৰকাশ ।
মোৰ হৃদয়ত পুঞ্জীভূত হৈ থকা
সহস্ৰ কথা তোমাৰ কাষত ,
মন উজাৰি প্ৰকাশ কৰিবলৈ
বহু আগ্ৰহী মই ।
ঘৰতে থাকোঁ নে বাহিৰলৈ যাওঁ ,
একেবাৰে শান্তি যেন নাই ;
এই অশান্তময় শৰীৰত ।
অৱশেষত য'তে আছিলোঁ ,
তাতেই বহি থাকোঁ ।
স্মৃতিময় আবেগিক ,
সেই তুমি মোৰ কল্পনাৰ
বহু প্ৰত্যাসিত ভালপোৱা ।
মমবাতি জ্বলোৱাৰ কথা ভাবি ,
এন্ধাৰক সম্বোধন কৰিছোঁ যেন ...
কাল্পনিক কথা-বতৰা
কল্পনাতেই সুন্দৰ ।
কলমেৰে লিখিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ ,
তোমাৰ প্ৰতি থকা
মোৰ সুন্দৰম মনোপ্ৰকাশ ।
লিখিব ধৰিলে পাহৰি যাওঁ ,
ছন্দোবদ্ধ শব্দ মনত নাহে ...
হেৰাই যায় কিছুমান সুখৰ মূহুৰ্তত ;
মিহলি থাকে দুখৰ স্মৃতিত ।।
_______________________________________________
🔴বিদায় প্ৰিয় ফাগুন
বিদায় প্ৰিয় ফাগুন।
তুমি ইমান উজ্জ্বল হৈ আহিছিলা,
স্পন্দনশীল ৰং আৰু উষ্ণ সূৰ্য্যৰ পোহৰৰ সৈতে……
আহিছিলা নিবলৈ
বুঢ়া হৈ যাব ধৰা ফুল, পাত বোৰ
আৰু এতিয়া তোমাৰ যোৱাৰ সময়৷
তোমাৰ লগত দিনবোৰ আনন্দৰে ভৰি পৰিছিল
যেনেকৈ আমি হোলী উদযাপন কৰি ৰঙত তিতিছিলোঁ।
তুমি তোমাৰ উল্লাসিত শব্দৰে আমাক ওচৰলৈ লৈ আহিলা
আৰু এতিয়া এই মাটি এৰি যোৱাৰ সময় আহি পৰিছে তোমাৰ……
তুমি আমাৰ হৃদয়ত আশা আৰু পোহৰেৰে ভৰাই দিলা
আৰু আমাক এনেকুৱা মুহূৰ্ত কিছুমান দিলা যিবোৰ বহুত উজ্জ্বল আছিল
তুমি আমাক মৰম আৰু উদ্যমেৰে জীৱনটো জীয়াই থাকিবলৈ শিকালা
আৰু এতিয়া তোমাৰ যোৱাৰ সময় আহি পালেহি !
আমি তোমাৰ হাঁহি আৰু তোমাৰ জিলিকনিক বহুত মিছ কৰিম
যিদৰে তুমি আমাক তোমাৰৰ আফটাৰগ্লোৰ সৈতে এৰি থৈ যাবা……
কিন্তু তুমি এৰি থৈ যোৱা স্মৃতিবোৰ আমি সদায় লালন-পালন কৰিম
আৰু ভৱিষ্যতে কেতিয়া তোমাক পাম তাৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হৈ থাকিম
গতিকে বিদায় প্ৰিয় ফাগুন
তুমি প্ৰস্থান কৰা
তুমি যে সদায় আমাৰ হৃদয়ত থাকিবা সেই কথা জানি থবা
আকৌ যেতিয়া আমাৰ মাজলৈ আহিবা
মুকলি আকাশৰ তলত আদৰি ল’ম
যেতিয়া তোমাৰ মনোমোহাতা লৈ আমাৰ মাজলৈ ঘূৰি অহাৰ সময় হ’ব………
✍🏼 বুলেন নাথ
_______________________________________________
🔵এটি মিছা প্ৰতিশ্ৰুতি
✍️চুমিয়া আকতাৰা
এটি মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিৰে
থৈ গ'লা তুমি মোক
যন্ত্ৰণা নামৰ মনৰ সাগৰখনত।
তুমি আহিবা বুলি
বাট চাই চাই
চকুলো মোৰ বাগৰি যায়।
মই জানো, তুমি নাহা বুলি,
তথাপিও অবুজ মোৰ মনে
নামানে বুজনি।
তোমাৰ পৰা মাথো এটি
মিঠা ৰাতি বিচাৰিছিলোঁ;
বহুত কথা আছে মোৰ মনত,
তোমাক সকলো কথা
ক'ম বুলি ভাবিছিলোঁ,
মৰমৰ নৈখনত দুয়ো
বৈ যাম বুলি ভাবিছিলোঁ।
কিন্তু, তোমাৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিয়ে
সকলো শেষ কৰি দিলে।
মনৰ কথা মনতেই থাকিল।
মৰমবোৰো যেন ভাগৰি গ'ল।
এটা কথা কোৱাচোন,,,,,
তোমাৰ অবহেলাৰ দিনবোৰ কেতিয়াও
শেষ নহ'ব নেকি বাৰু?
হঠাত যদি মোৰ মৃত্যুৰ খবৰটো
তোমাৰ কাণত পৰে তেতিয়া
তোমাৰ কেনেকুৱা লাগিব বাৰু?
জানা, কেতিয়াবা মন যায়
চিঞৰি চিঞৰি কান্দিবলৈ,
কিজানি মোৰ কান্দোনৰ শব্দই
তোমাক মোৰ ওচৰলৈ লৈ আহে।
কিন্তু, মন খুলি কান্দিবও নোৱাৰোঁ।
ওফ্! কিযে যন্ত্ৰণা!
কেতিয়াবা ছটফটাই থাকো,
মৃত্যুক বহুত ওচৰৰ পৰা দেখা পাওঁ।
জানা, বহুত ভয় লাগে।
নাই, মৰি যাম বুলি নহয়,
তোমাৰ পৰা আতৰি যাম বুলি।
তেতিয়া দুচকুয়ে তোমাক বিচাৰে।
কিজানি তোমাৰ অলপ সহাৰি পাওঁ।
তৎক্ষণাত আকৌ মনত পৰে
তোমাৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিলৈ।
মন অধিক অস্থিৰ হৈ উঠে।
ক্লান্ত হৈ পৰোঁ।
বুকু ভৰা বেদনা লৈ নিস্তব্ধ হৈ
দীঘল কৈ এবাৰ উশাহ লৈ
বিধাতাৰ নাম লওঁ।
_______________________________________________
⭕️চিনাকি বাঁহীৰ সুৰ
ধূলি উৰুৱাই পথটোৰে
পদূলি মুখতে ৰ'ল আহি ,
ধূলি উৰুৱাই যোৱা নাছিল
কেঁচা হৃদয় থৈ গ'ল ভাঙি ।
ঘাত-প্ৰতিঘাতৰ হেজাৰ বাধা
নেওচি জীৱন পথত,
ফেঁকুৰি উঠা নাছিল কোনোকালে
জীৱন মানেই যে সংঘাতৰ !
জীৱনৰ সৈতে যুঁজি গুছি গ'লগৈ
বগা কাপোৰেৰে মুখ ঢাকি,
জীৱন যুদ্ধত হাৰি গ'ল তাই
থমকি ৰ'ল সময় দণ্ড !
হঠাতে অহা এজাক ধুমুহা
কাঢ়ি নিলে সুখৰ পঁজা,
হেৰাই গ'ল মৰমৰ এটি মাত
মৰহিল স্বপ্নমুখীৰ আখৰা ।
সময় নেওচি যোৱাৰ
সাহস জানো আছে তোমাৰ ?
সপোনৰ ঠিকনা বিচাৰি গৈ
নহ'ল আৰু উভতি অহা !
কিদৰে সহিব উয়ে খোৱা কলিজাত.....
মাজ নিশা হঠাতে ধৰফৰাই বুকু
দূৰণিত ক'ৰবাত বাজে
চিনাকি বাঁহীৰ কৰুণ সুৰ ।।
@মাৰ্জিনা বেগম,বৰপেটা
_______________________________________________
⚪️আমি নহওঁ জাৰজ সন্তান
মেঘালী বৰা ।
হেঙেৰাবাৰী গুৱাহাটী ।
মোবাইল নং--- 8638743282
আমি নহওঁ জাৰজ সন্তান
--------------------------------------
মানুহে মানুহক চিনি নাপায়,
মানুহে মানুহক বুজি নাপায়,
মিঠা মিঠা চলাহি কথাত ভোল যায় ।
মিথ্যা কথাত প্ৰতাৰিত
মোৰ অসম দেশৰ জনগণ
সৰ্বহাৰা হোৱাৰ জলন্ত প্ৰমাণ ।
ঠগ প্ৰবঞ্চক ঘোচখোৰ দালালৰ
হাতৰ মুঠিত পৰি
দেশৰ সৰ্বস্ব গৈছে হৰি ।
আহ ঐ আহ,
মোৰ দেশৰ শ্ৰমিক বনুৱা হজুৱা
আৰু খাটি অসমীয়া,
ৰাজপথলৈ আহ ওলাই,
মাতৃভাষাক ভালপোৱা
শিক্ষাবিদ বুদ্ধিজীৱী ৰাজনীতিজ্ঞ
আই মাতৃ ভাই-ভনী সকলো ওলাই আহ ।
এলাগী হ'বলৈ নিদিবি আইৰ মুখৰ মাত ।
ৰাখিব লাগিব মোৰ দেশ মোৰ ভাষা
মোৰ দেশৰ ভাৰসা, জাতিৰ আশা
ৰাখিব লাগিব যেনেতেনে কৰি ।
বৰঘৰত বাজিছে ৰণ হুংকাৰ
পাঙিছে নিত্য নতুন আঁচনি
অচিৰেই হেৰুৱাম কিজানি
আইৰ মুখৰ মৌসনা মিঠা মাত ।
কিন্তু এতিয়া সকলোতে শুনো
কেৱল আইৰ সুললিত মাত ।
আমি জানিব লাগে,
শিকিব লাগে বিভিন্ন ভাষা ।
কোনো ভাষা নহয় আমাৰ শত্ৰু
মাতৃভাষা পিছে অতিকৈ আপোন
জাতিৰ দেশৰ মধুৰ সপোন ।
ইয়াক এলাগী নকৰিবি,
ৰাজনীতিৰ ৰঙাফিটাৰ মেৰপেচত
থৰক- বৰক হ'বলৈ নিদিবি ।
মোৰ অনুজ অগ্ৰজলৈ
মোৰ সৰল গোহাৰি
কাতৰ মিনতি
আমি ভাবিবৰ হ'ল,
যুঁজিবৰ হ'ল এতিয়া,
অতীতত ভাষাৰ বাবে
কিমানে দিলে প্ৰাণ আহুতি
কিমানৰ শোণিতেৰে
ৰঞ্জিত হ'ল আই মাতৃ
কিমানৰ বুকু উদি হ'ল
কতজন হ'ল ছহিদ তেতিয়া !
এতিয়া সময় মনত পেলোৱাৰ ।
শাসনৰ বাঘজৰি হাতত যাৰ
সিহঁতক কৈছোঁ, শুন
ভালকৈ ভাবি চা কথাবোৰ
সঠিক সিদ্ধান্ত ল,
মাতৃভাষাৰ বিকল্প একো নাই
এতিয়াও সময় উকলি যোৱা নাই
নহ'লে ভৱিষ্যতে পস্তাৱ লাগিব ভাই ।
মগজুয়ে মাতৃভাষাতে
সকলো প্ৰথমে সাঁচে
অন্যভাষা পিছত হে আহে।
আভিজাত্যৰ ধং দেখুৱাবলৈ গৈ
নেহেৰুৱাবি নিজ জাতি- মাটি-ভাষা-সংস্কৃতি ।
শতৰুৱে হাঁহিব অপদাৰ্থ বুলি,
অসম নামৰ বাহিৰে একোৱেই
নাথাকিব সমূলি - বুজি ল'বি।
তেনেকৈ হ'বলৈ নিদিবি ঐ
ভাষাৰ ওজা হেমচন্দ্ৰই বৰ কষ্ট পাব,
আমি নিজ ভাষাৰে লাগিব জগত জিনিব,
শংকৰ- মাধৱৰ বৰগীত, ভটিমা
ভাওনা সত্ৰীয়া সংস্কৃতিৰে
উজলাব লাগিব জাতিৰ মান,
আমি নহওঁ ভাষাহীন জাতি,
আমি নহওঁ জাৰজ সন্তান ।
কথাতে কয়, মাউখে উটিলে
গুৰি পৰুৱাৰো মৰণ নাই ।
আহ ঐ আহ সকলো আহ
মাতৃভাষাৰ মান ৰাখিবলৈ
হওঁ আগুৱান, হেৰ দেশৰ সন্তান ।
_______________________________________________
🔵ধুমুহাজাক
অন্ধকাৰত বিলীন আকাশ খনক কন্দুৱাই যোৱা ধুমুহা জাক
বলিয়া মেঘৰ বজ্ৰৰ তাণ্ডবত
হেপাহৰ মাত হেৰুৱা ধুমুহাজাক
উলাহত নাচি উঠা পাহিৰ থোপা
অকালতে হেৰাই ধুমুহা জাকত
বিনাশী ভাৱনা বেদনাৰ সংগম
ত্ৰিলোকক কপাই যোৱা ধুমুহা জাক
আকৌ আহিছেহি, অজানিতে দুখ দিব
আকৌ আহিছেহি, যন্ত্ৰণাৰ গীত গাব
আকৌ আহিছেহি, শিক্ত নয়নযোৰক উটুৱাই নিবলৈ
এই বতাহ জাক
নাম জানো আছে কিবা তাৰ
আছে যদিও মোৰ বাবে সি বলিয়া
কিহৰ নিৰাশাত নাজানো
যান্ত্ৰিকতাৰ যুগত যন্ত্ৰণা নথকা নহয়
যন্ত্ৰণাই সকলোৰে বাত ভেটে
ধুমুহা জাককো নেৰিলে
কংক্ৰিটৰ মৰিশালিত মৰমবোৰ
আচৰিত যেন লাগে
যদিও শেষ নহয়
সকলোতে প্ৰাণ পাই উঠে
হয়তো ধুমুহাজাকতো উঠিছিল
পচোৱা বতাহ বুলি যে কয়
মৰমৰ বতাহজাক
ধুমুহাজাকেও এসময়ত হয়তো
পচোৱাৰ ৰূপত মৰম সানিছিল
হয়তো অন্ধকাৰৰ পাশত পৰিয়ে
ধুমুহাৰ ৰূপ ললে ,কোনেনো জানে...
সমাজখনিত দুৰ্নীতিৰ সংখ্যা বাঢ়িছে নহয়
ধুমুহা জাক হয়তো তাৰেই পৰিনাম
কালৰ ৰূপত বিধংসকাৰী এই ধুমুহাজাক
হয়তো চিকাৰ কোনো দুৰ্নীতিকাৰীৰ
কোনেনো জানে
কিয় হঠাতেই আহিছিল ধুমুহাজাক
হঠাতেই হেৰাইও যায়, অসীম আকাশৰ বুকুত
যন্ত্ৰণাৰ টোপোলাটি কলিজাত কাঢ়ি...
কৌশিক কলিতা
সাতগাও, নাৰেংগী (অসম)
বিজ্ঞান শাখাৰ চতুৰ্থ ষান্মাসিক
_______________________________________________
🔴কি পালোঁ জীৱনত
✍️চুমিয়া আকতাৰা
কি পালোঁ জীৱনত?
নাই.......
একো পোৱা নাই।
পাইছো কেৱল
স্বাৰ্থপৰ কিছুসংখ্যক মানুহ।
ভাবিছিলোঁ মই সকলো মানুহ
একেই নহয়।
সেয়েহে...,,,,
বুৰ গৈছিলোঁ এখন মায়াজালত।
কিন্তু......
কি পালোঁ জীৱনত?
নাই.....
একো পোৱা নাই।
যাৰ ছায়া হৈ মই
থাকিব বিচাৰিছিলোঁ,
যাৰ সুখত
সুখ অনুভৱ কৰিছিলোঁ,
যাৰ দুখত
দুখ অনুভৱ কৰিছিলোঁ,
যাক মোৰ জীৱনৰ
লগৰী বুলি ভাবিছিলোঁ,
তেৱেঁই কৰিলে আজি
মোক অকলশৰীয়া।
নাই....
আজি মোৰ কোনো নাই।
আতৰি গ'ল মোৰ পৰা
মোৰ আপোনজন।
লৈ গ'ল মোৰ সকলো
মৰম-ভালপোৱা।
লৈ গ'ল মোৰ
হৃদয় ভৰা বিশ্বাস।
লৈ গ'ল মোৰ জীৱনৰ
সকলো সুখ।
দি গ'ল মাথো মোক
দুখ আৰু দুখ।
_______________________________________________
🔴প্ৰকৃতি
নিসংগতাবোৰ আজিকালি প্ৰিয়
নীলা আকাশখন এতিয়া খুব ভাল পাওঁ।
আৰু গছ বনৰ সেউজীয়াবোৰ
আস!! হেৰাই যাব মন যায়
এই সকলোবোৰত।
বতাহজাকেও এতিয়া মোক
ৰিঙিয়াই মাতে,
" আহা অভিমানীজনী, আমি মিলি
আজি অভিমানৰ গান গাঁও।"
গছৰ ডালত চৰাইবোৰে একেলগে বহি
মোক কয়, " অ' অভিমানী বা জনী,
আজি আমাক লৈ কবিতা নিলিখা নেকি?"
কেতিয়াবা আকৌ বগা ডাৱৰৰ ফালে নাচালে
ডাৱৰে মাত লগায় "আজি অভিমানী ছোৱালীয়ে
বেছিকৈ অভিমান কৰিলে নেকি?"
ভাল লাগে এই সকলোবোৰ,
নীলা আকাশ, বগা ডাৱৰ, গছলতিকা,
চৰাইবোৰ আৰু এই বতাহজাক।
নিসংগতাক আঁকোৱালি ল'বৰ পৰায়ে
প্ৰকৃতিখন খুব প্ৰিয় হৈ পৰিল
এতিয়া নিজকে প্ৰকৃতিৰ মাজত বিচাৰি পাওঁ।
✍️অভিমানী ছোৱালী অনুস্কা
দশম শ্ৰেণী
নৱজ্যোতি জাতীয় বিদ্যালয়
চামতা (নলবাৰী)
_______________________________________________
🔴শিৰোনাম কি?
সীপাৰে কি আছে নাজানো
মাথোঁ শুনিছোঁ চিঞৰ
বাৰে বাৰে ভাহি আহিছে
"জীয়াই থাকিব বিচাৰোঁ মই"।
জৰাজীৰ্ণ চেহেৰাৰ এটি কণমানি শিশু
ভোকৰ তাড়নাত
অখাদ্যকো হজম কৰিছে
অনিদ্ৰা-অনাহাৰে পাৰ কৰা
পোতাশাল যেন দুটি চকুৰে বাৰে বাৰে কৈ গৈছে
জীয়াই থাকিব বিচাৰোঁ মই।
ওৱলি যোৱা চোলাটোৰ সৈতে
খালি দুটি ভৰিয়ে
সিয়ো সপোন ৰচে এটি জীৱনৰ।
জীৱন যন্ত্ৰণাৰ বৰষুণে জুৰুলা কৰা
শিশুটিৰ নামকৰণ কি?
বিলাসী জীৱনক হাতত লৈ
পাৰ কৰা সেই জনৰ ঘৃণা
"চিঃ কৰ পোৱালী তই,ইয়াৰ পৰা যা"
ৰাষ্টাৰ দাঁতিতে জাবৰৰ দʼমত
বাৰে বাৰে খুচৰি
দুখৰ কবিতা লিখা
শিশুটিক
কাষেৰে পাৰ হৈ যাঁওতে
আধাখোৱা খাদ্যৰ পেকেটো দলিয়াই থৈ যোৱা
ভদ্ৰ ব্যক্তি জনৰ নামাকৰণ কি?
✍️ৰিম্পী বড়া।
_______________________________________________
🔴ভালপোৱাৰ সীমনাত
যৌৱনৰ উন্মাদনাত ভালপোৱাই সাৰ পালে,
মৰহা হৃদয়ে এটি নতুন গীত গালে ।
বিষাদৰ চক্ৰবেহুত বন্দী এই হিয়াই গতি কৰিলে নীলিম আকাশৰ দিশে ,
নতুন সপোনৰ ঠিকনাত ।
যৌৱন সাগৰত ফুলিছে এটি প্ৰেমৰ কলি,
ইমান কলিতেই নিচিঙিবা চোন তুমি ,
কণমানি হৃদয়ে বৰ কষ্ট পাই জানা,
যেতিয়া তুমি নিদিয়া সহাঁৰি,
যোৱা আঁতৰি ।
জানানে, এই কণমানি হৃদয় বৰ অভিমানী
আগবাঢ়িব খোজে সাগৰ ভেদি ,
জিৰাব খোজে কেৱল তোমাৰ হৃদয়খনিত
সামৰি লৈ অভিমানৰ টোপোলাটি।
তুমি নুবুজিবা মোৰ ভগ্ন হৃদয়ৰ বেথা,
নুবুজিবা তুমি মোৰ মৌন ওঁঠৰ ভাষা,
তোমাক বুজাবলৈও যে মোৰ একো নাই !
কেৱল আছে মোৰ ভগ্ন হৃদয়ৰ দুটিমান ৰুগ্ন কথা।
সেইবাবেই কৈছোঁ তোমাক
থাকক দিয়া,
নালাগে বুজিব মোৰ ৰিক্ত হৃদয়ৰ ভাষা।
মোৰ এই ৰুগ্ন কথাৰে জ্বলাব নোৱাৰিম তোমাৰ হৃদয়ৰ শলিতা,
নোৱাৰিম গাঁঠিব তোমাৰ জীৱন মালিতা ।
🖋️ৰিমাশ্ৰী কোচ-ৰাজবংশী
দশম শ্ৰেণী
ঢকুৱাখনা
_______________________________________________
🔴 মোৰ দুখন পৃথিৱী
মোৰ দুখন পৃথিৱীত এইবাৰ বাৰটা বসন্ত পূৰ্ণ হ'ব
ক্ষুধা , অলীক সপোন,মিছা ধাৰণাৰে
বনজুইৰ দৰে যন্ত্ৰনাই উমি উমি জ্বলি থাকিল
বিচৰা বোৰ আঁতৰি গʼল
ওঠৰ শব্দবোৰ থমকি ৰʼল,
উত্তলা ফাগুনৰ সোণালী যৌৱনৰ হাঁহিয়ে
চাগে এইবাৰ শেষ হাঁহি মাৰিছে .....
জ্ঞান হʼবৰ দিনাৰ পৰা
তপস্যা মাৰ মৰম পিয়াহত
তেতিয়া মাৰ কথা ভাৱি ভাৱি
ৰাতি টোপনি যাওঁ
পূঁৱা আকৌ মাৰ ছবিখন মানসত
আঁকিয়েই সাৰ পাওঁ,--
যেতিয়া তুমি আহিলা
বসন্তৰ শুভ আগমণি ফাগুন
যৌৱনৰ মৃদূ বতাহ চাতিও নতুন
তোমাৰ ছবিখন চকুত লৈয়ে
ৰাতি ঘুমতি গʼলোঁ
সপোন ভঙা পূঁৱাৰ হেঙুলীত
তোমাৰ হাঁহিটি লৈয়ে বিচনা এৰিলোঁ,
তথাপি শুন্য, নিস্তব্ধ মই...
মই জানো মই যে মোৰ দুৰ্বলতাৰ বাবেই
মাৰ মৰম স্মৃৰ্তি তথা প্ৰতিচ্ছবি হেৰুৱালোঁ
মই জানো মই যে মোৰ দুৰ্বলতাৰ বাবেই
তোমাৰ সংগ সান্নিধ্য হেৰুৱালোঁ...
ইয়াৰ বাবেই মই এটা মুমূৰ্ষূ মৰম আকলোৱাঁ হৈ পৰিলোঁ।
এতিয়াও,
ৰাতিৰ নিজকে নেদেখা আন্ধাৰৰ মাজত
তোমালোক দুয়োকে হৃদয়ৰ গঢ়নত লৈ ঘূমতি যাওঁ,
পূঁৱাৰ হেঙুলী চুমাৰ পৰসত তোমালোকৰ মিঠা
অনুভূতি লৈয়ে জাগি উঠোঁ.....!
স্মৃৰ্তি উপহাৰ হিচাপে
মাৰ হস্তাক্ষৰৰ এখিলা কাগজ পালোঁ
যিকেইটা প্ৰাৰ্থনাৰ শব্দ উস্বৰিলে
মই আত্মাৰ প্ৰশান্তি অনুভৱ কৰোঁ
এই হস্তাক্ষৰৰ কাগজ খিলাতেই যেন মা আজিও জীৱন্ত...
কিন্তু তোমাৰ সৈতে মোৰ বহু জীৱন্ত যুঁজ
মই নাজানো...
পথচ্ছেদ হোৱাৰ এই সময়ছোৱাত
তুমি স্মৃৰ্তি স্বৰুপে কি উপহাৰ দি থৈ যোৱা..?
- এটি শব্দ নতুবা এটি চিহ্ন....??
সাতোটা বছৰৰ ধ্যান ধাৰণা মোৰ
যদি আছিল শুদ্ধ !
বুজিম তেনে তোমাৰ উত্তৰত......???
সূৰজ বৰগোহাঁই, ধেমাজি
_______________________________________________
🔴সংগ্ৰামী মন
জীৱন বাটত উজুটি খাই
হতাশ নহৈ আমি আগুৱাই যাম;
আই অসমীৰ স্বাৰ্থত আমি
কৰিম সংগ্ৰাম।
ৰজাঘৰীয়াই বুলডজাৰ মাতি
ভাঙি দিয়ে সপোনৰ ঘৰখন;
তথাপি ল'ব লাগিব আমি
বাচি থকাৰ পণ।
প্ৰাপ্তি- অপ্ৰাপ্তিৰ মাজেৰে
আগুৱাই যাওঁ আহক;
কৰ্ম-সংস্কৃতিৰ জৰিয়তে আমাৰ
জীৱন হ'ব সাৰ্থক।
মুকলি আকাশৰ তলত বহি আমি
তুলি ল'ম হাতত কলম;
শিক্ষাৰ পোহৰে উজলাব
আমাৰ জীৱন, কৰি যাম সংগ্ৰাম।
ধৈৰ্য্য আৰু চেতনা শক্তি
আছে আমাৰ মাজত;
শিক্ষাৰ পোহৰে দুৰ হ'ব
আছে যত অপ-সংস্কৃতি সমাজত।
সোণ হৈ জিলিকিম এদিন
বিশ্ব- দৰবাৰত;
সফলতাই ধৰা দিব
আমাৰ ওচৰত।।
✍️ এহিয়া আহমেদ
বৰথল কছাৰী গাওঁ, মৈৰাবাৰী
ফোন নং- ৮৮৭৬১২৩১২৪
_______________________________________________
🔴আত্ম প্ৰশান্তি
মই একো বুজি নাপাওঁ
তোক ভাৱিলেই কিয় মানো
মোৰ সকলো দুখ-বেজাৰ নাইকিয়া হৈ যায়
তই মোৰ জীৱন সংগী হ'ব নোৱাৰʼ বুলি জানিও
কিয় মই এনেদৰে তোৰ কথা ভাৱিবলৈ বাধ্য বাৰু?
নহʼলে যে মই হতাশাত - নিৰাশাত
বাহিৰা -ঘৰুৱা , কেৰিয়াৰ কথা ভাৱি ভাৱি
বলিয়া হৈ যাওঁ;
যেতিয়া তোক দেখা পাওঁ
যেতিয়া তই মোলৈ হাঁহি এটি উৰাই দিয়ʼ
মই উশাহ পাওঁ , মোৰ হৃদয়ৰ সমস্ত আবেশিকাই
তোৰ পৱিত্ৰ অনুভূতিত প্ৰশান্তিৰ আমেজ লয়
কিন্তু ইমানবোৰ কাজিয়া, বিদ্বেষ মত হোৱাৰ পাছতো
কিয় তই মোলৈ এনেদৰে সহজ হাঁহিটো উৰাই দিয়ʼ?
মন গ'লেচোন তই মোক একেবাৰে নামাতিবও পাৰʼ!
অভিমানত বা খঙত নাচাবও পাৰʼ !
কিন্ চাৱ কিয় মই চালোঁ বুলিয়েই?
মইতো নিলাজ,
তোৰ পৰা আতঁৰিও থাকিব নোৱাৰোঁ
ওচৰলে গʼলেও লাগে কেৰোন ়
কেৰোনটো ময়ে লগাই
তোৰ নিৰুত্তত ঃ
নাজানো মোৰ জীৱনৰ কি কায়া?
তোৰ বাদে চোন কাৰোৰেই নিচিনে হিয়া
তোৰ ওচৰত যি পাওঁ
আন কতোএ নাপাওঁ,
সহস্ৰ জনে যি সৌন্দৰ্য নাই দেখা
মই কিয় তোক দেখো ইমান ধুনীয়া?
হয়তো নহʼলেও মোহময়ী অপ্সৰা -
দুটি চকুৰ ,মুখৰ সহজ সহাঁৰি হাঁহিতেই অতি সুষমা ।
তথাপি জীৱন এতিয়া দ্ৰষ্টব্য ঃ
কেতিয়াবা জীৱনে কয় -
"এয়া আমাৰ অতীত কাহিনী
অপূৰ্ণ আমাৰ মৰম জীৱনী "
জানো, এই জীৱনো আমাৰ
লৈ যাব সময়ৰ খোজাত
ৰৈ যোৱা কাহিনীয়ে
হয়তো কাৰোবাক কন্দুৱাব, কাৰোবাক হহোঁৱাব,
কাৰোবাক সান্ত্বনা দিব,
একো নহ'লেও মাটিৰ সৈতে মিলি গʼলেই ধন্য......।
----সূৰজ বৰ গোহাঁই, (ধেমাজি,মৰিঢল)
_______________________________________________
🔴ভালপোৱা
✍️চুমিয়া আকতাৰা
মই যদি এই পৃথিৱীৰ
মায়া এৰি গুচি যাওঁ,
তেতিয়াও বাৰু তুমি
এনেকুৱাই হৈ থাকিবা নে?
মোৰ অনুপস্থিতিয়ে তোমাক
আমনি নকৰিব নে?
মই দিয়া মৰমবোৰে তোমাক
আমনি নকৰিব নে?
মই কোৱা কথাবোৰ তোমাৰ
মনত নপৰিব নে?
তোমাৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিক
সচাঁ বুলি ভাবি মই পাৰ কৰা সেই
দিনবোৰলৈ
তোমাৰ মনত নপৰিব নে?
তোমাৰ হাজাৰ অবহেলাৰ পিছতো
তোমাৰ বাবে বাট চাই থকা সেই
দৃশ্যবোৰ তোমাৰ মনত নপৰিব নে?
তোমাৰ নিষ্ঠুৰ মনে
অলপ হলেও মোৰ কাৰণে
নাকান্দিব নে?
নাই! নাই!
তুমি নিষ্ঠুৰ হলেও
ইমান স্বাৰ্থপৰ হ'ব নোৱাৰা।
মই জানো, মোৰ অনুপস্থিতিত
তোমাৰ হৃদয় নাভাঙিলেও
চকুৰে অশ্ৰু নিশ্চয় নিগৰিব।
তেতিয়া মই ভোগ কৰা বেদনা
তুমি অলপ হলেও বুজিব পাৰিবা।
তেতিয়া হয়তো মোৰ দৰে তোমাৰো
সহাৰিৰ প্ৰয়োজন হ'ব।
কিন্তু, তুমি চিন্তা নকৰিবা!
মই তোমাৰ দৰে নিষ্ঠুৰ নহয়।
মই তোমাৰ ওচৰত নাথাকিলেও
দূৰৰ পৰাই তোমাক
সহাৰি দিম কেতিয়াবা তৰা হৈ
আৰু কেতিয়াবা
জোনৰ লগত বিলীন হৈ।
কাৰণ, মই তোমাক ভালপাওঁ।
বহুত ভালপাওঁ।
আৰু মোৰ ভালপোৱাত কোনো
মিছা প্ৰতিশ্ৰুতি নাই।
মোৰ ভালপোৱাত কোনো
অবহেলাৰ স্হান নাই।
মোৰ ভালপোৱা অন্তৰ-আত্মাৰ পৰা
সৃষ্টি হৈছে।
গতিকে, তুমি চিন্তা নকৰিবা।
কাৰণ, মৃত্যু হয় মানুহৰ শৰীৰৰ,
আত্মাৰ নহয়।
সেয়ে মোৰ ভালপোৱা অমৰ।
মই সদায় তোমাৰ ছায়াৰ দৰে
তোমাৰ লগত থাকিম।
মই সদায় তোমাক
এনেদৰেই ভালপাই থাকিম।
_______________________________________________
🔴যন্ত্ৰণা
শুনিছানে কেতিয়াবা
ৰাজপথত চটফটাই থকা
গৃহহীন লোকজনৰ মনৰ কথা ,
তেওঁৰো আছে এটি সপোন
এখন সুখৰ সংসাৰ গঢ়াৰ
সমাজৰ সৈতে
নিজক এখোজ মিলি যোৱাৰ |
সময় নাই কাৰো
তেওঁৰ হিয়াৰ বিননি শুনিবলৈ
পায় মাথোঁ উপহাসৰ ধ্বনি
গচকি যায় ৰাজপথৰ আৱৰ্জনা বুলি |
দুখৰ যন্ত্ৰণাই চটিয়াই যায়
নিতৌ ভিন্ন ৰঙৰ খেলাৰে
দি যায় দুখৰ উপৰি দুখ
ৰৈ যায় মাথোঁ দুচকুত
আশাভৰা সপোনবোৰ |
মনৰ যন্ত্ৰণাই
হাহাকাৰ কৰি তোলে
সপোনবোৰ হেৰুৱাৰ বেদনাত |
শুনিছেনে কোনোবাই কেতিয়াবা
তেওঁৰ ব্যথিত মনৰ ক্ৰন্দন
তেওঁৰ শৰীৰৰ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে
লুকাই আছে
দগ্ধতাৰে ভৰা
যন্ত্ৰণাৰ বেদনা
উমি উমি জ্বলি আছে আজিও
সপোনবোৰ হেৰুওৱাৰ
তিক্ত বেদনাই |
অংগ প্ৰতংগবোৰ কেতিয়াবাই
জহি খহি শেষ হৈ গ'ল ,
আশাবোৰো মাটিৰ লগত বিলীন হ'ল
অজস্ৰ মৌনতাৰ ভাষাক বুকুত বান্ধি
আগুৱাই গৈছে মাথোঁ আগলৈ
সপোনবোৰ বিচাৰি বিচাৰি আশাৰ সন্ধানত
সুখৰ এমুখোৰা হাঁহিৰে
হেৰুৱা সপোনবোৰ জীপাল কৰাৰ হেঁপাহত ||
✍🏻বিজুলতা পায়েং
_______________________________________________
🔴কবি
✍🏼 বুলেন নাথ
শব্দৰ নিপুণ কবি
চিন্তা আৰু ধাৰণাৰ এজন যাদুকৰ
এটা মন শব্দ বিচাৰি উৰি ফুৰা
গতিশীল আৰু প্ৰেৰণাদায়ক শিল্প সৃষ্টি কৰা
কবিয়ে পৃথিৱীখনক নতুনকৈ দেখে
পোহৰ আৰু আন্ধাৰৰ ছাঁত
তেওঁলোকৰ কলম এটা যাদুকৰী লাখুটি ৰঞ্জিত
এটা চিন এৰি যোৱাৰ ক্ষমতাৰে।
পদৰ যোগেদি তেওঁলোকে নিজৰ হৃদয় প্ৰকাশ কৰে
সত্য আৰু সপোন বোৰ প্ৰকাশ কৰে
তেওঁলোকৰ কথাবোৰে এখব দাপোন প্ৰদান কৰে
চিৰদিনৰ বাবে জিলিকি থকা এক দৰ্শন।
কবিৰ আত্মা এখন মুকলি গ্ৰন্থ
আশ্চৰ্য্য আৰু যন্ত্ৰণাৰ এক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড
প্ৰতিটো পদৰ লগে লগে তেওঁলোকে এটা টুকুৰা লৈ ফুৰে
আকৌ উৰিবলৈ ডেউকা মেলে ।
তেওঁলোকৰ কথা উকা কাগজত নাচিছে
ভিতৰত প্ৰতিধ্বনিত হোৱা এটা ছন্দত
এটা সুৰ যিয়ে নিয়োজিত কৰে
আৰু ছালৰ গভীৰতা স্পৰ্শ কৰে।
কবি, শব্দৰ যোদ্ধা
প্ৰতিটো শাৰীৰ সৈতে যুদ্ধ কৰা
তেওঁলোকৰ কলম তৰোৱাল
ঐশ্বৰিক গঢ় দিয়া চিন্তাবোৰৰ।
গতিকে, কবিৰ কণ্ঠক লালন-পালন কৰোঁ আহক
আমালৈ নেদেখাজনে দিয়া তেওঁলোক উপহাৰ
আমাৰ হৃদয় আনন্দিত কৰা এটা বিকন
আশা আৰু প্ৰেমৰ প্ৰতীক।
_______________________________________________
🔴মই আৰু বৰষুণজাক
বৰষুণজাক প্রিয় হোৱা মোৰ বহুত দিনেই হ'ল,
বিশেষকৈ নিশাৰ এই বৰষুণজাক।
প্রিয় নহবনো কিয়...
বুকুত শিপাই থকা ঘাঁ দুখৰৰ বিষত
কোনেও নুশুনাকৈ যে চিঞৰি কান্দিব পাৰো
এই বৰষুণজাকৰ জহতে।
পুৱা তিতা গাৰুটো চুই আইয়ে সুধিলে
সহজেই কৈ দিব পাৰো----
"মোৰ শোৱা কোঠালিৰ চালখন উৱঁলি গৈছে
সেইখনে বৰষুণৰ ভৰ সহিব নোৱাৰি
মোৰ শেতেলীখন তিয়াই পেলাই আই"
উৰে নিশা কান্দি কান্দি উখহি যোৱা
মোৰ চকুকেইটা চাই পিতায়ে সোধোতে
নভবাকৈ কৈ দিব পাৰো-
"তিতা কেঠাখন লৈ উৰে নিশা উজাজৰে
কটালোঁ যে সেইবাবেই হয়তো চকু উখহি পৰিছে।
জানো জীৱনটো ইমান সহজ নহয়,
অথবা চকুপানীৰে শুকুৱাব নোৱাৰো বুকুৰ ঘাঁ দুখৰো।
তথাপিও ভাগৰুৱা ৰাতিবোৰ পাৰ কৰি
নিজক সবল কৰাৰ বাবেই বৰষুণৰ সৈতে
উটাই দিওঁ মোৰ চকুলোবোৰ।
সকলোৱে কয় বেয়া দিনৰ পিছত বোলে ভাল দিন আহে
যদি সঁচাই তেনেকুৱাই হয় তেনেহলে
মোৰ জীৱনৰ পৰাও বেয়াবোৰ আতঁৰিব
ভাল দিন আহিব মোৰ বাবেও।
এই বৰষুণজাক আঁতৰি যোৱাৰ পিছত
যেনেকৈ আকাশত ৰদ হেঙুলীয়া ৰহণ সানে
ঠিক তেনেকৈয়ে মোৰ চকুলোবোৰো
এদিন হাঁহিলৈ পৰিৱৰ্তন হ'ব
এতিয়া অপেক্ষা সেই ভাল দিনলৈ।।
কুকী মহন্ত
_______________________________________________
🔴তোমাৰ অনুভৱতে
আয়নাল চৌধুৰী
ধুবুৰী , আগমণি
০৫ মাৰ্চ , ২৩
নীলিম নীলিম আকাশৰ সীমনাত
অলকানন্দা ওঁঠৰ হাঁহি
আছে ঢৌ খেলি খেলি---!
তোমাৰ প্ৰেমৰ নিভাঁজ আলোকত
আকৌ এবাৰ হেৰাব খোজোঁ--
তোমাকেই বিচাৰি খুপি খুপি ।
এতিয়া জোনাকে মায়া ৰচে
এতিয়া ফুল ফুলে ফুলনি শুৱাই
তোমাৰ হেঁপাহত এজাক শৰালি
উৰি যায় আকাশ শুৱাই ।
হিয়াখন জুমি চালোঁ
তুমি নজনাকৈ
বৰদৈচিলাজনী হৈ আহিলা
বুকুত প্ৰেমৰ ঢৌ তুলিবলৈ
--!
সিঁচি যাম সপোনৰ কঠিয়া
আকলুৱা মৰমবোৰ সামৰি সামৰি
তোমাৰ অনুভৱতে উজ্বলিব
দিগন্তৰ হেঙুল পৰিধি...।
_______________________________________________
🔴সজালোঁ মন
অনন্ত কুমাৰ ভুঞা
বাঁহীৰ সুৰেৰে সজালোঁ
আই অসমীৰ সেউজী কোলা
ব'হাগ কিমান আপোন
কপৌফুলে দিলেহি খৱৰ
বিহু গীতেৰে ধুৱালোঁ চৰণ
ঢোল পেঁপাৰ মাতত
নাচনীৰ সাজোন-কাছোন
কৃষ্টিৰে সজালোঁ সময়
সৃষ্টিৰে গঢ়িলোঁ সমাজ
চিৰ চেনেহী ভাষাৰে
সমন্বয়ৰ বাট বিচাৰি পালোঁ
অনুভৱৰে যাচিলোঁ মৰম ।
✍️অনন্ত কুমাৰ ভূঞা
_______________________________________________
🔴ক্ৰন্দসী অৰণ্য ।
অৱয়ব হেৰুৱাৰ বেদনাত
ক্ৰন্দসী অৰণ্য ।
জীৱশ্ৰেষ্ঠৰ অত্যাচাৰত
বন্যজন্তুৰ অৰণ্য এৰি
মুক্ত বিচৰণ।
প্ৰতিদিনে আমি সেউজীয়া মুহাৰি
মশৃণ কৰিছোঁ
মৰুভূমি অহাৰ বাট ।
বৃক্ষৰ গাত পৰা প্ৰতিটো আঘাত
মৰুভূমি কাষচাপে এহাত এহাত ।
অসমতুল বায়ুমণ্ডলত
ছাঁ হেৰুৱা মানুহৰ
উশাহৰ হাহাকাৰ।
'অৰণ্য মানৱৰ' বাটলৈ
কেতিয়া সাজিব মানুহে
'মুলাই কাঠনি' ।
হে' ক্ৰন্দসী অৰণ্য
মৰুভূমিৰ বাটভেদি
আকৌ বাঢ়ি আহাঁ
আমি বাট চাম তোমালৈ
সঁচা উশাহৰ আশাত ।
ৰাতুল চেতিয়া ফুকন
চৰাইদেউ।
__________________________________________
🔴 কপৌ ফুল
🖋ছেলিমা বেগম।
ব'হাগ আহিল কপৌ ফুলিল
প্ৰকৃতিৰ বুকুত যৌৱন আনি দিলে ,
কপৌফুল ফুলিল আৰু ফুলিল
ভেবেলী লতা, চেনেহৰ বিহুটিনো
আহি পালেহি অসমীয়াৰ চোতালত
কপৌফুল আনিবলৈ যাম নীলাচল
পাহাৰত চেনেহীৰ খোপাতে এপাহি
কপৌফুল দিবলৈ এবেলি বহাগতে।
কপৌফুল তোৰে ঘাত কিমান যেন মৰম,
ঘিলা খোপাতে এপাহি কপৌফুল গুঁজি
ওলালোঁ ব'হাগৰ বিহুতে এপা নাচ দিবলৈ ।
চেনাই ধন তোকে বুকুৰ মৰম দিবলৈ
হাততে জেতুকা লগাই খোপাতে কপৌফুল
লগাই থুৰীয়া তামোল খন তোকে খোৱাব লৈ
ওলালোঁ বিহুতলীত কঁকাল ঘুৰাই ঘুৰাই
মনৰ আনন্দত মতলীয়া হৈ বিহু নাচিবলৈ।
পাহাৰ বগাই আনিছো কপৌফুল চেনেহী,
তোৰে খোপাত দিবলৈ এবেলি বহাগতে আছোঁ হেঁপাহেৰে বাট চাই তোকে পাম কাষতে।
ঢোলৰ চাপৰৰ ছেওঁৱে ছেওঁৱে নাচোনৰ তালে তালে
কেঁৰহি কৈ চাই হাঁহি থাকিবি আমাৰ ফালে।
মন মোৰ দুৰু দুৰু কৈ কঁপিছে চেনেহী মোৰ
তোৰ কপৌফুলগীয়া খোপাখন দেখি।
__________________________________________
🔴চিনাকি বাঁহীৰ সুৰ
ধূলি উৰুৱাই পথটোৰে
পদূলি মুখতে ৰ'লহি ,
ধূলি উৰুৱাই যোৱা নাছিল
কেঁচা হৃদয় থৈ গ'ল ভাঙি ।
ঘাত-প্ৰতিঘাতৰ হেজাৰ বাধা
নেওচি জীৱন পথত,
ফেঁকুৰি উঠা নাছিল কোনোকালে
জীৱন মানেই যে সংঘাতৰ !
জীৱনৰ সৈতে যুঁজি গুছি গ'লগৈ
বগা কাপোৰেৰে মুখ ঢাকি,
জীৱন যুদ্ধত হাৰি গ'ল তাই
থমকি ৰ'ল সময় দণ্ড !
হঠাতে অহা এজাক ধুমুহাই
কাঢ়ি নিলে সুখৰ পঁজা,
হেৰাই গ'ল মৰমৰ এটি মাত
মৰহিল স্বপ্নমুখীৰ আখৰা ।
সময় নেওচি যোৱাৰ
সাহস জানো আছে তোমাৰ ?
সপোনৰ ঠিকনা বিচাৰি গৈ
নহ'ল আৰু উভতি অহা !
কিদৰে সহিব উয়ে খোৱা কলিজাত.....
মাজ নিশা হঠাতে ধৰফৰাই বুকু
দূৰণিত ক'ৰবাত বাজে
চিনাকি বাঁহীৰ কৰুণ সুৰ ।।
✍️মাৰ্জিনা বেগম,বৰপেটা/
__________________________________________
🔴 সতী জয়মতী
বৃষ্টিশিখা দত্ত
মৰিগাঁও
হৃদয়ৰ কেঁকুৰিত মৰমৰ চেঁকুৰা
মাতৃ লাই আৰু লেচাইৰ
অৰ্ধাংগিনী তেঁও
তুংখুঙীয়া ফৈদৰ গদাপাণিৰ!
ধুমুহাই কোবাই গ'ল
মিঠা মিঠা স্বপ্ন মালিতা
আউল লাগিল সুখৰ কাৰেং।
মমতাৰ দুৱাৰত স্বাভিমানৰ শলখা
লালুকসোলাৰ বৰ্বৰতাক
কৰি তচনচ মৌনতাৰ হেংডাং!
গৌৰৱ শিৱসাগৰৰ মাদুৰীৰ অহংকাৰ
লাইথেপাই বুঢ়াগোহাঁইৰ ঔৰসৰ
কিম্বা চন্দ্ৰদাৰাৰ গৰ্ভৰো!
জীৱন কচুপাতৰ পানী
জাতি স্বাভিমানী সাহসী নাৰী
ৰক্ষা কৱচ হ'ল স্বামী গদাপাণিৰ!
চিনিও নিচিনিলে প্ৰাণৰ প্ৰিয়েক
এবাৰো নাচালে মুখলৈ
মাথো সকিয়ালে
"য'ৰে মানুহ তালৈ যা-গৈ গুছি"
চৈধ্যটা দিন অনাহাৰে অনিদ্ৰাৰ যুঁজিলে
লৌহমানৱী হৈ--
ভাগৰুৱা জেৰেঙা পথাৰ
অৱশ কোটকোৰা জোপা,
তপত লোহাৰ কিম্বা পকা অঙঠা।
উতলা পানীৰ কম্পনত
চুৰাত /চাবোকৰ চকুপানী!
স্থিতপ্ৰজ্ঞ উজ্জ্বয়িনী তুমি সৌদামিনী
অথচ মৌন হৈ লিখি গ'লা
জেৰেঙাৰ কাহিনী!
আকাশে-বতাহে ,গছে-বিৰিখে উচুপিলে ---
বসন্তৰ বতৰা অনা কুলি-কেতেকীয়েও বিনালে
জয়া নাই--জয়া নাই----!
জেৰেঙাৰ বুকুত প্ৰতিধ্বনিত হ'ল
তুমি তেজস্বিনী তুমি মহিয়সী
তুমি সতী জয়মতী।
__________________________________________
🔴মই কবিয়ে কৈছোঁ
মই কবিয়ে কৈছোঁ
তোমালোক আছা বাবেই
মই কবি হ'লো
শব্দৰ বৰষুণ হৈ নামি আহিলো
তোমালোকৰ অনুভৱৰ বন্ধ কুঠৰিলৈ
তিয়াব নোৱাৰিলেও
জোকাৰি যাওঁ হৃদয় ।
আদৰি নললেও কোনো ক'থা নাই
ডাৱৰ হৈ আৱৰিম মনৰ আকাশ
শুকুলা অথবা কজলা।
মই কবিয়ে কৈছোঁ
তোমালোক আছা বাবেই
মই কবি হ'লো।
হে' মোৰ প্ৰাণৰ পাঠক
অনুভৱৰ অটল তলিত
ডুব দিওঁ আহাঁ
শব্দৰ মুকুতা বিচাৰি,
উপকূলত বালিহে পাই
মুকুতা তাত নাই ।
মই কবিয়ে কৈছোঁ
তোমালোক আছা বাবেই
মই কবি হ'লো।
ৰাতুল চেতিয়া ফুকন
চৰাইদেউ।
No comments:
Post a Comment