জোনাকী সাপ্তাহিক ই আলোচনী
দ্বিতীয় বছৰ■আগষ্ট মাহ■ দ্বিতীয় সংখ্যা
🔶 স্তৱক শিতানৰ লেখক সকল:
সৰ্বশ্ৰী মেঘালী বৰা, সবিতা বেগম।আৰতি শৰ্মা প্ৰিয়ম ৰাগিণী।আমিৰ হুছেইন আহমেদ ।ছেলিমা বেগম। বিজুলতা পায়েং
গকুল চৌধুৰী ,ৰুহী কোঁৱৰ ।ৰজনীগন্ধা।মিন্টু গোৱলা,ৰফিক উদ্দিন।সঙ্গীতা ডেকা।মিনতি ডেকা ।শেৱালী বৰ্মন ।
নৱযানী বৰুৱা শইকীয়া
===================================
■কবিতা শিতানৰ কবি সকল:
ৰাতুল চেতিয়া ফুকন,আয়নাল হক, ৰাহুল চেতিয়া।নাজবিন চুলতানা।দৃলীনা দাস। এছ, ইছলাম।শিল্পী দাস।,সান্নিধ্য শইকীয়া
🟥 মেঘালী বৰা।
গুৱাহাটী,হেঙেৰাবাৰী ।
(১)
দেওলগা পুখুৰীৰ পাৰত শুনিলোঁ
কাৰোবাৰ কৰুণ বিননি
হাতত টিপচাকিটো লৈ ওলাই গ'লোঁ
দেখিলোঁ এজাক জোনাকী পৰুৱাৰ ধেমালি ।
সাৰপাই গম পালোঁ
এটা স্বপ্ন বিভোৰ ৰাতিৰ উচুপনি ।
(২)
সেই বাটে নেযাবি দুনাই
পাৰ যদি নাঙলটোকে ধৰ।
কানি বৰবিহৰ নাম
নল'বি অ' পুতাই
পাৰ যদি নাঙলটোকে ধৰ।
( ৩ )
নিৰ্মল আকাশৰ তলত বহি
তোমাৰ কথা ভাবোঁতেই
ছাঁ আৰু পোহৰে মিলি
তোমাৰ উপস্থিতিৰ উমান দিলে।
( ৪ )
তাইৰ উকা কপালখন
দেখিলে
বুকুখন মোৰ বৰকৈ
বিষাই অ'
বৰকৈ বিষাই।
(৫)
তুমি কুশলে আছা নে ?
কিবা অজানিত আশংকাত
বুকুখন ধপ ধপকৈ কঁপি উঠিল
ঘৰৰ মুধচত পৰি আজি
কাউৰী জনীয়েও বৰকৈ ৰমলিয়াইছে
এয়া হেনো ভালৰ লক্ষণ নহয়
সঁচাকৈ, তুমি বাৰু কুশলে আছানে ?
(৫)
অনুভৱৰ সাগৰত
হাবুদাবু খাওঁতেই
আৱেগৰ জোৱাৰে
হৃদয়ত কোবাই গ'ল
প্ৰচণ্ড আঘাট।
🟧স্তৱক
সবিতা বেগম
বৰপেটা
কাপোৰ যোৰ সলাবৰেই হ'ল!!!
ভাৱনাৰ সাকোঁয়েদি গৈ গৈ বহু দূৰ
তিমিক বিচাৰি দুখবোৰ পেটত ভৰাবলৈ।
সূৰুযটো বাৰুকৈ দুৰ্বল ....!!!
মহাবাহুৰ বুকুত ভৰি থৈ
প্ৰয়াস ক্ষন্তেক জিৰণি .....
🟨 আৰতি শৰ্মা। বাইহাটা চাৰিআলি , কামৰূপ ( অসম)।
১। হাতত যেতিয়া একোজাঁকি ফুল থাকে
পাতৰ কথা কোনেও নেভাবে,
হৃদয়ত যেতিয়া হুমুনিয়াহ থাকে
কাৰ মাতে তাত হহুৱাব পাৰে ;
হাঁহিলেও জানোচা
চকুলো অজানিতে সৰে ।
২। সৌন্দৰ্য কি?
কি সুন্দৰ শৰীৰ ?
কি নীৰজ নয়ন?
কি জীৱন? কি যৌৱন?
নে শুৱনি দেহৰ উখহা বুকুৰ উশাহ।
৩। এজন অন্ধ মানুহৰ সৌন্দৰ্য্য
আপুনি মনৰ চকুৰে চাব লাগিব।
এখন উৰাজাহাজৰ সৌন্দৰ্য্য
বতাহক চুই চাব লাগিব
এখন বাগিচাৰ সৌন্দৰ্য্য
চকুৰ ভঙ্গীৰে লুকাই চাব লাগিব
এজন দৰিদ্ৰ মানুহৰ সৌন্দৰ্য্য
শ্ৰমৰ পৰা উপাৰ্জন পিঠিত লৈ চাব লাগিব ।
৪। এগৰাকী মহিলাৰ সৌন্দৰ্য্য
ই সহনশীলতাত আছে।
এজন মানুহৰ সৌন্দৰ্য্য
ই মানৱতাত আছে।
কেঁচুৱাএটাৰ সৌন্দৰ্য্য
ই হৃদয়ত আছে
জীৱনৰ সৌন্দৰ্য্য ৰ্প্ৰেমত আছে
মৃত্যুৰ সৌন্দৰ্য্য জীৱনত আছে।
🟩প্ৰিয়ম ৰাগিণী
অচিন চৰাইৰ সুহুৰিত
অৰণ্যখন সৰব হৈ পৰে
অৰণ্য আছে বাবেই মই গান গাব পাৰোঁ
নিজৰ লগতে চৰাইৰ কলৰবত
অৰণ্যখন ক্ৰমে মোৰ ভাললগা হৈ উঠে
🟦 সময়:
অপ্ৰতিৰোধ্য অবাধ্য কদাপি নহয় জব্দ
সৃষ্টিৰ ধাৰা অব্যাহত সময়ৰ দ্বাৰা
পল দণ্ড দিন মাহ বৰ্ষ শতিকা খৃষ্টাব্দ
সময়ৰ একক মহাকালৰ ক্ষুদ্ৰ সংস্কৰণ,
জন্ম বাঢ়ন জীৱনৰ অন্তিম পৰ্বত মৰণ
গছ লতা তৰু তৃণৰ একেই পৰম্পৰা
সময়ৰ দান দালান পঁজা জন ও পশুধন !!
__________________________
আমিৰ হুছেইন আহমেদ ।
বকো, বামুনবড়ী, কামৰূপ
🟪বিজুলতা পায়েং
জীৱনৰ যাতনাবোৰ
দগ্ধ হৃদয়ৰ মাজত লৈ ফুৰিছোঁ
মৌনতাৰ ভাষাৰে ,
বুজিও নুবুজাৰ অভিনয় কৰি
মৰীচিকাৰ মাজত বিচাৰি ফুৰিছোঁ
আশাভৰা জীৱন ডায়েৰীৰ
ধূসৰ পৃষ্ঠাবোৰ ||
⬛স্তৱক :ছেলিমা বেগম।
জীৱনৰ উকা কাগজত লিখা
নাথাকে নিজৰ নিজৰ ভাগ্য ,
জীৱনৰ প্ৰতিটো খোজতে
ঘাত প্ৰতিঘাত থাকে ,ঘাত প্ৰতিঘাত
নেওচি আমি আগুৱাই যোৱাটো
আমাৰ ভাগ্য।
⬜স্তৱক:ৰুহী কোঁৱৰ
জীৱন কি নানা ৰঙী লহৰ
ৰামধেনু নাই অথচ অমাবস্যাৰ একা বেকা প্ৰহৰ
নৰক মুখি এসাগৰ প্ৰেমৰ ফটিকাত ডুবি আছে মোৰ কলিজা
আৰু এফালে ভোকাতুৰ যৌৱনে বিচাৰি ফুৰিছে বেআইনী মোহৰ ..
🟫স্তৱক - গকুল চৌধুৰী
মোৰ পৰা তোমালৈ
তোমাৰ পৰা মোলৈ
এতিয়া বহু যোজন
দুৰৰ বাট
আজি যে আমাক
বৰ গধূৰ গধূৰ
অন্তহীন প্ৰতীক্ষাৰ
ক্ষণবোৰে কৰে
নিৰ্মম আঘাত ৷
🟩স্তৱক:মিন্টু গোৱলা
শেৱালী তুমি ফুলিছা
নিয়ৰৰ কোমল দলিচাত
শৰতৰ ক্ষণত।
কঁহুৱা তুমি সজাইছা নৈৰ পাৰ
শাৰদী ৰাণী আহিব বুলি।
পদূলিৰ বকুল জোপাও সুগন্ধি
বিলাইছে শৰতৰ সন্ধিয়াৰ ক্ষণত ।
🟨ৰজনীগন্ধা:
(১)
নিশাৰ তন্দ্ৰাত তোমাতেই অনুভৱ
আশাৰ কি যে অভিনৱ অভ্যুত্থান।
(২)
ম্লান সন্ধিয়াৰ তোমাৰ সান্নিধ্যত
জিলিকি উঠে অৰুণৰ শেষ কিৰণ।
(৩)
জাগ্ৰত হৈ উঠে মনৰ প্ৰত্যাশা।
তুমিয়েই মোৰ আদ্যোপান্তত
ফুলি থকা সূৰ্যমুখীৰ স্বন্দ।।
🟧স্তৱক :সঙ্গীতা ডেকা , ৰঙিয়া
কিমান দিনলৈ এই দৌৰাত্ম...?
ভাগ্যৰ পটভূমিত
ভাগৰৰ যুদ্ধত পৰাভূত হয়েই হৃদয়খন...
হাত সাৰিব পাৰি জানো অনুভূতিৰ পৰা
এক পৰীক্ষা ,
যেন নিজৰ লগতেই
আৰু জয়লাভ হ'বই লাগিব
নিজৰেই লগত ।
🟫স্তৱক:ৰফিক উদ্দিন।
বিদ্বেষ কিয়...?
সময় এক পঢ়াশালি
অভিজ্ঞতাৰ চাবি-কাঠি;
বৈষম্যৰ মুখামুখি কিয়
বাৰে বাৰে আমি...
এয়াইতো নহয় চতুৰালি
মূৰ্খামি...
চৰম মূৰ্খামি!
ফোন- ৯৮৬৪৭৯২৩৫৫
🟦স্তৱক:মিনতি ডেকা
তলসৰা ফুলৰো সুৱাস নেহেৰায়
যদি গছকত মৰহি নেযায়
আহিনৰ পদুলিতো শেৱালী নসৰে
সন্ধ্যাৰ নিয়ৰে আহি দুপৰ নিশা নজগায়
সুখৰ ৰাতিটোও সিমানেই দীঘল হয়
আৱঁসীৰ এন্ধাৰে আহি আমনি নকৰে
পোৱাৰ সুখতকৈ নোপোৱাৰ আনন্দ বাঢ়ে
দৰদী পক্ষী জনীয়ে যদি নিতৌ পুৱাতে হাঁহে।।
🟪মই যে বৰ দুখীয়া
তোমাৰ দৰে মোৰ অট্টালিকাও নাই
চাদৰ ওপৰত উঠি সৰগি সপোন দেখিবলৈ।
মোৰ প্ৰস্তুতি সৰগ ভাগি বৈছে নিজৰা
বখলা বখলে সিঙিছে বুকুৰ বহল পতা
বন্ধকী বুকুত লাগিল শিকলি নোৱাৰোঁ তোমাক দিবলৈ।।
⬛ স্তৱক:শেৱালী বৰ্মন নলবাৰী।
দগ্ধ হৃদয়ত মোৰ আশাৰ বীজৰ কৰুণ চিৎকাৰ!
ভালেদিন হ'ল
সোনাৰুই পাহিমেলি মৰা নাই হালধীয়া হাঁহি
হৃদয় ফুলনিত মোৰ।
আশাৰ নৈখনত মাথোঁ বালিচৰ
এজাক ফেঁউৰাৰ চিঞৰ ,
বৰষুণ জাকে তিওৱা নাই
হৃদয় নৈখনি মোৰ ভালেদিন
হৃদয় মৰুত সেউজীয়াৰ দহন,
মৰুদ্যান বিচাৰি হাঁহাকাৰ
প্ৰেম তৃষ্ণাত আতুৰ প্ৰাণৰ।
⬜তিনিটা অনুভৱৰ স্তৱক
নৱযানী বৰুৱা শইকীয়া, ডিগবৈ
আইৰ আঁচলত
এহাত এমুঠন দুখ
চহৰীয়া পোনাটিৰ সুখৰ আগত
আইৰ দুখ নগণ্য।
হালৰ ভৰত টনটননি উঠা
কান্ধখন পিতাইৰে
নাঙলৰ শিৰলুত দেখা সপোন বোৰ
পোনাটিৰ বাবেই
সপোনে শুব নিদিয়ে
পোনাটি উঠিব নোখোজে ।।
ৰুমালৰ দাঁতিত লেছ লগোৱা
ভনীৰ হাতখনে,
আজিকালি উৰি অহা টকা বুটলি ফুৰে।
⬛️স্তৱক দিব্যজ্যোতি ৰাজখোৱা,
দেৰগাঁও
(১)
কোনোবাখিনিত ৰৈ যোৱা কথাবোৰত হাল কোৰ ধৰি চহাবলৈও মাটিবোৰ হালধীয়া নহয়...
সেউজীয়া নহয় মনপথাৰৰ কঠিয়াতলিবোৰো,
তথাপিও ৰৈ যোৱা কথাৰ মাজতেই কথাবোৰ জীয়াই থাকে ৷
(২)
কথাবোৰ বৰ ধুনীয়া,
ইমান ধুনীয়া যে কথাবোৰে মোক হাঁহিবলৈ শিকায় আৰু...
লগতে কান্দিবলৈও,
তথাপিও কথাবোৰ ভাললগা,ধুনীয়া,নানা ৰঙী ফুলৰ যেন শৰ্য্যা ৷
(৩)
শৰ্য্যাত পৰিও ভাগৰি পৰিব নোৱাৰা নৰিয়াবোৰো এসময়ত প্ৰিয়,
নৰিয়াৰ সময়তটো সেই ৰৈ যোৱা কথাবোৰেই জীৱনৰ সত্য ৷
(৪)
সত্য,সুন্দৰৰ আৰাধানতে আজি জীৱনৰ শৰ্যাগত সময়,
তথাপিও আজিও আশা আছে,
আশা কৰোঁ মই,
ৰৈ যোৱা কথাবোৰ অহাজনমত আকৌ আৰম্ভ হওঁক,
কথাবোৰত ভাললগাই ভাল লাগি থাকক চিৰসময়,চিৰজীৱন৷
====================××××==========
নিৰ্বাচিত কবি কবিতা শিতান
মোৰ মন যায়
সাগৰ হ'বলৈ,
গহীন-গম্ভীৰ হৈ
নদীৰ সৈতে খেলি থাকিবলৈ।।
মোৰ মন যায়
বিপ্লৱী হ'বলৈ
দুৰ্নীতি, শোষণৰ বিৰুদ্ধে
জনসাধাৰণক একত্ৰিত কৰি
প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিবলৈ।।
মোৰ মন যায়
ডাক্তৰ হ'বলৈ,
দুখীয়া ৰোগীক
বিনামূল্যই জীৱন দান দিবলৈ।।
মোৰ মন যায়
পখিলা হ'বলৈ
ৰঙা নীলা ফুলৰ মৌ চুহিবলৈ।।
মোৰ মন যায়
শিক্ষা গুৰু হ'বলৈ
শিষ্য সকলক জ্ঞান দিবলৈ।।
মোৰ মন যায়
কবি হ'বলৈ
কাব্যিক অনুভূতিৰে
জগত জিনিবলৈ।।
ৰাহুল চেতিয়া,চিলাপথাৰ,৬০০৩০৯৮২৩৩
🟦ভালপোৱাৰ নামত প্ৰতাৰণা কৰিলা
স্বচ্ছ কাঁচৰ দৰে মোৰ কোমলীয়া হৃদয়
আছিল জঞ্জালহীন মুক্ত জীৱন,
আজি মই তোমাৰ ভালপোৱাৰ মায়াজালত
তোমাক এৰিলে হ'ব মোৰ মৰণ।
কিছুমান কথাত ভুলৰ মাত্ৰা দীঘলীয়া কৰি
ভালপোৱাৰ নামত প্ৰতাৰণা কৰিলা,
মোৰ হৃদয়ৰ কোমল কথা নুশুনি
অতি সহজতে অচিনাকিৰ ৰূপ ধৰিলা।
সুপুৰুষৰ দৰে তোমাৰ হৃদয়ৰ ভাষ্য
আজি কাপুৰুষৰ দৰে পৰিচয় দিলা,
আঘাত সানিলা যি তি কৈ
মনৰ গভীৰ দুৰ্ভিক্ষ কৰি থৈ গ'লা।
বহু সপোন দেখুৱাই আহিছিলা জোন হৈ
মোৰ দুখৰ সমভাগী হোৱাৰ কথা কৈ,
বুজিছিলা মোক ভাল-বেয়া সকলোতে
প্ৰথম পৰিচয়েৰে প্ৰকৃত প্ৰেমীক হৈ।
বিচৰা নাই তোমাৰ আপোন হ'বলৈ
তুমি অতি আৱেগেৰে ভালপোৱাৰ ভিক্ষা মাগিছিলা,
মইও তোমাৰ দুচকুৰ নিস্বাৰ্থ মায়াত পৰিছিলোঁ
তুমি অতি আনন্দিত হৈ আকোঁৱালি লৈছিলা।
বহু মৰম সন্মানেৰে নিজৰ কৰি লৈছিলা
তোমাৰ হোৱাৰ সপোন দেখাইছিলা,
ভুলবোৰ আঁতৰাই মোৰ হ'ব বিচাৰিছিলা
তেন্তে আজি কিয় এনেকুৱা ৰূপ ধৰিলা।
নিজতকৈও বেছি তোমাক নিজৰ কৰি লোৱাত
তুমি ভালপোৱাৰ নামত প্ৰতাৰণা কৰিলা,
তোমাৰ উপযুক্ত যদি নহয় মই
কিয় ভালপোৱাৰ নাম দি মোৰ জীৱনত আহিছিল?
শিল্পী দাস
ভালুকমাৰী,ৰাণীপুখুৰী(হোজাই)
🟩শৰৎ অহাৰ বাটত তুমি
এছ, ইছলাম বৰপেটা
শৰৎ অহাৰ বাটত তুমি
এমুঠি জোনাকৰ জ্যোতি হৈ
ক'লা ডাঁৱৰৰ আৱৰণ ভেদি
দেখা দিবানে তুমি
নিয়ৰৰ মুকুতাৰ মালা হৈ
দুৱৰিৰ সেউজীয়া দলিচাত।
শৰৎ অহাৰ বাটত তুমি
সুগন্ধি শীতল বায়ুৰ পৰশহৈ
আহিবানে বসুন্ধৰালৈ?
কৃষকৰ সপোনবোৰ ৰঙীন কৰিবলৈ
মৃদু মলয়াত কঁহুৱা ফুলবোৰ হালেজালে
তোমাক আদৰণি জনাবলৈ।
শৰৎ অহাৰ বাটত তুমি
আহিবানে আকৌ
শেৱালি হাচনাহানা ফুলহৈ?
ক'লা ডাঁৱৰৰ এজাক বৰষুণে
সজীৱ কৰি তোলে সেউজী ধৰণীখন
বাট পথ ক্লেদমুক্ত কৰে।
শৰৎ অহাৰ বাটত তুমি
ঘন কুঁৱলীয়ে আগুৰি ধৰা
গোটেই আকাশখন
মুক্ত কৰিবলৈ
তুমি আহিবানে মোৰ কাষলৈ?
🟨জোনাক নিশাৰ সাধুকথা:দৃলীনা দাস
জোনাক নিশাৰ সাধুটিত সেইদিনা
বাৰুকৈয়ে বুৰ গৈছিলো
এজোলোকা জোনাক যেন মুঠিতেই সামৰিম
জোনাকৰ সুধা পি যেন সকলো অৱসাদ পাহৰিম।
অন্ধকাৰ কুঠৰীটোত যেন সেইদিনা
জোনাকী পৰুৱা কেইজনীয়েই
জোনাকৰ প্ৰতিধ্বনি হৈ বিয়পিছিল
জোনাক সেইদিনা মোৰ নিচেই কাষতে বহিছিল।
জোনবাইৰ সৈতে সেইদিনা কথা হওঁতে
তৰাৰ দেশৰ কাহিনী কৈছিল
মই মোৰ হৃদয়তে সকলো লৈছিলো সামৰি
জোনাকৰ সৈতে বহোতে পোনপটীয়াকৈ
অহংকাৰত হৈ পৰিচিলো মই গদগদ্
কাৰণ
সেইদিনা মই নিচেই কাষৰৰ পৰা চুইছিলো
জোনাকক ।
হঠাৎ জোনাক ৰৌদ্ৰোজ্জ্বল হৈছিল
তন্দ্ৰা হেৰুৱাৰ সময়তে
জোনাক সূৰুজৰ আঁৰত লুকাইছিল
ৰ'দৰ তীব্ৰতাত জোনাক মোৰ হাতৰ পৰা সৰিছিল
এটি মিঠা সপোন হৈ জোনাক হঠাৎ সূৰুজ হৈ পৰিছিল
সেইসময়ত জোনাক মোৰ মুঠিতেই হেৰাইছিল।।
🟧প্ৰেম-বিবাহ:
প্ৰেম আধ্যাত্মিক,,
হৃদয়ৰ মিলন, আদৰ্শ,,
বিবাহ শাৰীৰিক,,
দুটা শৰীৰৰ একত্ৰীকৰণ,,,
এক কাকতলীয়া কথা,,
প্ৰেমে স্পৰ্শ কৰে আত্মাৰ উচ্চতা,,
গীতটোৱে হৃদয়ৰ বীণ বজাইছে,,
বিবাহ শৰীৰৰ লগত সংগতি ৰাখি,,
একেলগে খোজ কাঢ়িবলৈ কাহিনী এটা বনাইছে।।
নাম- সান্নিধ্য শইকীয়া।।
ঠিকনা - শিৱসাগৰ,আমগুৰি।।
পিন নং- ৭৮৫৬৮১,(অসম)।।
দূৰভাষ - ৮৬৩৮৭৮২৮৪৩।।
🟫হেৰুৱা ঠিকনা
ঢাকি ৰখা অলেখ পৃষ্ঠাৰ গোপন অধ্যায়েই
সৃষ্টিশীলতাৰ মূল ......
মইয়ো ৰাখিছিলো বহুতো বেঠা
সংগোপনে এটা কোণত ।
নৈ পৰীয়া এই সন্ধিয়াটোত
কোনো নাই কাষত ...
আছে সেই
মনৰ গোপন কথাবোৰ ..।
প্ৰচুৰ উত্তেজনাৰ
এটা চিঞৰ
কোনোৱে নুশুনা,কোনোৱে নেদেখা
মোৰ মনৰ ঘূৰ্ণন খলকনিত আজি
বালিচন্দাৰ নিশ্চুপ উচুপনি ..
অস্থিৰতাৰ প্ৰকোপত
হেৰুৱালো পাৰ
হেৰাই আহিলো নিজৰ ঠিকনা ...
সৌৱা ..
বহুদূৰ উৰিম বুলি ভাবি
ডেউকাত আঘাত লাগি বাগৰি পৰিল,
ধৰফৰাব ধৰা এই জীৱইও প্ৰাণ পাইছে
দায়িত্ব আছে কাৰোবাৰ ওপৰত ...
যাওঁ ...মইয়ো
আকাশ আৰু নদীখনৰ দৰে
এটা গভীৰ সম্পৰ্ক বিচাৰি
নতুন পৰিচয়ৰে ,
নদীয়ে যিদৰে আকাশৰ নীলাখিনিক
বুকুত আকোৱালি লয়
সেইদৰে আকাশৰ হেমেকা আন্ধাৰখিনিকো
আকোৱালি লয় ...
পাওঁ যদি তোমাৰ ঠিকনা
এই নদীৰ দৰে বৈ ৰ'ব খোজো
তোমাৰ হৃদয়ত আজীৱন...।।
নামঃনাজবিন চুলতানা
গাওঁঃ পাটসাকোঁ সন্দিকৈ গাওঁ
জিলাঃ শিৱসাগৰ
ফোন নংঃ৯৩৮৭৩৪৮২৭১
No comments:
Post a Comment