যাক মই ভাল পাওঁ
তেওঁৰ বাবেই
সাঁচি ৰাখিছোঁ মোৰ হৃদয়ৰ কোঠালিত
এপাহ গোলাপ ফুল....
যাৰ মুখৰ মিচিকিয়া হাঁহিৰ বাবেই
ব্যাকুল হৃদয় মোৰ
উন্মেষ হয় মনত
হাজাৰ অলেখ ভাৱনা বোৰ।
তোমাৰ উকা কপাল সেউতাত
আঁকিব বিচাৰোঁ
মোৰ সঁচা মৰমৰ সেন্দুৰ।
✍️ৰাহুল চেতীয়া
স্তৱক - ৰাহুল চেতিয়া
(১)
কবিতাৰ প্রেমিক মই
কবিতাৰ আলসুৱা মৰম বিচাৰি
শব্দৰ কাব্য কাননত
অনবৰতে ঘূৰি ফুৰোঁ
হিয়াখনিত
নিজৰ প্ৰেয়সী কবিতাক বিচাৰি।
(2)
কবিতা এটি লিখিবলৈ লৈছোঁ
শব্দ বোৰ দেখোন
বাগৰি গৈ
অনুভৱী হিয়াখনত
ভুমুকি মাৰি
অংকিত কৰিছে
মোৰ প্রিয় কবিতা প্ৰেয়সীক ।
✍️ৰাহুল চেতিয়া
নিলখপুৰ চিলাপথাৰ ধেমাজি
চিকি মিকি সন্ধ্যাৰ পৰত প্ৰভুৰ লগত
মিলন হয় কল্পকান্নত ।
পুষ্প সজিত ৰথে আহে মোৰ আৰধ্য প্ৰভু ,
চোতালৰ তুলসীৰ কান্নত প্ৰভুৰ লগত
মিলন হয় সন্ধ্যাৰ লগনত ।
সাৰহীন নিচুক জগত নিস্তব্ধ ৰাতি
দেখু মোৰ আৰধ্য প্ৰভুক।
বন্তিৰ পোহৰত মোৰ লগত কথা
পাতে আৰধ্য প্ৰভুয়ে।
অন্তয্যামী প্ৰভু মোৰ আহে সপোনৰ তিৰত কয় কথা সৰ্বজ্ঞানী আৰধ্য প্ৰভু ।
নিচুক নিৰল জগত আৰধ্য প্ৰভু লগত
মোৰ মিলন তুলসীৰ কান্নত ।
সপোনৰ তিৰত নিতৌ আহে মোৰ আৰধ্য ,
নিতৌ কথা হয় তুলসীৰ কান্নত।।
মিন্টু গোৱলা, লখিমপুৰ
তুমি আহিবা বুলি সাজিলো
বুকুত সপোনৰ বালিঘৰ ,
দুয়ো থাকিম সুখত ।
ক'ত সপোন ৰচিলো
বালি ঘৰ সাজোতে
ক'ত মৰম সাঁচিলো
তোমালৈ বুলি।
আজিচোন ক'ত সেই
বালি ঘৰ বালি হৈ ৰৈ গʼল।
সাঁচি ৰখা মৰমবোৰ মৰম
হৈ বুকুত কৰাল হৈ ৰʼল।
বালি বোৰ উৰুৱাই লৈ যায় বতাহে ,
সপোনবোৰো সপোন হৈ বুকুত মৰঁহি যায় ।
তুমি নাহিল বুলিয়ে বালি ঘৰ ভাগিল ,
সপোন ও ভাগিল মৰম ও মৰহিল
নিঃসংগকতাই মোৰ লগৰী
সেই ভাগি যোৱা বালি ঘৰটোত।
মিন্টু গোৱলা, লখিমপুৰ, কদম
আহিন অহাৰ বাটত-এছ, ইছলাম
বৰ্ষাৰ অন্তত
আহিন অহাৰ বাটত
আলি পদুলিবোৰ
ঘাঁহনিৰে আৱৰা হ'ব
বোকাপানী আঁতৰি যাব
কৃষকে খেতিৰ বাবে
মাটি ডৰা ভালকৈ চহাব।
পথাৰখন ঠন ধৰি উঠিব
গছে গছে নতুন নতুন
কুঁহিপাত মেলিব
আহিন অহাৰ বাটত
সুগন্ধি ফুল বোৰ ফুলিব
পখিলাই উৰি উৰি ফুলে ফুলে পৰিব
ফুলৰ মৌ পান কৰিব।
আহিন অহাৰ বাটত
গাঁৱলীয়া জন সমাজত
ডেকা-গাভৰুৰ মন উতলা হ'ব
কঁহুৱা ফুল নদীৰ পাৰত
হালি-জালি নাচিব বলিয়া বতাহত
পদুম ফুল ফুলিব বিলত
উতলা যৌৱনে আমনি দিব।
এছ, ইছলাম, বৰপেটা
জীৱন বৰ বিচিত্রময়
নিঃস্বাৰ্থ হৃদয়...
নিৰাশ কৰ্ম...
আশাহত সপোনবোৰ..
প্ৰাপ্তি অপ্ৰাপ্তিৰ প্ৰতিযোগিতা..
স্বপ্নয় বিশৃংখল!
কল্পনাত্মক ধাৰণা!
অপ্ৰতিৰুদ্ধ মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা।
ৰাহুল চেতিয়া,
মুখ্য সম্পাদক
জোনাকী সাপ্তাহিক আলোচনী
মৃত্যুৰ ওচৰত প্ৰতিটো জীৱ অসহায়,
মৃত্যু যেতিয়া ওচৰত আহি কয়....
আমাৰ বক্ষস্থলত আহ
ধৰোঁ তোক সাৱটি।
নতুন স্বপ্নক বপন কৰিছে
পৰাস্ত জানিও জীৱনত কৰিছে
অগণিত যুঁজ,
গঢ়ি আছে সপোনৰ বসুন্ধৰা।
মাহৰ পিছত মাহ,
বছৰৰ পিছত বছৰ
তথাপি জীৱজগত সময়ক বিচাৰি হাইৰান।
কোনোবাই জানা নেকি?
উত্তৰ দিয়া মোক...
কোনোবাই যদি চলাই অট’ৰিক্সা
কোনোবাই আকৌ জাহাজ।
কোনোবাই যদি দিয়ে ভোকাতুৰক আহাৰ
কোনোবাই নিয়ে আকৌ নিয়ে প্ৰাণ।
কোনোবাই ৰজা হৈ ৰাজ্য শাসন কৰে
তথাপি অন্নহীন প্ৰজাই ভোকত মৰে।
বসুধা অনৱদ্য প্ৰেমৰসৰ বান্ধোন ছেদিত কৰি
আমাৰ বক্ষস্থলত আহ
ধৰোঁ তোক সাৱটি।
কত স্বপ্ন আধৰুৱা হৈ থাকি যায়,
সময়ৰ অভাৱত হাহাকাৰ কৰি।
বসুধা অনৱদ্য প্ৰেমৰসৰ বান্ধন ছেদিত কৰি
তথাপি জীৱই ক্ষণিক জীৱনত
সপ্তাহৰ পিছত সপ্তাহ আহে
জীৱনটো ইমান ক্ষন্তেকীয়া কিয়
নতুন সপোনেৰে
মৃত্যু যেতিয়া ওচৰত আহি কয়....
আসাদ মদনী
নাগাবন্ধা (নগাঁও)
৬০০৩২১৪১৩১
প্ৰথম বছৰৰ প্ৰথম মাহৰ দ্বিতীয় সংখ্যা:
প্ৰেম অমৃত ৰ নদী৷
শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰে পাৰ ভাঙি দিলা
বহে ব্ৰহ্মাণ্ডক ভেদি৷৷
শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ (জন্ম:১৪৪৯ - মৃত্যু:১৫৬৮) একেধাৰে এগৰাকী ধৰ্ম প্ৰচাৰক, সমাজ সংগঠক, সুগায়ক, নৰ্তক, অভিনেতা, কবি, চিত্ৰকৰ আছিল। শংকৰদেৱ অসমীয়া জাতি-সাহিত্য-সংস্কৃতি নিৰ্মাতা। তেওঁ সাংস্কৃতিক প্ৰমূল্যৰে নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্ম অথবা একশৰণ ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি অসমীয়া সমাজ-জীৱনক একত্ৰিত আৰু সংহতিত কৰিছিল। অসমীয়া তথা ভাৰতীয় সাংস্কৃতিক জীৱনলৈ তেওঁ যি বিস্ময়কৰ অৱদান আগবঢ়াই গ'ল তাৰ বাবে তেওঁক মহাপুৰুষ আৰু অৱতাৰী পুৰুষ ৰূপে আখ্যা দিয়া হয়।
গুৰুজনাই যিদৰে ভক্তি ৰসৰ মাজেৰে বৈষ্ণৱ ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি শান্তি আৰু সম্প্ৰীতি অটুট ৰখা বাণী প্ৰচাৰ কৰিছিল আমিও গুৰুজনাৰ আদৰ্শ শিৰত লৈ কলমৰ মাধ্যমেৰে জাতি বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে সমাজত শান্তি ৰ লক্ষেৰে লিখনি আগবঢ়াই লৈ যাব লাগিব। গুৰু জনাই নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ জৰিয়তে অসমৰ চুকে কোনে সকলো লোককে একতাৰ ডুলেৰে বান্ধি ৰাখিছিল।বহু দেৱতাক উপাসনা কৰাৰ পৰিবৰ্তে এক ঈশ্বৰক প্ৰতিষ্ঠা কৰি এক ধৰ্ম আচৰণৰ পথ দেখুৱাই দিয়াত সফল হৈছিল, যিটো আমাৰ বৰ্তমান সমাজত শেষ হৈ যাব ধৰিছে।জাতি অজাতি লৈ কাজিয়া উচ্চ নিচ্ এইবোৰ ভেদ ভাৱ বৰ্তমান বহু গুণে বৃদ্ধি পাব লৈছে। যি শঙ্কৰে এক সমান অসমীয়া জাতি গঢ়িব খুজিছিল সেয়া এতিয়া ধ্বংস গৰাহত। এই সময়ত আমি যদি নিজকে সকলো ক্ষেত্ৰত সলনি কৰি তুলিব নোৱাৰো তেন্তে সেই ক্ষণ বেছি দুৰ নহয় যত আমি জীৱ শ্ৰেষ্ঠ মানু্হ হিচাপে নিজক চিনি পাব টান হব।
মায়াময়, জোনাকময়, স্নিগ্ধময় শৰত৷ বতাহত শেৱালিৰ আমোলমোল সুবাস আৰু সুবিশাল আকাশৰ শুভ্রতাই শৰত ঋতুৰ অপৰূপ প্রাকৃতিক পৰিৱেশক আৰু অধিক আকর্ষণীয় কৰি তোলে৷ প্রকৃতিৰ চাৰিওদিশৰ সেউজীয়াবোৰ ক্রমশঃ স্বচছ হৈ পৰে৷ পুৱাৰ সূৰুযে কুঁৱলীৰ আৱৰণ ফালি পৃথিৱীত পোহৰ বিলায়, গছ-দূবৰি বনত অশ্রু যেন নিয়ৰৰ কণিকা, আকাশত চন্দ্র আৰু তৰাৰ উজ্জ্বলতা– এই অপৰূপ শোভাত মনোমুগ্ধকৰ পৰিৱেশ সৃষ্টি হয়৷ নিশাৰ পশ্চিম দিশলৈ গতি কৰি থকা জোনটোলৈ একেৰাহে চাই ৰওঁ অযুত ভাবনাত৷ শৰৎ ঋতুত চন্দ্রৰ সমৃদ্ধি হয় আৰু চন্দ্রৰ জ্যোতিৰে পৃথিৱীত থকা তৃণ-গুল্মাদিও সমৃদ্ধি হয়৷
শৰতে কঢ়িয়াই অনা দুগোর্ৎসৱত সকলোৰে শান্তিৰ হওক, মধুৰ হওক এয়ে কামনা কৰিছোঁ৷ সকলোৰে অন্তৰৰ ঘৃণা, হিংসা আঁতৰাই যেন স্থাপন কৰে মৰম আৰু ভাতৃত্ববোধ৷ সেউজীয়াৰ হৈ পৰক সকলোৰে মন৷
''জোনাকী" ৰ সকলো পাঠক সমাজ, লেখকসকল, শুভাকাংক্ষীলৈ শাৰদীয় শুভ কামনা জ্ঞাপন কৰা লগতে পুনৰ আপোনালোকৰ পৰা মৰম আৰু আশীৰ্বাদ বিচাৰিছোঁ আৰু সদায় আপোনালোকে আলোচনী খনৰ বাবে দিহা পৰামৰ্শ আৰু সহায় সহযোগ আগবঢ়াব বুলি আশা ৰাখিলো।
আকৌ লগ পাম এটি নতুন উদ্দমেৰে এক নৱ সৃষ্টিৰ পাতনি সৈতে।
ৰাহুল চেতিয়া
মুখ্য সম্পাদক
জোনাকী সাপ্তাহিক ই আলোচনী
আকৌ আহিল অভিনৱ ৰূপত
আশা- আকাংক্ষাৰ শৰত।
শৰতৰ আগমন এতিয়া
অভিনৱ ৰূপত ।
শৰতৰ আগমনত আকৌ এই সুন্দৰ পৃথিৱী
নতুনকৈ সেউজ হৈ উঠিছে উপচি ।
শৰতৰ শেৱালিৰ স্নিগ্ধ সুবাসে
শৰতৰ আগমন কৰি তুলিছে জীপাল ।
শৰতৰ আগমনত আজি অভিনৱ সাজেৰে
কুঁহি মেলিছে শৰত ।
শৰতৰ আগমনত মোৰ মনে
পোহৰৰ পথত পুনৰ পাতনি মেলিছে ।
অভিনৱ সাজেৰে,অভিনৱ ৰূপেৰে
বহু আশা-আকাংক্ষাৰে ৰেঙনিৰে
শৰতে কৰিছে আগমন।
চেনেহৰ জীয়ৰী আই অসমীৰ
কত সাধনাৰে গঢ়িলা জীৱন
ধৰণী কঁপালা কুমাৰী কালতে
স্বদেশ -স্বজাতিৰ ৰাখি গ'লা মান।
ফুল-কুমলীয়া জীৱন উছৰ্গিলা স্বদেশৰ মংগল, স্বাধীনতাৰ বাবে
মহান কৰ্ত্তব্য ত্যাগৰ মহিমা
ল'ৰালিতে বাৰু কোনে শিকালে?
মহীয়ান তুমি আই সৰগীয় আত্মা
মৰিও অনন্ত ধামত বিৰাজিতা।
হে পূণ্যৱতী আই কনকলতা
আদৰ্শৰ চানেকি জগতলৈ এৰি
সুগন্ধি বিলালা স্বদেশ জুৰি ।
ব্ৰিটিছ শাসনৰ শৃঙ্খল চিঙিবলৈ
বুকুত জ্বলাই দপ্ দপ্ অগনি
মৃত্যুবাহিনীত ল'লা প্ৰথম শাৰী । হাতত ত্ৰিৰংগ পতাকা লৈ হ'লা উন্মত ৰণাংগিণী
বুকুপাতি ল'লা সাম্ৰাজ্যবাদী শাসকৰ পুলিচৰ গুলী।
লুইতৰ পাৰতে পাতি তেজৰ দীপাৱলী
'কৰিম নহলে মৰিম' ধ্বনিৰে
চিৰনিদ্ৰিত কৰিলা কুমলীয়া তনুটি।
ত্যাগৰ স্বাক্ষৰ ৰাখি যেন শেষ হোৱা ধূপকাঠি
সুৱাস বৈছে আজিও ত্যাগৰ কণিকা সিঁচি ।
উচৰ্গিলা অমূল্য জীৱন মাতৃৰ পূজাৰ বেদীত
উজ্বলিছো আজিও আমি তোমাৰ জ্যোতিৰ জেউতিত।
আজিৰ এই শুভ ক্ষণত জনাওঁ তোমাক শত প্ৰণাম
সততাৰে উদ্ভাসিত হওঁক
ক্ষণস্থায়ী আমাৰ মানবী জনম।
দীপিকা দাস
গোলোকগঞ্জ,ধুবুৰী
অসমীয়া সাপ্তাহিক ৱেব আলোচনী
*জোনাকী* ত প্ৰকাশৰ বাবে লেখা বিচৰা
হৈছে ।
প্ৰবন্ধ,কবিতা,অনু গল্প,চুটি গল্প, এক মিনিটৰ
গল্প,অনুভৱৰ
টোপোলা,উপন্যাস,ইত্যাদি সকলো শিতানৰ
লেখাই গ্ৰহণ কৰা হ'ব ।
এবাৰত এটাহে লেখা গ্ৰহণ কৰা হ'ব ।
যেতিয়ালৈকে আগৰ লেখাতো প্ৰকাশ নাপাই
তেতিয়ালৈকে অন্য লেখা
দিব নোৱাৰিব ।
বিনীত
ৰাহুল চেতিয়া
মুখ্য সম্পাদক
জোনাকী সাপ্তাহিক ই-আলোচনী
প্ৰভাতীৰ সুৰ
সূৰ্য্যৰ উজ্জ্বল কিৰণত
ৰঞ্জিত বৰণে প্ৰসাৰিত কৰে
প্ৰভাতীৰ কিৰণে
অহোৰাত্ৰি নেওচি ফুলে
প্ৰভাতীৰ ফুল
প্ৰভাতীৰ সুৰে সুৰে পক্ষীয়ে
গাই বিনন্দিয়া গীত
পক্ষীৰ বিনন্দিয়া গীতৰ সুৰত
প্ৰভাতীৰ আগমন হয়
সৃষ্টিৰ শিকলি ভাগিব নোৱাৰে
কোনেও.......
নিয়তিৰ নিয়ম চলিব অমৰ দিনলৈ ।
শৰৎৰ স্নিগ্ধ জোনাক
ৰাতি দেখোঁ শাৰদীৰ
প্ৰতিচ্ছবি ।
শেৱালীৰ দলিচাত
নিয়ৰৰ ফটিক পানীত
দেখোঁ শাৰদীৰ প্ৰতিচ্ছবি।
শৰৎৰ ক্ষণ জ্যোতিৰ
বেলিটিয়ে দেহ , মন কৰে
আমোল- মোল
সুবাসী সুগন্ধি তুমি
শৰৎৰ শাৰদী ৰাণী তুমি ।
মিন্টু গোৱলা
আমি অসমীয়া !
গৌৰবে কওঁ
আমি অসমীয়া!
কাৰণ আমি নহয়
কোঁচ-কলিতা,টাই-আহোম
কিম্বা বড়ো-ডফলা?
আমি কৰি নাথাকো
বিভেদৰ গুনগাঁথা!
কিম্বা জাতিৰ সংজ্ঞা !
হে'ৰ অসমীয়া!
জাতি-মাটি-ভেটি যাবৰ হ’ল,
পিঠিত অবৈধ নাগৰিকৰ বোজা লৈ
মূৰত ঋণৰ বোজা থৈ
পেটত গামোছা বান্ধি,
কিমান সহিবি আৰু
ভোক, অপমান প্ৰাপ্তি আৰু অপ্ৰাপ্তিৰ বেদনা ?
উৰুখা পজাৰ চালৰ ফুটাৰে সৰকি অহা,
এহালিচা জোনাকেও
পোহৰাই তোলে অন্ধকাৰ কোঠা!
আন্দোলন!
অতীজৰে পৰা চলি আহিছে
আৰু এতিয়াও চলি আছে,
পৰিৱৰ্তন জানো হল?
কত গল সেই জাতীয়তাবাদী নেতা?
সিও দেখোন আজি ৰজা হলগৈ!
শত সহস্ৰ জনৰ কেঁচা তেজৰ বলিদানেৰে...
আজিও একেই আছে,
বিদেশীৰ আগমণ,
আন্দোলন আৰু বিধ্বংসৰ যাত্ৰা!
মুখে মুখে প্ৰচলিত হৈ আছে
তাহানিৰ সেই
অসম আন্দোলনৰ
সেই নিদাৰুণ কথা ৷
কত হেৰাল সেই
মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ প্ৰবিত্ৰ জন্মোৎসৱত সশ্ৰদ্ধ প্ৰণিপাত জনাইছোঁ।
মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ অসমীয়া সাহিত্য সংস্কৃতিৰ অৱদান --
" জয় গুৰু শংকৰ সৰ্ব্বগুণাকৰ
যাকেৰি নাহিকে উপাম,
তোহাৰি চৰণকু বেণু শত কোটি
বাৰেক কৰোঁহো প্ৰমাণ ।"
মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ বহুমুখী প্ৰতিভাৰ আকৰ স্বৰূপ ।মাধৱদেৱৰ ভাষাত মহাপুৰুষ শংকৰদেৱ আছিল - " সৰ্ব গুণাকৰ যাকেৰি নাহি উপমা ।' মহাপুৰুষ শংকৰদেৱে ধৰ্ম প্ৰচাৰ,শিক্ষা,চিত্ৰবিদ্যা, সমাজ সংস্কাৰ, সাহিত্য সৃষ্টি, সংগীত অভিনয় সকলো বিষয়তে অসমীয়া জাতি আৰু অসমীয়া ভাষা সাহিত্যক জীৱনী শক্তি প্ৰদান কৰি থৈ গৈছে ।
অসমৰ নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তক মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ ১৩৭১ শক, ইংৰাজী ১৪৪৯ খ্ৰীষ্টাব্দত আহিন মাহৰ শুক্লা দশমী তিথিত নগাঁৱৰ বৰদোৱাৰ আলিপুখুৰীত জন্ম হৈছিল ৷ শৈশৱতে তেওঁ পিতৃ কুসুম্বৰ ভূঞা আৰু মাতৃ সত্যসন্ধা দেৱীক হেৰুওৱাত বুঢী মাক খেৰসূতী আইৰ আদৰ যত্নেৰে লালিত পালিত হৈ ধূলি ধেমালিৰ আনন্দ মধুৰ দিনবোৰ লগৰীয়া লগত অতিবাহিত কৰিছিল আনন্দ বিভোৰ হৈয়ে ।মহেন্দ্র কন্দলীৰ টোলত তেওঁ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল ।তেওঁৰ ছাত্ৰ জীৱনৰ প্ৰতিভাৰ অৱিস্মৰণীয় স্বাক্ষৰ বহন কৰিছে এইফাকি মনোৰম অথচ ভাব গম্ভীৰ ভগৱৎস্তোত্ৰই -
কৰতল কমল কমলদল নয়ন।
ভৱদৱ দহন গহন বন শয়ন ।।
খৰতৰ বৰশত হতদশ বদন।
খৰচৰ নগধৰ ফনধৰ শয়ন ।।
নপৰ নপৰ পৰ সতৰত গময়।
সভয় মভয় মম হৰশত তয়।।
জগ দঘ মপ হৰ ভৱ ভয় তৰণ ।
পৰ পদ লয় কৰ কমলজ নয়ন ।।
শিক্ষা সাং কৰাৰ পিছত কিছুদিন ভূঞা ৰাজ্যৰ দায়িত্বও বহন কৰিবলগা হৈছিল। কিন্তু ধৰ্ম সংস্থাপনৰ বাবেই যাৰ অৱতাৰ, তেওঁৰ ৰাজকাৰ্য, ভোগ বিলাসে বন্দী কৰি ৰাখিব নোৱাৰে।সকলো জলাঞ্জলি দি তেওঁ একনিষ্ঠ ভাৱে শাস্ত্ৰ চৰ্চ্চা আৰু আধ্যাত্মিক সাধনাত নিমগ্ন হৈ পৰে।
১৪৭০ চনত তেওঁ সূৰ্যৱতীক বিয়া কৰাই সাংসাৰিক জীৱন আৰম্ভ কৰে।এটি কন্যা এৰি সূৰ্যৱতী ঢুকোৱাত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ মনত বৈৰাগ্য জন্মে।
তেওঁ দুবাৰকৈ তীৰ্থ ভ্ৰমণ কৰি নানা সাধু, সম্ত, মহম্তৰ লগত ধৰ্মালোচনা কৰি তেওঁ প্ৰৱৰ্তিত শ্ৰেষ্ঠতা প্ৰতিপন্ন কৰিছিল ।তেওঁ গৃহী আছিল ।দুবাৰকৈ বিবাহ বন্ধনত আবদ্ধ হৈছিল ।কিন্তু তেওঁ অনাসক্ত গৃহী আছিল ।তেওঁৰ ধৰ্মত গৃহী আৰু গৃহত্যাগীৰ সমান স্থান আছিল ।
১২ বছৰ কাল ভাৰতবর্ষৰ বিভিন্ন তীৰ্থস্থান ভ্ৰমণ কৰি অতিবাহিত কৰে।
✍️ৰাহুল চেতিয়া
বন্ধু বান্ধৱী, জ্যেষ্ঠ জন তথা শুভাকাংক্ষী সকল,
বহু দিনৰ অপেক্ষা মূৰত ধেমাজিৰ পৰা
অসমীয়া ভাষা সাহিত্য ৰক্ষা কৰাৰ লগতে ইণ্টাৰনেট জগতৰ সকলো সাহিত্যিকক স্বীকৃতি দিয়াৰ প্ৰয়াসেৰে "জোনাকী " (Jonaki) নামেৰে এখন সাপ্তাহিক ই আলোচনী প্ৰকাশ কৰিব লৈছোঁ(ডিজিটেল মিডিয়া) ৷গতিকে সকলো অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য ৰক্ষা আৰু চৰ্চা কৰা উদ্দেশ্যে আগবাঢ়ি আহক আৰু আপোনাৰ সৃষ্টিশীলতাক এই পৃথিৱীত উপযুক্ত স্থান দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত আমালৈ লেখা প্ৰেৰণ লগতে আমাক তলত উল্লেখিত নম্বৰত(6003098233) আৰ্থিক সহযোগ দি আমাক শক্তিশালী কৰাত সহায় কৰক।
জোনাকী পৰিয়ালৰ হৈ
ৰাহুল চেতিয়া(ধেমাজি)
মুখ্য সম্পাদক
প্ৰচাৰ সম্পাদক:বিৰাজ বল্লভ নাথ(লক্ষীমপুৰ)
