একপক্ষীয় ভালপোৱা,

🔴একপক্ষীয় ভালপোৱা 

মোৰ একপক্ষীয় প্ৰেমিকজন এতিয়া মোৰ হোৱাটছএপৰ বন্ধুৰ তালিকাত আছে । তেওঁ এই মূহুৰ্তত অনলাইন আছে । প্ৰথম চিনাকি হোৱাৰ দিনবোৰ ..........

তেওঁৰ এটি এটি মেছেজত পালো ৰাতিৰ ৰাতিটো..........

 সপোন ৰচা ক্ষণবোৰ..........

 মনত আছে আজিও...... । 

এতিয়াও মাজে - সময়ে তেওঁ মোক হাই হেল্ল কয়.......

তেওঁৰ মেছেজবোৰ দেখিলেই অভিমানে  ডিঙিৰ গুৰিত আহি খোপনি লয় । 

হিয়া উজাৰি ভালপাইছিলো , 

মোৰ উকা হৃদয়ত তেওঁৰ নাম লিখিছিলো । 

তেওঁৰ এটা মেছেজৰ বাবে ৰৈ ৰৈ প্ৰাতঃৰ পৰা অপৰাহ্ন কৰিলোঁ । কিন্তু তেওঁৰ পৰা এটি সহাঁৰিও নাপালো.......।

 মাত এষাৰ নোপোৱাকৈ মই তেওঁক লৈ ঘৰ সজাৰ সপোন দেখিলো....কিন্তু তেওঁ মোৰ প্ৰত্যাশাক মোহাৰি হেৰাই গ'ল.........নাই নাই .........বহু দিন নাই । 

আৰু আজি তেওঁ প্ৰেয়সীৰ সৈতে মোৰ পদূলীত ভুমুকি মাৰিছে । মোৰ একপক্ষীয় প্ৰেমিকজন মোৰ হোৱাটছএপৰ বন্ধুৰ তালিকাত আছে কিন্তু তেওঁ যদি দুনাই মেছেজ কৰে মই কাহানিও আৰু উত্তৰ নিদিওঁ ।

 তেওঁৰ মেছেজ আহিলে মোৰ ম'বাইলটোৱে নহয় হৃদয়খনো কম্পমান হয় , অভিমানে বুকুত থিতাপি লয় ।

  যাৰ এটা মেছেজৰ বাবে মই এটি এটি দিন শেষ কৰিলো................ তেওঁ এতিয়া প্ৰেয়সীক লৈ মোক কিয় বাৰে বাৰে মাতিব আহে ?

তেওঁ মোৰ একপক্ষীয় প্ৰেমিক........

হোৱাটছএপত আজিও আছে তেওঁ । কিয় সহাঁৰি দিম মই সেই "হাই" , "হেল্ল"বোৰৰ । মই বাৰু "মই" হয়েই থাকিলো..... কিন্তু তেওঁ "তেওঁ" হৈ থকা নাই । বহুত সলনি হ'ল ।

       ✍️কাকলি দত্ত ।

           দশম শ্ৰেণী

        ধেমাজি(মাছখোৱা) 

সফলতাৰ মাপকাঠি:কণমানি নাথ

 🔴সফলতাৰ মাপকাঠি

                 

পৃথিৱীৰ প্ৰত্যেক জন ব্যক্তিয়ে সফলতাৰ পিছত দৌৰি থাকে বা আমি সকলোৱে সফল ব্যক্তিত্ব ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হোৱাৰ অযুত হেঁপাহ বুকুত বান্ধি নিজৰ কৰণীয় কামবোৰ কৰি যাওঁ। আমি সফল হোৱাৰ কাৰণে দৈনন্দিন কাৰ্য সমূহ সুন্দৰভাৱে দিন ৰাতি একাকাৰ কৰি যাওঁ যদিওঁ কেতিয়াবা সফলতাৰ পৰা বঞ্চিত হবলগীয়া হয়। ইয়াৰ কাৰণ হয়তো আমি আমাৰ কাৰ্য সমূহ সঠিক সময়ত সঠিক ধৰণেৰে ৰূপায়ন কৰিব পৰা নাই বা পৰিকল্পনা অবিহনে কৰি আছোঁ। সেয়েহে সেই কামৰ বিষয়ে অধিক অধ্যয়ন বা আনৰ সহায় লোৱাৰ খুবেই প্ৰয়োজন থাকে।

মানুহৰ জীৱনত সফলতা বিফলতা থাকেই। সফলতা অৰ্জন কৰা সহজ নহয় যদিওঁ কোনোৱে অলপ কাম কৰিও সফলতাৰ শীৰ্ষত প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব পাৰিছে বা তাৰ উদাহৰণ দেখিবলৈ পাইছোঁ আৰু কোনোৱে অধিক কাম বা অৰ্থ প্ৰয়োগ কৰিও সফলতা হ'ব পৰা নাই! কিন্তু তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তুমি অধিক কাম বা অৰ্থ প্ৰয়োগ কৰি বিফল হৈছো। ধনাত্মক দিশত চোৱা হয় তেতিয়া তুমিও সফল হৈছা। কাৰণ অধিক কাম বা অৰ্থ প্ৰয়োগ কৰি যিখিনি পাইছা তাতে সফলতা সোমাই আছে। যদি অধিক কাম নকৰিলে হেঁতেন তেতিয়া আৰু বহু পৰিমাণে ক্ষতি হ'ল হয়।

সদায় ধনাত্মক দিশত মনোনিয়োগ কৰা উচিত। তুমি এবাৰ বিফল হলেই পিছহুহুকি অহাৰ পৰিৱৰ্তে আৰু অধিক চিন্তা চৰ্চাৰ মাজেৰে নতুন পৰিকল্পনাৰে আগবাঢ়ি যোৱা উচিত কিয়নো ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে তুমি যদি নিজকে দুৰ্বলহৈ বিপথে পৰিচলিত হোৱা তেতিয়া সমাজৰ এচামে সমালোচনা কৰি তোমাক বিভ্ৰান্তি কৰি তুলিব। গতিকে তুমি তোমাৰ দুৰ্বলতা নেদেখুৱাই নতুন চিন্তাৰ বৰ্হি প্ৰকাশ ঘটাই আগবাঢ়ি যোৱা দিশত অধিক মনোযোগ দিয়া উচিত।

             পৃথিৱীৰ কোনো এজন ব্যক্তি নিজে নিজৰ কাৰণে ১০০% সফল হোৱা বুলি ক'ব নোৱাৰে। সফল ব্যক্তি এজনৰ অন্তৰালত কোনো বিশেষ ব্যক্তিৰ অৰিহণা থাকেই হয়তো সেই অচিন বিশেষ ব্যক্তিৰ কথা আমি অনুমান কৰিব নোৱাৰিব পাৰোঁ। কিন্তু এদিন হলেও সেই বিশেষ ব্যক্তি গৰাকীৰ নাম যেনেকৈ হলেও আওতালৈ আহিবই। সদায় আমাৰ ধাৰণা এনে হ'ব লাগে যে, কোনো এটা দিশত অধিক জ্ঞান বা অভিজ্ঞতা নাই! যদিও তোমাৰ সেই দিশটো জনাৰ খুবেই প্ৰয়োজন কিন্তু তুমি সেই বিষয়ে নজনা তেতিয়া তুমি মনে মনে বহি থকাতকৈ কোনো ব্যক্তিক সেই বিষয়ে সুধি জানিবলৈ আগ্ৰহ দেখুওৱা উচিত। তুমি ভাবিব নালাগে যে মই সেই কথা খিনি শিকিব বিচাৰি নিজৰ মৰ্য্যদা কমি যাব গতিকে মই নুসুধো!

যদি তুমি সৰু হৈ শিকাৰ ফলত তোমাৰ গোটেই জীৱন সুখ, শান্তি, সমৃদ্ধিৰ লগতে অধিক চহকী হৈ সফল হ'ব পৰা তেতিয়া তেনে হেজাৰ বাৰ সৰু হোৱাৰ ক্ষেত্ৰত কোনো বাধা থাকিব নালাগে।

            মানুহৰ জীৱনটো বুজাব নোৱাৰা এক প্ৰক্ৰিয়া। কৰ্ম, ধৰ্ম আৰু ভাগ্যক বিশ্বাস কৰি আমি মানৱ জাতি চলি আছো। আমি কোনেও নাজানো কাৰ জীৱনত কি লিখা আছে। আমি আমাৰ দৈনন্দিন কাৰ্য সমূহ সুন্দৰভাৱে কৰি গলে জীৱন সৰ্বাংগীন সুন্দৰ ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব পাৰে বুলি বিশ্বাস আছে বা আমি বৰ্তমান চলি আছো। সকলোৱে নিজৰ কৰণীয় কাম বোৰ কৰি যায়। কেতিয়াবা সমান শিক্ষিত হলেও কোনোৱে চৰকাৰী উচ্চ পদস্থ বিষয়া আৰু কোনোৱে সাধাৰণ কৰ্মচাৰী ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব পাৰে। উচ্চ পদস্থ বিষয়া গৰাকীৰ ভাগ্য ভাল গতিকে উচ্চ পদস্থ বিষয়া ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব পাৰিছে আৰু সাধাৰণ কৰ্মচাৰী গৰাকীৰ ভাগ্য বেয়া বাবে সাধাৰণ কৰ্মচাৰী ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব পাৰিছে। কিন্তু যিগৰাকী উচ্চ পদস্থ ৰূপত প্ৰতিষ্ঠিত হৈছে সেইগৰাকী কিন্তু সাধাৰণ কৰ্মচাৰী গৰাকীতকৈ অভিজ্ঞতাৰ তুলনাত নিচেই কম।

             গতিকে আমি ভাগ্যক বিশ্বাস কৰিবই লাগিব। গতিকে তুমিয়ো নিজকে কেতিয়াও অভিজ্ঞতা নাই বুলি হতাশাত ভুগি থকাতকৈ নিজৰ কৰণীয় কামবোৰ সুচাৰুৰূপে কৰি গলে নিশ্চয় এদিন সফলতাই নিজে নিজে আহি ধৰা দিব লাগিব মাথোঁ আত্মবিশ্বাস তেতিয়া কোনো শত্ৰুৱে তোমাক কোনো অপকাৰ কৰিব নোৱাৰে বুলি ক'ব পাৰি। 

✍️কনমনি নাথ (বাক্সা)

Brother and sister

🔴Brother and sister"

I am happy!

Because, you came into my life 

I am lucky! 

Because, you calling me sister 

The way you take care of me, 

The way you give me courage,

The way you love me,

Who else in the world will do this.

You are not just my brother, 

You are my inspiration. 

You are not just a part of my life, 

You are my protector. 

Yes, I am the brave one 

Yes, I don't worry about anything 

Because, I know 

you won't let anything happen to me. 

This is the sweetest relationship in the world.

They are courage for each other, 

warrior for one another, 

Even a weakness for each other.

✍️Sumia Aktara 

Contact no:9395341929

আমাৰ মাজত সজাগতাৰ অতি প্ৰয়োজন

 🔴আমাৰ মাজত সজাগতাৰ অতি প্ৰয়োজন:-

                              

        অলপদিন আগতে লোকসভাৰ অধিবেশনত ইমতিয়াজ জলিল নামৰ লোকসভাৰ সদস্য এজনে কেইদিনমান আগতে হৈ যোৱা বিশ্বকাপ ফুটবল খেলৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰি ভাৰতৰ ক্ৰীড়া ক্ষেত্ৰত থকা লজ্জাজনক পৰিস্থিতিৰ কথা উল্লেখ কৰিছিল। হয়তো আমি বহুতেই তেওঁৰ ভাষণ শুনি আপ্লুত হৈছোঁ  আৰু এই বিষয়ে আমি সকলোৱে মিলি বহলাই চিন্তা=চৰ্চা কৰাও অতিকৈ আবশ্যক । চাওক ভাৰতবৰ্ষ উন্নত দেশৰ তালিকাত আহিবলৈ হ'লে কেৱল এটি দিশতে মনোনিবেশ কৰিলে নহ'ব। আৰু আমি আজিও নিজৰ নূন্যতম প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীৰ যোগান ধৰিবলৈ ব্যৰ্থ আছোঁ। হয়তো আমাৰ নূন্যতম প্ৰয়োজনীয় সমূহ পূৰ্ণ কৰিবলৈ কিছুমান পুঁজিপতি মানুহ লগতে চৰকাৰৰ ফালৰ পৰা সম্পুৰ্ণ সহযোগীতা পোৱাগৈ নাই। অৰ্থাৎ বিনামূলীয়া ঘৰ, চাউল,শৌচালয়ৰ আদিয়ে পোৱাৰে যোগ্য নেকি বৰ্তমান সময়ৰ আমি সকলো ভাৰতীয়। প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে আমাৰ পৰা আমি জনা,নজনাকৈ আমাৰ আয়ৰ কৰ পৰিশোধ কৰি থাকিব লগিয়া হৈছে চৰকাৰক। অৰ্থাৎ কষ্ট কৰি আমি উপাৰ্জন কৰা টকাবোৰৰ পৰা বেলেগে বিনা কাৰণতেই খায় বৰ সোৱাদ ল'বলৈ সক্ষম হৈছে।

       এতিয়া আহো প্ৰকৃত কথালৈ। অৰ্থাৎ প্ৰাচীন সময়ত বিশেষকৈ শিক্ষাকে বৰ বেছিকৈ প্ৰাধান্য দি হৈছিল। আৰু ইয়াৰ লগতে খেল=ধেমালি, নানান কলাত্মক দিশসমূহৰ কেৱল মাত্ৰ কিছুমান ঠাইবোৰতে সীমাবদ্ধ আছিল। কিন্তু আজিৰ সময়ত এজন প্ৰকৃত মানুহ হ'বলৈ মানুহৰ সৰ্বাংগীন বিকাশ হোৱাটো অতি আবশ্যক।তাৰ উপৰিও বৰ্তমান সময়ত শিক্ষা=দিক্ষাৰ লগতে নানান ক্ৰীড়া আৰু নানান কলাত্মক দিশসমূহৰ পৰা নিজে স্বাভলম্ভি হোৱাৰ লগতে নিজ ৰাজ্য আৰু দেশৰ হৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই লৈ আনিব পাৰি। চাওক আজি  এটা শিশুয়ে হয়তো নিজ দেশৰ বিশিষ্ট সাহিত্যিক বা   বৈজ্ঞানিক এজন নাম কব নোৱাৰিবও পাৰে । কিন্তু এজন বিশ্ববিখ্যাত ক্ৰিকেটাৰ বা ফুটবলাৰ কোন বুলি কলে তেওঁ তৎক্ষণাৎ উত্তৰ দি দিব।

           গতিকে আমি কেৱল এটা দিশতে মনোনিবেশ কৰি বহি থাকিলে নহ'ব। সময়ৰ সৈতে নিজক আৰু নিজ দেশক আগুৱাই লৈ যাবলৈ আমি সম্পূৰ্ণ চেষ্টা আৰু চিন্তা=চৰ্চা কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। কেৱল নিজ দেশৰ কেতবোৰ পুঁজিপতিৰ  কাঠৰ পুতলা আৰু চৰকাৰৰ ভোট বেংক হৈ কিমানদিন বহি থাকিম। আমাৰ মাজত সজাগতা আমি প্ৰতিজনে মিলি আনিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব। নহলে এসময়ত মানুহবোৰ অন্যান্য গ্ৰহলৈ স্থানান্তৰ হৈ যাবগৈ । আৰু আমাৰ বাবে এইখন সংসাৰতে তিষ্টি থাকিবলৈ ঠাই নাইকিয়া হ'ব। 

           

           চন্দ্ৰ শেখৰ পৰাজুলী

           বিশ্বনাথ চাৰিআলি,অসম

           দূৰভাষ:-৮৬৩৮০৯৮৯২২

প্রবন্ধ :অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি ৰক্ষাৰ বাবে নৱপ্ৰজন্ম সংকল্প বন্ধ হোৱাৰ সময় হ'ল, অন্যথা ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি লৈ শীঘ্ৰে নামি আহিব অমানিশা।

 প্রবন্ধ:অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি ৰক্ষাৰ বাবে নৱপ্ৰজন্ম সংকল্প বন্ধ হোৱাৰ সময় হ'ল, অন্যথা ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি লৈ শীঘ্ৰে নামি আহিব অমানিশা। 

আৰম্ভণি =অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি নৱপ্ৰজন্মৰ আমি ভাঙ্গি পাতি বিষয় বস্তু খিনি দিব লাগিব। আজি কালি আমাৰ সমাজত এনেকুৱা হৈছে যে মানুহে নিজৰ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ টান পাইছে। সকলোৱে ইংৰাজী মাধ্যমত শিক্ষা প্ৰদান কৰি আছে। ব্যক্তিগত স্কুল কলেজবিলাকত ইংৰাজীত পাঠ দান দিয়ে সেয়ে আমাৰ নৱপ্ৰজন্মই অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি আকোৱালি লব লৈ টান পাইছে। আমি যদি এইবোৰ নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত প্ৰচাৰ নকৰো অন্যথা ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি আমাৰ নৰপ্ৰজন্মৰ মাজত নামি আহিব অমানিশা। 

                 অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি আমি কৰ পৰা শিকিম, যি পুথি পঢ়িলে আমি কোনো এটা ভাষাৰ কথা কবলৈ আৰু লিখিবলৈ পাৰিম সেই ভাষাৰ ব্যাকৰণৰ নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত প্ৰচাৰ কৰি দিব লাগিব। তেতিয়া হলে উঠি অহা নৱ প্ৰজন্ম বাস্তৱবাদী ৰূপ শিক্ষিবলৈ পাব। 

                আধুনিক যুগৰ অসমীয়া সাহিত্য পাঠ্য আৰু পশ্চত্যৰ মিলনৰ ফল।পশ্চিমীয়া শিক্ষাৰ যোগেদি পশ্চত্য কাব্য সাহিত্যৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে। অসমৰ নতুন লেখক সকলে, সাহিত্যৰ নতুন ৰূপ দি  নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত প্ৰচাৰ কৰিব লাগিব। 

                 শংকৰী যুগৰ বলিষ্ট সাহিত্যিক মাধৱদেৱৰ ঝুমুৰ সমূহ অসমীয়া সাহিত্যত গুৰুত্ব পূৰ্ণ সৃষ্টি। শংকৰদেৱৰ অঙ্কীয়া নাটৰ যোগেদি অসমীয়া ভাষা প্ৰচাৰ হৈছিল। ১৪ শ শতিকাৰ পৰা ১৬ শ শতিকাৰ শেষৰ বাগৰ সময়চোৱাত সাহিত্যক অসমীয়া সাহিত্যৰ যুগ বিভাজনত প্ৰাক শংকৰী যুগৰ অসমীয়া সাহিত্য নামেৰে নাম কৰণ হৈছিল। মেমসৰস্বতী, মধৱ কন্দলি, হৰিবৰ বিপ্ৰ, ৰুদ্ৰ কন্দলি ,যেওঁলোক আছিল মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ পূৰ্ব  কবি। বৰ্তমান যুগৰ কবি, সাহিত্যক সকলে এই বিলাক প্ৰচাৰ কৰি আমাৰ নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত দিব লাগিব। তেতিয়া হলে আমাৰ মাজত অমানিশা নামি আহিব নোৱাৰে।

 .   .  . .. নৱ - প্ৰজন্ম আমাৰ সমাজৰ ভবিষ্যত , নৱ প্ৰজন্ম সকলক সংকল্পবদ্ধ হোৱাটো আমি অভাৱক সকলে দায়িত্ব লব লাগিব ৷নৱপ্ৰজন্মই হ’ল এখন সমাজৰ দাপোণ বা মেৰুদণ্ড স্বৰূপ ৷নৱপ্ৰজন্মই সদায় নতুনত্ব বিচাৰে , সমাজৰ বৈচিত্ৰ আৰু বৈভৱতাৰে সমৃদ্ধ বজাই ৰখাটো নৱপ্ৰজন্মৰ দায়িত্ব। ভাষা,সাহিত্য,সাংস্কৃতিক ইতিবাচক চিন্তা কৰাটো নৱপ্ৰজন্মৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশা হিচাপে বিবেচিত আমাৰ কৰতব্য ৷

         এতিয়াৰ যুগ আধুনিক যুগ ,আধুনিক যুগৰ পৰিবৰ্তন পাই আমাৰ সমাজখন পৰিবৰ্তন হৈ আছে ৷যত নেকি নিজৰ ভাষা ,৷সাংস্কৃতিকৰ কথা পাহৰি বিদেশৰ চালচলন লৈছে ৷নিজৰখিনি পাহৰি আনৰখিনি শিখিবলৈ লৈছে ৷গতিকে সমাজৰ সচেতন সকলে নৱপ্ৰজন্মক মুল সুতিলৈ ঘুৰাই অনাৰ পথ দেখুৱাই দিব লাগিব ৷তেতিয়া হলে নিশ্চয় আমাৰ ভাষা ,সাহিত্য , সাংস্কৃতি ঠিক মতে থাকিব ৷শিশুৰ মন সদায়  পবিত্ৰ এই সৰল মনত যি শিক্ষা দিয়া হয় সেইটো শিক্ষা লয় ৷যেনেকৈ কোমল বাঁহ এটাক যেনেকৈ গঢ়ি তুলিব পাৰি  তেনেকুৱাই গঢ় লয় ৷সাহিত্য হ’ল সমাজৰ দাপোণ স্বৰূপ ৷সাহিত্য অবিহনে এটা জাতিৰ ভাষা জীয়াই নাথাকে ৷শঙ্কৰদেৱে অঙ্কীয়া নাটকৰ জৰিয়তে ভাষা সাংস্কৃতিত প্ৰচাৰ কৰিছিল ৷আজি কালি তেনেকুৱা কৰি নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত দিয়া নহয় ৷বৰঞ্চ বিদেশী কাৰ্য্য কলাপ দেখুৱাই সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানবিলাক চলাই নিয়ে সেয়ে অসমীয়া সমাজৰ কথা পাহৰি পেলাই ৷ভাষা ,সাহিত্য,সাংস্কৃতিক অবিহনে এটা জাতি অন্ধকাৰ হৈ পৰে ৷উঠি অহা নৱপ্ৰজন্মক শুদ্ধ বাট দেখুৱাই দিয়াটো আমাৰ সমাজৰ দায়িত্ব নহলে সমাজত “ ভাষা,সাহিত্য,সাংস্কৃতি লৈ শীঘ্ৰে নামি আহিব অনামিশা "

✍️নাম=ছেলিমা বেগম 

জিলা =নগাঁও (অসম) 

থানা =জুৰীয়া 

ডা:ঘৰ =বলিকটীয়া 

গাঁও =মেলেকাধিং

পিন নম্বৰ =782122

ফোন নম্বৰ =8822515195 

দ্বিতীয় বছৰ🔴প্ৰথম মাহ🔵চতুৰ্থ সংখ্যা,

__________________________________________

🔴সংলাপ–২

                 লক্ষীন্দ্ৰ(জুমন)গগৈ

     

:- ঐ

:-কোৱা

:-কি কৰিছা ?

:-এনেই আছোঁ । তুমি?

:-অতীতৰ কথাবোৰ ভাবি আছিলোঁ । তোমালৈ মনত পৰিল ।

:-অহ্ , ঠিকেই আছে দিয়া ।

:-কথা এটা কওঁ বেয়া পাবা নেকি ?

:-কোৱা.....

:-অতীতৰ ঘাঁ টুকুৰাৰ বিষ সহি থকাতকৈ আমি পুনৰ এক হ'ব নোৱাৰো নে ?

:-নাই নাই কেতিয়াও নোৱাৰো ।

:-কিন্তু কিয়?

:-কাৰোবাৰ প্ৰথম ভুলৰ ক্ষমা মানেই দ্বিতীয় ভুলৰ সুবিধা ।

:-কিন্তু সেই সুবিধাই নতুন জীৱনৰ পাতনিও মেলিব পাৰে ।

:-তাৰ বাবে বিশ্বাসৰ প্ৰয়োজন ।

:-বুজিছোঁ.........., ভুল মোৰেই আছিল ।

:-হয় ।

:-এতিয়া পিছে..........!

:-এতিয়া আৰু কি , নিজকে স্বাৰ্থপৰ সকলৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিছোঁ ।

:-পাৰিছা জানোঁ ?

:-চেষ্টা কৰিছোঁ ।

:-ঠিকেই আছে দিয়া ।

:-হয় ।

:-মনত পৰিব তোমালৈ !

:-মোৰো নপৰা নহয় ।

:-নহ'লে..........

:-নহ'লে একো নাই । মৰমবোৰ তোমাৰ নামতেই আছিল আৰু থাকিব । কিন্তু........!

:-কিন্তু কি ?

:-কিন্তু কেঁচা হৃদয়ত ঘাঁ লগোৱা তুমি নামৰ মানুহ জনক মোৰ হৃদয় খনে কেতিয়াও আঁকোৱালি নলয় ।

:- ঠিক আছে দিয়া হ'ব বাই । এদিন পুনৰ লগ হোৱাৰ আশাৰে বিদায় মাগিছোঁ ।

:- বাই । কিন্তু মই সেই আশাৰ সম্পূৰ্ণ বিৰোধিতাৰে থিয় দিম ।

_________________________________________________

🔴জীৱনৰ কলি 

                    

 চিঠিৰ কুঁহিটিত জীৱনৰ পাতনি

আলেখ - লেখ কাপ - কাকতৰ বুলনি ,

ফুলো কি নুফুলোকৈ কলিটি ডায়েৰী 

থাকক বাৰু আথে - বেথে সামৰি - সুতঁৰি ,

নিচা পুষ্পময় জীৱন সংগ্ৰামৰ

আৰু এতিয়া অবিৰাম যাত্ৰা ছন্দ কাননৰ ।

✍️গায়ত্ৰী কোঁৱৰ

____________________________________________

🔵সহপাঠী (অণুগল্প)

                   

  বিদ্যালয়ৰ পৰা ঘৰলৈ আহি ৰীতাশ্ৰী আচৰিত। মনতে আনন্দ ও লভিলে। টিফিনৰ পাছৰ পিৰিয়ডত তাইক সংগীতৰ আচাৰ্যাই গান গাবলৈ লগ ধৰাত তাই পাঠগ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰিলে। লগৰ ছোৱালীৰ পৰা পাছত লিখি লম বুলি ভাবি আছিল। কিন্তু..

 ইতিমধ্যে সহপাঠী প্ৰজ্ঞাশ্ৰীয়ে তাইৰ বহীত পাঠৰ প্ৰশ্নোত্তৰবোৰ লিখি পঠিয়াইছিল। মনতে সহপাঠীৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাত তাইৰ মূৰ দোঁ খাই গ'ল।

✍️প্ৰগতি গগৈ চাংমাই

_______________________________________________

🔵আই সৰস্বতী

                      

বিদ্যাৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী 

আই তুমি সৰস্বতী 

কৰিছোঁ দুহাতেৰে প্ৰণামো তোমাক 

ব্ৰহ্মাৰ প্ৰিয়তমা হে জগতজননী।

শুক্ল বস্ত্ৰ পৰিধিতা

তুমি আই সৰস্বতী 

অন্ধকাৰ দূৰ কৰি পোহৰ বিলোৱা 

তুমিয়ে বীণাপাণি ।

শ্বেত-পদ্ম আসনত উপৱিষ্ট 

বিদ্যাৰ্থীৰ আৰাধ্যা তুমি আই

জ্ঞান আৰু বিদ্যাৰ প্ৰতীক তুমি ।

তুমি বাগদেৱী ,তুমি বীণাপাণি,তুমি সৰদাদেৱী

তুমিয়েই জ্ঞানপ্ৰদায়িনী হে আই সৰস্বতী ।

মাঘ মাহৰ শুক্লা পঞ্চমী তিথিত 

আৰাধনা কৰে তোমাক বিদ্যালয়ত ।

পোহৰ বিলোৱা,জ্ঞান দিয়া 

তুমি পুস্তকধাৰিণী আই সৰস্বতী ।

ধূপ-চাকি,পুষ্প,বেল ,তুলসীৰে 

জনালোঁ প্ৰণাম তোমাক আই

যিখনি নোৱাৰোঁ দিবা সোঁৱৰাই

তোমাতে হয় যেন যুগে যুগে ধৰা আলোকগামী  ।

✍️🖋শ্ৰী পৰাগ জ্যোতি দাস 

 একাদশ শ্ৰেণী 

ঢকুৱাখনা,লখিমপুৰ 

_______________________________________________

🔴এখন নদীৰ মৃত্যু 

                   

জেতুকা বুলিয়া অৰণ্য

আৰু এখন নদী

এদিন নদী খনৰ মৃত্যু হ'ল

তাৰ বুকুৰ ধকধকীয়া বালিত

চকুলোৰ চিকমিকনি ।

বৈ থাকিব নোৱাৰাৰ দুখত

নদী খনৰ মৃত্যু হ'ল ।

মাছ কাছ বোৰে বালিত চেঙালুটি মাৰি

হিয়া ধাকুৰিছে। ।

চিঞৰি চিঞৰি কৈছে

গতিয়েই জীৱন

যতিয়েই মৃত্যু ।

চোৱা নদী খনৰ লগতে

কেনেকৈ আমাৰো মৃত্যু হ'ল ।

ৰাতুল চেতিয়া ফুকন ।

চৰাইদেউ।

_______________________________________________

🔵তুমি  আহিলেই 

                    

ধূলি ফুলেৰে ফাগুনে কবিতা লিখে

তুমি  প্ৰেমৰ মালা পিন্ধি  অগাদেৱা  কৰা

জোনাকৰ গাঠনিৰে পূৰঠ পুৰুষৰ শৰীৰটোলৈ

আৰু তোমাৰ   ছাবে ছাবে

জোনাকক সুধো প্ৰেমৰ ঠিকনা

ফাগুনে উত্তৰ দিয়ে

তুমি  আহিলেই ফাগুন আহিব

তুমি  আহিলেই 

ধূলিয়ৰিয়ে উন্মাদ  নাচ নাচিব

পলাশ মদাৰে

ৰঙেৰে গা ধূব

তুমি  আহিলেই

জীৱন বোৰে আটকধুনীয়া মদাল পাতিব

তুমি  আহিলেই  সেউজীয়া  চকুবোৰ

শিমলু চাকি হ'ব 

আকাশী তৰাৰদৰে

শব্দৰ ঢৌ উজান  উঠিব

মৰমৰ মখমলত

ফাগুনৰ চাদৰত তুমি আহিলেই

চেনেহৰ বাঁহী  বাজিব।

তুমি  আহিলেই  বাঁহী টোৰ সুৰে

বুকুলৈ পোনাৰ বাট

অবাট হ'লেও সেই বাটেৰে সোমাব

মাধবীলতাৰ মায়াময় সুগন্ধি  বাগিছা।

তুমি  আহিলেই ধূলিয়ৰি গোলাপী গালত

ফাগুনে লাজুকীলতাৰ বীণ বজাব

কাৰন তুমিয়ে প্ৰিয়তম পবন।

মেঘে মেঘে নিয়া সপোনৰ বতৰা।

✍️বীণা দেবী মৰিগাওঁ ।

______________________________________________

🔴সৰস্বতী পূজা

                                      ✍️ ৰাজ ৰাহুল

বিদ্যালয়--মহাবিদ্যালয়ত খদম্ দম্

সৰস্বতী পূজাৰ আয়োজনত

ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ গা উখল-মাখল

গোট হৈ কৰিছে আলোচনা

কোনে কি পিন্ধিব পূজাৰ দিনা,

পূজা নহয় যেন--এক প্ৰতিযোগিতা---

সকলোৱে নিজকে ধুনীয়া দেখুৱাৰ--!

বিদ্যাৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী সৰস্বতী

সকলোৱে কৰে প্ৰাৰ্থনা--

বিদ্যা আহৰণত হোৱা

বাধা-বিঘিনি মষিমূৰ কৰাৰ--,

কিন্তু এতিয়া

পূজাৰ ঠাইত সৌন্দৰ্য প্ৰদৰ্শনৰহে

ব্যাপক মঞ্চ সজ্জা !

দুখীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মনত

আহিছে হীনমন্যতা---।

এইয়া জানো নহয় প্ৰদূষণ ?

ইউনিফৰ্ম পৰিধান বাধ্যতামূলক কৰি

ৰোধ কৰিব নোৱাৰিনে

এই বিভেদমূলক দৃষ্টিভংগী ?

হয়,

বিদ্যালয় কৰ্তৃপক্ষৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণেৰে 

সকাহ দিব পাৰি দৰিদ্ৰ পিতৃ-মাতৃক

যাতে সৰস্বতী পূজা হওক

আধ্যাত্মিক চিন্তাজনিত সফল পূজা,

নহয় যাতে সাজ-পোছাক প্ৰদৰ্শনৰ

অৰ্থহীন বিকৃত প্ৰতিযোগিতা...।

         

_______________________________________________

🔵জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী নীলমনি ফুকনদেৱ

                 

নীলমনি ফুকন আছিল এজন কবি, 

শিল্পী, সমালোচক আৰু অধ্যাপক। 

জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী নীলমনি ফুকনৰ 

কবিতা পুথি নীলা চৰাই ,সূৰ্য হেনো নামি আহে 

এই নদীয়ে দি  ,নিৰ্জনতাৰ শব্দ আৰু কি নৈ :শব্দ ,

ফুলি থকা সূৰ্যমুখী ফুলটোৰ ফালে, 

কাঁইট গোলাপ আৰু কাঁইট, গোলাপী জামুৰ লগ্ন এয়াই আছিল 

তেখেতৰ সাহিত্য জগতৰ অমূল্য ৰত্ন ।

ভাৰতীয় সাহিত্যৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান 

জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰি সাহিত্যৰ 

জগতখন চহকী কৰি থৈ যায়। 

সৌন্দৰ্য্য বোধ, প্রেম, দু স্বপ্ন, 

মৃত্যুৰ চেতনা , ল'ৰলালিৰ 

ধুসৰ স্মৃতি , প্ৰগতি ব্যজ্ঞনা হ'ল 

তেখেতৰ কবিতাৰ অন্যতম বৈশিষ্ট্য  ।

কম শব্দৰে অসমীয়া ভাষাৰ ন ৰূপ 

দিব পৰা জনেই আছিল নীলমনি ফুকন ।

সাহিত্য জগতৰ উজ্জ্বল নক্ষত্ৰ খহি পৰে 

আমাৰ অসমীয়াৰ মাজত পৰা। 

সাহিত্য জগতৰ উজ্জ্বল নক্ষত্ৰ এটা 

হেৰায় আমি আজি দুঃখীত। 

তেখেতৰ কলমৰ চিঞাহীৰ দাগ মুচী 

গৈছে আমাৰ সাহিত্য জগতৰ পৰা। 

সাহিত্য প্ৰেয়সী সকলক কন্দুৱাই থৈ

 গুচি গ'ল চিৰদিনৰ বাবে।

👉🏻ছেলিমা বেগম

_______________________________________________

🔴একপক্ষীয় প্ৰেম

কলেজৰ  বাইপাছত যেতিয়া তোমাক দেখোঁ

প্ৰেমৰ বৰষুণে ধোৱাই থৈ যোৱা 

ডায়েৰীৰ বহু পৃষ্ঠাত 

তোমাৰ ঠিকনা বিচৰা

একপক্ষীয় প্ৰেমিক ম‌ই।

উকা কাগজত নীলা আখৰে 

তোমালৈ বুলি লিখা 

উজাগৰী নিশাৰ বতৰা হৈ 

জীয়াব খোজো তোমাৰ হৃদয়ত।।

             ✍️ৰিম্পী বড়া ।

_______________________________________________

🔵তাই শ্বহীদৰ পত্নী

                                   ✍️ ৰাজ ৰাহুল 

                                  

বেৰত ওলমাই থোৱা

ফটোখনলৈ চাই চাই

পাৰ কৰিছে তাই বহু সময়,

ৰাইফল হাতত লৈ থকা

সুদৰ্শন পুৰুষজনে যেন

তাইলৈকে চাই আছে--!

মৌন সময়খিনি

দুয়োৰে আপোন হৈ পৰিছে।

তাইৰ উকা কপালখনলৈ চাই

ফটোৰ ব্যক্তিজনে যেন প্ৰশ্ন কৰিছে---

"তুমি অসুখী নেকি ?"

তাই মিচিকিয়াই

ক'লে মনে মনে---

" মই শ্বহীদৰ পত্নী

তাতকৈ আৰু সৌভাগ্য

কিয় লাগে কোৱা?

তুমিতো মোৰ কাষতে আছা

তুমি মোৰ বুকুত ৰুই যোৱা

গোলাপজুপিৰ কুমলীয়া কলিটি

লহ্ পহকৈ বাঢ়ি আহিছে

এদিন প্ৰস্ফুটিত হৈ

শুৱাব আমাৰ আশাৰ ফুলনি !

মই লালন কৰিম

তুমি সুবাস ল'বা দূৰণিৰে পৰা,

আৰু কিবা সুধিবা ?"

সন্ধিয়া নামিল

নামঘৰত বাজি উঠা দবা-কাঁহৰ শব্দই

তাইৰ তন্ময়তা ভাঙে।

তাই জ্বলাই দিয়া

চাকিগছিৰ পোহৰত

উজ্বলি উঠা ফটোখনলৈ চাই

গাই গ'ল----

"ব্ৰক্ষ্মা আদি কৰি জীৱ যত

ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম--!"

           ***********

_______________________________________________

⚫️ নিষ্ঠুৰ মানৱতা

            

                 

                 

মোৰ কোনো নাই মই অকলশৰীয়া।

আই-পিতাই কৰিলে মোক 

সৰুতেই ঘাট মাউৰা।

১৬ বছৰ বয়সত মই দিলোঁ 

তামোল পানৰ দোকান,

কিন্তু বহুত পুৰুষে লয়

মোৰ শৰীৰৰ উমান।

যিটো হে চাৱনিৰে চাই

তামোল পানৰ লগত যেন...

সিহঁতে মোৰ শৰীৰৰ সোৱাদ পায়।

দোকান দিয়া এৰি মই

মৌজাদাৰৰ ঘৰত কৰো বন,

কিন্তু মৌজাদাৰৰো যেন 

সেই একেই অশান্ত মন।

দিনত মোক কৰাই কাম

খাবলৈ, থাকিবলৈ দিয়ে,

ৰাতি হ'লে মোক তেওঁৰ নিজৰ

কামনা পুৰণ কৰে।

টকাৰ অভাৱত মই আনৰ কামনাৰ বলি

কাম এৰি দিলে মই চলিমে কি কৰি?

মৌজাদাৰৰ ঘৰৰ পৰা এদিন 

পলাই আহিলোঁ ৰাতি,

দুমাহ দিনে পালে.. সি

মোৰ কেঁচা শৰীৰৰ জুতি ।

কাম বিচাৰি খালো হাবাধুৰি 

পিছে কাম বিচাৰি নাপায়..

ভোকে-পিয়াহে , ৰাতিয়ে- দিনে

থাকোঁ আলিয়ে-গলিয়ে পৰি।

আনৰ কামনাৰ হলোঁ বলি 

কলঙ্কিত মই জনী,

ভোকে-পিয়াহে এদিন মই

মৃত্যুক লম সাৱটি।

নিষ্ঠুৰ পৃথিৱীত নিষ্ঠুৰ মানৱতা

স্বাৰ্থহীনতাৰে কাকো নকৰে সহায়,

জীৱৰে জীৱৰ প্ৰতি নাই

অলপো সহানুভূতি আৰু দয়া।

মানুহে বুজে মাথোঁ নিজৰ

লোভ- লালখা।

✍️  ✍🏻 হিমাক্ষী(হেপী)কলিতা

                            -মাজ জালভাৰী-

_______________________________________________

🔴আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্রামী নেতা 

                      

ভাৰতীয় এজন স্বাধীনতা সংগ্রামী নেতা ,
আমাৰ নায়ক সুভাষ চন্দ্র বসু। 
আজিও আমাৰ মাজত অমৰ হৈ আছে 
স্বাধীনতা আন্দোলনৰ গুলিৰ বয় নকৰি
বৃটিছৰ বন্দুকৰ গুলিৰ আগত থিয় হৈ 
 সাহসিকতাৰে  ভাৰতক ৰক্ষা কৰিলে।
তেখেতৰ দেশভক্ত দেশবাসীৰ ওচৰত আজিও
নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত  চিৰস্মৰণীয় হৈ থাকিব। 
জন্মগত অধিকাৰ স্বাধীনতাৰ কাৰণে ,
ভাৰতবাসী নেতাজিৰ ওচৰত কৃতজ্ঞতা। 
তেখেতৰ সৎ প্ৰচেষ্টাৰ দ্বাৰা আজি আমি স্বাধীন
 মনে ভাৰতৰ মাটিত বাস কৰি থাকিব পাৰিছোঁ। 
বৃটিছ সকলক খেদি
 ভাৰতক স্বাধীন কৰিলে ,তেখেতৰ উক্তি
 আছিল তোমালোকে মোক তেজ দিয়া  
মই তোমালোকক স্বাধীনতা দিব "
ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সাহস, 
ত্যাগ, বীৰত্ব, ও দেশ প্ৰেমৰ এক নতুন
 ইতিহাস তেখেতে আমাৰ মাজত দিলে তেখেতক আমি ভাৰতবাসীয়ে ‍শ্ৰদ্ধাৰে শুৱৰণ কৰোঁ ।

✍️ছেলিমা বেগম

_______________________________________________

🔵তোমাৰ অপেক্ষা 

                       

                            

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

     তোমাক এবাৰ দেখিবৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

          তোমাক ভালপোৱাৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

                তোমাক পোৱাৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

     তোমাক আপোন কৰি লোৱাৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

        তোমাক বিশ্বাস কৰাৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

       তোমাৰ লগত থাকিবৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

                  তোমাৰ হোৱাৰ বাবে।

এতিয়াও মই অপেক্ষা কৰোঁ,

                   তুমি এদিন আহিবা

                   বিশ্বাস কৰাৰ বাবে।

 ✍️ শিল্পী দাস 

ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী, হোজাই

                       ‌‌               (অসম) 

                  ছাত্ৰী, বাণিজ্য শাখা 

                         চতুৰ্থ ষান্মাসিক  

                   লংকা মহাবিদ্যালয়  

                                                

       **********০০০**********

_______________________________________________

⚫️এটা নতুন নিশাৰ সৈতে

             

তুমি বেয়া পাইছিলা বুলি জানিও

অনিচ্ছাকৃত ভাবে পুনৰ জ্বলালো 

এটা চিগাৰেট।

হা হা! 

ইচ্ছা,অনিচ্ছা নো আৰু কি ...?

এইবোৰটো মোৰ একো একোটা অভ্যাস

যিদৰে তুমিও এদিন আছিলা অভ্যাস হৈ।

সময় সলনি হ'ল

লগত সলনি হ'ল তাহানিৰ 

তুমি তুমি লগা সেই ভাববোৰ।

কিন্তু সলনি নহ'ল

হাতত চিগাৰেট লোৱাৰ অভ্যাসটো।

জানো এতিয়া আৰু উভতি যোৱাৰ সময় নাই।

অথবা তুমি যি বাটেৰে খোজ দিলা

সেই বাটৰ পৰা উলটি চোৱাৰো সময় নাই।

এনে এটা সময় আছিল....

যেতিয়া তুমি মই আৰু মোৰ চিগাৰেটৰ পেকেট

এইকেইটাই আছিল মোৰ লগৰী।

এতিয়াও তিনিটাই মোৰ লগৰী হৈ আছে

মাথোঁ তোমাৰ ঠাই এতিয়া মই নিঃসংগতাক দিছোঁ।

আজিও হাতৰ চিগাৰেট হাততেই জ্বলি শেষ হ'ল।

তথাপি শেষ নহ'ল তোমাৰ স্মৃতিবোৰ।

আকৌ এদিন বহিম আজিৰ দৰেই

নিশাৰ কোলাত।

কথা দিছোঁ সেইদিনা চিগাৰেটৰ লগতে

শেষ কৰিম 

তোমাৰ সেই মিছা অভিনয়ৰ স্মৃতিবোৰ।। 

 ✍️কুকী মহন্ত

_______________________________________________

🔴ককাদেউতা 

 নিয়তিৰ মায়া লাগি 

 সৰা পাতত নাম লিখি, 

 গ'লাগৈ তুমি অ' ককাদেউতা !

এৰি থৈ তোমাৰ মণি-মুকুতাৰ ভঁৰাল ।

স্মৃতিৰ কুঠৰিত ভূমুকি মাৰিছে 

আমাৰেই কত সোনালী দিন! 

প্ৰতি পুৱাৰ আৰম্ভণি

খবৰ কাকত পঢ়ি 

যেন প্ৰতিযোগিতা

কোনে পঢ়ে আগত ,

হায় অতীত! 

জাহ গ'ল কালৰ গৰাহত ।

শিক্ষক জীৱনৰ পাতনি মেলি 

পথ দেখুৱাই দিবলৈ 

উভতি আহিবা নে অ' ককা!

ছাত্ৰ সমাজৰ ভেটিলৈ 

নিজে জ্বলি আনক জিলিকাবলৈ ।

আকৌ আহিবা নে 

থৰকবৰক খোজেৰে ককাদেউতা অ' !

মৰমে শাষনে মাত এষাৰ দিবানে ?

হাতত ধৰি ক'বানে ?

'তই বৰ ক্ষীণ হ'লি ঐ''।

 কুশল কামনা কৰিলোঁ তোমালৈ 

স্বৰ্গপুৰীৰ বাসিন্দা হোৱা গৈ 

বিদায় বুলি কিদৰে কওঁ   মই  

দূৰ আকাশত জ্বলি ৰোৱা নক্ষত্ৰ হৈ ।

কত কাহিনী, কত স্মৃতি, কত কথা  

সোঁৱৰণিৰ পৃষ্ঠাত সামৰিব নোৱাৰি 

তেজ ৰঙা এটি এটি পল......

জীৱন নাটৰ ধূলিয়ৰী বাটত 

সামৰিলো 

''ককাদেউতা'' তোমাক ধিয়াই । 

✍️মাৰ্জিনা বেগম

_______________________________________________

🔷প্ৰেমিক চৰাই মই (ছিৰিজ,২০০)

তুমি কান্দিলে, তুমি চকুলো টুকিলে,

তোমাৰ চকুলোও চকুৰ পৰা সৰি পৰে 

আৰু আপোনৰ পৰা পৰ হৈ পৰে ।

তুমি যেতিয়া হাঁহিবা 

তোমাৰ হাঁহিত আপোন সকলৰ লগত পৰ সকলো 

আপোন হৈ পৰে।

এটা হাঁহি আৰু এষাৰ মাত আপোনাক জীয়াই থাকিবলৈ হাঁহিমুখে কয়

ভালেই থাকিবা, আৰু তোমাৰ যতন লবা 

মই ভালেই আছোঁ দিয়া।

মই সমাজৰ প্ৰগতি আৰু শান্তিৰ বাবে ভাল চিন্তা কৰা সকলক ভালেই পাওঁ।

সেউজীয়া পথাৰত শস্য সেউজীয়া

মই উৰণীয়া ঘোঁৰা নহয়

দুখ আৰু দুখৰ কাহিনীত জীয়াই থকা দুখীয়া গাঁৱলীয়া।

✍️কলম -হাইছ উদ্দিন আহমেদ

                      নগাঁও 

_______________________________________________

⚫️শিল্পী

          

         

জ্ঞানৰ অগ্নি তুমি

মহান মনীষী,

স্বাধীনতা যুঁজাৰু তুমি 

অসমৰ শিল্পী ।

গীতৰ সুৰীয়া সুৰ তুমি

কবিতাৰ চাবি-কাঠি,

মৌ-সনা মিঠা মাতৰ

গীতিকাৰ,গায়ক তুমি ।

কবিতাৰ কবি তুমি

অসমৰ সম্পদ,

তোমাৰ কবিতা গীতে 

স্থান পায় হৃদয়ত ।

অনুকৰণীয় ব্যক্তিত্বৰ

মহান মানৱ তুমি,

তোমাৰ পৰশত সাৰ পায়

আমাৰ সুপ্ত শক্তি ।

✍️ জুমন গগৈ

               ঢকুৱাখনা

_______________________________________________

🔴এগছি চাকি

প্ৰেৰণাৰ এগছি চাকি

নিয়তিৰ মায়া লাগি

নুমাই গ'ল আজি ।

হে কাব্যঋষি.....

আহিবানে ঘূৰি?

দিবানে তুমি

নৱ নৱ কাব্যৰ জ্যোতি?

পাম নে পুনৰ ঘূৰাই 

তোমাৰ কাপৰ শাৰী ?

হয়তো নাহিব দুনাই,

নাপাওঁ ঘূৰাই ।

থাকিব ঋষি 

তোমাৰ কাব্য জ্যোতি ।

নিষ্ঠুৰ নিয়তিয়ে লৈ গ'ল তোমাৰ

প্ৰাণ পখিলাটি ,

তুমি অসমীয়া সাহিত্যৰ কাব্যঋষি

আমাৰ প্ৰেৰণাৰ চাকি ।

আমাক আগুৱাই নিয়াৰ সাহসৰ মূৰ্তি ।

ককা নীলমণি.......

তোমাৰ কাপৰ চিয়াঁহী আজি

স্তব্ধ হৈ গ'ল,

অসমীয়া কাব্যও আজি 

ম্লান পৰি ৰ'ল ।

নুমাই গ'ল এগছি

প্ৰেৰণাৰ চাকি

কামনা মাথোঁ

আত্মাৰ চিৰশান্তি ।।

✍️লক্ষীন্দ্ৰ জুমন গগৈ

_______________________________________________

🔵এতিয়া বিদায় লোৱা সময় 

               

শুকাব ধৰিছে চিয়াঁহীৰ টোপাল 

থমকি পৰিছে জীৱন সুঁতি 

সৃষ্টি হোৱা নাই নতুন কলি 

ভাগৰি পৰিল এই ব্যক্তি ।

চিন্তা ভাৱনা মনৰ আৰ্টনাদ 

মৃত্যুৰ কিৰিলিয়ে আহিছে খেদি 

নিঃশব্দ হৈ আছোঁ বহি 

এতিয়া যে বিদায় লোৱা সময় ।

প্ৰতিটো সময়ত চকুলো নিগৰি 

টোপে টোপে সৃষ্টি হ'য় জুৰি 

আবেগবোৰ বুজি পোৱা 

নাই আৰু সেই ব্যক্তি জনা ।

সকলোবোৰক আওকান কৰি 

নিঃশব্দে আছে বহি 

অন্ধকাৰক লগৰী কৰি ,

অনুভৱ বোৰ বহিত লিখি 

বহু দূৰ যাব বিচাৰো আজি 

কিয়নো ,

এতিয়া যে বিদায় লোৱা সময় ।

✍️প্ৰজেছ দাস 

লখিমপুৰ ।।

_________________________________________________

🔴 মহ উৰহৰ হাই

     (শিশু কবিতা)

মহ উৰহ সৰহ নৰৰ চিৰ বৈৰী

দুয়োবিধে কেঁচা তেজ খায়,

ৰাজত্ব লৈ লাগিল অৰিয়া-অৰি

পিছ হুঁহকি কোনেও নাযায় !

উৰহে নিধক মহক দিলে ধমক 

'মোৰ ৰাজ্যত তোৰ স্থান নাই,

চকী মেজ পালেঙ ধাৰিৰ চমক

ৰজাৰ দৰে থাকোঁ মান পাই !'

'তই মহ অঘৰী সেই ডলাৰ বগৰী

পাখিত তোৰ অশ্ৰাব্য শব্দ,

গেলা পঁচাত ঘৰ-নোহোৱা সাদৰী

থাপ্পৰতে কৰে তোক জব্দ !'

'দেখা মোৰ ঘৰ সুন্দৰকৈ গঢ়োঁ

বিলাসী পাটি টাটকা  খাওঁ,

গাড়ী ৰেলত ফুৰোঁ বায়ুত উৰোঁ

বিনামূল্যে য'লৈ-ত'লৈ যাওঁ !'

উৰহৰ অতপালি অসহ্য হৈ গালি

মহে ক'লে 'ঐ তপা মূৰা !

মনে মনে থাক নিলাজৰ পোৱালী

ভীৰু! কিয় পলাই ফুৰা ?

'মই চিৰ মুক্ত জীৱৰ অন্ধ ভক্ত

মৃত্যক নিতে কৰিছোঁ জয়,

মৰ জাহ দি দেহত হওঁ অনুৰক্ত

ৰক্ত পানত যে নকৰোঁ ভয় !'

উৰহৰ উত্তৰ সলাই দেহৰ বাগৰ

আঠুৱাই কৰে তোক নিশক্তি,

ৰাগ গাই থাক চাপিব নোৱাৰ ওচৰ

দূৰৈৰ পৰা কৰ' সেৱা-ভক্তি !'

'মই নহওঁ তই-জ্ঞাত হৈও পৰিচয়

মোৰ সন্ধান মুঠেই নাপায়,

পেট ফুলি খাওঁ কি যে স্বাদ পাওঁ

খং কৰি ধাৰিকে কোবায় !'

_______________________________

আমিৰ হুছেইন আহমেদ ।

_________________________________________________

🔵ছদ্মবেশী

🔸মনোৱাৰ হুছেইন

হঠাৎ হৈ যোৱা বাবে

বৰষুণজাকক বেয়া পোৱা নাই ..

পজাৰ চালৰ

নভৰা সুৰঙাবোৰৰ দেখালে যে.....

এতিয়া মাজ ৰাতি

পুৱা চাউনি লগাম চাল ....

বিশ্বাসীৰ অপকাৰে

বৰকৈ দুখ দিয়ে হৃদয়ত !!!

_________________________________________________

🔴সংঙতে লিখিলো তোমাক

 

                                      

অহা মাহত আমাৰ প্ৰেমৰ 

        এবছৰ হ'ব ,

মনৰ পৰা নামঘৰত 

          শৰাই এখনি দিব ।

সিদিনা জুতি লগাই

       গাহৰিৰ মাংস খাবা ,

মনৰ পৰা প্ৰেমৰ কথা 

             হৃদয়েৰে পাতিবা ।

কাম নাছিল , কাজ নাছিল

         আছিলা বহি ঘৰত ;

মই অলপ আশা দিয়াত 

             উঠিছা তুমি উপৰত ।                                

   আগতে কোনো নাছিল যেতিয়া -

          মোক আপোন কৰি

                মনৰ গভীৰত ৰাখিছিলা তেতিয়া ।

        আহিছে এতিয়া সকলো                                              

     তোমাৰ মন উজাৰি ,

     মোক আজি গ'লা পাহৰি ।

         জানানে ,

              মনত ৰাখিবা , 

আজি যাকেই ভাবিছা আপোন

        সিয়ে এদিন চাবা -

        তোমাৰ ভাঙি'ব সপোন ।  

      যাকেই হৃদয়েৰে ৰাখিবা 

         মনৰ দুৱাৰত ধৰি -

               সিয়েই দিব এদিন ,

       দৰজাৰ খিৰকি এৰি ।

মিলাই ন চাবা ,

       এদিন তুমিও দুখি হ'বা ।

   এতিয়াতো হৈছে তোমাৰ -

         বহু জমা ধন ।

একো নাথাকি'ব যেতিয়া ,

            কি কৰিব তেতিয়া আপোনজনে ।      

   মইও আজি সংঙতে -

লিখিলো বহু কথা ,

       কেতিয়াবা পহিলেও

ন'ওলাবা তেজ ৰঙা চকুতে।

তোমাৰ ছাগলী-গৰুৱে

      বুজায় তাল ,

পা'ৰ চৰাইয়ে

       বায় খোল ।

তুমি কেঞা-কঠালত

        জিঞাই বহি ,

খৰকৈ বজাবা ঢোল ।

মনৰ জেওৰা ভাঙি

       মোৰ হৃদয়টোৱে ,       

 খাব তোমাৰ কলিজাৰ তেজ ।

তুমি সংঙতে  নাভাঙিবা 

        নিজৰ ঘৰৰ মেজ ।

লাখুটিৰে খেদি

         তোমাৰ কলিজাখনক ,

ৰাখা যতনাই বেৰি ।

      তুমি যিমানেই দিয়া খেদি ,

             মই ৰাখিম সিমানেই

তোমাক মনত ধৰি ।

  তোমাৰ মনটো যদি হই বাঁকা 

               তুমি অক'ৰা হলে -

গাখীৰৰ বুটলা মুখত দি 

        টুপনি মাৰি থাকা ।

ধুনীয়া ছোৱালী দেখা পালে

         মুখৰ লালটি পৰে ,

পিছত ঘূৰি ছোৱালীয়ে চালে ,

          চকুমুদি দৌৰি ফুৰে ।

আজিকালি , পিপ্ পিপ্

        বাইক চলাই ,

নয়ন মইনা যায়         

    ঔষুধৰ কোম্পানীত কাম কৰি 

বহু পইচা পাই ।

   দেওবাৰে আনন্দেৰে

      সুন্দৰী ছোৱালী লৈ ফুৰিবলৈ যায় ।

সোমবাৰে নয়ন মইনা ,

       কাম কৰি আমনি পায় ।

হাঁহিত থাকিলে 

     নিজকো পাহৰি যাই ।

দুখত থাকিলে মোক

       মনত পৰে হায় ?

তুমি আছিলা এদিন ,

      মোৰ কাষত ভগৱান ।

আজি মই তোমাক কৰিলো ,

             ঘোৰ অপমান ।।

✍🏻 ৰুম্পী দাস

           ভালুকমাৰী ৰাণীপুখুৰী , হোজাই (অসম

                   ***************************

_________________________________________________

🔵মোৰ সপোন

                                  

                        

  মোৰ সপোন আছিল,

  কোনোবা এজন সচাকৈ মোক বুজিব

  মোৰ অভিমানৰ কাৰণবোৰ বুজিব...।

  কোনোবা এজন মোৰ খঙৰ

  সঠিক অৰ্থ জানিব।

  মোৰ সপোন আছিল,

  কোনোবা এজন মোৰ পগলামি দেখি হাঁহিব

  মোৰ দুষ্টামিবোৰক ভাল পাব

  মোৰ চকুত চকু মিলায়

  মোৰ কষ্ট বুজি পাব।

  মোৰ সপোন আছিল,

 কোনোবা এজন  মোৰ হাঁহিৰ আঁতৰত

  লুকাই থকা চপা কান্দোন বিলাক খুজিব

  কোনোবাই মোক অনন্ত ভাল পাব

  হয়..... মোৰ সপোন আছিল।

  কিন্তু মই পাহৰিয়েই গ'লো

  সকলোৰে ভাগ্যত সকলো নাথাকে,

  সেইবাবে মোৰ সপোনবোৰ

  কেতিয়াও পূৰ্ণতা নাপালে।

  

✍️ আশ্বিকুৰ ৰহমান শিকদাৰ।

জুৰীয়া, নগাঁও (অসম)

_________________________________________________

🔴তোমাৰ নামত লিখা কবিতাটি

                                  

                                           

কৈছিলা তুমি সেইদিনা মোক !

লিখিবাচোন এটি 

হৃদয়ৰ পৰা নিগৰাই 

মৌমিঠা ,

ৰঙীন শব্দেৰে 

আবেগ ভৰা এটি মন পৰশা কবিতা ।

অহঃ পাহৰিছিলোঁৱেই !

মোৰ নামটো তুমিটো জানাই ? 

বাৰু !

      আকৌ কৈ দিওঁ এবাৰ ,

      মোৰ নামটো পৰিস্মিতা  শুনিলানে !

       মোৰ নামটো পৰিস্মিতা ।

তুমি জানানে ?

    তোমাক নাচাওঁ বুলিও থাকিব নোৱাৰোঁ ,

তোমাৰ , 

  হাহিতি বিৰিঙে গুলপীয়া দুগালৰ মাজত 

গোলাপৰ পাহি যেন দুয়োটি ওঠত ।

ফাগুনি পচোৱাজাক ব'লে

তোমাৰ মেঘালি চুলিটাৰিৰ  

মনোমোহা ৰূপে ঢৌ খেলে ।

নষ্টালজিয়াৰ বুকুত ৰচোঁ

হৃদয়ৰ অৱ্যয় ভালপোৱা

নয়নৰ বেকা চাৱনিৰ

মই এক বলিয়া প্ৰেমিক তোমাৰ

হৃদয়ৰ অবুজ ভাবনা

বিবুধাহীন হৃদয়ৰ ভৰষাহীন কল্পনা ।

কিমান লিখিম এই ৰঙালী পখিলী জনিৰ বিষয়ে ।

তোমাৰ পৰিচয় নোৱাৰিম দিবলৈ 

মাথোঁ এটি-দুটি পদ্যৰ পংক্তিৰে

নোৱাৰিম বুজাব 

কাব্যিকতাৰ শব্দৰ মাজেৰে ।

বৈ যোৱা তুমি মন জুৰোৱা নৈ হৈ

চিৰকাল মোৰ হিয়াৰ মাজেৰে ।

কাহানিও ৰাখিব নিবিচাৰো 

তোমাক কবিতাৰ মাজত ,

থাকিব বিচাৰিলে আহিবা এবাৰ হ'লেও !

আহি চাই যাবাহিচোন এবাৰ

মোৰ হিয়াৰ গুপুতে ৰখা কোঠালিলৈ

মৰম ভালপোৱাৰে আবৰাই ৰাখিম তোমাক ।

✍️অৰূপ হালৈ,তামোল পুৰ

_________________________________________________

🔵কাব্যঋষি  

                             

                                  

 ‌               মিন্টু গোৱলা, লখিমপুৰ, কদম

হে কাব্যঋষি 

নিয়তিৰ বাণীত 

 তুমি আজি ম্লান হʼলা।

 

কাব্যৰ শলিতাৰে

 কত চাকি জ্বলা 

কত চিয়াঁহীৰে বিয়পালা

 কত নৱ নৱ কাব্য 

কাব্যৰ চিয়াঁহীৰে নিজৰ পৰিচয় দিলা,

 ককা নীলমণি বুলি ।

কত জনৰ মনত কত সাঁচ  বহুৱালা

প্ৰেৰণাৰ এটি গোলাপ হৈ !

হঠাৎ নিস্তব্ধ হ'ল 

তোমাৰ চিয়াঁহীৰে বাগৰা বহিখন

ম্লান হ'ল সাহিত্য জগতখন 

 

দুখত ম্ৰিয়মাণ হ'ল ,

সকলো সাহিত্যানুৰাগী 

তুমি গুচি গʼলা  - সেই সূৰ্য্যৰ দেশত ।

তুমি হʼলা  - সূৰ্য্যৰ মানুহ !

সূৰ্য্যৰ কিৰণত  তুমি কিৰণময়ী

 হৈ উজ্জ্বলি উঠা সৌ আকাশত 

তোমাৰ আত্মাই চিৰ শান্তি পাওঁক ।।

 ‌==========°°°°============

_________________________________________________

🔷অভিমন্যু

                               

                    

            মিন্টু গোৱলা, লখিমপুৰ, কদম

বীৰৰ ৰক্তৰে বীৰত্বৰ পুত্ৰ মই অভিমন্যু

সুভদ্ৰাৰ গৰ্ভত জন্মিলোঁ,

গৰ্ভতেই শিকিলোঁ চক্ৰবেহুৰ প্ৰৱেশ 

নিশিকালে চক্ৰবেহুৰ বাহি হোৱা পথ ।

 

পিতৃৰ বীৰত্ব ৰাখিবহেতু যুঁজিলো

কুৰুক্ষেত্ৰৰ যুদ্ধত

অধৰ্ম কৌৰৱে মোক বেৰি বেৰি কৰে অস্ত্ৰাঘাত ।

চক্ৰবেহু সাজি মোক যুদ্ধত নমালে

বেহুৰ ভিতৰে মোক 

সপ্তৰথিয়ে অস্ত্ৰৰ প্ৰসাৰ কৰে ।

ৰক্তৰে ৰঞ্জিত আজি বীৰ অভিমন্যু

নিষ্কৰুণ ভাৱে মোক শৰাঘাত কৰে ,

নিদাৰুণ কৌৰৱৰ হাতে আজি প্ৰাণ যায়।

কত আছা পিতৃ মোৰ আহি দেখা দিয়া ,

তোমাৰ পুত্ৰ আজি ৰক্তৰে প্ৰপ্যাৰ।

কত আছা মামা মোৰ আহি দেখা দিয়া,

দুষ্প্ৰাপ্য কৌৰৱে আজি ভাগিনৰ প্ৰাণ ল'ব।

কত আছা কুন্তী আই এবাৰ আহি চাই যোৱা 

 তোমাৰ নাতি আজি যম ঘৰত যাব ।

 বিনাদোষে আজি‌ দুষ্ট কৌৰৱৰ হাতে  মৰণ মিলি ।

=======••••••===============

_______________________________________________

🔵এবাৰলৈ সকাহ

                                       

                               

সেইদিনাও কাতিৰ কুঁৱলীসনা কোমল পুঁৱা

পিতাই কান্ধত গামোচা খন লৈ

শস্যডৰালৈ খোজ লয়

শস্যডৰাৰ সৰু সৰু অলিয়ে গলিয়ে ৰৈ বিজয়ৰ হাঁহি মাৰে।

এইবাৰ পিতাইয়ৰ বেছ স্ফুৰ্তি 

লহপহকৈ বাঢ়ি অহা ধাননিডৰা 

সোণবৰণীয়া হৈছে।

মুখত এপাচি হাঁহি লৈ আইক কয়

"হেৰা শুনিছানে ? এইবাৰ বছৰটোলৈ চিন্তা নাই দিয়া।যোৱা বছৰতকৈ অলপ ধান বেছিকৈ পাম যেন লাগিছে "।

দিন হাজিৰা কৰা পিতাই

কেইটামান টকাৰ কাৰণে তেজক পানী কৰে

তাতে আকৌ পোনাকণকো এইবাৰ

বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰাব লাগে 

ঘৰৰ ধানকেইটাৰে যদি বছৰটোলৈ নোজোৰে কʼৰপৰানো খাব

এনেধৰণৰ চিন্তাৰ পৰা এবাৰলৈ সকাহ পাব ।

উলাহতে পিতাই কৈ যায় 

কাতিৰ শেষত সোণগুটি চপোৱাৰ পৰা

ন-খোৱা আয়োজন কৰা লৈ।।

                        -ৰিম্পী বড়া।

 অসমীয়া বিভাগৰ ষষ্ঠ ষাণ্মাষিকৰ ছাত্ৰী।

জিলা : চৰাইদেউ, সাপেখাটী

ডাক: চতিয়নাগুৰি,৭৮৫৬৯২

_______________________________________________

🔴উদিত সূৰুযৰ বিভাত ফুলা খৰিকাজাই তুমি:

( উৎসৰ্গিত:কাব্যভীষ্ম নীলমণি ফুকনৰ সোঁৱৰণত )  

                                  

কলহংসৰ দৰে শান্ত গুঞ্জৰিত শৱদৰ কল্লোলিত 

কবিতাৰ আমৃত্যু প্ৰেমিক 

তুমি নীল নক্ষত্ৰৰ দীপ্তি 

পূবে উদয় হোৱা দিনমণিৰ দৰে তোমাৰ নয়নদ্বয়ৰ ৰং

সুতীব্ৰ, নীৰৱ আৰু গাম্ভীয্যপূৰ্ণ (!) 

তোমাৰ এমোকোৰা হাঁহি বুটলিবলৈ বুলি 

কবিতাৰ ববচা বনত বিচৰণ কৰিছোঁ

নেপথ্যৰ কাহিনীৰ দৰে...

তুমিয়েই দেখিলা সুৰৰ স্বৰলিপি 

বাঙ্ময় কবিতাৰ আমৃত্যু সৃষ্টি 

তুমিয়েইটো দেখিলা বুঢ়ালুইতৰ বুকুত 

শুই পৰা বেলিৰ সূৰ্যাস্ত 

তুমিয়েইটো দিলা 

গোলাপী জামুৰ লগ্নৰ সংজ্ঞা (!)

তুমি কৌটি সূৰ্য্যৰ দেশৰ প্ৰহৰী

অতন্দ্ৰা তৰঙ্গিনীৰ নীৰৱ চিৰঞ্জীৱ হেমন্তৰ পক্ষী 

তুমি ৰাতি গলি গলি

নিজৰি নিজৰি বোৱা  

এখন নীল কাব্যৰ নদী ; 

বৰ্ণময় সৌৰভৰ স্বৰ্ণিল পৰিক্ৰমা 

জোন গলা এটা ৰাতিৰ অবিশ্ৰান্ত দূৰন্ত গতিৰ পাছত

অৰ্ক মলিন হ’ল 

নৈৰ মৰণান্তিক মৰাসুঁতিৰ এখন ৰাজ্যৰ ৰাজপাট 

ভোগ কৰিবলৈ বৈ গলা তুমি (!) 

তুমি মোৰ স্বপ্নৰ প্ৰভাকৰৰ মানুহ

নীলা ব্যোমৰ দৰে উদ্বেলিত নীলা আস্তৰণ

সেইদিনা , হৃদয় ভগা ৰাতিৰ মাজত তুমি

দেখিছিলা হেনো গোলাপী জামুৰ লগ্ন

নিশিৰ বৈভৱৰ স্পন্দনত শুনিছিলা হেনো 

নিৰ্য্যাসিত হংসধ্বনি (!)

মই এতিয়া শুনিছোঁ মাথোঁ 

নিনাদিত নিৰ্জনতা

তিলফুলৰ মালিতা,

অন্তহীন সাধনাৰ পথিক তুমি 

এটা গুঞ্জৰিত নীলশংখ (!) 

হে কাব্যভীষ্ম,

তুমিয়েইটো দেখিলা লুইতৰ বুকুৰ পাতি–সোণাৰুৰ বেলি 

ফুলি উঠিলা উদিত সূৰুযৰ বুকুত হৈ

খৰিকাজাইৰ নিৰ্মল হাঁহি 

নিঃসৃত নীলশঙ্খৰ ধ্বনি 

°°°° 

সুশান্ত দাস, শিৱসাগৰ।।

যোগাযোগ: ৯১২৭২৪৭৫১৯

_______________________________________________

⚫️খেল ধেমালি

                   

বহু আশাৰ ৰেঙণিৰ 

স্বপ্ন জীৱনীৰ

আবেগৰ প্ৰাণ পোৱা

খেল আৰু ধেমালিৰ

মন প্ৰাণ জুৰুৱা এটি আবেগ

এটি শক্তি ,এটি অধ্যায়ৰ

মাজতেই খেলৰ পৃথিৱীখনি

শৰীৰ সবল কৰা স্মৃতিৰ

শিখৰত ৰোৱা 

এটি জীৱনৰ সফলতা 

অর্জন কৰা এই খেলৰ 

মাজতেই লুকাই আছে

উচ্চ শিখৰ উচ্চ মন 

লগত ৰাখি

আগবাঢ়িব লাগিব আমি

খেলৰ শিৰৰ মুকুট

বুকুত বান্ধি

                     ✍️ভাৰ্গব জ্যোতি দাস

             জিলা - নগাঁও

_______________________________________________

🔴এটা কবিতা অন্ত পৰিল

                                            

শিলে শিলে থেকেঁচা খাই

প্ৰতিধ্বনিত বৈ আহিল

মহাবাহু বুকুলৈ এটা কবিতা

সুৰৰ ঝংকাৰ

বিভূতি পখীৰ পখিলা 

মলয়া পছোৱাক সাৱতি গছ লতাৰ

দিগন্ত হেঙুলী কিৰণে

চিকমিকাই ফলে ফুলেৰে জাতিষ্কাৰ

অবিৰাম কামনা বাসনা

সুন্দৰ শব্দৰাজি ঠিকনা বিহীন

এটি কবিতা

অনুপম অনুভৱবোৰ গজালি মেলিলে

গভীৰত্ব বুকুলৈ শিপালে 

সেউজবুলীয়া ৰশ্মি কিৰণত 

অবিৰত প্ৰকাণ্ড ঢৌত লুকাভাকু খেলি বৈ গ'লে

বিশালতা সাগৰৰ বুকুলৈ

অদৃশ্য পাৰ বিছাৰি হাবাথুৰি খালে

দিশহাৰা হৈ গভীৰতা বুকুত বিলীন ঘটিলে

এটা কবিতা অন্ত পৰিলে।

✍️পি কে বৰা মৰিগাঁও

______________________________________________

🔵ছাত্র

    

ছাত্ৰ মানে অলেখ 

সপোনৰ গৰাকী

আইৰ আলাসৰ লাড়ু

ছাত্ৰ মানে অধ্যায়নৰ

 পাগল লক্ষ্যৰ দিশে 

অগ্ৰগামী হোৱা বীৰ। 

মা- দেউতাকে বহু

 সপোন দেখে জীয়াই

 থকাৰ সম্বলৰূপে 

আকোঁৱালি ৰাখে। 

বুকুত হাজাৰ কষ্ট লৈ

মুখখনি উজলাই ৰাখে

সন্তানৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে

সাহস যোগায়। 

ছাত্র সমাজৰ সম্পদ

ভৱিষ্যতৰ দেশ ৰক্ষক।

✍️জাকিৰ হুছেইন 

গাওঁ -মাহগুৰি ট্ৰাইবেল (জুৰীয়া)

জিলা-নগাওঁ(অসম )

যোগাযোগ +918139861693

_______________________________________________

⚫️লিমাৰিক

                                   

                   (১)

 ঘড়ীৰ কাটা টিক্-টিক্,

চেইন নিয়া চোৰটোক মাৰ কিক্-কিক্

ৰমেনে আনিল চোৰটোক ধৰি

পলাবলৈ লওঁতে পিছল খালে ভৰি

বিষত এতিয়া কেকাইছে ইচ্ ইচ্।

                    (২)

অংকত পালোঁ আলুগুটি

পিঠিত দিব এতিয়া মায়ে জেৰুৱা খৰি

বহীখন বোলো কতনো লুকুৱাই থওঁ

পিতায়ে দেখিলে উৰিব মোৰ জীউ

হে প্ৰভূ! আজিলৈ মোক ৰক্ষা কৰিবা দয়া কৰি।

✍️ অস্মিতা লাহন

      গোলাঘাট জিলা।

_______________________________________________

🔵বিচ্ছেদ

প্ৰগতি গগৈ চাংমাই, নাজিৰা

নিজকে কেতিয়া জানো 
আঁতৰাই আনিলোঁ তোমাৰ পৰা?
মন-মগজুত দেখোঁ খোপনি পোতে অহৰহ
ন ন ভাৱনা।
ভাৱনাৰ সিপাৰে এটা সপোন
নতুন ৰূপত, নতুন সাজত।
গুৰুত্বহীন হৈ পৰা আজি কিমান দিন হ'ল?
চকুলোবোৰ শুকাইছে এতিয়া
বিষাদ এতিয়া আঁতৰি গৈছে,
বেদনাই বালিঘৰ নাসাজে বুকুত।
নতুন সপোন এটাই 
কেতিয়াবাই গঁজালি মেলিলে
মোৰ হৃদয়ৰ মোহনাত।
তুমি দিয়া ককৰ্থনা,
ৰুক্ষ মাত-কথাই
কেতিয়াবাই বিচ্ছেদ কৰিলে
মোক তোমাৰ পৰা।
ভয়ত কঁপি জীৱনক কিমান সজাম?
মোৰো মন আছে
এখন মুকলি আকাশ চোৱাৰ....
এটি সুন্দৰ সপোন দেখাৰ ....
নিজক লৈ ,
আশাই দূৰণিত জকমকাই ফুলিছে
স্বাধীন মন এটাই ৰিঙিয়াই মাতিছে...

_______________________________________________

🔴আজিও তোমাৰ অপেক্ষাত আছোঁ 

তুমি কৈছিলা

          অপেক্ষা কৰিবলৈ, 

বসন্তৰ সকলো সৌন্দৰ্য্য

          মোৰ বাবে লৈ আহিবা ।

আজিও মই তোমাৰ

            অপেক্ষাত ৰৈ আছোঁ

এটি দুটি কৰি 

              বসন্ত পাৰ হৈ গ'ল

পাৰ হ'ল এটা যুগ

              তথাপিও তুমি উভতি নাহিলা ।

হঠাৎ এদিন শুনিলোঁ 

              তুমি নতুন ঠিকনা পাইছা 

তাতে পাৰ হৈছে তোমাৰ বসন্ত

             আৰু ' মই '

আজিও  তোমাৰ অপেক্ষাত আছোঁ!

✍️আব্দুল কাদেৰ মিঞা

দক্ষিণ শালমাৰা মানকাচাৰ

________________________________________________