প্ৰবন্ধ

আধা লেখা দস্তাবেজ-ৰাহুল চেতিয়া

Life is very unique. Life is passing through Achievements and unachievers. Don't know where this end?

জীৱন জীৱন বৰ অনুপম. পোৱা আৰু নোপোৱাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈ আছে জীৱনটো।জীৱনত সপোন বহুত দেখা যায়। সপোন সপোন হৈয়ে ৰয়। জীৱনত নোপোৱাৰ দুখতকৈ পাই হেৰুৱাৰ দোষ বৰ বিষাদময়। সেয়েহে চাগে আমি নোপোৱাৰ দুখ বোৰ আনৰ ওপৰত জাপি দি সুখ অনুভৱ কৰোঁ।জীৱনটো এখন বোৱতী নৈ দৰে। কুলু কুলু কৈ নিজৰা পানী পাহাৰৰ পৰা বৈ আহোঁতে যেনেকৈ শিলৰ সৈতে ঠেকা খাই আহি বিশাল সাগৰত পৰেহি তেনেকৈ আমাৰ জীৱনটো প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ প্ৰতিযোগিতাৰ মাজেৰে পাৰহৈ আহি থাকে এক নতুনত্বৰ দিশে প্ৰতিদিনে। গতানুগতিক ভাবে গৈ থাকে জীৱনটো অন্য এক সপোনৰ সৃষ্টিৰ দিশে।জীৱনটো এখন বঠা হীন নাওৰ দৰে। যেতিয়া বিশাল সাগৰৰ ঢৌত বঠাহীন নাও খনি টুলুং ভুটুং কৈ উটি ভাঁহি থাকে, বঠাৰ অবিহনে নাও খনৰ কোনো গুৰুত্ব নাইকিয়া হয় সেই দৰে আমাৰ জীৱনটো সুখ-দুখ, হাঁহি-ধেমালি অবিহনে যেন জীৱনটো আধৰুৱা হৈ পৰে।

কোনোবাই কৈছিল- "keep smiling, because life is beautiful things and there's so much  to smile about."

আজি কালি আমি নিজকে জীৱ শ্ৰেষ্ঠ মানুহ বুলি পৰিচয় দি ভাল পাওঁ।সেয়েহে চাগে নিজৰ দুখ সমূহ আনৰ ওপৰত জাপি দি পৰম সুখ অনুভৱ কৰোঁ। অবৈধ সম্পৰ্ক কৰি যেতিয়া তাৰ ফলাফল হিচাপে নিষ্পাপ দেৱশিশুৰ জন্ম হয় টোপোলা পাতি ডাছবিন নতুবা নলাত পেলাই নিজৰ পাপ লুকুৱাব বিচাৰি দানৱৰ ৰূপ লওঁ।এয়াই জীৱ শ্রেষ্ট মানৱ আমি।

ধৰ্ম,ভাষা,সাম্প্ৰদায় নামত ৰাজনীতি কৰা এয়াই আমাৰ জীৱ শ্রেষ্ট মানৱৰ উদাৰতা। আজি কালি নিজকে অসমীয়া বুলি পৰিচয় দিবলৈ ভয় লাগে। চাৰিও ফালে দেখোন মাথোঁ কোচ-কলিতা, টাই-আহোম, মটক,মৰাণ চুতীয়া আদি সাম্প্ৰদায় মানোভাব থকা মানুহেৰে পৰিপূৰ্ণ। ইয়াৰ উপৰি ধৰ্ম আৰু ভাষা বাদ নপৰিল। এক শৰণ নামধৰ্ম আৰু বৈদিক সনাতনৰ বিভেদগামী মনোভাব পোষণ কৰা এচাম মানুহে নিজৰ সন্তানক ধৰ্মৰ নামত শিক্ষা দিবলৈ ধৰিলে। অসমীয়াৰ সংজ্ঞা দিবলৈ হলে বিদ্ধান পণ্ডিতৰ আৱশ্যক হব লগা হল।

◾ৰাহুল চেতিয়া

নিলখপুৰ চিলাপথাৰ ধেমাজি