খঙাল ছোৱালী জনী:কাজি শ্বাহাদত ইছলাম

 খঙাল ছোৱালী জনী

          (ছিৰিজ-১)

তাইৰ অতিৰিক্ত অভিমানবোৰ কাঁইট হৈ

তাইৰ নিজৰেই ডিঙিত বিন্ধিছে...

তাই তপত হৃদয়ৰ যান্ত্ৰণাত আজি নিমাত....!!

এতিয়া তাই বুজিবলৈ সক্ষম হৈছে যে

তাইৰ দৌৰৰ সীমা ইয়াতেই সমাপ্ত...।।

তাইৰ ভালপোৱাবোৰ সজীৱ আছিল..…

কিন্তু তাইৰ অনুভৱৰ বাগিছাত

হঠাৎ সন্দেহৰ পোক সোমাই

তচনচ কৰিলে প্ৰেমপুষ্পৰ পাহিবোৰ....!!

মই তাইৰ অন্তৰত মৃত্যু হৈছোঁ....!!

তাইৰ আচৰণবোৰে

তৰংগৰ সতে উৰি উৰি

মৃত্যু সংবাদ ঘোষণা কৰি আছে....!!

বিষাদৰ ৰস আৰু কিমান নো সেৱন কৰিম,

নিৰ্লজ্জ্ব হৃদয়ক এয়া কোনে নো বুজায়...!!

মই বহুত আগতে দেখা পাইছিলোঁ

তাইৰ দুচকুৰ ভংগীমাত

মোৰ দুৰ্বলতাবোৰৰ অনশন....!!

হয়তো তাই মেঘৰ মৌন গৰ্জন শুনা নাই....!!

অচিৰেই বৰষুণ ধাৰাষাৰ বৰষিব--

মই নিশ্চিত,, যে ধৰিত্ৰীখন ডুব যাব  ...!!

✍️কাজি_শ্বাহাদত_ইছলাম

নিসংগতা,

 অণুগল্প 

      নিসংগতা -----

             এদিন তহঁতক আঙুলিত ধৰি ধৰি ৰ'দ বৰষুণকো নেওচি  ৰাস্তা পাৰ কৰাই এমাইল দূৰৰ স্কুলত থৈ আহিছিলোঁ যাতে তহঁতৰ একো অপায় - অমংগল নহওক । স্কুল ছুটিৰ পিছত সেই একেই কাম মাৰাই কৰিছিল ।  কিন্তু  আজি  ....  পঢ়ি - শুনি শিক্ষিত হৈ চাকৰি বাকৰি কৰাৰ পিছত ঘৰ সংসাৰ  কৰি দিলোঁ । এতিয়া তহঁতে নতুন গাড়ী লৈ সপৰিয়ালে ওলাই গৈছ  ।  ওলাই যোৱাৰ পৰত তহঁতে এবাৰো নেভাবিলি আমাক মাত এষাৰ দি  যোৱাৰ কথা । আমি মাথোঁ  বেলকনিতে বহি নীৰৱে চাই থাকিলোঁ  , যা ৰাতি দুপৰলৈকে নাথাকিবি দিনকাল বৰ বেয়া হৈছে ।

       মেঘালী বৰা 

       হেঙেৰাবাৰী ,গুৱাহাটী ।

   

প্ৰেমৰ অনুভৱ

 প্ৰেমৰ অনুভৱ

প্ৰেম........

সকলোৰে জীৱনতে প্ৰেম থাকে । প্ৰেমে জীৱনটো ৰঙীন কৰি তোলে । প্ৰেমে এখন হৃদয়ৰ পৰা আন এখন হৃদয়লৈ গতি কৰে ঠিক বোৱতী নদীখনৰ নিচিনাকৈ । প্ৰেমত দুখন হৃদয় এখন হয় । মৰম , ভালপোৱাবোৰ বৃদ্ধি হয় । প্ৰেম এক স্বৰ্গীয় অনুভূতি । যিয়ে নামানে ধৰ্মীয় ৰীতি - নীতি । সুবিধা পালেই থিতাপি লয় দুখত উকা হৃদয়ত আৰু গঢ়ি তোলে ভালপোৱাৰ এনাজৰী ।  সকলোৰে হৃদয়ত প্ৰেম বিস্তাৰিত হৈ থাকে । প্ৰেম মানেই প্ৰাপ্তি নহয় । প্ৰাপ্তিতো সফলতাৰ আঁৰত থাকে । প্ৰেম কেৱল এটা ল'ৰা বা এজনী ছোৱালীৰ লগত হ'ব নোৱাৰে । দৰাচলতে প্ৰেম সকলোৰে লগত হয় । এই যে আমি মা - দেউতা , ভণ্টি -ভাইটি , দাদা - বাইদেউ তেওঁলোককো ভালপাওঁ তাৰ মাজতেই জানো প্ৰেম নিহিত হৈ থকা নাই ? প্ৰেমে জীৱনটো অধিক সুখৰ কৰি তোলাৰ বিপৰীতে দুখৰো সৃষ্টি কৰিব পাৰে । প্ৰেম , ভালপোৱা , আপোন মানেই প্ৰাপ্তি নহয় । আপোন মানে প্ৰাপ্তি হোৱা হ'লে ৰাধাই শ্ৰীকৃষ্ণক পালে হেতেঁন । প্ৰেম কৰিলেই নহ'ব যদিহে প্ৰেমৰ ওপৰত বিশ্বাস নাথাকে । সকলোৰে সম্পৰ্কৰে বিচ্ছেদ নঘটে । আঁতৰত থকাৰ পাছতো প্ৰিয়জনৰ ভালৰ বাবেই ভগৱানৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰাতো জানো প্ৰেম নহয় ?  আজীৱন লগত থাকিম বুলি কৈ আঁতৰি যোৱাৰ পাছত Domino's অপেক্ষা কৰাই জানো প্ৰেম নহয় ?  প্ৰেমত সৰু - ডাঙৰ নাথাকে । প্ৰেমে মাথোঁ বৈ যাব জানে দূৰ সমুদ্ৰলৈ । হাজাৰ বাধা নেওঁচি উজ্বলি ৰ'ব বিচাৰে সকলোৰে হৃদয়ত । প্ৰেমৰ ৰাগীবিধো সুকীয়া । প্ৰেমত ভাললগাবোৰ ভালপোৱা হ'ব ধৰে । ভালপোৱাবোৰো আকৌ নানা কাৰণত হেৰাই যাব বিচাৰে আৰু প্ৰিয়জনে অলপো গুৰুত্ব নিদিয়ে বুলি জানিও হৃদয়ে কেৱল তেওঁলৈ অপেক্ষা কৰিব বিচাৰে । কি যে আচৰিত এই প্ৰেমৰ বাউলী বতাহচাটি ।প্ৰেমত পোৱা - নোপোৱাৰ হিচাপ নাই । কিন্তু যাক আপোন বুলি ভবা হয় তেওঁক/তাইক হেৰুৱাবলৈ ভয় হয় । হয়তো এইয়াই নিশ্চয় প্ৰেম । প্ৰেমৰ ৰাগী মহান । গোলাপ , মদাৰ ,  পলাশ ইত্যাদিয়েও দিয়ে প্ৰেমৰ সুকীয়া মাদকতা । প্ৰেমত পৰা সকলে ফৰকাল আকাশতো ডাৱৰৰ ৰহণ সানে । গোলাপৰ পাপৰিতো প্ৰেমৰ সপোন ৰচে । আবেলিৰ অস্তমিত সময়ত বৰলুইতৰ বালিচৰতো যেন ঘৰমুৱা টিপচীকেইজনীয়ে প্ৰেমৰ উমান দিয়ে । ক'ত যে কিমান কল্পনা । প্ৰেমৰ ৰাগীত মত্ত এই সমগ্ৰ সত্ত্বা । সকলো ব্যৰ্থ প্ৰেমৰ অবিহনে কিয়নো প্ৰেম কৰা নাযায় । সকলোৰে অলিখিতে অগোচৰে প্ৰেম হৈ যায় ।

          কাকলি দত্ত ।

                দশম শ্ৰেণী

                   ধেমাজি(মাছখোৱা)

এটি নীৰৱ কাহিনী

এটি নীৰৱ কাহিনী 

 ঃ  শুনিচা

ঃ  কোৱা 

ঃ আজি তুমি আৰু মই বোলে সকলোৰে মোবাইলে মোবাইলে 

ঃ কি কোৱা ! 

ঃ অ টো তোমাৰ মোৰ ছবিয়ে আজি বহুতৰ হাতৰ পৰশত প্ৰাণ পাই উঠিলে অ প্ৰিয়ে

ঃ আচৰিত। অন্ধকাৰৰ পিছত প্ৰথম দিনা তোমাক ন সাজেৰে চাবলৈ আহিলোঁ। কিন্তু তোমাৰ ৰূপত ভুল গৈ ৰৈ গলোঁ অ প্ৰিয়তম ।

ঃ অ প্ৰিয়ে । সঁচাই তুমি আছা কাৰণেহে মই আছোঁ । তুমি মই জানো কেতিয়াও আমি হবলৈ পাৰিম । তথাপিও দেখোন আমি লগত থাকোঁ অনন্ত কাললৈ ।

ঃ সঁচা অ প্রিয়তম। তুমি মই আমি নহলোঁ কিন্তু তুমি মই সদাই সকলোৰে হৃদয়ত আমি হৈ থাকিম । তোমাৰ একলা দুকলাকৈ বাহি অহা ৰূপে মোক আকৰ্ষণ কৰে অ। তুমি মোৰ জীয়াই থকাৰ প্ৰেৰণা । তুমি মোক জীয়াই থাকিবলৈ সাহস দিয়া । কিয়নো তুমি এদিন এদিন কৈ একলা একলা বাঢ়ি আকৌ এদিন শেষ হৈ আকৌ নতুন আশাৰে আকৌ ওলাই সকলোলৈ জীয়াই থকাৰ প্ৰেৰণা দিয়া । সেইবাবে  তুমি প্ৰিয় ও।

ঃ প্রিয়ে। তুমি মোৰ অসম্পূৰ্ণ তাক পূৰ্ণ কৰিলা আজি তোমাৰ সংগই। কিছু সময়ৰ বাবেই আহি মোক একাকাৰ কৰি তুলিলা । ধন্যবাদ প্ৰিয়া।

✍️ দৃলীনা দাস ( তিনিচুকীয়া )

ঋতুৰ পৰিৱৰ্তনে জলবায়ুৰ তাৰতম্য ঘটাই:কনমনি নাথ(বাক্সা)

 ঋতুৰ পৰিৱৰ্তনে জলবায়ুৰ তাৰতম্য ঘটাই

সম্প্ৰতি সময়ত ঠাণ্ডাৰ দিন। প্ৰকোপ ঠাণ্ডাত কঁপি কঁপি হলেও দৈনন্দিন কাৰ্য ক্ৰমনিকা সমূহ কৰি যোৱাটো নৈতিক দায়িত্ব থাকে। কোনোৱে জুইশালত বহি ঠাণ্ডা নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছে, কোনোৱে গৰম কাপোৰ পৰিধান কৰি আৰু আন কোনোৱে ইলেকট্ৰনিক যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰি হলেও ঠাণ্ডা নিয়ন্ত্ৰণ কৰো। মুঠতে আমি যেনেকৈ হলেও ঠাণ্ডা নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ। সকলো ফালে ঠাণ্ডা ঠাণ্ডা জলবায়ু যদিও এই সময়তে পুৰণক বিদায় দি নতুন বছৰক সম্ভাষণ জনাই আদৰণি জনোৱা হয়। এই সময়ছোৱা ভ্ৰমণৰ কাৰণে খুবেই উপযোগী বুলি ধৰা হয় আৰু সেইমতে দেশ- বিদেশ, ভিন্ন ঠাই ভ্ৰমন কৰি ভিন্ন অঞ্চলৰ মনোমোহা দৃশ্য পৰিদৰ্শন কৰি অভিজ্ঞতা আহৰণ কৰাৰ উপৰি বিবিধ স্বাদযুক্ত খাদ্য সম্ভাৰেৰে বনভোজ খোৱাৰ মাদকতা উপভোগ কৰা হয়। তাৰ পিছতেই আকৌ মাঘ বিহুৰ আগমনে সান্দহ, চিৰা, নানা ধৰণৰ পিঠা, লাডু, আখৈ, আদি মানুহৰ ঘৰে ঘৰে তৈয়াৰ কৰাত ব্যস্ত আৰু পৰিয়াল, আত্মীয়, ওচৰ-চুবুৰীয়া সকলোৱে একত্ৰিত হৈ মিলা প্ৰীতিৰে জুতি লোৱা হয়।

          পুহ মাহৰ শেষৰ ফালে পুৱাৰ ধাননি পথাৰত নিয়ৰ আৰু কুঁৱলীৰ পৰশত সোণালী নৰা জীপাল হৈ থাকে। পুহ মাহৰ সূৰ্য্যৰ তাপত শুকান হৈ পৰাত তাৰ সুযোগলৈ কণ-কণ লৰা-ছোৱালী, ডেকা-গাভৰু সকলোৱে মাঘৰ ভেলাঘৰ বা মেজি সজাৰ কাৰণে পথাৰত ৰং-ধেমালিৰ মাজেৰে নাৰ কটাত ব্যস্ত। নৰা কাটি মেজি সজা অসমীয়া সমাজৰ আপুৰুগীয়া পৰম্পৰাগত এক নিয়ম। মেজি জ্বালোৱাৰ আগৰ দিনা উৰুকা বুলি কোৱা হয় আৰু সেই দিনাই লগভাত খোৱাৰ পৰম্পৰা আছে।

              ঠাই বিশেষে মাঘৰ পথাৰত চৌপাশ হালধীয়া ৰঙেৰে উপচি সুন্দৰ মনোমহা পৰিবেশে আপ্লুত কৰি ৰাইজক আকৰ্ষিত কৰি তোলে। চাৰিও দিশে মাথোঁ হালধীয়া ৰঙেৰে সজ্জিতহৈ পৰে। হালধীয়া ফুলত মৌ মাখিৰ কলধ্বনিত ফুলৰ মৌ শুহি ৰঙৰ মেলাপাতি গুণ গুনাই প্ৰেমৰ গান গাই নাচি বাগি ৰঙৰ ৰং খেলে।

যি দৃশ্যই সকলোকে আপ্লুত কৰি আকৰ্ষিত কৰি তোলে।

             মাঘৰ উৰুকা দিনটোত যদি পৰিয়ালৰ কোনো সদস্য দুৰ দূৰণিত কৰ্মত নিয়োজিত হৈ থাকিলেও সেই বিশেষ দিনটোত সময় উলিয়াই ঘৰলৈ আহি পৰিয়ালৰ সৈতে একত্ৰিত হৈ লগভাত খোৱাৰ মাদকতাই সুকীয়া।

            মাঘ বিহু অন্ত পৰাৰ লগে লগে ফাগুনৰ পছোৱা বতাহতে দেহ-মন উৰুঙা উৰুঙা লগাই কাণে কাণে কৈ যায় যৌৱনৰ উন্মাদনাৰ কথা। দেহৰ শিৰে শিৰে ঢালি দিয়ে বলিয়া ফাগুনৰ পছোৱা বতাহৰ সোঁত। ফাগুন ফাগুন লগা দিনে গছ-গছনিৰ ডাল পাত নাঙঠ কৰি ঢালি দিয়ে বতৰৰ বতৰা। মাদাৰ ফুলৰ ফুলে পছোৱাৰ প্ৰেমত পৰি

চৌপাশ ৰঙীন কৰি তোলে। শিমলু ফুলে আকাশত সিচঁৰিত কৰি ফুলৰ মালা গাঁঠি উৰুঙা কৰি দৌল মহোৎসৱৰ আগমন ঘটাই মানুহৰ দেহ-মন ফৰকাল কৰি প্ৰেমৰ জোৱাৰ আনি

চ'তৰ আগমন ঘটে।

          চ'তৰ মুক্ত পথাৰ ইমুৰৰ পৰা সিমূৰলৈকে মাথোঁ শূণ্যতা। চৌপাশ সেউজীয়া ঘাঁ, বন, বৃক্ষৰে পৰিৱেশ জীপাল হৈ উঠে। গছ-গছনিৰ ডাল-পাত নতুন সাজেৰে পোখা মেলি যৌৱনত হালি-জালি ভৰ প্ৰেমত পৰে। নৈৰ বোৱতী সোঁতত নৈৰ দাঁতিত কহুৱাই হালি জালি নৈৰ সোঁতত বিলীন হৈ পৰে।

          চ'তৰ সংক্ৰান্তিত বহাগ বিহুৰ আগমনে ডেকা-গাভৰু, বুঢ়া-বুঢ়ী সকলোৰে মন-প্ৰাণ ফৰকাল কৰি বিহুৰ নামত মাতালহৈ মুখে মুখে বিহু গীত জুৰি নাচি-বাগি বহাগ বহাগ লগা ঋতুক আদৰণি জনায়। সমনীয়াৰ সৈতে মানুহৰ ঘৰে ঘৰে গৈ হুঁচৰি গাই গৃহস্থক আৰ্শীবাদ দিয়াৰ পৰম্পৰা অসমীয়া সমাজৰ আপুৰুগীয়া এক নিয়ম। 

           বহাগৰ বৰষুণৰ প্ৰভাৱে ঠাই বিশেষে নদ-নদীৰ পানী ওফণ্ডি ফেনে ফুতুকা পানীৰ সোঁতত মথাউৰিৰে পানী উপচি খেতি পথাৰ জল সমুদ্ৰৰ সৃষ্টি কৰি হাহাকাৰ লগাই দিয়ে। মাথোঁ চৌপাশে পানী সিঁচৰতি হৈ খেতিয়ক, সাধাৰণ জনসাধাৰণ, জীৱ-জন্তু সকলোৰে সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে যদিও বহাগ বহাগ লগা ঋতুৱে গছ-গছনিৰ ডাল-পাত পৰিবৰ্তন হোৱাৰ দৰেই মানুহৰ দেহ-মন পৰিৱৰ্তন ঘটাই ৰঙীন কৰি তোলে।

বহাগ অন্ত পৰাৰ লগে লগে জেঠ মাহত কৃষিজীৱি খেতিয়কৰ খেতিৰ নামত দেহে-কেহে নিজৰ খেতি দৰাত নিয়োজিত হৈ হাল বাই! মাটি সাৰুৱা কৰিবলৈ কেঁচু সাৰ, ভিন্ন ৰাসায়নিক সাৰ প্ৰয়োগেৰে মাটিৰ উৰ্ব্বৰতা বৃদ্ধি কৰি খেতিৰ ফচল বৃদ্ধি হোৱাৰ মানসেৰে নিজৰ নিজৰ কামত ব্যস্ত।

ভঁৰালত যতনেৰে সাঁচি থোৱা ধানৰ বীজ উলিয়াই দিনৰ দিনটো পথাৰতে ব্যস্ত থাকি অনেক কষ্ট কৰি যেনেকৈ হলেও কঠীয়াৰ কাৰণে ধানৰ বীজ সিচেঁ ।        

           আহাৰ, শাওঁনত ধানৰ বীজ গজালি মেলি লহপহ কৈ উঠে। কঠিয়া তুলি শাওন মহীয়া খেতি দৰাত বোকা খেদেলি লাহি পাহি আঙুলিৰে ধানৰ গোজা ৰুই থয়। ভাদ, আহিন মাহত খেতি পথাৰ সেউজী ধানেৰে উপচি কাতি মাহত খেতিদৰাত বন্তি জ্বলাই প্ৰাৰ্থনা জনাই। কাতি মাহত খেতিয়ক সকলক উদ্দেশ্যি কাতি বিহু পালন কৰা হয়। এই মাহত খেতিয়ক সকলৰ অভাৱ অনাতনে জুৰুলা কৰে কাৰণে কাতি বিহুক কঙলী বিহু বুলিও কোৱা হয়।  

              কঙালী বিহু অন্ত হোৱাৰ লগে লগে আঘোণক আদৰণি জনাই। আঘোণ মাহৰ খেতি দৰা সোণোলী বৰণেৰে আৱৰি ধৰে। লগে লগে খেতিয়কৰ মুখলৈ যেন হাঁহিৰ বিৰিঙনি স্বতঃস্ফুৰ্ত ভাৱে বৰ্হিপ্ৰকাশ পাই। আঘোণৰ পূৰ্ণিমাৰ দিনা ৰাস মহোৎসৱৰ আগমনে কৃষিজীৱি সকলে নতুন কাপোৰলৈ উৎসৱ পালন কৰে।

               মুঠতে ঋতু পৰিৱৰ্তনে আমাৰ দৈনন্দিন কাৰ্য ক্ৰমণিকা সমূহ সময়ৰ গতিত ভিন্ন ধৰণৰ সালসলনি হোৱা দেখা যায়।

  ✍️কনমনি নাথ(বাক্সা)

জীৱনৰ পংক্তি:ৰাহুল চেতিয়া

 জীৱনৰ পংক্তি

সেই তাহানিতে মুক্ত আকাশৰ তলত 

নিঃসংকোচে এৰি দিয়া

 মৌনতাবোৰ,

আজি দেখোঁন 

হৃদয়ৰ সভাষদ হলহি!

মৌন ওঁঠেৰে হৃদয়ৰ গোপন কোঠাত

বোৱাই লৈ ফুৰা সেউজীয়া হাবিয়াসবোৰ,

আজি কাল:ধুমুহাত ক্ষত বিক্ষত হৈ

সন্মুখতে ধ্বংসাৱশেষত পৰিণত হল।

প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ 

হাবিয়াসত

কৃটিম অকৃটিম মৰম স্নেহ,

মান-অভিমান অনুৰাগেৰে

প্ৰেমৰ  উতনুৱা ঢল।

পৰিসমাপ্তি হওঁক

প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ,

ৰাগ-অনুৰাগৰ,

সেই দেওলগা অতীতবোৰৰ,

জীৱনৰ  বীজগাণিতিক সমস্যাৰ পৰিসংখ্যা বোৰ।

আজিও অদূৰত ভাঁহি আছে

ধেমাজিৰ সেই বোমা বিস্ফোৰণত

নিহত হোৱা কণ কণ শিশুবোৰৰ আস্ফালন বোৰ,

সন্মূখত স্মশাণৰ ছৱি 

গা শিয়ঁৰি উঠা দৃশ্য!

আজি  অসংখ্য শিখাই সোঁৱৰে

জাক জমকতাৰে ।

হৃদয়ৰ অনুকম্পাত 

জোকাৰণি তুলি ওলাই আহে

দুখেৰে পৰিপূৰ্ণ

মৌনতাৰ ওঁঠত,

হৃদয়ে বোৱাই অনা 

চিৰ প্রসস্তি হাঁহি।।

✍️ৰাহুল চেতিয়া,চিলাপথাৰ,

দ্বিতীয় বছৰ,মাৰ্চ মাহ, চতুৰ্থ সংখ্যা,

     ⬛️দ্বিতীয় বছৰ,মাৰ্চ মাহ, চতুৰ্থ সংখ্যা,

কবিতাৰ শিতান

_______________________________________________

◼️ ব'হাগৰ জাননী বিলাই

         কবিঃ সমুজ্জ্বল ডেকা, ৰঙিয়া

প্ৰেমৰ বৰষুণত ভিজি
মৰমৰ জ্বৰত আক্ৰান্ত,
আহিছে হৃদয় জুৰাই
হেঁপাহৰ বসন্ত।
কপৌ ফুলিছে,
ব'হাগ আহিছে,
প্ৰাণ পাই উঠিছে,
মৰহা ফুলৰ পাহি।
পুষ্পৰ পাহিতে যেন
তোমাৰ হাঁহি...
কুলি-কেতেকীৰ বিননিত
নাচনীৰ মন উৰে নাচিবলৈ,
ঢুলীয়াৰ ঢোলৰ শব্দত
মগ্ন হৈ...
মায়ে বনোৱা পিঠা-লাড়ুৰ ব্যঞ্জন,
বিহু আহিলে অন্তৰত উদ্ভৱ মনোৰঞ্জন।
অলেখ গামোচা বনাই আনে সন্মান,
বিহুৰ দিনাখনত দিয়ে বিহুৱান।

_______________________________________________

◻️কৰিলোঁ কি?

মই জীৱনত কৰিলোঁ কি?
একোয়েই তো নোৱাৰিলোঁ।
নিজক উন্নতি কৰিলোঁ নে,
আনক কৰিব পাৰিলোঁ।
তিক্ত জীৱনে মোৰ
ব্যৰ্থতা পালে প্ৰতিপল।
ভাবিছিলোঁ জয়ী হ'ম
যোগ্য মানুহ হৈ দেশৰ সুৰক্ষা কৰিম।
কিন্তু মোৰ ভাগ্যত
লিখিলে যেন ব্যৰ্থতা।
সকলোতে কিয় বাৰু
কৰোঁ মই স্বাৰ্থপৰতা।
পাৰিলোঁ নে ৰাখিব
মাকক আপোন কৰি।
এয়া কি কৰিলোঁ?
একোয়েই তো নোৱাৰিলোঁ।
কৰিলোঁ কি,
তোমালোকে কোৱা না?

                              ✍️ শিল্পী দাস
         ভালুকমাৰী, নগাঁও ( অসম)
   বাণিজ্য শাখাৰ চতুৰ্থ ষান্মাসিক
                
_______________________________________________

◼️মই বোলে পাগলী

সেইদিনা মোৰ হৃদয়খন কিবা অজান আশংকাত বুৰ গৈছিল,
বুকুখন দুৰু-দুৰুকৈ কঁপিছিল।

হঠাতে নীলিম আকাশখন কলীয়া ডাৱৰে আৱৰি ধৰিছিল,
মেঘৰ গৰ্জনত বজ্ৰৰ উদাত্ত কণ্ঠত
প্ৰচণ্ড বৰষুণজাকে মোলৈ কঢ়িয়াই আনিছিল
এটি নিৰ্মম বতৰা ।

হঠাৎ মোৰ মোবাইলৰ ৰিংটনটো বাজি উঠিছিল ,
আৰু আনফালৰ পৰা ভাহি আহিছিল কোনোবা অচিনাকি ব্যক্তিৰ কণ্ঠ ।
দিছিল তুমি তৰাৰ দেশলৈ যোৱাৰ বাতৰি ।

তুমি নোহোৱাৰ বতৰা পাই মৰমেৰে পৰিপূৰ্ণ মোৰ কোমল কলিজাখনত বিষাদৰ ফাঁট মেলিছিল ।
সপোনবোৰ ভাগি ছিগি ছাৰখাৰ হৈছিল ।
আৰু লাহে লাহে মোৰ জীৱনটোৱে গতি কৰিছিল অন্য এক দিশে ।

আৰম্ভ হৈছিল জীৱনৰ এটি নতুন অধ্যায়ৰ।
চাৰিওফালে বিয়পি পৰিছিল কেৱল অন্ধকাৰ।

ভাললগাবোৰ ক'ৰবাত হেৰাই গ'ল
সুখবোৰো থমকি ৰ'ল ,
তোমাৰ অবিহনে বাৰু জীৱন বাটত কেনেকৈ আগুৱাওঁ!
যিমানে যাওঁ , সিমানেই উজুটি খাওঁ ।

মানুহবোৰে কয় মই বোলে পাগলী ,
কিন্তু কোনে বুজিব মোৰ আধৰুৱা প্ৰেম কাহিনী ,
কোনে অনুভৱ কৰিব পাৰিব ৰিক্ত হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণা কি !

মোৰ বেদনাবোৰ কোনেও বুলিবলৈ চেষ্টা নকৰে
অশ্ৰুবোৰো কোনেও নেদেখে ,
আজিকালি দেখোন সকলোৱে মোক পাগলী পাগলী বুলি মাতে ।

আজিও মোৰ হৃদয়ৰ প্ৰতিটো উকা পৃষ্ঠাত কেৱল তোমাৰেই নাম
যদি ভগৱানে নিয়ে তেন্তে অতি সোনকালেই তোমাৰ কাষ পাম,
তৰাৰ দেশতে আমাৰ আধৰুৱা সপোনবোৰ বুটলি লৈ পুনৰ সাজিম আমাৰ সপোনৰ ৰাজকাৰেং।

মই বোলে পাগলী!
               
              🖋️ৰিমাশ্ৰী কোচ-ৰাজবংশী
                        দশম শ্ৰেণী
                    ঢকুৱাখনা(লক্ষীমপুৰ)

_______________________________________________

◻️ইয়াত এখন ঘৰ আছিল

ইয়াত এখন ঘৰ আছিল
ঘৰখন এতিয়া ঘন জংঘলেৰে ভৰা
ককা আইতা আছিল তাত
এতিয়া ককা আইতা নাই
ঘৰৰ কাষতে ৰোৱা আমলখি গছ এডাল
আৰু আম গছ কেইডালমান আছিল তাত
এতিয়া সকলো জংঘলেৰে ভৰি আছে তাত
কাষেৰে এখন নৈ বৈ গৈছে
তাত আমি সাঁতুৰি নাদুৰি নাও মেলি দিছিলোঁ
এতিয়া নদীৰ গতিও সলনি হল
চৰাই চিৰিকতিয়ে বাঁহ সাজিছে বহুতো তাত
ঘৰখনৰ চাৰিওফালৰ দেৱালবোৰ এতিয়া ফাটি গৈছে
সৰু সৰু গছবোৰ ডাঙৰ হৈ সকলোতে ছাঁ দিছে
কিন্তু ঘৰখন জংঘলেৰে আৱৰিল।
তালৈকে গৈ চালোঁ
ঘৰখন এতিয়া ঘৰ হৈ থকা নাই
অম্লান জ্যোতি খুৰাৰ পুতেকক সুধিলো
ইয়াত তুমি কি দেখিছাঁ
সি কলে ইয়াত মই সকলো দেখিছিলোঁ
এতিয়া দেখিছোঁ কেৱল মাত্ৰ ইয়াত ঘন জংঘল
তেতিয়াহলে বলা আমি জংঘলবোৰ চাই নাথাকো
আঁহা আমি পূৰ্বৰ ঘৰ এখনলৈ যাওঁ
বন্ধুৰ সৈতে ঘৰখনৰ ফালে গৈ থাকিলোঁ
কিছুদূৰ গৈ দেখিলোঁ
তাতো ঘৰখন জংঘলেৰে আৱৰি আছে
এইবাৰ আমি এখন পথাৰ বিচাৰি গলো
সেই বেহাৰ ফুলীয়া পথাৰখন গৈ দেখিলো
তাত এতিয়া কিছুমান সৰু সৰু ঘৰ সাজিছে
আকৌ নগৈ উভতি আহিলোঁ
আহি থাকোঁতে এখন সৰু নৈ পালোঁ
নৈখনৰ ওপৰেৰে এখন সাঁকোৰে পাৰ হলো
সেই কল্পনা অতীত গুঞ্জ ককাইটিৰ
সেই সপোনৰ পজা ঘৰটো দেখা পালোঁ
এটা সময়ত সেই ঘৰটোতে
ককাই কোৱা সাধুবোৰ আমি শুনিছিলোঁ
নিশা হলে কেতিয়াবা তাত থাকিও দিছিলোঁ
আৰু দুষ্টামিৰ সময়ত ককাৰ
ৰঙা চকুযোৰো আমি দেখিছিলোঁ
পিছে বলা ঘৰখনলৈ যাওঁ বলা
আমি পুৰণি কলীয়া সেই ঘৰখনৰ ফালে
আকৌ যাবলৈ ললোঁ
পিছে ঘৰখন এতিয়া যে কৰবাত হেৰাই থাকিল
অতীতৰ ককা আইতাৰ মৰম সেই ঘৰখনতেই আছিল
ইয়াত এখন ঘৰ আছিল।।
         
           শ্ৰী সনাতন তালুকদাৰ
                          নলবাৰী

_______________________________________________

⭕️এইবাৰ আমি আহঁতৰ তলত বিহু মাৰিম , চেনাই

এইবাৰ আমি আহঁতৰ  তলত বিহু মাৰিম , চেনাই
বিহগী পক্ষী হৈ তুমি দেও দি ঢোলত চাপৰ মাৰিবা
উলাহত দলিয়াই থৈ আহিবা তোমাৰ প্ৰিয় চহৰৰ
বিষাদগৰস্ততা, মায়াহনা নিশাবোৰ ।
মামৰে ধৰা পুৰাতন পেৰাটোত সোমাই থকা হিৰন্ময়ী
সাপোন বোৰ আমি ভগাই লম।
কহুৱাৰ অৰণ্যত এবাৰ তুমি হেৰাবা --- এবাৰ মই
এইবাৰ আমি আহতৰ তলত বিহু মাৰিম , চেনাই
হৃদয়ৰ দুখবোৰ একাষৰীয়াকৈ ৰাখি
তুমি পাহাৰ বগাই আনি দিবা মোলৈ
হেঁপাহৰ বৰ্হমথুৰি ।
পাহাৰ বগাই আনি দিবা চেনেহৰ কপৌ ফুল পাহি
দিবাহি মোৰ খোপাত গুজি।
পথাৰ বকিয়াদি খোজকাঢ়ি বিচাৰি চাম
মহৰ পিঠিত উঠি তাহানিতে মৰা উদঙীয়া
সুহুৰি।
দুয়ো লগ হৈ
নদী চাম , জোনাক চাম আৰু চাম আকাশ।
আইতাক  কবা এটা সাধু কবলৈ
সাধুকথাৰ হাচতি খুলি তিৰবিৰ চকুৰে কব আইতাই
" এজন ৰজাৰ দুজনী ৰাণী, এজনী লাগী আনজনী এলাগী"
কিমান দিন যে বুতালা নাই আমি সাধুকথাৰ সুৱাগুৰি
গাওঁৰ ৰাস্তাৰ শিমলুজোপা ৰঙা হৈ ফুলিছে
নবৌৰ তাতঁখনত মাকো খৰকৈ ঘূৰিছে
তুমি আহিবা বুলি , গাওঁখনে কপৌ ফুলীয়া
কামিজ পিন্ধিছে।
কত দিনৰ ঘুমুতি ভাঙি প্ৰাণ পাই উঠিছে পথৰুৱা
সপোনবোৰে
বৰ পুখুৰীৰ পাৰৰ সেউজ বুলিয়া দলিচাত বহি
কেতেকী কেতেকী গুন্ধোৱা দুপৰীয়া এটা
উশাহত উজাই লম ।
আৰু এদিন কটাই আহিম  সুমথিৰা ৰঙৰ আবেলি
এটা যৌৱনমতী  নদীখনৰ পাৰত
বাখৰোৱা পখিলা এজাকে চেনাই তোমাৰ তোলাত
বুটা বাছিবহি আখৈ ফুলৰ ।

                ✍️ দৃলীনা দাস
                 তিনিচুকীয়া

_______________________________________________

⚪️কল্পনা

মোৰ যদি পাখি
থাকিলেহেতেঁন,
ময়ো চৰাইৰ দৰে
উৰিব পাৰিলোঁহেতেঁন।
মই যদি কুলি চৰাই
হ'লোহেতেঁন,
ময়ো কুলুকুলু ধ্বনিৰ সৃষ্টি কৰিব
পাৰিলোঁহেতেঁন।
কিন্তু....
মই এনেকুৱা এটা প্ৰজাতি
যিয়ে, কেৱল...
দুৰ্নীতিৰ ফালে কৰোঁ গতি।
মায়াৰ জালত আৱদ্ধ হৈ থাকো
দিন ৰাতি।
ধনৰ লোভত ত্যাগ কৰোঁ
আপোন ককাইটি।
ভালপাওঁ কেৱল,
নিজে নিজৰ মুখৰ হাঁহিটি।

               ✍️চুমিয়া আকতাৰা
ফোন নং:৯৩৯৫৩৪১৯২৯

_______________________________________________

🔴ৰোজাৰ অসীম গুণাগুণ

ৰোজাৰ উদ্দেশ্যে গুণাগুণ অলেখ
মানৱ মন শুদ্ধ কৰি ৰোজা হয় আত্ম ৰক্ষক
শাৰীৰিক,আত্মিক উন্নত কৰি স্বৰ্ণ শিখৰত
আৰোহন কৰে বান্দা আল্লাহৰ মৰমত।
চৰিত্র সংশোধন কৰি দিয়ে ৰোজাই
আল্লাহৰ গুণত গুনান্বিত কৰায়,
হালাল হাৰাম বোধ শক্তি স্হিৰ কৰি
স্ৰষ্টাৰ লগত গভীৰ সম্পৰ্ক গঢ়ায়।
কু সংস্কাৰ সংযমশীল নিয়ন্ত্ৰণ কৰি
সামাজিক সুখ শান্তি বিস্তাৰ কৰায়,
মানৱ কল্যাণৰ শিক্ষা প্রদান কৰি                                   
  কষ্ট সহিষ্ণুতাৰ পৰিচয় দিয়ে ৰোজাই।
   মানৱক ধৈৰ্যশীল নিঃস্বাৰ্থৰ শিক্ষা দিয়ে
বিশ্বত নিয়মানুৱৰ্তিতা ন্যস্ত কৰে,
  পৰোপকাৰ ধৈৰ্য সহ্যৰ শিক্ষা দিয়ে
হিংসা খেদি সুস্থ সমাজ সৃষ্টি কৰে,
জান্নাতুল ফেৰদৌছ প্রাপ্ত কৰাই ৰোজাদাৰৰ জীৱন
     সাফল্য মণ্ডিত কৰে।
সৰ্বপৰি তাকৱা জীৱন যাপন কৰাত অভ্যস্ত হয়
সহানুভূতি গুণ অৰ্জন কৰি কৰি আল্লহৰ প্রিয় হৈ
  এমাহত নিস্পাপ হৈ আল্লাৰ পুৰস্কাৰ প্রাপ্ত হয়।।
                                 
                                    : আতিক আহমেদ
                                             জেঙ্গনী-নগাও
_______________________________________________

⚪বহাগ আহি পালেহি

                                                   
              

    ✍🏻 ৰুম্পী দাস         
                       ভালুকমাৰী  ৰাণীপুখুৰী,হোজাই

মোৰ নিবিড় মুখখনৰ
সোনাৰু হাঁহিৰে
তোমাক জনাইছোঁ ,
বহাগ আহি পালেহি
তুমি বাৰু জানানে ...?
বহাগৰ প্ৰাকৃতিক দৃশ্যমান ,
তুমি দেখিছা নে ...?
অতুলনীয় , অভাৱনীয়
কিমান ধুনীয়াময় পৰশ ।
আৰু শুনিছানে ...
কুলিৰ সুমধুৰ মাত ?
ইমান দিন বহাগৰ অপেক্ষাত
উকা হৈ আছিলোঁ ,
তুমি বহাগত আহিবা বুলি ।
নিতৌ মনত কৰোঁ ,
তোমাৰ মোৰ যোৱা
সেই ভালপোৱাৰ কথা ।
তোমাৰ বাৰু মনত পৰে নে ...
সুন্দৰ স্মৃতিৰ কথা ।
মোৰ কপহুৱা হৃদয়ক
হাঁহিৰ ভাবুকিৰে ,
মূল্যাংকন কৰিব বিচাৰোঁ ।
বহাগৰ দিনা অ' চেনাই
তুমি আহিবা বুলি ...
থাকিম অপেক্ষাকৃত হৈ ,
মোৰ উদাস চোতালত বহি ।
সঁচাকৈ তুমি আহিলে
এই মৌনতা ভৰা বহাগত ,
নাচনীৰ পৰিচয়েৰে
আমি দুয়ো একেলগে নাচিম ।
ৰিঙিয়াই মাতিম ,
অ মোৰ জান বুলি ।
গামোছা এখন কিনি
তোমাৰ নামৰ সাঁজ পিন্ধি
ৰাখিলোঁ যতনে তুলি ...
আহিবাচোন এই বহাগত
অ সৰু মইনা ,
অ মোৰ মৰমৰ নয়ন মইনা ।।

               
_______________________________________________

🔵তোমাক কাষত পালে

তোমাক কাষত পালে
ম্লান হৈ পৰি ৰোৱা সপোনবোৰ
এআকাশ ৰহণ সানি আকৌ প্ৰেমিক হ'ৱ খোজে ।
তোমাক কাষত পালে
মাটিৰ পৃথিৱীখনৰ পৰা কল্পনাৰ শূণ্যলৈ উঠি যাও
জীৱনৰ হেৰুৱা ঠিকনা তাত বিচাৰি পাও
অন্তৰৰ অন্তৰতম প্ৰদেশত
প্ৰতিষ্ঠা কৰা প্ৰেমৰ দেৱী তুমি
কল্পনাতে কৰিছো পূজন , জনাইছো প্ৰণিপাত ।
তোমাক কাষত পালে
এনে লাগে যেন পুৱাৰ আকাশখনৰ দৰে
তুমি সদায় নতুন সদায় পুৰণা
গধূলি আকাশত বিচাৰি পোৱা নতুন তৰাটি তুমি
যেন নিতেই নতুন অথচ চিৰকাল পুৰণা ।
জোনাকৰ পৰশ পাই যিদৰে শেৱালিৰ সুপ্ত পাপৰি
উন্মুক্ত হয় , তোমাৰ পৰশ পাই মই তেনেকৈ জী উঠো
জীৱন পূৰ্ণাংগ হয় ।

                                     ✍🏻 দীপক ৰায়
                                         (আগমনী, ধুবুৰী)
_______________________________________________

⭕️বসন্তৰ আগমন

আহিছে বৰদলৈচিলা
আনিছে বতৰা
ধৰণীক দিওঁ বুলি ।
মেঘে গৰজিছে ,শিলা বৰষিছে
বিজুলীয়ে মাৰিছে হাঁহি।
তল ভৰি ভৰি
শুকান পাত সৰিছে
গছ বিৰিখ লঠঙা কৰি।
আমে মলিয়াইছে,
কঁঠালে পেলাইছে কলি।
গছে গছে কুঁহিপাত মেলিছে
প্রকৃতি শুৱনি কৰি।
তগৰ ফুলিছে কপৌ ফুলিছে
নাচনীয়ে খোপাত ল'ব গুজি
গছৰ ডালত পৰি
কুলি কেতেকীয়ে বিনাইছে
বসন্তক আদৰো বুলি।
ঢোল পেপা গগনাৰে
দহ হাজাৰ বিহুৱা বিহুৱতীয়ে
আকাশ বতাহ গুঞ্জৰিত কৰিছে
পহিলা ব'হাগত বিশ্ব ৰেকৰ্ড গঢ়িম বুলি ।

মেঘালী বৰা
গুৱাহাটী,হেঙেৰাবাৰী ।
_______________________________________________

🔵তুমি আৰু মই

                         বৃষ্টিশিখা দত্ত
                          মৰিগাঁও।

বাটে উপবাটে
সৰাপাতৰ ফাগুনৰে ৰং!
শুকান কলিজা তিয়াই
চহৰত চ'তৰ 
প্ৰথম জাক বৰষুণ
অথচ অভিমানী হিয়া
তোমাৰ পৰা মোলৈ--
অশ্ৰুবিন্দুৰ নিশা
উজাগৰী শেতেলী
নিৰৱে-নিতালে
তুমি আৰু মই!
মায়াবী তুমি
সিঁচি দিয়া ৰঙীন সপোন!
তুমি আঘোণ
তুমি ফাগুন
অভিমানী চ'তৰ
ভিজা আবেলি
মই----
জেতুকাবুলীয়া ব'হাগী!!

_______________________________________________

🔵প্ৰকৃতি

প্ৰগতি গগৈ চাংমাই

প্ৰকৃতি সুখৰ আকৰ
কত যে সুন্দৰ বাখৰ,
অলেখ বিৰিখত ফুলৰ কৰণি
দেখি ভাল লাগে ধুনীয়া ধৰণী।
ফলে-ফুলে জাতিষ্কাৰ
ৰূপে-গুণে তমস্কাৰ,
সোণত সুৱগা চৰা
অযুত সম্ভাৱনাৰে ভৰা।
কতনা সুৱদী সুৰীয়া পখী
গীত গায় পঞ্চম ৰাগ তুলি,
কূলুকুলু নিজৰাৰ বুকুত
কত গাঁথা লিখা আছে শিলৰ হিয়াত।
নিজৰেই ছাঁ দেখি লুকাই লাজত
আকাশৰ জোনবাই ডাৱৰৰ মাজত,
শৰতৰ পূৰ্ণিমা অতি বিতোপন
যেন এক বিৰাট  আয়োজন।
লাজুকী হৰিণী নয়নী
ধুনীয়া বনফুলৰ সুগন্ধি,
অফুৰন্ত সম্ভাৰৰ ভঁৰাল যেন প্ৰকৃতি
ঢালি দিছে দুহাত উপচাই হিয়া উজাৰি।
সুৰধুনী গংগা বয় নিৰৱধি
স্বচ্ছ, নিৰ্মল জলৰাশি,
নীলিম গগণ অতি মোহনীয়া
দেখি হ'ল যেন মন উৰণীয়া।
শৰালিৰ কলৰৱত চৌপাশ মুখৰিত
দেখি উলাহত মন আনন্দিত,
গভীৰ হেঁপাহত উথলে হিয়া
  সমীৰণে পেলাই জুৰ দেহ -মন।

_______________________________________________

🔵মা

                                                আয়নাল চৌধুৰী
                                                  আগমণি , ধুবুৰী 
                                                   ২৬ মাৰ্চ , ২৩

 

ক'ৰবাৰ পৰা আহিলে
মুখলৈ চাই থকা নাৰীগৰাকীয়ে হ'ল
মৰমৰ মা,
ভাগৰত অহা দেখিলে
আথে-বেথে পানী এগিলাচ
হাতত তুলি ধৰাগৰাকীয়ে হ'ল মা,
নিজে নাখাইও খোৱাব পৰা
নাখাইও খোৱাৰ অভিনয় কৰিব পৰা
সেই মমতাময়ীগৰাকীয়েই মা,
আঘাত পোৱা জানিলে
সহিব নোৱাৰা সেই মৰমীয়ালগৰাকীয়েই হ'ল
চিৰচেনেহী মা,
সন্তানৰ দোষ নিজৰ গাত জাপি লৈ
ককৰ্থনা শুনিব পৰা
সেই ধৈৰ্যশীলা মহিলাগৰাকীয়ে হ'ল মা,
দেউতাই দিব খোজা
শাস্তিৰ পৰা বচাবলৈ
মিছাৰো আশ্ৰয় ল'ব পৰা
মহিলাগৰাকীয়েই জানো
মা নহয় ?
নীতি শিক্ষাৰে প্ৰতি মুহূৰ্ততে
সন্তানক সঠিক পথ দেখুৱাবলৈ
যত্ন কৰাগৰাকীয়েই আদৰ্শময়ী মা,
বিপদত ঢাল হৈ ঠিয় দি
সন্তানক ৰক্ষা কৰিব পৰা
সেই বিপদনাশিনী গৰাকীয়েই হ'ল
মোৰ আৰধ্যা মা ...।

           ********
_______________________________________________

🔵স্পন্দন হীন মানুহ ।

এতিয়া মানুহ বোৰ একো একোজন
স্পন্দনহীন হৃদপিণ্ডৰ গৰাকী।
জীয়াই থকাৰ সকলো লক্ষন থাকিও
যি মৃত ।
নিয়ন্ত্ৰণ হীন বিকাৰগ্ৰস্ত শৰীৰ
অজৈৱিক উশাহেৰে ভাৰাক্ৰান্ত হাওঁফাওঁ ।
এতিয়া দেখিছোঁ
সকলো মানুহ স্পন্দন হীন হৃদয়ৰ গৰাকী।
সকলোৰে বুকুৱে বুকুৱে
অজৈৱিক উশাহেৰে ভৰপূৰ হাওঁফাওঁ ।
বিষাক্ত ভোজনেৰে আহত উদৰ ।
তথাপি জীয়াই থাকে
মৃত্যুৰ নামান্তৰ হৈ।
নিজৰেই সমাধি ফলকত
স্বাক্ষৰ কৰি নিজে প্ৰমাণ কৰে
যাত্ৰা পথৰ ঠিকনা।

ৰাতুল চেতিয়া ফুকন
চৰাইদেউ।
_______________________________________________

🔴ভালপোৱাৰ নিলাম বিক্ৰেতা নহ'লো


মোৰ সপোন মোৰ চকুলো
শেষ  আশ্ৰয় তোমাৰ মাজত
কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছোঁ এমুঠি আশা!

মাজনিশাৰ উচুপনিবোৰ জিলিজনীয়েহে শুনে

আঁউসীৰ আন্ধাৰৰ দৰে হুমুনিয়াহবোৰ দীঘল
সেয়ে উশাহত শিপা মেলে প্ৰশ্নবোৰে!

নাজানো জোন গলা জোনাক কিমান আপোন
তথাপিও পৰাণে পৰাণে জাগে নৱসৃষ্টিৰ উন্মেষণ
ঠিক উদং পথাৰত লঠঙা বিৰিখৰ জুইফুলৰ দৰে!

ধুলিয়ৰি বাটত  ধুসৰতাৰ বুকুত ফাগুন
নামে সৰাপাতৰ পাতে পাতে

বাখৰুৱা হৃদয়ৰ আকলুৱা মনত পলাশে সানে
ৰঙৰ জোৱাৰ!

পছোৱা বতাহত তৰাং নদীৰ কাষত উতনুৱা কহুঁৱা!

      বৃষ্টিশিখা দত্ত
       মৰিগাঁও।
_______________________________________________

⚪️বসন্তৰ বিজ্ঞাপন ।

গছত সেউজীয়া কুঁহিপাত
অস্থিৰ পখীৰ কলৰোল
বতাহৰ হাত ধৰি
পাৰ হৈ যায় বৰষুণ জাক ।
এইয়াতু বসন্তৰ বিজ্ঞাপন ।
পানীৰ পৰা মাছবোৰে
মুৰ তুলি চাই
আকাশৰ কোনদিশে কলিয়া ডাৱৰ
গাভৰু হ'ল নে পৃথিৱী
এতিয়া যেনিয়ে চাওঁ
কেৱল মাথো
বসন্তৰ বিজ্ঞাপন ।
,******
ৰাতুল চেতিয়া ফুকন
চৰাইদেউ।
_______________________________________________

🔴ৰোজা বা উপবাস

              এছ ইছলাম শিক্ষক
              পঃ মইনবৰী,বৰপেটা

মুছলমানৰ ৰোজা পালন
ষড়ৰিপু দমন
কঠোৰ আত্ম সংযম
পঞ্চ ইন্দ্ৰিয়ৰ কু-কাৰ্য্য নিয়ন্ত্রণ
এয়া কৃচ্ছ্ব সাধন।

আত্ম উপলব্ধি আত্ম বিকাশ
স্বৰ্গীয় অনুভূতিৰ অনুশীলন
পৰমাত্মাৰ সৈতে আত্মাৰ
মিলনৰ প্ৰয়াস।

দুৰ্বিসহ যন্ত্ৰণা লঘোণে থকাৰ
উপলব্ধিকৰণ
শাৰীৰিক হিত সাধন
খাদ্য অভ্যাসৰ সময় সূচী
নিয়মীয়া কৰণ।

শাৰীৰিক পবিত্রতা সংৰক্ষণ
প্ৰভুৰ প্ৰতি প্ৰেম ভাৱ প্ৰদৰ্শন
দান-দক্ষিণা কিম্বা জাকাত
কাপোৰ কানি বিতৰণ ।

দুখীয়াৰ দুখ ও অভাৱ দূৰীকৰণ
সূলভ পুণ্য অৰ্জন 
উপবাস পালন কৰি
স্ৰষ্টাৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা জ্ঞ্যপন।

ফোন নং ৮৮৩৮৭৫০৭৫২
_______________________________________________

🔵মোৰ তপস‍্যা
                    দিপ্তী মনি গোস্বামী
                    লখিমপুৰ  (লালুক)

আন্ধাৰত ডুব যোৱা  দুপৰ ৰাতিটো
যেতিয়া
গভীৰ নিদ্ৰাত মগ্ন হয়,
তেতিয়া
মোৰ অনুভৱে সাৰ পায়,
দুৱাৰ খিৰিকি খুলি
এখোজ দুখোজকৈ আগুৱাই যায়
গভীৰৰ পৰা গভীৰ ভাৱনাৰ সমুদ্ৰৰ বুকুলৈ
এটি দুটি শব্দৰ বাৰেৰহনীয়া মুকুতা বুটলি
ফুটুকীয়া দলিছা সজাবলৈ
অনুভৱৰ উকা পৃষ্ঠা ভৰাবলৈ ।।
সৃষ্টিৰ সেউজীয়া বেবিলনৰ ম‌ই মালিনী
সজাব বিচাৰোঁ বিনন্দীয়া ধৰনী,
অক্ষত পুষ্পবোৰে পূজিব বিচাৰো
হৃদয়ৰে চৰণ চুমি
মোৰ চিৰ চেনেহী ভাষা জননী ।
এইয়ে মোৰ অক্লান্ত সাধনা
নিৰিবিলি সময়ৰ মধুৰ ক্ষণৰ তপস‍্যা
মৰুভূমিৰ বালিচৰত
গভীৰ অন্বেষণ
বিন্দু মাত্ৰ প্ৰজ্ঞাৰ সন্ধান ।।
_______________________________________________

⭕️ফটিকাৰ ৰাগত

তোমাৰ শানিত কটাৰীৰ  আগত  প্ৰতিদিনে
চূৰ্ণ বিচূৰ্ণ হয়  কলিজাটো
তথাপিও  মলম লগাই 
ৰঙ বিৰঙৰ প্ৰলেপ সানি উজ্বলাই ৰাখিছো পৃথিৱীৰ চকুত।
তোমাৰ শব্দত ধৰাশায়ী হৈয়ো
আগুৱাই যাওঁ  মল্লযুদ্ধাৰ দৰে
জীৱনৰ জয়গান গাই ।
অনন্ত কালৰ বাবে  কোনো কাৰো হৈ নেথাকে
তথাপি খামুচি ধৰি থকাৰ কি যে তাড়না-------।
চেনেহৰ বান্ধোন  খুলিব খুজিলেও নোখোলে দেখোন
গাঠিত লাগি ধৰে  পাক------।
কি দৰে আজুৰি পেলাওঁ 
মায়াৰ বান্ধোন-----?
আজি সন্ধিয়া পৰত এটুপি ফটিকা খাম বুলি ললোঁ
দুখবোৰ নিগৰাব বুলি ---
ফটিকাৰ ৰাগে দেখোন  বিদ্ৰুপৰ হাঁহি এটা মাৰি ক'লে----
বন্ধা হৃদয়ত গোলাপৰ কলি
নুফুলে কাহানিও----।
কবিৰ কাম হেনো কোনেও নভৱা কথাবোৰ ভৱাৰ
কবিৰ কথা শুনাহেঁতেন
মৰুভূমি হ'লহেতেন
আপেলৰ বাগিছা।

ৰিজু মণি দেৱী।নগাঁও।

_______________________________________________

⚪️বৰদৈচিলা 

ফাগুন  অহাৰ  পৰত
  ৰঙা  মদাৰৰ  ফুলৰ  সৌন্দৰ্য্যত 
প্ৰকৃতিৰ  ধুনীয়া  ধৰণীখনৰ  
   দৃশ্য  দেখি  মন  হয়
        অতিকৈ   আকুল  বিয়াকুল  ।।

                      কি  যে  অপৰূপ  সৌন্দৰ্য্য 
                       এই  ধুনীয়া  পৃথিৱীখনৰ 
                          সৌন্দৰ্য্যৰে  মন  কৰে  প্ৰফুল্লিত  ।।

চ'তৰ  শেষত  বৰদৈচিলা 
মাকৰ  ঘৰলৈ  যায় , 
গছ - গছনি , ঘৰ - দুৱাৰ  
নিয়ে  উৰুৱাই   ।।

                   কিয়নো  যোৱা  বাৰু
                   ইমান  খৰ - খেদাকৈ ,
                         লাহে  লাহে  গ'লেওছোন
                             মাৰাৰ ঘৰ  পাবা  ।

চ'তৰ  শেষত 
ব'হাগ  অহাৰ  পৰত 
ব'হাগ  অহাৰ  আগজাননী
দি  যায়  সকলোৰে 
মৰমৰ  কুলি চৰাইজনীয়ে 

                                গছৰ  আঁৰত
                                লুকাই  লুকাই
                          কুলি চৰাইজনীয়েও 
                                        দি  যায়  ব'হাগ 
                                                অহাৰ  বতৰা  ।

নাম   :-----  লখিমী  শৰ্মা
ঠিকনা  :----- যোৰহাট

_______________________________________________

🔵অসজ্জিত সময়ৰ কথাৰে

উজুটি খাই পৰোঁ বুলি
হাতত ধৰি আগবঢ়াই নিওঁতে
এবাৰো নাভাবিলোঁ
সেই অনুকম্পা কিহৰ বাবে।
বৰষুণত তিতা দেখি
নিজৰ ছাতিটো মোক দি
তুমি তিতি যোৱা দেখিও
নাভাবিলোঁ একোকে,
ক'বতো পাৰিলোঁহেঁতেন--
"আহা যাওঁ একেটা ছাতিৰ তলতে"!

সময় আগবাঢ়িল
তাৰিখ সলনি হ'ল
তুমি আঁতৰি গ'লা
উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে--!
কিয় জানো--
তোমাৰ অশৰীৰি উপস্থিতিয়ে
মোক যেন উপলুঙা কৰি
বাৰে বাৰে ক'ব খোজে--
"সিদিনা কিয় নাভাবিলা
যিদিনা আছিলোঁ কাষতে ?"

হয়,--নাভাবিলোঁ--নুবুজিলোঁ,
কিন্তু তুমিতো ক'ব পাৰিলাহেঁতেন --
"মোক বুজি পাইছানে অৰ্পিতা ?"
তুমিও নক'লা--মইও নুবুজিলোঁ
তেন্তে আজি কিয় ফোন কৰিলা ?

মই যে এতিয়া আনৰ বাগদত্তা !!

উজুটি খাই পৰিলেও
তোমাৰ হাতত ধৰিব নোৱাৰা দূৰত্বত
অৱস্থান কৰি
আজীৱন তিতি থাকিম
এজাক হালধীয়া বৰষুণত--!

প্লিজ---
আৰু ফোন নকৰিবা...।

       
      ইন্দিৰা কোঁৱৰ
     
_______________________________________________

অসজ্জিত সময়ৰ কথাৰে:ইন্দিৰা কোঁৱৰ

 অসজ্জিত সময়ৰ কথাৰে

উজুটি খাই পৰোঁ বুলি

হাতত ধৰি আগবঢ়াই নিওঁতে

এবাৰো নাভাবিলোঁ

সেই অনুকম্পা কিহৰ বাবে।

বৰষুণত তিতা দেখি

নিজৰ ছাতিটো মোক দি

তুমি তিতি যোৱা দেখিও

নাভাবিলোঁ একোকে,

ক'বতো পাৰিলোঁহেঁতেন--

"আহা যাওঁ একেটা ছাতিৰ তলতে"!

সময় আগবাঢ়িল

তাৰিখ সলনি হ'ল

তুমি আঁতৰি গ'লা

উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে--!

কিয় জানো--

তোমাৰ অশৰীৰি উপস্থিতিয়ে

মোক যেন উপলুঙা কৰি

বাৰে বাৰে ক'ব খোজে--

"সিদিনা কিয় নাভাবিলা

যিদিনা আছিলোঁ কাষতে ?"

হয়,--নাভাবিলোঁ--নুবুজিলোঁ,

কিন্তু তুমিতো ক'ব পাৰিলাহেঁতেন --

"মোক বুজি পাইছানে অৰ্পিতা ?"

তুমিও নক'লা--মইও নুবুজিলোঁ

তেন্তে আজি কিয় ফোন কৰিলা ?

মই যে এতিয়া আনৰ বাগদত্তা !!

উজুটি খাই পৰিলেও

তোমাৰ হাতত ধৰিব নোৱাৰা দূৰত্বত

অৱস্থান কৰি

আজীৱন তিতি থাকিম

এজাক হালধীয়া বৰষুণত--!

প্লিজ---

আৰু ফোন নকৰিবা...।

        

      ইন্দিৰা কোঁৱৰ

       ১৭/০৩/২০২৩

মৃত ব্যক্তিৰ আত্মা টকাৰে তুমি ঘূৰাই আনিব পাৰিবা নেকি❔

 (প্ৰবন্ধ) 

মৃত ব্যক্তিৰ আত্মা টকাৰে তুমি ঘূৰাই আনিব পাৰিবা নেকি❔

মানৱ জীৱনত অনেক সময়ত সহস্ৰজনে জীৱনটোক উপভোগ কৰিব বিচাৰে। কিন্তু জীৱন মানেই কেৱল উপভোগ নহয়। আনন্দ-নিৰানন্দ স্বাক্ষৰো সংযুক্ত হৈ থাকে। দিনবোৰ একেই নাথাকে আৰু দুখবোৰ প্ৰতিপল নাথাকে। সময়ৰ সোঁতত বহুতেই উটি যায় আৰু বহুতেই থাকি যায় জীৱনৰ বাটত। নিশাৰ পিছত প্ৰভাত দুখৰ পিছত সুখ নিশ্চিত। মানুহৰ মৃত্যুত মানুহে কান্দে। কিন্তু সেই মৃত্যুত কন্দা মানুহ জনৰো এদিন মৰণ হ'ব। অজস্ৰ মনুষ্য বা মানৱে টকা-পইচা, সম্পত্তি আদিক লৈ নানান অহংকাৰ কৰে। কিন্তু মৃত ব্যক্তিৰ আত্মা টকাৰে কোনেও ঘূৰাই আনিব নোৱাৰে। গতিকে এইবোৰ এক সময়ৰে খেলা। ক্ৰিকেট খেলৰ দ'ৰে কোনোবাই জীৱন যুদ্ধৰ খেলত ৬ কোবাব আৰু কোনোবাই আউট হ'ব। অলেখ মানুহে অলেখ মানুহক  ভাল পায়। কিন্তু কিছুমানৰ ভাল লাগে। অৰ্থাৎ ভাল লগা আৰু ভালপোৱা সম্পূৰ্ণ বেলেগ। কিন্তু এটা সময়ত সময়ে দি যায় বিশ্বাসৰ পাঠ। বিশ্বাস হেৰাই গ'লে দূৰত্ব বাঢ়ি যায় আৰু দূৰত্ব বাঢ়ি গ'লে গুৰুত্ব কমি যায়। গুৰুত্ব কমি গ'লে দায়িত্ব হেৰাই যায়। সেয়েহে আনক ভালপোৱাৰ আগতে মানুহে প্ৰথমতে নিজক ভাল পাই নিয়ন্ত্ৰণ কৰা উচিত চলন্ত জীৱনৰ ৰে'লখনৰ অনিৰুদ্ধ গতিৰ সুমতিৰ সঠিক দিশ। সময় অনুসৰি কামবোৰ কৰিলেহে ভাগ্যৰ দুৱাৰ খোলা যায়।

         লেখকঃ সমুজ্জ্বল ডেকা, ৰঙিয়া 

                              (নিজ বড়িগোগ)

এজন কৃষকৰ মৰ্ম বেদনা

 এজন কৃষকৰ মৰ্ম বেদনা

আলোকচিত্ৰ টো চাই আপোনাৰ মনত প্ৰশ্ন উদয় হ'ব, কাহিনীটো কি? এয়া কোনো নাটকত ভাগ লোৱা অভিনেতাৰ শ্বুটিঙৰ আলোকচিত্ৰ নহয়। এয়া এজন কৃষকৰ বেদনাদায়ক ক্ৰন্দন।তেখেত আমাৰ গাঁৱৰ এজন খেতিয়ক হয়। বিশ হাজাৰ টকা প্ৰতিবিঘাত খৰছ কৰি যেতিয়া দহ খাচী বিলাহী বজাৰত বিক্ৰী কৰি  পাচঁশ টকা ঘৰত আনিব নোৱাৰে তেতিয়া এজন কৃষকৰ মৰ্ম বেদনা কোনেও উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰে, সেই মনোকষ্ট কিমান বিষাদৰ।

মৰিগাঁও জিলাৰ মৈৰাবাৰী মৌজাৰ অন্তৰ্গত তাতিকতা, বৰচাপৰি, বৰথল দলৈগাঁও, বৰথল কছাৰী গাওঁ, উলুবাৰী,চিতলমাৰী, ৰংৰাই চৰ, গৰিমাৰী চৰ, আদি গৰাখনহনীয়া ঠাই সমূহত  নব্বৈ শতাংশ মানুহে কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। বছৰটোত ছয় মাহেই বৰ্ষাকালত হোৱা বৰষুণৰ  পানী  আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বাঢ়নী পানীয়ে তাণ্ডৱ চলাই যাৰ ফলত এই অঞ্চলৰ মানুহৰ জীৱন নিৰ্বাহ বহু কষ্টকৰ হৈ পৰে। কোনোবাই  ছাগলী পুহি, কোনোবাই গৰু পুহি গাখীৰ বিক্ৰী কৰি ছয়টা মাহ পাৰ কৰিব লগা হয়। 

     

শৰৎ কালৰ  আগমনৰ লগে লগে সকলোৱে দুঃখ কষ্ট পাহৰি বুকুত নানান সপোন লৈ কোনোবাই  নিজৰ মাটিত কোনোবাই মাটি চুক্তিত লৈ নানা ধৰণৰ শাক-পাচলিৰ খেতি কৰে। বিলাহী, বন্ধাকবি,ফুলকবি, উলকবি, গাজৰ, কেপচিকাম, মটৰ, বেঙেনা, আলু ইত্যাদি  খেতি  কৰিলে প্ৰতিবিঘাত  কিমান খৰছ হয়, কিমানখিনি কষ্ট, আৰু   সাধনাৰ  ফলত খেতিত পাচলি হয় সেয়া একমাত্ৰ এজন খেতিয়কেহে উপলব্ধি কৰিব পাৰে। 

ইমান  কষ্ট আৰু সাধনাৰ  পিছত যেতিয়া   বজাৰত শাক পাচলিৰ  উচিত মূল্য পোৱা নাযায় , মধ্যভোগীৰ  হাতত ২ টকা, ৩ টকা কেজিত বিক্ৰী কৰিব লগা হয়,  সেই মুহূৰ্তত ভুক্তভোগী  কৃষকজনেই বুজিব পাৰে উচিত মূল্য নোপোৱাৰ , হতাশা, বেদনা ।

  

ৰাজ্যিক কৃষি বিভাগ আৰু জিলা কৃষি বিভাগৰ ব্যৰ্থতা আৰু গাফিলতিৰ বাবেই অসাধু সাৰ দোকানীবোৰে মুকলিকৈ কাৰবেট জাতিয়  বৰ বিষ বিক্ৰী কৰিব পাৰিছে আৰু কেইজনমান অসাধু খেতিয়কে এই বৰ বিষ ব্যৱহাৰ কৰি বিলাহীৰ বজাৰ-মূল্য কমাইছে।   

আজি দৰিদ্ৰ কৃষকৰ এনে অৱস্থাৰ একমাত্ৰ কাৰণ হৈছে অসম চৰকাৰৰ কৃষি বিভাগ আৰু জিলা কৃষি বিভাগ।

লেখক: হাবিবুৰ ৰহমান

বৰথল দলৈগাওঁ

ফোন নং- ৯১০১০৩২৯১৫

দুখৰ বোজা:উৎপল দাস,

 দুখৰ বোজা 

     গিৰেয়েকজন ঢুকুৱাৰ পিছত সৰু ছোৱালীজনীৰ মুখলৈ চায়েই তাই বহুত সুখী অনুভৱ কৰিছিল আৰু সেই সুখতেই তাই সদায় হাঁহি, আনন্দেৰে দিনবোৰ পাৰ কৰিছিল। ছোৱালীজনীৰ মাজতেই তাই বিচাৰি পাইছিল এক জীৱন জীয়াৰ মাদকতা। যি মাদকতাই তাইক এক প্ৰকাৰ গিৰিয়েকৰ অবৰ্তমানৰ দুখ-বেদনাৰ পৰাও সদায় মুক্ত কৰি ৰাখিছিল। ছোৱালীজনীৰ মুকুতা সৰা হাঁহিয়ে তাইক প্ৰতিটো খোজত আগবাঢ়ি যোৱাত প্ৰেৰণা হৈ ঠিয় দিছিল।

     সৰু চাকৰিটো তাইৰ হাতত আছিল বাবেই ছোৱালীজনীৰ লগত তাইৰ চলিবলৈ বহুত অসুবিধা হোৱা নাছিল। খুব সুন্দৰ ভাবেই তাইৰ সৰু পৰিয়ালটো চলিবলৈ সহজ হৈ পৰিছিল। তাই বৰ খোলা মনৰ, চৌখিন আৰু ব্যয়বহুল স্বভাৱৰ তিৰোতা আছিল বাবেই কাৰ্পণ্যতা তাইৰ পৰা সদায় দুৰত ৰৈছিল।

      " কিমান দিননো জীয়াই থাকিম ! জীয়াই থকা দিন কেইটাতে যদি অকণ এনজয় নকৰো কেতিয়ানো কৰিম ! মৰি গ'লেতো সকলো শেষ ! দুদিনৰহে জীৱন ! কথাতে আছে, জীৱন কচুপাতৰ পানী ! জীৱনৰ কোনো গেৰেন্টী নাই ! এই আছে এই নাই ! "

       জীৱন বিষয়ত তাইৰ ধাৰণা হ'ল এনেকুৱা। সেয়ে তাই কোনো কথাতে আপোচ নকৰে। সদায় নিজৰ খুচি মতে চলে। আগ-পিছ কেতিয়াও নাভাবে। জমা-জৰী, বেঙ্ক-বেলেঞ্চ এইবোৰৰ কথা তাই কেতিয়াও নাভাবে। এইবোৰৰ প্ৰয়োজন বোধো নকৰে। পাইছে খাইছে নাপাইছে নাই। সময়ৰ চিন্তা সময়ত কৰিব তাই। এইবোৰ বহুত কিছু ডাঙৰ কথা নহয়। তাতে আকৌ চাকৰিটো আছে যেতিয়া কিহৰ চিন্তা তাইৰ।

      এনেকৈয়ে সময়বোৰ গৈ থাকিল। দিনবোৰো বাগৰি থাকিল। প্ৰতি মাহৰ দৰমহাৰ টকা কেইটা কোনো হিচাপ নোহোৱাকৈ ব্যয় হৈ থাকিল। মাজে সময়ে ঋণ - ধাৰলৈয়ো তাইৰ সৰু পৰিয়ালটো খুব সুন্দৰভাৱেই হাঁহি-ধেমালিৰ মাজেৰেই চলি থাকিল।

     কিন্তু দিনবোৰ জানো সদায় একেদৰেই যায় মানুহৰ। বতৰৰ যেনেকৈ পৰিবৰ্তন হয় মানুহৰ জীৱন পৰিক্ৰমাত দিনবোৰো তেনেকৈ পৰিবৰ্তন হয়। ৰ'দ, বতাহ, বৰষুণ আৰু কেতিয়াবা ধুমুহা। অহাৰ আগত মানুহৰ বিপদে জানো কেতিয়াবা মানুহৰ অনুমতি লয় ? ধুমুহাজাক যেনেকৈ হঠাতে আহি যায় ঠিক তেনেকৈয়ে মানুহৰ জীৱনলৈও বিপদবোৰ কোনো আগজাননী নিদিয়াকৈয়ে আহি যায়। এদিন তাইৰ জীৱনলৈও হঠাতে অহা ধুমুহাজাকৰ দৰেই তাই কাহানিও নভবাকৈয়ে ডাঙৰ বিপদটো তাইৰ ঠিক মূৰৰ ওপৰতেই আহি পৰিলহি। বিপদটোৰ সন্মুখত কিং কৰ্তব্য বিমূঢ় হৈ পৰিল তাই। তাইৰ সপোন, তাইৰ জীৱনৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ অতি মৰমৰ ছোৱালীজনী হঠাতে হোৱা এক দুৰ্ঘটনা বশতঃ নাৰ্চিংহোমৰ আই চি ইউত মৃত্যুৰ স'তে যুঁজ-বাগৰ কৰি থাকিল। চিকিৎসাৰ বাবদ কেবালাখো টকাৰ প্ৰয়োজন হ'ল তাইৰ দিনটোৰ ভিতৰত। অথচ যিটো তাই কল্পনাও কৰিব নোৱাৰে। যিটো তাইৰ বাবে অসাধ্যকৰ। যিটো তাই তাইৰ ঘৰ-মাটি বিক্ৰী কৰিও পাবলৈ সক্ষম নহয়। যিটো আছিল তাইৰ বাবে অতি দুঃসাধ্যকৰ......।

     খেলি থকা পৰত এটা মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে তাইৰ মৰমৰ ছোৱালীজনী ওখ চাদৰ পৰা তললৈ সৰি পৰিছিল। মূৰ আৰু মুখেৰে প্ৰচুৰ পৰিমাণৰ ৰক্তক্ষৰণৰ ফলত ঠাই টুকুৰা তেজেৰে ৰাঙলী হৈ পৰিছিল। দৃশ্যটো দেখি প্ৰতিবেশি সকলেও ঠাই টুকুৰাত হুৱাদুৱা লগাইছিল। আনফালে ছোৱালীজনীৰ সেইটো অসহায়ী অৱস্থা দেখি তাইৰ মুখৰ মাত হেৰাই গৈছিল। ৰঙবোৰ ম্লান হৈ পৰিছিল। আৰু এটা নিৰ্দিষ্ট সময়ত যেতিয়া নাৰ্চিংহোম কতৃপক্ষই ছোৱালীজনীৰ উন্নত চিকিৎসাৰ বাবদ কেবালাখ টকাৰ এটা মোটামুটি হিচাপ তাইৰ ওচৰত দাখিল কৰিছিল তেতিয়া তাইৰ মূৰত সৰগখন ভাগি পৰিছিল। কিয়নো যিটো হিচাপৰ কথা তাই কল্পনা কৰাৰো যোগ্য নাছিল। সপোনৰো অগোছৰ আছিল যিটো হিচাপ। যিটো অংক তাইৰ বাবে......।

     সময় যোৱাৰ লগে লগে হঠাতে অহা বিধ্বংসী ধুমুহাজাকৰ দৰে, হঠাতে অহা বিপদটোৱেও এটা সময়ত অতি নিৰ্দয়তাৰে ভয়াবহ ৰূপ লৈ তাইৰ মূৰৰ ওপৰতেই বহি লৈছিল। পৰ্যাপ্ত পৰিমাণৰ টকাৰ অভাৱত উপযুক্ত, উন্নত চিকিৎসাৰ পৰা বঞ্চিত হৈ তাইৰ মৰমৰ ছোৱালীজনীও তাইৰ পৰা চিৰ বিদায় ল'বলৈ বাধ্য হৈছিল। যিটো ঘটনাই তাইৰ জীৱনৰ সকলো আশা-আকাংক্ষা, হাঁহি-ধেমালি, ৰং-ৰূপ নিমিষতে তাইৰ পৰা বলপূৰ্বক কাঢ়ি লৈছিল। মাত্র বুকু ভৰাই দি গৈছিলহি তাইক এটি গধূৰ অসহনীয় দুখৰ বোজা।

✍ উৎপল দাস

      পাঠশালা, বজালী

প্ৰেমৰ নীলা কবিতা,

 🔵প্ৰেমৰ নীলা কবিতা:

আজি তোমাক 

প্ৰেমৰ সূত্র অনুযায়ী

প্ৰস্তাৱ দিম,

দলিয়াই নিদিবা তুমি!

ঠিক ৰাতি বাৰ বজাত,

তোমাৰ হৃদয়ৰ

দুৱাৰ খন খুলি থবা তুমি!

হাতত সাৰে কৰি হৃদয়ৰ

দেৱালৰ পাইপেৰে বগাই যাম

তোমাৰ অন্তৰৰ খিৰিকীৰ সন্মুখ ভাগৰলৈ....

তোমাৰ  ওঁঠত ওঁঠ গুজি,

চকুত চকু থৈ,

 জুখিব খোজো কিমান গভীৰ বুকুৰ উশাহ,

চকুত চকু থৈ জুখিব পাৰিম

  আকুল প্ৰেমৰ ভাষা,

তোমাৰ তপত গালত চুমা আঁকি,

অবুজ তৃপ্তিৰে আনিব বিচাৰোঁ

অনাবিল শান্তি হিয়াত।

খোদিত কৰিব বিচাৰো

তোমাৰ উঠাম বুকুত

মোৰ প্ৰেমৰ বাসনা,

আজি তোমাক প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দিম,

দলিয়াই নেপেলাবা তুমি!

তোমাৰ গুলপীয়া ওঁঠত আঙুলি বুলাই,

ওখ-চাপৰ বুকুৰ পৃষ্ঠ ভূমিত

ৰুব বিচাৰো মোৰ মৰমৰ বীজ।

প্ৰবল শীতৰ জাৰে

আঁচোৰ পেলোৱা দেহক,

উত্তপ্ত কৰিব বিচাৰো

তোমাৰ উমাল মৰমেৰে।

লিখিব বিচাৰো 

তোমাৰ মোৰ প্ৰেমক লৈ

এক নীলা কাব্যৰ

আধা লেখা দস্তাবেজ।।

✍️ৰাহুল চেতিয়া,নিলখপূৰ,চিলাপথাৰ

বিশ্বৰ ৰাজনীতি।

 🔴বিশ্বৰ ৰাজনীতি।

বিশ্বৰ ৰাজনীতি

         আজি উন্মাদ

যুদ্ধৰ ধোঁৱাৰে আবৰে,

  মানৱতাক ভৰিৰে মুহাৰি কোনে

      বিশ্ব গুৰু হ'ব পাৰে।

সাধাৰণ মানুহৰ

   সৰু সৰু সপোনত

      আগ্ৰাসী মনোভাৱ নাই,

সমিলমিলেৰে

    জীয়াই থাকিবলে

        সিহঁতে মাথোঁ ভাল পায়।

আজি চিঞৰি চিঞৰি

    ক'লোৱে যেনিবা

কোনে বাৰু কান পাতি শুনে,

ত্ৰাসৰ পৃথিৱীত

  বাসৰ চিন্তাই আজি

    ঘনে ঘনে বুকুখন দহে।

       ******

ৰাতুল চেতিয়া ফুকন

চৰাইদেউ।

জোখতকৈ বেছি ভাল হ'লেই বিপদ

 প্ৰবন্ধ

জোখতকৈ বেছি ভাল হ'লেই  বিপদ:-

                ‌‌  মানুহে যেতিয়া বাঁহৰ বাৰিত বাঁহ কাটিবলৈ সোমাই। তেতিয়া প্ৰায় সকলোবোৰ মানুহে চিধা বাঁহ গছ জোপাকে প্ৰথমে কাটিবলৈ লয়। চকুৰ সন্মুখত বহুতো টেৰা-বেকা বাঁহ থাকিলেও পোন প্ৰথমতে আহি চিধা চিধিকৈ লপলপাই বগাই যোবা বাহঁ গছ জোপাকে বিচাৰি বিচাৰি কাটিবলৈ আৰম্ভ কৰোঁ। অৰ্থাৎ আমি চিধাচিধি মানুহ হোৱাটো কোনো বেয়া কথা নহয় । কিন্তু ইমানেই চিধাচিধি মানুহো নহ'ব যাতে সকলোৰে প্ৰধান আৰু প্ৰথম লক্ষ্য আপোনাকে কৰি লয় । চাওঁক আজিকালি যুগ বহুতো সলনি হ'ল। এই সংসাৰত এতিয়া ভাল বস্তু, ভাল মানুহ,ভাল কামৰ স্থান দিনক দিনে নাইকীয়া হৈ পৰিছে। বৰ্তমান সময়ত জোখতকৈ বেছি ভাল হ'লেই  বিপদ। 

          অতীততে মানুহৰ বহুত সহজ-সৰল জীৱন প্ৰণালী আছিল। আৰু তেতিয়াৰ মানুহৰ স্বভাৱ চৰিত্ৰবোৰ বৰ ভদ্ৰ-নম্ৰ আছিল। অতীতত মানুহৰ মাজত প্ৰতিযোগিতাৰ মনোভাৱ নাছিল। নিজে কৰিছিল আৰু নিজে খাই,বৈ বৰ আনন্দতে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিছিল। তেতিয়া আনৰ অনিষ্ট সাধন কৰা দূৰৰে কথা । আনৰ অনিষ্ট সাধনৰ কথা মনলৈ আহিলেও এক পাপৰ সমতুল্য বুলি বিবেচনা কৰিছিল । কিন্তু সময়ৰ সোঁতত লাহে লাহে আমাৰ সংসাৰ খন আধুনিকতাৰ ফালে ঢপলি মেলিলে। শিক্ষা, বিজ্ঞান, ঔদ্যোগিক ক্ষেত্ৰখনত এক নতুন ক্ৰান্তিৰ সূচনা হ'ল। 

  আৰু ইয়াৰ লগে লগে সলনি হবলৈ ধৰিল মানুহ সংস্কাৰ,স্বভাৱ-চৰিত্ৰ। আচলতে এতিয়া বেয়া কথাবোৰেই ভাল হৈ পৰিল আৰু ভাল কথাবোৰ যেন এতিয়া অশুৱনি লাগিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। মুঠতে এতিয়া আপুনি আহি মোক ঠগিছে, মই‌‌ গৈ বেলেগ কাৰোবাৰ ঠগিবলৈ বাধ্য হৈছোঁ । এনেকৈয়ে আমাৰ সংসাৰখন বিকশিত দিশলৈ ধাৱমান হৈছে নে ধ্বংসৰ দিশে গতি কৰিছে?।

             গতিকে সময়ৰ লগত নিজকে সলনি কৰিবলৈ হ'লে প্ৰথমতে নিজকে এবাৰ প্ৰশ্ন কৰক ?। মই জোখতকৈ বৰ বেছি ভাল নেকি বাৰু ?। জোখতকৈ বেছি ভাল, জোখতকৈ বেছি চিধা মানুহ এই সময়ছোৱাত জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈ বৰ কষ্টকৰ। আপুনি আনক অন্যায় নকৰে সেইটো বৰ ভাল কথা । কিন্তু ইমানো মূৰ্খ নহ'ব যাতে আপুনি সদায় আনৰ অন্যায় সহ্য কৰিব লগিয়া হয়। মানি ললো আপুনি সকলোবোৰ অন্যায় দুখ কষ্ট সহ্য কৰিবলৈ সক্ষম। কিন্তু ইয়াৰো একো একোটা সীমা থাকে। সেই সকলোবোৰ সীমা চেৰাই যোৱাৰ পাছতো যদি আপুনি এনেই হাতত হাত ধৰি বহি থাকে তেন্তে আপুনি সমাজ এখনত কেৱল এক নিন্দনীয়ৰ পাত্ৰ ৰূপে পৰিগণিত হ'ব। 

             ...........................................

             চন্দ্ৰ শেখৰ পৰাজুলী

             বিশ্বনাথ চাৰিআলি, অসম

             দূৰভাষ:-৮৬৩৮০৯৮৯২২

             ডাক ঘৰ:-বিশ্বনাথ চাৰিআলি

             ডাক নং:-৭৮৪১৭৬

নীলা খামৰ চিঠি

নীলা খামৰ চিঠি   

                নাজমিনা মজিদ

                    ধুবুৰী ।

প্ৰতি, 

      গোলাপ ভালপোৱা ল'ৰা জন । অতি হেঁপাহেৰে তোমালৈ চিঠি লিখো বুলি কলমটো হাতত ল'লো । আশা কৰোঁ কুশলে আছা । মোৰো বহুত ভাল জানা ।                                                                         বহাগ আহি পালেহি কুলিৰ মাত শুনিবলৈ পাইছোঁ । মনটো ভাল লাগি গ'ল । বহাগত লগ পালে বিহুৱান্‌ দিলো হয় *!* কিন্তু ব্যস্ত জীৱন । একো নাই দিয়া . . .  তুমি তোমাৰ বাটেৰে আৰু মই মোৰ বাটেৰে আগবাঢ়ি গৈ থাকোঁ । এডাল সৰল ৰেখাৰ দৰে । জীৱন আৰু সংগ্ৰাম এটা মুদ্ৰাৰ ইপিঠি সিপিঠি তুমিয়েই চোন সুন্দৰ এটা বাৰ্তা দিয়া যুৱসমাজক । সৎ পথত সঠিক ভাবে চলা ঈশ্বৰে নিশ্চয় মংগল কৰিব । কেতিয়াবা লগ পাম গ্ৰন্থ মেলাত নতুবা কোনো এখন বিপণিত কলম কিনোতে । কবিতা লিখিবলৈ কলমটোয়েই আমাৰ প্ৰেৰণাৰ উৎস নহয় জানো.  . *!*   

         এদিন আহিবাচোন *!* সাহিত্যৰ পথাৰত সৃষ্টিৰ বীজ সিঁচি দিম দুয়ো । আমাৰ শব্দৰ বৰষুণত তিতি বীজ গজালি ওলাব । আমাক যে কি ভাল লাগিব *!* নহয়নে ?? জানানে...আমাৰ ইয়াত ডেকা-গাভৰুৰ আখৰা চলিছে পেপাৰ মাত , ঢোলৰ ছেওঁ । সময় মিলিলে আমি কেতিয়াবা দ্বৈত কণ্ঠত কবিতা  আবৃত্তি কৰিম হ'ব *!* *!তুমি যে সময় মিলাব পাৰিবা মোৰ কিন্তু বিশ্বাস নহয় অ' 

             আজিলৈ ইমানেই দেই । ভালে থাকা ঈশ্বৰে সকল মনোবাঞ্ছা পূৰণ কৰক তোমাৰ । প্ৰিয় ডাকোৱালে চিঠিখন তোমাৰ ঠিকনাত দি থৈ আহিব ।                                                                                                       ইতি,

                  কবিতাৰ প্ৰেয়সী

  ঠিকনা:চিনাকি কলেজ ৰোড

সময়: এটি মায়াৱী সন্ধিয়া ।

কিতাপ মই কিয় পঢ়োঁ?

 প্ৰবন্ধ-

      কিতাপ মই কিয়‌ পঢ়ো ?

       জ্ঞান লভিবৰ বাবেই কিতাপ পঢ়ো।জ্ঞানে মানুহক জীয়াই ৰাখিছে।জীৱনৰ , সংসাৰৰ জটিলতাক বুজিবলৈ মানুহক জ্ঞানৰ প্ৰয়োজন। জ্ঞান কিতাপৰ পাতত সঞ্চিত হৈ থাকে। যুগ যুগ ধৰি মানুহে লাভ কৰা অভিজ্ঞতা, জ্ঞান, সত্যানুসন্ধান সকলো কিতাপৰ পাতত থুপ খাই আছে। সেইবাবেই কিতাপ সকলোৰে শ্ৰদ্ধেয়।

 ‌

           পৃথিৱীত যিমানবোৰ ধৰ্মগ্ৰন্থ, দৰ্শনৰ কিতাপ, আত্মজীৱনী বা অন্যান্য বিষয়ৰ কিতাপ লিখা হৈছে – সকলোতে আছে অভিজ্ঞতা আৰু জীৱনমুখী চিন্তা,যি মানুহক ভবাই তোলে আৰু জীৱন - যাপনৰ সহজ , শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ পথৰ নিৰ্দেশ দিয়ে ।অতীজৰে পৰা আজিলৈকে কিতাপেই মানুহৰ সহৃদয়, শ্ৰেষ্ঠতম বন্ধু।কিতাপ সত্যৰ পোহৰ বিলোৱা কাহানিও নুণুমুৱা এক বন্তি।তাৰ পোহৰত ভাস্বত হৈ উঠে মানুহ,ভাস্বত হৈ থাকে জীৱন।কিতাপে মানুহৰ অন্তৰাত্মা পবিত্ৰ কৰে।জ্ঞানৰ পৰিসৰ বঢ়ায়।জীৱন - যাপনৰ মান উন্নত কৰে।শাসন কাৰ্য নিয়াৰিকৈ আৰু সত্যৰ আলোকত চলি থকাৰ বাবে কিতাপেই পথৰ  সন্ধান দিয়ে।কিতাপ এখন নষ্ট কৰাটো মানুহ হত্যা কৰাতকৈ নিকৃষ্ট কাম।

              নাম: পংকজ দিহিঙীয়া

               শ্ৰেণী:একাদশ

               স্কুল: শিৱসাগৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বহুমুখী বিদ্যালয়

               যোগাযোগ নং:৯৩৬৫১২৫১৪৫

দ্বিতীয় বছৰ, মাৰ্চ মাহ,তৃতীয় সংখ্যাৰ দ্বিতীয় ভাগ

দ্বিতীয় বছৰ, মাৰ্চ মাহ,তৃতীয় সংখ্যাৰ দ্বিতীয় ভাগ

    কবিতাৰ শিতান

🔴শূণ্যতা

আপোনাৰ ভালপোৱাৰ ৰঙেৰে 

ৰঙীন হব খোজা

সপোনবোৰ এতিয়া ভাঙি থাকিল ।

এতিয়া কেৱল শূণ্যতা

হেজাৰজনৰ মাজত থাকিও 

এটি খালি খালি অনুভৱে

বৰকৈ আমনি কৰে।

এনেকুৱা লাগে যেন 

একেচাতেই আপোনাৰ কাষলৈ যাও

কিন্তু ভয় হৈ যদি আপুনি কয়,

অধিকাৰ কত পালা মোৰ কাষলৈ অহাৰ?

সেয়েহে সকলো জানি বুজি

আঁতৰত থাকো আপোনাৰপৰা

মোৰ অবিহনেই যদি আপুনি সুখী

তেন্তে আপোনাক নো কিয় আমনি কৰো

সুখী হওঁক আপুনি মোৰ অবিহনে!!!

                     ✍️ অভিমানী ছোৱালী অনুস্কা

                                    দশম শ্ৰেণী

                          নৱজ্যোতি জাতীয় বিদ্যালয় 

                                চামতা ( নলবাৰী )

 🔴বিশ্ব কবিতা দিৱস 

ছেলিমা বেগম ৷

বিশ্ব কবিতা দিৱসৰ দিনা 

বিশ্বৰ সন্মানীয় কবি সকলক 

জনালোঁ মোৰ ফালৰ পৰা শুভেচ্ছা

শত কোটি প্ৰণাম জনালোঁ মোৰ 

প্ৰিয় কবি গুৰু সকলক 

কবিতাৰ জয় হক বিশ্বভূমণ্ডলত ৷

কবিসকলৰ মনৰ পৰা নিগৰি 

অহা শব্দৰবোৰ কলমৰে লিখি

মনৰ ভাৱবোৰ প্ৰকাশ কৰিলেই

কবিতা এটাৰ সৃষ্টি হয় 

চিকুণ ভাষাখিনি সুন্দৰ ৰূপে 

সজাই পৰাই ললেই কবিতাৰ সৃষ্টি ৷

কবিসকলৰ মনত সদায় 

নতুন নতুন শব্দই খুন্দা মাৰে 

আৰু কলমৰে নিগৰি আহে 

নতুন নতুন কবিতাৰ সৃষ্টি হয় 

কবিসকলৰ মনৰ ভিতৰত

কিছুমান শব্দ আবিৰ্ভাৱ হয় ৷

সেই আবিৰ্ভাৱ খিনি কবিতাৰ 

আকাৰে ৰূপ দি সাহিত্য জগতৰ

মাজত প্ৰচাৰ কৰি দিয়াটো আমাৰ 

প্ৰতিজন কবিৰ মনৰ আশা।

🔴আজি বিশ্ব কবিতাৰ দিন

                বিজুলতা পায়েং

                  গোগামুখ

আজি বিশ্ব কবিতাৰ দিন 

গুঞ্জৰিত হ'ব সহস্ৰজনৰ 

 সৃষ্টিৰ পথাৰত

 ন-ন অনুভৱৰ সৃজনীশীল |

কবিৰ অনুভৱত ভাঁহি উঠিব

কবিতাৰ মাজেৰে 

দুখৰ মাজত সুখৰ লহৰ

বৈ যাব আনন্দৰ চকুলোঁ 

গাই যাব সমাজৰ

 সজাগতাৰ জয়ধ্বনি,

দেশৰ উন্নতিৰ বাবে

জাতিৰ মঙ্গলৰ হ'কে

কবিৰ কাপত নিগৰিব জনতাৰ গান |

ৰাজপথৰ পংকিল পথৰ ক্ৰন্দনে 

ঠন ধৰি উঠিব 

কবিৰ প্ৰাণত |

কবিৰ কবিতাৰ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে

পিতাইৰ পথাৰখন 

সেউজী হৈ পৰে |

আইৰ পদূলিত

তামোলৰ বাৰী আৰু 

থলুৱা শিপিনীৰ নিভাঁজ গোন্ধই

ৰিঙিয়াই মাতে কবিৰ অবুজন মনক |

কবিৰ বাবে কবিতাই হ'ল

 তেওঁৰ জীৱনৰ  আজন্ম প্ৰেমিক

 নিঃসঙ্গ লগৰীৰ অজান পথিক ||

**********************************************

                     কবিতা 

            

কবিতা হ'ল মনৰ অনুভূতিৰ জিৰণি ঠাই,

য'ত কোনো ভেদাভেদ নাই।

কবিতা আমাৰ চাৰিওফালে বিয়পি আছে,

কবিতাৰ শেষ কেতিয়াও নহয়।

কবিতা লিখিবলৈ হ'লে

কেৱল লাগে আমাৰ উপলব্ধি,

কবিতা পঢ়িবলৈ হ'লে

কেৱল লাগে আমাৰ শান্তনিষ্ঠ মন।

তথাপিনো কিয়?

কিয় নিলিখা কবিতা?

কবিতা লিখিবলৈ বা পঢ়িবলৈ

নালাগে টকা-পইচা,

নালাগে ধনী-দুখিয়া,

নালাগে সুখ-দুখ,

নালাগে উচ্চ-নীচ,

কেৱল লাগিব আমাৰ মনৰ ইচ্ছা।

কবিতা এনে এটা বাট.....

য'ত আমাৰ মনৰ বেদনা ক'লেও

কেতিয়াও আঘাত নিদিয়ে,

কেতিয়াও বিশ্বাসঘাতকতা নকৰে।

সেয়ে,

কবিতাক মই আপোন কৰিলোঁ

মনৰ সুখ-দুখ প্ৰকাশ কৰিব ধৰিলো‍ঁ।

কবি হ'বলৈ নহয়

মাথোঁ অনুভৱবোৰ প্ৰকাশ কৰিবলৈ।

কবিতা মোৰ প্ৰিয়

একান্তৰ লগৰী।

                              ✍️ শিল্পী দাস

         ভালুকমাৰী , নগাঁও (অসম)

    বাণিজ্য শাখা, চতুৰ্থ ষান্মাসিক

                তাৰিখ- ১৫-০৩-২০২১

*****************************************

🔴ৰমজান

মাগফিৰাতৰ সৌৰভে ভৰা

মাহে ৰমজান;

মুমিনৰ ইবাদত দেখি

পলাব সব ইবলিছ শয়তান।।

হে মুমিন গণ !

মাহে ৰমজানৰ ছিয়াম সাধনাত

শীঘ্ৰেই মুক্তি লওঁক;

পাচঁ ওৱাক্ত নামাজ, তাৰাবীহ আৰু তাহাজ্জুদ পঢ়ি দোৱা কৰক।।

উপবাস মানেই ৰোজা নহয়

বিজ্ঞজনৰ মতামত;

অন্যায়-অত্যাচাৰ, অহেতুক-বাৰ্তালাপ, অশালীন ব্যৱহাৰ, কুৎসা-ৰটনা, হাই-কাজিয়া,অশ্লীলতা ইত্যাদিৰ পৰা থাকিব আঁতৰত।।

মাহে ৰমজান 

পঢ়ি কোৰান, কৰিলে মোনাজাত

আল্লাহে কবুল কৰে;

লাইলাতুল ৰজনীৰ ভাগ্য নিৰ্ধাৰণ

এইটো মাহতেই পৰে।।

মাহে ৰমজান

ৰহমত, বৰকত, মাগফিৰাত আৰু নাজাতৰ সূচিত নেয়ামত;

জান্নাতৰ দোৱাৰ খুলিবলৈ কৰক

পুণ্য অৰ্জন, অন্যথা যাব লাগিব দোজখত।।

✍️ এহিয়া আহমেদ, বৰথল কছাৰী গাওঁ,মৈৰাবাৰী।

মোবাইল নং- ৮৮৭৬১২৩১২৪

*************************************

⚪️বাউলী ফাগুন

ফাগুনৰ বতাহজাক জোৰকৈ বলিবলৈ ধৰিছে

চাও খিৰিকী খন জপাই দিও!

আজি বহুদিনৰ মূৰত কিবা এটা লিখো বুলি,

বহীৰ পাতবোৰ লুটিয়াই চাও!

দেখো অতীতৰ সেই নিস্তেজ কবিতা"বাউলী ফাগুন“!

ফাগুন কোনো এক শব্দ নহয়!

ই মাথোন বহু হেপাহৰ 

কোমল বায়ু।

বতাহজাকে উৰুৱাই নিয়া যন্ত্ৰণা 

আৰু সহিষ্ণুতা

সুখ আৰু দুখ।

এই সকলোবোৰ এতিয়া ফাগুনি আকাশৰ চিলাৰ সতে.....।

এটি বতাহ আৰু এটি জীৱন!

সঁচাই,ফাগুন কোনো এক শব্দ নহয়!

                  নাম: পংকজ দিহিঙীয়া

                  শ্ৰেণী:একাদশ(বাণিজ্যি)

                  যোগাযোগ         নং:৯৩৬৫১২৫১৪৫

                    ঠিকনা: শিৱসাগৰ (gankpatty)

🔴মাজনিশা এইয়া কাৰ ক্ৰন্দন

মাজনিশা কুকুৰৰ চিঞৰত সাৰ পাই উঠিলোঁ মই,
হঠাতে কাণত বাজি উঠিল কাৰোবাৰ কান্দোনৰ প্ৰতিধ্বনি ।
চাৰিওফালে চকু ফুৰালোঁ ,
নাই, কোনো নাই ইয়াত,
চাকিটো জ্বলাই লৈ বাহিৰলৈ ওলাই গ'লো
আৰু অনুসন্ধান কৰিলোঁ সেই শব্দৰ উৎসটি।

কিন্তু মোৰ সকলো চেষ্টা অথলে গ'ল,
নাপালোঁ কোনো অনুসন্ধান।
নিৰাশ মনেৰে উভতি আহি আকৌ শুবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ,
কিন্তু,এইয়া কি ???
পুনৰ কাণত বাজি উঠিল সেই কৰুণ সুৰটি।

যেতিয়া শব্দটি ভালদৰে শুনিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ,
তেতিয়া অনুভৱ হ'ল - এইয়া যেন মোৰ বুকু ভেদি বৈ অহা ভগ্ন আত্মাৰ উচুপনি।
মৰহা মনৰ হেৰুওৱা স্বপ্নৰ এইয়া কৰুণ বিননি।
যিয়ে মাজনিশা মোৰ টোপনি হৰে,
মোৰ দেহৰ প্ৰতিটোপাল সজীৱ তেজ শোষণ কৰে ।
সমাজলৈ ই ভয় কৰে,
কিন্তু যেতিয়া নিঃসংগতা মোৰ বন্ধু হৈ পৰে
তেতিয়াই ই শক্তিশালী হৈ উঠে।
মোৰ মন প্ৰাণ কাঢ়ি লৈ যায় ধুৱলী-কুঁৱলীৰে অস্পষ্ট এখনি অচিন ৰাজ্যলৈ ।
য'ত কেৱল ভাঁহি থাকে মৃত দেহ আৰু ভগ্ন আত্মাৰ হিয়া ভগা উচুপনি,
মাজে মাজে বিকট চিঞৰ আৰু কেতিয়াবা দাম্ভিক হাঁহি ।

                      ৰিমাশ্ৰী কোচ-ৰাজবংশী
                      দশম শ্ৰেণী
                      ঢকুৱাখনা

_________________________________________________________

🔵চিৰ সুন্দৰ তুমি

কবি অনিল চন্দ্ৰ বৰ্মণ, শিক্ষক (গণিত বিভাগ)

চিৰ সুন্দৰ তুমি কৃষ্ণ
অতুলনীয় ৰূপ তোমাৰ শৰীৰত
ময়ুৰ পাখি জিলমিল কৰে তোমাৰ উন্নত শিৰত
মুখত তোমাৰ মিঠা হাঁহি
কদমতলীত বহি বজোৱা
প্ৰেমৰ মোহন বাঁহী।

তোমাৰ বাঁহীৰ সুৰে সুৰে
মই নাচো বহু দূৰে দূৰে
কিন্তু নাজানো, মোৰ কপালত
কি আছে লেখা
আজিও পোৱা নাই তোমাক দেখা।

সেয়ে দূৰৰ পৰাই মই তোমাক
জনাওঁ শতকোটি প্ৰণাম
মই তোমাৰ সেৱক
অনিল চন্দ্ৰ বৰ্মণ মোৰ নাম।।

বোৱালগুৰি আদৰ্শ গাঁও
ডাকঘৰ: গা-খজুৱা
জিলা: মৰিগাঁও : অসম
পিন: 782142

____________________________________________

🔵নীলা খামৰ চিঠি

                   প্ৰজেছ দাস

প্রিয় নিলাঞ্জনা আছেনে কুশলে
শীতৰ সৰা পাতৰ ওপৰেদি আহিছা নেকি মোৰ হৃদয়লৈ ?
তুমি আহিছা বুলি গ'ম পাই মোৰ মন
ফাগুণত ফুলা সেই শিমলু জোপাৰ ৰংঙত মতলীয়া হৈ পৰিছে ।
নিলাঞ্জনা তুমি আহিলে মোৰ চাৰিওদিশে বাজি উঠিব গীতৰ সেউজীয়া লহৰ ,

বহাগত শিপিনীৰ হাতৰ পৰশ পাই
মাকুৱে যি'দৰে মাত লগাই
সেই মাতৰ লহৰত ঘূৰি যাব মন
তুমি অহা বাট বিচাৰি ।
নিলাঞ্জনা আছানে কুশলে ?
তুমি চাগৈ আনিছা মোৰ বাবে
বুটা বচা এখনি ফুলাম গামোচা।
হয়তো মই বেছিকৈয়ে অনুভৱ কৰিছো
হৃদয়ৰ সমস্ত আবেগ অনুভূতি
এখনি সেউজীয়া অৰণ্য সাজিবলৈ ।
নিলাঞ্জনা......!

_____________________________________________

 ⚪️নিস্পাপ পক্ষী"

✍️চুমিয়া আকতাৰা
ফোন নং:৯৩৯৫৩৪১৯২৯

পূৱাই উৰি যাওঁ মই
সজাৰ পৰা ওলাই,
আহাৰৰ সন্ধানত মোৰ
গোটেই দিন গুচি যায়।

দিনৰ শেষত উভতি মই
সজাত আহি পৰোঁ,
হাজাৰ ভয় মনত লৈ
ৰাতিটো পাৰ কৰোঁ।

পক্ষী হৈ জন্মিলোঁ মই
এই পৃথিৱীত,
চিকাৰীয়ে চিকাৰ কৰে মোক
এয়াই চাগে প্ৰকৃতিৰ ৰীত।

হাজাৰ অভিযোগ আছে মোৰ
পিছে কাৰ আগত ক'ম?
নিষ্পাপ জীৱন মোৰ
মনত হাজাৰ গম।