মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ অসমীয়া সাহিত্য সংস্কৃতিৰ অৱদান

 মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ প্ৰবিত্ৰ জন্মোৎসৱত সশ্ৰদ্ধ প্ৰণিপাত জনাইছোঁ।

মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ অসমীয়া সাহিত্য সংস্কৃতিৰ  অৱদান --

" জয় গুৰু শংকৰ        সৰ্ব্বগুণাকৰ

           যাকেৰি নাহিকে উপাম,

তোহাৰি চৰণকু          বেণু শত কোটি

          বাৰেক কৰোঁহো প্ৰমাণ ।"

মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ বহুমুখী প্ৰতিভাৰ আকৰ স্বৰূপ ।মাধৱদেৱৰ ভাষাত মহাপুৰুষ শংকৰদেৱ আছিল - " সৰ্ব গুণাকৰ যাকেৰি নাহি উপমা ।' মহাপুৰুষ শংকৰদেৱে ধৰ্ম প্ৰচাৰ,শিক্ষা,চিত্ৰবিদ্যা, সমাজ সংস্কাৰ, সাহিত্য সৃষ্টি, সংগীত অভিনয় সকলো বিষয়তে অসমীয়া জাতি আৰু অসমীয়া ভাষা সাহিত্যক জীৱনী শক্তি প্ৰদান কৰি থৈ গৈছে ।

অসমৰ নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তক মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ ১৩৭১ শক, ইংৰাজী ১৪৪৯ খ্ৰীষ্টাব্দত আহিন মাহৰ শুক্লা দশমী তিথিত নগাঁৱৰ বৰদোৱাৰ আলিপুখুৰীত জন্ম হৈছিল ৷ শৈশৱতে তেওঁ পিতৃ কুসুম্বৰ ভূঞা আৰু মাতৃ সত্যসন্ধা দেৱীক হেৰুওৱাত বুঢী মাক খেৰসূতী আইৰ আদৰ যত্নেৰে লালিত পালিত হৈ ধূলি ধেমালিৰ আনন্দ মধুৰ দিনবোৰ লগৰীয়া লগত অতিবাহিত কৰিছিল আনন্দ বিভোৰ হৈয়ে ।মহেন্দ্র কন্দলীৰ টোলত তেওঁ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল ।তেওঁৰ ছাত্ৰ জীৱনৰ প্ৰতিভাৰ অৱিস্মৰণীয় স্বাক্ষৰ বহন কৰিছে এইফাকি মনোৰম অথচ ভাব গম্ভীৰ ভগৱৎস্তোত্ৰই -

কৰতল কমল কমলদল নয়ন।

ভৱদৱ দহন গহন বন শয়ন ।।

খৰতৰ বৰশত হতদশ বদন।

খৰচৰ নগধৰ ফনধৰ শয়ন ।।

নপৰ নপৰ পৰ সতৰত গময়।

সভয় মভয় মম হৰশত তয়।।

জগ দঘ মপ হৰ ভৱ ভয় তৰণ ।

পৰ পদ লয় কৰ কমলজ নয়ন ।।

শিক্ষা সাং কৰাৰ পিছত কিছুদিন ভূঞা ৰাজ্যৰ    দায়িত্বও বহন কৰিবলগা হৈছিল। কিন্তু ধৰ্ম সংস্থাপনৰ বাবেই যাৰ অৱতাৰ, তেওঁৰ ৰাজকাৰ্য, ভোগ বিলাসে বন্দী কৰি ৰাখিব নোৱাৰে।সকলো জলাঞ্জলি দি তেওঁ একনিষ্ঠ ভাৱে শাস্ত্ৰ চৰ্চ্চা আৰু আধ্যাত্মিক সাধনাত নিমগ্ন হৈ পৰে।

১৪৭০ চনত তেওঁ সূৰ্যৱতীক বিয়া কৰাই সাংসাৰিক জীৱন আৰম্ভ কৰে।এটি কন্যা এৰি সূৰ্যৱতী ঢুকোৱাত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ মনত বৈৰাগ্য জন্মে।

তেওঁ দুবাৰকৈ তীৰ্থ ভ্ৰমণ কৰি নানা সাধু, সম্ত, মহম্তৰ  লগত ধৰ্মালোচনা কৰি তেওঁ প্ৰৱৰ্তিত শ্ৰেষ্ঠতা প্ৰতিপন্ন কৰিছিল ।তেওঁ গৃহী আছিল ।দুবাৰকৈ বিবাহ বন্ধনত আবদ্ধ হৈছিল ।কিন্তু তেওঁ অনাসক্ত গৃহী আছিল ।তেওঁৰ ধৰ্মত গৃহী আৰু গৃহত্যাগীৰ সমান স্থান আছিল ।

১২ বছৰ কাল ভাৰতবর্ষৰ বিভিন্ন তীৰ্থস্থান ভ্ৰমণ কৰি অতিবাহিত কৰে।

✍️ৰাহুল চেতিয়া